De buren hebben hun zorgen over de kinderen uitgesproken bij Veilig Thuis. Ik schrok hier wel even van, maar ik heb ondervonden dat het helemaal niet zo erg is als het klinkt. Ik heb open verteld over de dingen waar ik mee zit en ze hebben heel begripvol gereageerd. Er is hulp geboden en die heb ik met beide handen aangenomen.
Inhoud blog
Ik heb al verschillende keren hulp gezocht
De last die de kinderen ervaren uit zich in lastig gedrag en het lukt mij niet altijd om hier rustig op te reageren, zeker niet omdat de stress bij mij soms torenhoog oploopt, ook na de scheiding nog. De buren horen natuurlijk alleen de momenten dat het me niet lukt en ze zien hoe moeizaam het gaat als papa de kinderen komt halen. Ik kan me voorstellen dat dit er problematisch uitziet en ik vind zelf ook dat het een probleem is.
Ik heb al verschillende keren hulp gezocht, maar het is symptoom bestrijding. Het lukt me niet om de problemen helemaal op te lossen omdat ik alleen aan mijn aandeel kan werken terwijl het probleem een wisselwerking is tussen ons als ouders en hoe de kinderen daar op reageren.
Zijn gebrek aan betrokkenheid
Ik ervaar zijn gebrek aan betrokkenheid als het grootste probleem, hijzelf vind dat hij door mij overal buiten gehouden wordt. Ik begrijp niet hoe hij dat zo kan ervaren. Ik nodig hem uit voor en houd hem op de hoogte van alle belangrijke dingen in het leven van de kinderen maar hij reageert nergens op. Ik vraag hem om te overleggen maar hij heeft nooit tijd.
Ook voor contact met de kinderen heeft hij weinig tijd. De contactmomenten zijn van 3 keer per week naar eens in de twee weken gegaan en zelfs dat gaat vaak niet eens door omdat hij andere dingen te doen heeft.
Weerstand om naar papa te gaan
Dat de kinderen weerstand hebben om naar papa te gaan, dat is volgens hem alleen maar mijn schuld omdat ik de kinderen voorlieg over hoe slecht zij zijn. Hij heeft geen idee hoe ver hij er naast zit. Ik doe ontzettend mijn best om hem onderdeel van hun leven te laten zijn. Ik praat positief en luchtig over hem zodat ze weten hoe hun vader is, of was toen we nog samen waren. Soms heb ik echt het gevoel dat dit heel hard nodig is omdat hij soms weken/maanden niks van zich laat horen. Ik denk dat die stiltes een van de belangrijkste redenen zijn van de weerstand, maar dat mag ik natuurlijk niet zeggen.
Ik weet echt niet waar ik nog moet aankloppen met dit probleem. Geen enkele organisatie kan een vader die niet wil investeren in de band met zijn kinderen daartoe verplichten. Ook Veilig Thuis niet blijkbaar. Al weet ik niet zeker of ik het probleem duidelijk genoeg heb kunnen uitleggen. Ik vind dat altijd heel lastig tijdens een gesprek met een hulpverlener omdat ik het moeilijk vind om de kern van het probleem te omschrijven en met een duidelijke hulpvraag te komen.
Rechter kan hem dwingen maar wat schiet je daarmee op?
Ik denk dat alleen de rechtbank hem zou kunnen dwingen om zijn kinderen te zien. Je leest wel eens van vaders die een dwangsom opgelegd krijgen voor elke keer dat ze de zorgregeling niet nakomen. Maar hoeveel schiet je daar nu mee op? Hoe fijn is het dan voor kinderen om hun vader te zien? Zeker als zijn gedrag naar hen toe niet verandert. Hoeveel moeten ze nog incasseren?
Mijn zoon geslagen door zijn stiefmoeder?
Tijdens de betrokkenheid van Veilig Thuis kwam onze jongste (net 3 geworden) met verhalen dat hij op zijn rug/nek geslagen werd door zijn stiefmoeder. Hij was erg overstuur hierdoor en bang voor haar. Ik heb hierover overlegd met Veilig Thuis en heb benoemd dat ik, gezien onze verstandhouding, bang was om dit met vader te bespreken omdat het waarschijnlijk opnieuw gezien zou worden als zwartmakerij.
Veilig Thuis moest toch het gesprek aangaan met vader dus zij zouden deze vraag meenemen. Blijkbaar was ons zoontje bijna gestikt in een stukje brood en had zij hem daarom op zijn rug geklopt. Als ik dat geweten had, had ik gesnapt waar het over ging en had ik de angst voor zijn stiefmoeder bij hem weg kunnen nemen. Nu ging het een eigen leven lijden. En kreeg het een staartje.
Boos dat ik met Veilig Thuis had gesproken
Ze waren namelijk zo boos dat ik hierover gesproken had met Veilig Thuis dat ik een naar bericht kreeg met de mededeling dat hij de kinderen voorlopig helemaal niet meer kwam halen. Ik denk dat ze bang waren dat het vergaande gevolgen zou hebben dat ik dit met Veilig Thuis besproken had. Ik denk ook dat ze een heel verkeerd beeld hebben van wat Veilig Thuis doet. Jammer is dat.
Ik heb dit terug gegeven aan Veilig Thuis en die hebben nogmaals gesproken met vader. Ze hebben benadrukt dat ik me zorgen maakte en wilde weten wat er gebeurd was. Dat ik hen niet in een kwaad daglicht wilde stellen en het verleden achter me gelaten heb. Hij was opgelucht zeiden ze maar het verandert niks aan de situatie. Hij blijft weg.
Ik ben Vera. Inmiddels is het ruim 8 jaar geleden dat ik gescheiden ben, maar dingen lopen nog steeds niet lekker met de vader van mijn jongens. Ik neem jullie graag mee door het verloop van mijn scheiding en de stappen die ik zette in mijn nieuwe leven na de scheiding.
Lees ook de andere blogs van Vera.
REAGEER OP DEZE BLOG