Lieve “nieuwe vriendin”,
Ik schreef deze brief als eens eerder. Op een ander moment, met een ander gevoel. Toen werd het geen nieuw begin. De strijd woedde door, soms harder en vervelender dan we allemaal ooit bedacht hadden.
Intussen ben je bijna 1,5 jaar in mijn leven als de nieuwe liefde van mijn ex, en is het niet meer nieuw, maar een gegeven. Ik heb toen wel eens gezegd: “Ik heb je niet uitgenodigd op mijn feestje maar je bent er wel. En daar moet ik het mee doen”. Ik moet het daar mee doen, maar jij ook. Jij stapte in het leven van mijn ex en kreeg mij erbij, ik stapte uit zijn leven en kreeg jou erbij. En laten we eerlijk zijn, eenvoudig is dat niet altijd.
Je kwam best snel en werd ook heel snel een factor van betekenis. En de eerlijkheid gebied dat ik daar toen niet op voorbereid was. Niet in de fase waar we toen in zaten. Want voor mij wandelde jij namelijk plompverloren het domein binnen van wat mij het aller dierbaarst is, het domein van mijn kinderen. Die twee lieve jongetjes die nu de helft van hun tijd met hun vader en jou doorbrengen, waarvoor ook geldt dat ze er niet voor gekozen hebben en die ik het liefst voor deze grote boze buitenwereld had willen beschermen.
Intussen zijn die jongetjes gelukkig gewend aan de nieuwe situatie en zie ik dat ze je steeds meer in hun armen sluiten en de weerstand stilaan oplost. Ook weet ik dat jij daar echt je best voor doet. Op jouw manier en al is het misschien niet altijd de mijne, ik vind het goed.
Hoe het tussen mij en mijn ex gaat in de toekomst weet ik niet. Maar weet dat ik jou niet afreken op de keuzes die hij maakt, de dingen die hij zegt, doet of nalaat. Voor mij sta jij buiten de discussies. Hoe lastig dat voor ons beiden soms ook is.
Het enige wat ik verwacht is dat je liefdevol bent voor mijn kinderen, dat ze de ruimte krijgen om te zijn wie ze willen zijn, om te uiten wat ze willen uiten. En als ik naar jou en naar hen kijk dan weet ik dat je dat doet. Weet dat ik dat waardeer. En dat geldt ook voor de manier waarop wij nu met elkaar omgaan. Laten we dat zo houden, dan kan alles alleen maar beter worden voor ons allemaal.
Karijn is 42 jaar, woont in Amsterdam, is moeder van de twee liefste jongetjes ter wereld en afgelopen jaar gescheiden. Ze blogt maandelijks op nieuwestap.nl en vertelt vandaag over een nieuwe start. Beetje bij beetje krijgt ze haar hoofd helderder.
Lees ook de andere blogs van Karijn.
Eline - 9 jun 2017
Wat mooi, Karijn, fijn dat jullie verstandhouding zo is verbeterd.
Thera - 11 jun 2017
Heel mooi Karijn.
Maud - 21 jan 2021
Mooi geschreven en o zo lastig. Maar als de nieuwe vriendin ook jou zo open benaderd is het goed denk ik en dus ook jou niet afrekent op wat je doet of zegt. De dynamiek en wat niet werkte tussen jou en een ex sijpelt mi ook door in de verhouding daarna en als de ‘derde’ zich daarmee gaat bemoeien dan is het olie op het vuur. Iemand anders toelaten in je dierbaarste domein, ik weet nog niet hoe dat te doen; knap het jou lukt.
Vlinder - 12 feb 2021
Karijn, jij mag trots zijn op jezelf. Wat een ongelooflijk goed hart heb jij.