Iain: ‘ik begin mijn scheiding te verwerken’

Als eerste wil ik graag aangeven dat ik het erg fijn vind om te lezen dat mensen dingen herkennen uit mijn blogs en dat ze graag gelezen worden. Het doet mij zeker goed, en dan weet je ook dat je het niet alleen voor jezelf doet. Ok, je weet het wel, maar om toch die bevestiging te krijgen…

Opruimen

Op het moment ben ik nog lekker druk met werk en in huis. Heerlijk druk en heel gewaardeerd. Nu heb ik laatst heb even een weekje de tijd genomen om eindelijk eens wat spullen uit de berging weg te werken. Nou, dat was wel nodig. In mijn huis had ik nog wat dozen staan met spullen die ik nog wel wil, of nog moet bewaren, maar waar in huis eigenlijk geen plek voor is. Ook heb ik allerlei dingen die ik nog wil uitzoeken tot een leuk pakketje of 2, om die dan aan iemand te geven die het kan gebruiken. Helaas zat mijn berging tot de nok toe gevuld. Toen ik ging verhuizen, is alles maar van ellende in de berging gegooid, wegens tijdsgebrek, maar met de intentie: dat ga ik snel uitzoeken en opruimen. Maar ja, zoals het zo vaak gaat met goede bedoelingen…

Mijn hoofd stond er gewoon niet naar en toen mijn hoofd er juist goed voor stond, was ik weer aan het werk. En dat is dan: 6.00 de deur uit en rond 18.00 thuiskomen, boodschappen, huishouden, eten. Begrijpelijk dat ik in de avond er niet aan toe kom. En dan de weekenden, elk weekend komen Sean en Eowyn, dus dan kan ik ook moeilijk ze alleen laten he? De weekenden dat ze uiteindelijk niet zijn geweest, ben ik lekker in hun kamertjes bezig geweest.

Maar nu heb ik dus echt even de tijd voor mezelf genomen en ben ik met de berging begonnen. Je komt zo ook weer een hoop spullen tegen die je wel wil of moet bewaren, maar die toch weer herinneringen naar boven brengen. Andere dingen met herinneringen zijn weer spullen die naar de stort gaan, omdat ze kapot zijn of gewoon geen nut meer hebben. Maar het ruimt wel op. Met het verhuizen had Conny gezegd dat ze alles wat ze wilde of nodig had, al mee had genomen. Toch kwam ik nog dingen tegen van haar, die heb ik opzij gezet en gevraagd. Je weet maar nooit he? Al met al was het wel een intensieve week, maar wel belonend.

Hij mist de woorden…

In mijn vorige blog gaf ik aan dat mijn ex, Conny, ondertussen hertrouwd is. Dat heeft toch wel zijn impact gehad. Voor zowel mij, als voor Sean en Eowyn is het toch wel een trigger geweest dat er emoties loskomen, zeker bij Sean en mijzelf. Je ziet aan hem dat hij ergens mee zit, maar hij kan het gewoon niet uitleggen, hij weet wat hij kwijt wil, maar hij mist de woorden. En dan heb je er zelf ook last van, je emoties en gevoelens zijn dan moeilijk te plaatsen en te verwerken. Gelukkig ben ik al een heel eind gekomen de laatste 2 jaar. Maar toch, het is wel weer even confronterend. Voor Sean probeer ik er zo goed mogelijk te zijn, wanneer hij wat kwijt wil, geduldig aanhoren, omdat het voor hem ook moeilijk is. Zowel het erover hebben, als de juiste woorden te vinden. Toch doet hij het erg goed, ook al is hij soms heel erg dwars. Bij Eowyn kun je het nog zien als dwarse peuterpuberbuien.

Zelf merk ik nu wel dat ik de laatste 2 jaar, en zeker de laatste jaar, toch al wel een hoop heb kunnen verwerken van alles, en dat ik zelf ook al best ben gegroeid. Ik kijk nu ook wel anders naar de tijd die ik samen heb gehad met Conny en hoe de scheiding is gelopen. Twee jaar terug was ik waarschijnlijk kapot gegaan van alle emoties. Nu niet, dus dat is een fijne vooruitgang. Ongemerkt maak je over een langere periode toch vaak meer vooruitgang dan je zelf door denkt te hebben… Voor de rest is nu het meest confronterend, dat ik toch eigenlijk ook wel een relatie mis, maar om nu te zeggen dat ik er echt al aan toe ben? Dat is een beetje het bekende JA/NEE spelletje. De tijd heelt wonden, maar zijn de mijne al voldoende geheeld? Maar wie weet kom ik toch eens ergens de juiste dame tegen.

Veranderen van mijn uiterlijk

Met het opruimen in de woonkamer kwam ik nog oudere foto’s van mijzelf tegen, die vorig jaar en het jaar ervoor gemaakt waren. Wat ben ik veranderd. Op zich niet zo qua uiterlijk, maar in oogopslag, uitstraling en houding. Nou ja, qua uiterlijk is er wel een heel groot verschil. Anderhalf jaar geleden was ik een keer 2 weken zo ziek dat ik niet had geschoren, en ineens zei Sean: Papa, je moet je baard houden. Daar ben ik toen mee begonnen. Misschien is dat wel een reden waarom ik toch beter in mijn vel zit, misschien niet. Maar toch, het is wel rond die tijd gekomen dat ik emoties en herinneringen beter ben gaan verwerken. Als je jezelf anderhalf jaar hebt gezien met baard en je ziet jezelf ineens op een oude foto zonder, dat is wel even wennen haha. Eigenlijk had ik wel een beetje een babyface en nu snap ik ook beter waarom ik altijd best wat jonger werd ingeschat.

Ik begin mijn scheiding te verwerken

Een andere verandering die er is geweest, is dat ik de bittere stap heb moeten nemen om hulp te zoeken voor schulden. Zoiets is echt een hele bittere stap, die je niet wil zetten, ook al weet je dat die nodig is. Toch heb ik mijn trots ingeslikt en heb ik die stap genomen. Omdat ik alles op orde wil krijgen voor Sean en Eowyn. Het wordt een tijdje knokken om met weinig inkomen van alles te regelen, zoals Sinterklaas, Kerst, verjaardagen enzo. Maar je weet waar je het voor doet en wanneer je klaar bent, kun je weer opgelucht ademen en opnieuw beginnen. Met leven dan he, niet met nieuwe schulden maken… Maar ik heb twee hele goeie redenen om het goed te volbrengen, voor Sean en Eowyn ben ik bereid zo veel te doen, omdat zij een goed en veilig plekje bij mij verdienen. Daar doe ik het nu voor.