Het is alweer even geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven en het werd dan ook hoog tijd voor een nieuwe. Er is zo ontzettend veel gebeurd te afgelopen periode dat ik hier wel een heel boek over kan schrijven.
Hoewel het de laatste tijd wat beter leek te gaan allemaal, na een moeizame en pijnlijke scheiding, heeft het leven andere plannen met mij. De afgelopen periode ben ik gevallen, weer opgestaan en weer gevallen. Ik heb voornamelijk gevochten tegen mijzelf en mijn best gedaan om toch iedere keer weer positief te blijven, voornamelijk voor mijn kinderen. Maar wat ik ook probeer, het lukt simpelweg niet. Alles is een grote puinhoop geworden en ik zit momenteel in allerlei trajecten vanuit de hulpverlening.
Omdat ik graag anoniem wil blijven kan ik niet te veel details prijs geven maar alles wat er de afgelopen tijd is gebeurd heeft er voor gezorgd dat ik momenteel in de ziektewet zit en eigenlijk tot niks meer in staat ben. De scheiding heeft mij gebroken en er zijn nu allerlei instanties betrokken geraakt die zich met ons “bemoeien”. Ik ben mezelf voorbij gelopen en heb te vroeg gepiekt.
Ik ben van nature een echte vechter en ik ben altijd sterk geweest, niets in het leven kon mij klein krijgen. Maar het leven heeft die uitdaging geaccepteerd en mij het tegendeel bewezen. De depressie heeft gewonnen en ik kan niks anders dan mij hier aan over geven. Niet alleen ik heb hier last van maar mijn hele omgeving. Het valt simpelweg niet uit te leggen hoe het voelt om depressief te zijn aan iemand die dat nooit heeft meegemaakt. De enige tip die ik kan geven aan mensen die in het zelfde schuitje zitten; zoek direct hulp. Wacht niet af en denk niet dat je het alleen wel redt. Hulp is nodig en gezien de wachtlijsten die er zijn kun je dat maar beter zo snel mogelijk regelen.
Ik deed dat niet omdat ik dacht dat ik het alleen wel zou redden. Dat heeft er nu voor gezorgd dat ik in de ziektewet zit en alles en iedereen om mij heen aan het kwijt raken ben.
Nick is een alleenstaande vader van 35 die sinds de scheiding probeert zijn draai in het leven weer te vinden en zoekt naar de juiste balans tussen werk, opvoeding en huishouding. Hij kan er niet meer omheen: hij is depressief na de scheiding.
Eline - 23 feb 2017
Hey Nick, heb je dit filmpje wel eens gezien? https://www.youtube.com/watch?v=XiCrniLQGYc Het heeft mij en mijn omgeving duidelijk gemaakt wat depressie is (mijn zoon worstelt al bijna drie jaar met een depressie). Ik herken veel in je verhaal. Ook hij wil alles altijd zelf oplossen, zonder hulp. Maar dit kun je niet in je eentje overwinnen. Ik weet dat het zwaar is, dat je jezelf en je omgeving teleurstelt, althans, zo voelt het. Ik hoop voor je dat je mensen in je omgeving hebt die je kennen zonder die zwarte hond om je heen, die weten dat je in wezen een fijn mens bent. En ik hoop vooral dat je dat in jezelf kunt blijven zien. En als dat zo is, dan heb je het licht gevonden waar de tunnel naartoe leidt. Heel veel sterkte!
Eline - 23 feb 2017
Het belangrijkste in dit filmpje vind ik nog steeds dat er gezegd wordt dat je naar je omgeving eerlijk moet zijn over je situatie. Mensen denken al gauw dat depressie wel overgaat als je een baantje zoekt (dat kan dus al niet), als je gaat sporten (veel te veel energie), als je gewoon je bed maar uitkomt (yeah, right). Zoek steun en hulp bij vrienden en familie. Naast professionele hulp is dat heel belangrijk.
Nick - 23 feb 2017
Hoi Eline, Ja dit filmpje had ik al eens gezien. Ik vind het een enorm sterk filmpje omdat het goed in kaart brengt hoe iemand met een depressie zich voelt. Vanochtend ben ik bij de huisarts geweest en nadat ik mijn verhaal heb gedaan heb ik een antidepressivum voorgeschreven gekregen. Het kan een paar weken duren voordat de werking ervan echt merkbaar wordt maar daar ben ik nu op voorbereid. Er is zoveel mis gegaan, met name de afgelopen week, dat ik echt het gevoel had een hulpmiddel nodig te hebben om overeind te blijven staan. Het belangrijkste wat de huisarts mij mee heeft gegeven is dat ik uit de slachtofferrol moet stappen. Ik denk dat iedereen die depressief is dit zal herkennen maar weten en voelen zijn twee totaal verschillende dingen ...
Eline - 23 feb 2017
Goed dat je hulp zoekt! Medicijnen alleen zijn vaak niet voldoende, therapie is ook belangrijk. En die drempel is hoog, ik weet het. Je bent geen loser als je om hulp vraagt, als je er zonder pillen en psych niet uitkomt. Die hulpmiddelen zijn er juist om je erbovenop te helpen. Wees niet bang ze aan te nemen. Je kunt het, je hebt de eerste stap gezet. Wees je ervan bewust dat de weg omhoog niet in een rechte lijn zal verlopen, maar met horten en stoten. En niet elke terugval betekent dat je weer op de bodem van de put belandt, er zijn vele tussenstappen. Heel veel sterkte! Je bent een kanjer dat je dit aanpakt.
Nick - 23 feb 2017
Dank je wel. Ik heb vanuit maatschappelijk werk het voorstel gekregen om psycho therapie te gaan doen. Dit is echter door de huisarts vanochtend weer afgeraden. Ik ben enigszins in de war daardoor en weet nou niet meer zo goed wat ik het beste kan doen. Kort gezegd was het advies van de huisarts om dagelijks de pillen en te nemen en uit mijn slachtofferrol te kruipen. Ik moet het vooral maar tijd geven en dan zal het allemaal een plekje krijgen. Persoonlijk vind ik dat een advies dat erg kort door de bocht is gezien mijn geschiedenis (alcoholmisbruik, paniekaanvallen, nachtmerries, zelfmoordpoging, etc). Klinkt mij in de oren alsof het toch onderschat wordt maar ja, wie ben ik?
Anoniem - 28 okt 2020
Zo herkenbaar! Ik lig nu in scheiding, al een jaar... Wat uitgelopen is op een vechtscheiding. Alles over voor de kinderen in hun belang denken en daar heel hard voor vechten, tegen een persoon die alleen aan zichzelf denkt. Van een sterk persoon kan afbrokkelen naar een hoopje ellende. Ik heb ook psychotherapie aangeraden gekregen en ben dat maar gaan doen. De psychologe heeft me niet kunnen helpen, wellicht deze psycho wel. Nu ook in de ziektewet. Mijn werk was mijn passie en zelfs dat functioneerde ik niet meer. Onze vrienden kiezen voor hem, want ik ben te negatief en hij doet alsof het allemaal goed gaat. Ik heb gepraat over de situatie en hij verzwijgt het. Dus ja, ze kiezen voor de positieve. Hoe heb jij het uiteindelijk gered?
Eline - 23 feb 2017
Ik ben geen arts, maar alleen medicijnen vind ik inderdaad een mager bod. Ik zou die psychotherapie met beide handen aangrijpen, als ik jou was. Veel sterkte, Nick!
Amsterdammer in Brabant - 19 mrt 2017
Nick , hoe gaat het nu met je ? Als ik eerlijk ben denk ik te weten hoe jij je moet voelen .... Hoop van harte dat het beter gaat met je , ookal zal het een lange zware weg worden tot herstel . Mag ik vragen op wat voor manier je gescheiden bent ? Was het een traumatische ervaring en had je het totaal niet zien aankomen wellicht ?
Annelies - 4 sep 2018
Dag Nick, Ik herken mezelf in je verhaal. Het is nu 2,5 jaar dat is gescheiden ben maar ik ben nog geen stap verder. Al verschillende keren opgenomen geweest. Hou je goed. Grts
Shirley Engelhardt - 2 mrt 2019
Annelies Opname zelf ook gehad. Angst om alleen te zijn koken doe ik niet voor mezelf terwijl ik dat echt wel kan. Maar kan door van alles in angst me er niet toe zetten. Herkenbaar? Altijd maar angst en alleen.
Marianne - 14 mei 2019
Wat herkenbaar Nick! IK Heb mijn scheiding niet zien aankomen en Altijd gedacht dat WIJ samen oud werden. Een ooit gelukkig gezin wat nu een grote ZOOI is. Volwassen kinderen en een paar kleinkinderen met falende ouders en een falende opa en Oma. IK vertrouw ( Mede door mijn moeilijke jeugd) niemand meer, en leef in angst, angst om de rest van mijn leven alleen te blijven. IK vertrouw echt niemand meer dus een nieuwe relatie durf ik echt niet meer aan. IK Ben al een Lange tijd met therapieen bezig, maar het lichtje in mijn hoofd is uit. IK overleef elke dag......tot mijn lichtje dooft. De pijn is heftig en verdwijnt maar niet. Veel sterkte Nick ik hoop dat bij jou het lichtje aanspringt.
Hilde - 12 jul 2019
Zo enorm herkenbaar, ik ben nu 3.5 jaar gescheiden maar het voelt als gister. Ik lijk steeds me slechter te voelen, en ben heel bang alleen te leven. Het liefst ga I Dan dood. Ik zie en voel op moment ook geen geluk meer. Zie alleen nog maar een zwart gat. Iemand die dit herkent en misschien nog event tips dit is echt niet grappig
Jan - 15 jul 2019
Hoi Hilde je verhaal is zo herkenbaar ben nu een jaar geleden gescheiden heb er ook wel dagen tussen zitten dat het voor mij niet meer hoeft niemand die het weet hou het allemaal voor me het is ook heel moeilijk om erover te praten gr Jan
Lacoste - 1 okt 2019
Hoi..Heel Herkenbaar allemaal..mijn scheiding is nu dik 3 jaar gelden...De pijn gaat maar niet weg.Wat hield ik veel van haar. Samen oud zouden we worden. Na 19 jaar aan de kant gezet voor een ander...Herken haar ook niet terug. Elke dag leef ik op de automatische piloot...een masker naar anderen toe...Ik trek dit soms niet meer...
Sascha - 1 feb 2020
Jouw verhaal Nick, en de reacties erop, zijn zo herkenbaar! Voor mij is het nog maar kort dat ik weet dat mijn man al een aantal jaar een ander heeft. Het doet me zoveel pijn dat hij mij nooit genoeg vertrouwd heeft om mij te vertellen dat hij ongelukkig was! Ik zag ons ook samen oud worden maar na 26 jaar huwelijk ben ik als oud vuil aan de kant gezet. Heb niet veel vrienden meer, heb veel opgegeven voor de ware liefde.......en nu? Er zijn dagen dat ik weet dat ik door moet maar op een dag als vandaag heb ik zoveel pijn dat ik het liefste dood ga. Ben nu 2 keer bij de psycholoog geweest, zij probeert mij te vertellen wat voor een mooi mens ik ben maar ik zie alleen overal het negatieve van in. Heb nog zoveel vragen. Ik moet verder maar weet niet hoe. Iedereen vertelt me dat ik een lijstje moet maken met wat ik wil maar het enige dat ik erop schrijf is dat ik mijn man terug wil. En hoe kan ik nu een keuze maken met wat ik wil? 26 jaar geleden heb ik een keus gemaakt om met hem door het leven te gaan maar naar nu blijkt was dat de slechtste keuze die ik ooit had kunnen maken. Dus wie vertelt mij dat mijn volgende keus wel goed is? Ik durf geen keus meer te maken, vertrouw ook niemand meer. Het liefst liet ik mij opnemen en laten volpompen met medicatie zodat ik die pijn en dat ondraaglijk verdriet niet meer voel. En hij trekt zijn eigen plan, luistert naar niemand. Hoe moet ik hem ooit weer vertrouwen? Hoe moet ik iemand anders vertrouwen? Vanmorgen kreeg ik van iemand deze tekst: "Aan het eind komt alles goed en als het nog niet goed is is het nog niet het eind". Eentje om te onthouden maar het zal lang duren voor het weer goed voelt.
B00N - 15 apr 2020
Hallo Sascha (en Nick) Wat herkenbaar, woede angst en verdriet, alle emotie’s die je als mens kan hebben gieren door elkaar heen. Bij mij een vergelijkbare situatie.na het opbiechten van haar affaire is ze in het geheim ondanks een jaar huwelijkstherapie doorgegaan met haar affaire. Nu is ze dusdanig veranderd dat ik haar niet meer herken. Ze wil scheiden en haar eigen leven leiden na 12 jaar samen te zijn geweest. Een immens drama. Ik weet letterlijk niet waar die mooie lieve meid is waar ik ooit mee was getrouwd. Mijn leven ligt sinds 16 mei vorig jaar compleet op z’n kop. De onmacht richting mijn jonge kinderen is niet te verteren.... ik zie ze lijden maar sta machteloos omdat hun moeder voor zichzelf kiest... wat een frustratie! We hebben ze verteld dat we gaan scheiden, het verdriet in hun oogjes heeft me gebroken. Hoe vergaat het jullie? Zijn er al lichtpuntjes aan het einde van de tunnel te zien? Sterkte beide!
Anne - 3 jun 2020
Voel me zo somber nadat mijn man na13 jaar aangegeven heeft te willen scheiden . Met hem zou ik oud worden ...mis hem verschrikkelijk erg! Kom ik uit deze tunnel , uit dit dal ? Jullie verhalen zijn ook niet echt hoopgevend ...graag hoor ik ook positieve verhalen om een beetje perspectief te krijgen ...
Nieuwe Stap - 4 jun 2020
Beste Anne, het valt ook helemaal niet mee als je in het dal zit. Maar je gaat er uit komen, echt! Lees ook maar eens de positieve verhalen van blogsters als Christine, Femke, Karijn, Meike, Merel, Nanouk en Thera. En de blog over het verwerken van je scheiding. Heel veel sterkte meid, hou vol!
Anoniem - 3 aug 2021
Heb je ook verhalen van mannen? Ik vrouwen over het algemeen sowieso psychisch al het sterkere geslacht. Ik wil weten hoe die hopeloos verdrietige mannen erbovenop kunnen komen...
Bas - 2 aug 2020
Ben zelf ook in 2016 gescheiden na een huwelijk van 26 jaar en we hebben samen drie kinderen gekregen. Ik werd ook aan de kant gezet door m’n ex en koos voor een vriend van mij. Ben door diep dal moeten gaan en in de loop van de tijd verschillende korte en langere relaties gehad. Verwacht nou niet te vinden wat je samen hebt gehad zoals in je huwelijk. Iedere relatie is anders en neemt weer andere leuke en minder leuke dingen mee. Ik heb mijn huwelijk maar beschouwd als een boek, dat ik dichtsloeg. Elke nieuwe relatie of levensfase heb ik ook weer beschouwd als een nieuw boek, dat ik dan lees; sommige boeken ben ik zo doorheen en sommige zijn weer interessant en boeiend. Maar vergelijken kun je de boeken niet behalve dat er veel letters instaan. Op deze manier helpt het mij om zaken los te laten en toch weer opnieuw te beginnen. Al is het geregeld met vallen en opstaan. Het boek van m’n scheiding ligt ergens op een boekenmarkt. Misschien kan iemand hier iets mee?
Dave - 26 dec 2020
Hoi iedereen, ik zit in hetzelfde schuitje. Gescheiden, nog geen half jaar , me ex heeft al een paar maanden een ander. En ik kom niet uit het dal. Mensen zeggen zoek afleiding, geniet of ga op Tinder Maar het lukt of wil niet. Om me pijn te verzachten drink ik. Ik weet dat het niet goed is. Ik zie dat ik alleen maar dieper weg zak in de ellende. Ook ik denk soms: waarom ben ik op deze wereld? Terwijl ik voor de scheiding genoot van het leven, van me kinderen en van ons gezin.. er is niks van óver, voel me een wrak. Als ik sommige verhalen lees dat ze na 3 jaar nog last hebben van de scheiding... word ik bang.. onze (mijn) droom : samen oud worden, helaas het is er niet meer...