Menu

Communiceren met een man met autisme, blog van Monique

5 reacties
man met autisme

Een andere taal….

Het moeilijkste van in relatie zijn met iemand met autisme is de communicatie vind ik. Ze hebben duidelijkheid en korte heldere en feitelijke informatie nodig zonder gevoel of emotie erin, want dat geeft ruis op de lijn.

Pfff voor mij als gevoelsmens een enorme uitdaging.

Onbegrip

Is het iemand bij de bakker of die verderaf staat, geen punt. Maar je partner of kind is toch anders omdat je daarin hoe dan ook te maken hebt met gevoel…. namelijk een diep houden van. Dus kan je geraakt worden, verdrietig zijn, je teleurgesteld voelen, enthousiast zijn etc. Kortom een gewoon mens met alle menselijke gevoelens die daarbij horen.

Het fijne van thuis zijn, als het goed is, is dat je volkomen jezelf kan zijn met alles wat er op dat moment in je leeft en dat er ruimte voor is daar uiting aan te geven. Als dat even strijd of onbegrip oplevert kom je daar wel weer, al pratende, samen uit. Dat geeft ook verbinding, het delen van wat er wederzijds in je leeft. En daardoor groeit en verdiept de relatie zich.

Geen gevoelens communiceren

In relatie met iemand met autisme moet je eigenlijk dat gevoelsdeel van jezelf er tussenuit halen om miscommunicatie te voorkomen. Dus eerst nadenken wat je precies wil zeggen en duidelijk wil maken. Anders komt er onnodige informatie mee die weer voor prikkels zorgt en niet zo snel geplaatst en verwerkt kan worden tijdens een gesprek. Dat voelt als tegen natuurlijk en als het ontkennen van een deel van jezelf.

Toen we net na de diagnose een aantal begeleidingsgesprekken hadden gaf de behandelaar richting mij aan dat ik wel mijn gevoelens moest toestaan en uiten richting hem. Het bleek in ons geval helaas niet te werken. Na een aantal gesprekken vond hij het wel genoeg geweest, en ik, onwetend als ik was, legde me daar bij neer. Wij zouden er samen wel uitkomen dacht ik.

Gebrek aan wederkerig begrip

Als ik dan aangaf wat ik ergens van vond werd zoiets altijd weerlegd en verdedigd met argumenten van zijn kant. Argumenten die absoluut zeer kloppend, feitelijk juist en steekhoudend waren. Geen speld tussen te krijgen, zodat ik verward achterbleef met een gevoel van “en toch klopt er iets niet”. En dat was ook zo, het wederkerig begrip ontbrak. Waar ik hem en zijn mening kon begrijpen en me erin kon verplaatsen, was dat andersom niet het geval, waardoor je altijd met lege handen achterblijft. Je ziet de ander en wat hij nodig heeft, maar de ander kan jou en wat jij nodig hebt niet zien.

Gevoel ontkennen

Of je het nu met elkaar eens bent of niet, als je het gevoel hebt dat de ander je gezien en gehoord heeft, is dat voldoende. Je behoudt je eigenwaarde, of je moet perse je gelijk willen maar dat is een ander verhaal. Maar als je gevoel structureel miskend wordt, dan rest slechts als overleving één ding en dat is je gevoel ontkennen, waardoor een deel van jezelf langzaam afsterft.

Later kwam ik erachter dat dit het Cassandra effect heet, geïntroduceerd door een Brits autisme deskundige. Dat gaf veel herkenning.

Monique is 44 jaar en moeder van twee pubers, een zoon 16 en een dochter van 13 waarvan haar zoon asperger heeft. Bijna twee jaar gescheiden van een man die asperger heeft. Maandelijks schrijft ze over haar huwelijk, autisme en scheiding en welk effect dat op haar leven had en nu nog heeft.

REACTIES

Laura - 9 nov 2018

Wauw zoo herkenbaar geschreven! Heb ook een partner met autisme en inderdaad alles wordt feiltelijk en juist terug gerepliceerd maar erkenning voor het gevoel van een ander nooit... denk dat niemand weet hoeveel je je als partner dan opzij schuift met je gevoelens. Hier ook al meerdere discussies over hele kleine dingen maar waar we gewoon naast elkaar communiceren ik over het gevoel hij over de feiten... leuk om het eens te lezen bij iemand anders jammer dat het samen niet gelukt is.. geeft voor mij wel een stukje erkenning van hey het is niet allemaal mijn schuld.. in volle afwachting van nog een blog! Dank je wel voor de moed te hebben om erover te schrijven !

Maud - 2 feb 2019

Herkenbaar. Ik ben op dit moment verdrietig omdat ik voor de tweede keer binnen een jaar een beginnende relatie heb afgebroken met dezelfde intelligente, bijzondere maar ook autistische man. Ik kan niet omgaan met het gebrek aan begrip/empathie van zijn kant. Er is wel iets wat ik wel kan waarderen aan zijn autisme. Zijn eerlijkheid...ook al is deze direct en ronduit pijnlijk soms. Ik weet wat ik aan hem heb. Ik wil hem tegemoet komen in zijn behoeften en probeer hem te begrijpen. Ik ben bereid me voor een groot deel naar zijn leven te voegen. Door een situatie waar hij zich in bevindt en waar ik het niet mee eens is het nu stukgelopen. Ik heb hem gevraagd om de situatie te veranderen. Dit is geen rare vraag gezien die situatie en heeft geen hele ingrijpende gevolgen maar hij ziet niet in waarom hij dit zou moeten doen. Dus heb ik voor de tweede keer mijn grens getrokken. Het besef dat hij niet kan begrijpen wat het voor mij betekent kwam weer hard binnen. Hij beredeneert mijn bezwaren binnen zijn eigen logica weg en dat is het . Na elkaar telefonisch lang te hebben gesproken heb ik gezegd dat ik zijn beslissing mij niet tegemoet te komen niet kan accepteren. Hij schikt zich daar schijnbaar makkelijk in . En nu ben ik weer verdrietig. Ik begrijp niet dat hij zo alles weer achter zich laat. De relatie was zich heel fijn aan het ontwikkelen dacht ik. Of misschien leek het zo...Als ik hem niet voor de keuze had gesteld waren we ook verder gegaan samen. Ik blijf maar gissen over hoe hij zich voelt en wat het nu voor hem heeft betekend. Ik realiseer me dat het voor mij beter is zo. Ik zal sneller een stabiele relatie krijgen dan hij. Als hij er ooit nog een krijgt.

Papa - 3 feb 2019

autisme betekent vaak minder empathie , en als je al 2 keer met dezelfde autist in zee gaat weet je waar je voor “tekent” , ookal valt liefde niet te sturen vaak. Wees maar blij dat je geen kinderen met diezelfde autist hebt , want dan ben je nog veel verder van huis .

Bernadette Holla - 1 aug 2021

Eigenlijk zo triest dat dit zo herkenbaar is voor veel partners van mensen met ASS en dat er nog steeds geen speciaal hiervoor ontwikkelde communicatie trainingen zijn.🥲

Agnes Bersen - 19 aug 2021

Na heel veel lezen, gesprekken, onderzoeken is het voor mij overduidelijk dat mijn partner onder het autistisch spectrum valt. Hij is overduidelijk contextblind, heeft weinig empathie, kan niet tegen bepaalde geluiden, geeft anderen de schuld als iets mis gaat, of als hij iets niet begrijpt, kan slecht tegen veranderingen, en als zijn dagelijkse routinematige gewoontes door een gebeurtenis wordt onderbroken raakt hij van slag, alles moet zoals hij denkt dat het moet enz. Ik heb geprobeerd om er met hem over te praten, maar hij ziet het niet, hij is er van overtuigt dat het aan mij ligt, hij is overtuigd van zijn argumenten, wordt erg kwaad, en wordt zelf verbaal aggersief. Het water staat mij geregeld aan de lippen en soms heb ik het gevoel in te storten, dan kan ik bijna niet meer. Hij ziet niet dat zijn manier van waarnemen en communiceren anders is, terwijl bij mij voortdurend de alarmbellen afgaan. Hij ontkent dat is zijn overlevingsstrategie, In discussies draait hij het probleem altijd naar mij toe. Helaas krijgen de partners van mensen met autisme weinig of geen aandacht ook in de geestelijke gezondheidzorg krijgen mensen met ASS de volle aandacht, terwijl de mensen die een directe band hebben met iemand met een autismespectrum stoornis het er heel moeilijk mee hebben en er onder lijden, maar daar is nauwelijks oog voor. Deze vergeten groep mensen ontmoeten veel onbegrip en achterdocht van de buitenwereld. Ook vandaag de dag blijkt dat ook hulpverleners er vaak niet doorheen prikken en liggen eenzaamheid, depressies en ziektes op de loer. Deze vergeten groep verdienen juist een enorme pluim omdat ze zich dag en nacht aanpassen, wegcijferen en heel veel water bij de wijn doen. Ze proberen het hoofd te bieden aan de veelal heftige en onvoorspelbare situaties in hun thuissituatie. Door onwetendheid op het gebied van autisme in relaties hebben hulpverleners een onjuiste indruk en beseffen niet dat er autisme in het spel is en ook heeft de buitenwereld helaas geen enkel idee van de zeer ernstige problematiek.

REAGEER OP DEZE BLOG

Laat ook van je horen!

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


drie + 2 =




Veel gelezen blogs

Scheiden en nu? Je scheiding aanvragen, hoe doe je dat? Alles wat je wil weten over alimentatie Partneralimentatie gaat van twaalf naar vijf jaar Alles over partneralimentatie Alles over kinderalimentatie Kinderalimentatie en de nieuwe partner; hier moet je op letten! Alimentatie berekenen 13 tips voor gescheiden ouders 5 super tips voor het opstellen van het ouderschapsplan Co ouderschap, wat houdt dat precies in? Rechten van vader bij de omgangsregeling Toestemmingsformulier om te reizen met kind na scheiding Echtscheiding en hechting bij baby’s en peuters Verwerking van je scheiding Zo heb ik de eenzaamheid na de scheiding overwonnen Wat is een vechtscheiding nou eigenlijk? Wanneer mag ik weer moeder zijn? Frances blogt over ouderverstoting Narcisme in je relatie: herken de 3 fases Gaslighting en narcisme. Hoe ga je daar het beste mee om? Wat doet een mediator nou eigenlijk? Rechten van het kind (12-18 jaar) bij de scheiding Wat is narcisme?

Vlog

6-8 wekenprogramma van de KernAanpak Bij de KernAanpak hanteren we een andere benadering dan reguliere relatietherapie of mediation. Wanneer één partner uit elkaar wil en de ander niet, drukken wij eerst op de pauzeknop. In de eerste 6-8 weken bespreken we geen scheiding en bieden we geen relatietherapie. We onderzoeken de bijdrage van beide partners Lees verder >
Hoi, ik ben Annelies Hulsker en ik nodig je uit om lid te worden van onze Community om in contact te komen met andere ervarensdeskundigen.
Hoi, ik ben Elske Damen, wij willen je helpen om de periode tijdens en na je scheiding net wat makkelijker te maken, ik wens je veel plezier op deze site.