De vakantie komt er weer aan. En dan komt het onvermijdelijke getouwtrek over de vakantieplanning van de kinderen. In mijn samengestelde gezin verliep dat vorig jaar vanzelf. Zou het dit jaar weer vanzelf gaan? Er zijn een aantal zaken anders. En niet alleen dat we een jaar verder zijn. De kinderen zijn uiteraard ook een jaar ouder. Ze kunnen en willen ook meer. Met drie kinderen op de basisschool die aan het begin van volgend jaar ook in de kring willen vertellen hoe leuk de vakantie was. Omgangsregelingen zijn ook veranderd in het afgelopen jaar. En de ervaringen van vorig jaar zullen invloed hebben op de beslissingen van dit jaar.
Het vaststellen van het vakantierooster is een vaak complexe puzzel. Zeker als er al plannen zijn. Eerst je vakantie boeken en dan pas proberen die periode te regelen leidt, als je pech hebt, tot een onoplosbaar conflict. Maar wat als van je familie iets opgelegd krijgt. De befaamde familievakantie. Al geregeld met driekwart van de genodigden en de rest hoort het als een mededeling. Sociale druk in optimo forma. En vaak wil het werk ook graag dat je maanden van te voren aangeeft wanneer je vakantie wenst. Veel eerder dan een gesprek over waar de kinderen dan zullen zijn.
Een ander voorkomend probleem is de ruilbeurs van eerdere jaren. Niemand wil jaar in en jaar uit toegeven aan de ander. Dus als dit scheef loopt, dan zet iemand het been dwars. En de balans word natuurlijk over meerdere vakanties getrokken. Een soort van ex-huwelijksbank zal ik maar zeggen. Die werkt overigens niet in een huwelijk, laat staan in een ex-huwelijk. En over het verleden kunnen we kort zijn. Dat kunnen we niet veranderen…
Soms is jaloezie een erg slechte raadgever. Ik kan niet op vakantie met de kinderen, dus dan mag de ander dat ook niet. Daar zijn veel verhalen over te vinden. Ikzelf had ook zo’n ouder die zelf niet veel kon geven, maar dat ook zeker de ander niet gunde. Niet dat mijn vader genegen was veel energie en middelen te steken in de relatie met zijn kinderen. Alimentatie was iets waar hij graag onderuit wilde en dat lukte via de ww-route. Toen het weer beter met hem ging, deelde hij dat niet met zijn kinderen. Uit afgunst dat zijn ex het geld zou ontvangen. Een vakantie zat er dus niet in omdat mijn moeder dat niet kon en mijn vader dat niet wilde. En als hij het wel gewild had, dan had mijn moeder vast dwars gelegen. Nu ik ouder ben kijk ik hoofdschuddend terug op die periode.
Een drama lijkt dus in het verschiet te liggen. Hoewel vorig jaar vanzelf ging, kan het nu zo maar anders zijn. De ex van p-te-p wilde toen zonder kinderen op vakantie. Mijn ex had genoeg aan het opknappen van haar woning. Dus vorig jaar was er geen bijzondere vakantie, de kinderen waren bij ons. Een paar daagjes weg hebben we nog wel gepland. Allemaal niet bijzonder, maar de kinderen vonden het geweldig. En wij ook. Misschien ook wel weer een idee voor dit jaar.
En dan dit jaar. Mijn ex opent door te melden dat ze geen bijzondere plannen heeft. Ze wil het liefst dat de regeling door loopt, maar geeft mij wel de ruimte om een paar weken op vakantie te gaan als ik dat zou willen. Gezien haar situatie best begrijpbaar. De ex van p-te-p heeft wel een aantal plannen. Mede als afronding van het vaststellen van de ouderschapsregeling. Hun wensen zijn door de flexibiliteit van mijn ex door ons te honoreren. Zeker omdat wij immers ook nog geen concrete plannen hebben.
Het resultaat valt dus weer in de categorie makkelijk behaald. Deze vakantie krijgen we wel te maken met een constante wisselende samenstelling van de kinderen. Ik ben erg benieuwd hoe dat gaat lopen.
Daniel is vorig jaar gescheiden. Hij blogt twee wekelijks over zijn leven als gescheiden man en alleenstaande vader. Sinds kort heeft Daniel een vriendin en woont hij samen met haar en haar kinderen.
REAGEER OP DEZE BLOG