Inhoud blog
Moet het zo?
De deurbel gaat. Ik doe de deur niet open, dat laat ik mijn man doen. Mijn bezoek komt binnen. Ze gaan zitten. Ik bied ze niets aan. Ook geen kopje koffie. Geen koekje erbij. Dat moet mijn man doen. Iedereen kijkt naar mij. Wat doe ik raar? Lui. Waarom zorg ik niet? Het ene kind gaat naar het sportveld, ik ga niet mee hoor, want anders overschrijd ik als stiefmoeder die magische grens. Niet te veel interesse tonen. Het andere kind blijft thuis, daar kan ik dus ook niet blijven want zo meteen schuift de vader de zorg in mijn schoenen en ben ik aan het oppassen en dat mag natuurlijk ook niet. Is dit jouw ideale wereld?
Of zo…?
We doen het nog een keer. De bel gaat. De kinderen staan aan de deur. Ik doe open. Laat ze binnen. Geef ze een knuffel en wat te drinken. Ik moet wel uitkijken, want het zijn mijn kinderen niet en de grens van te veel zorgen mag ik als stiefmoeder niet overschrijden. Uitkijken. Niet overdrijven. Niet te aardig doen. Niet te bijdehand. De moeder heeft de kinderen al gewaarschuwd, mij rare karaktereigenschappen toegedicht terwijl ze nog helemaal niets van mij weet, mij niet kent. Zelfs de boodschap meegegeven dat ik niet hun moeder mag worden. Okay, daar kan ik het alvast mee doen. Fijne start. Handig. Super aardig. Dit nadert de realiteit meer….
Ik zorg
Ik ben een mens. Net als jij. Net als jouw kinderen. Ik zorg. Ik zorg voor de mensen om mij heen. Ik zorg voor mijn oudere buurtjes. Ik zorg voor mijn ouders. Ook als jij op straat voor me neer valt, dan zorg ik voor je. Heel gek hoor. Ik zet geen scherpe grens. Ik zorg dat ik hulp voor je krijg, ik zorg dat je weer op staat. Gewoon normaal gedrag. Of niet dan?
Ik begrijp meer dan je denkt
Nu ben ik de nieuwe partner van je ex en ergens in de tijd word ik geïntroduceerd bij je kinderen. Maar eerst maak ik kennis met jou. Ik begrijp dat je me niet omarmt. Ik omarm jou waarschijnlijk ook niet, maar ik ben er wel en ik kom in het leven van je kinderen. Of ik nou een korte liefde met deze man beleef of ik blijf voor de rest van ons leven, dat is wat mij betreft minder belangrijk. Ik begrijp dat dat voor jou een groot verschil maakt. Echt!
Ik begrijp meer dan je denkt. Ik kan me echt wel verplaatsen in jouw schoenen en wat ik niet begrijp, kan je me uitleggen. Ik wil het misschien niet horen.
De kennismaking
Laten we kennis maken als je er aan toe bent? Als ik er aan toe ben? We maken kennis. Dat doen we. Voor de kinderen gaan we beiden door, ook al zijn wij er eigenlijk nog niet aan toe om in elkaars wereld te komen. Bij de scheiding vond je dat een nieuwe partner eerst met jou moest kennismaken voordat de kinderen er van horen. Dat doe ik dus. Zat ik niet op te wachten, maar ik begrijp dat je dat wilde, dat het beter is voor de kinderen en ik geef je een hand. Dan verandert de sfeer, hoe durf ik eigenlijk in het leven van je kinderen te stappen. Ja joh! Hoe durf ik?
Geef de kinderen de ruimte
Geef de kinderen ruimte om ook mij te leren kennen. Of ik nou een dag in het leven ben van je kinderen of de rest van hun leven. Geef de kinderen mee dat ik een mens ben en leer ze mij ook zo te benaderen. Ik zeg geen rare dingen over jou en jij zegt ook geen rare dingen over mij. Geef ze aan dat ze zelf mogen uitmaken hoe aardig ze me gaan vinden. Het is voor de kinderen waarschijnlijk al heftig genoeg dat er een nieuwe partner is, net zoals het voor mij best wennen is om opeens stiefkinderen te hebben.
Ik ben Tessa, sinds bijna 10 jaar stiefmoeder van de kinderen van mijn partner die om het weekend ook bij ons wonen. Het zijn leuke jongens en het brengt veel gezelligheid, maar het is ook nog steeds wel een beetje een zoektocht naar mijn rol in het geheel.
Lees ook de andere blogs van Tessa.
Silvia - 20 jun 2019
Het gaat natuurlijk overal anders maar mijn ex-man had al een relatie met zijn vriendin toen hij nog getrouwd was. Dat kinderen daaraan moeten wennen lijkt mij heel normaal. Ik heb toendertijd over haar weinig tot geen lelijke dingen gezegd omdat ik haar niet ken. De jongste ging meteen in alles mee: kennismaking, samen op pad. De oudste nam haar tijd, leerde haar later pas kennen. Maar achteraf ontstaat er maar geen band, met beide kinderen niet.. En als er dingen gebeuren waar ze moeite mee hebben delen ze dat ook met mij. En dan geef ik ze wel gelijk en blijf dan ook echt niet aardig over een persoon die niet hartelijk is naar mijn kinderen toe. Ze wilde wel de man maar hoeft de rest niet zo nodig, blijkt keer op keer. Ik heb daar geen goed woord meer voor over. Pijnlijk voor de kinderen te zien dat zij telkens weer een afstand creëert tussen vader en kinderen. En de vader zit tussen 2 vuren in, kiest niet voor zijn kinderen. Ik zie het nog gebeuren dat ze ervoor kiezen hem (tijdelijk) niet meer te zien. Van mij wil hij sowieso niks aannemen. Het is tussen hen maar te triest voor woorden. Ik ben blij dat ik 2 krachtige kinderen heb die hier niet zomaar aan onderdoor gaan. Maar de problemen die dit alles met zich mee brengt gun je niemand, een pijnlijk proces voor iedereen.
Nieuwe Stap - 20 jun 2019
Jee, pijnlijk inderdaad Silvia.
Sarah - 20 jun 2019
Ik vind dit wel een pedant toontje hebben, enerzijds wil je heel erg laten zien hoe goed je je best doet en hoe verstandig en hoezeer je de moeder zo goed begrijpt "Echt!". Maar anderzijds sluipen er genoeg tekenen in dat je zelf bevooroordeeld bent , bijvoorbeeld dat de moeder eerst met jouw wil kennismaking voordat de kinderen dat doen : "Zat ik niet op te wachten, maar ik begrijp dat je dat wilde"... Het komt bij mij geforceerd over, telkens willen bewijzen hoe verstandig mens je bent en de moeder is gefrustreerd en op z'n minst onredelijk. Het geeft vooral aan dat je ECHT niet begrijpt dat moederschap iets anders is dan stiefmoeder zijn. Deze aaneen volgende zinnen vatten het samen,: "Ik begrijp meer dan je denkt. Ik kan me echt wel verplaatsen in jouw schoenen en wat ik niet begrijp, kan je me uitleggen. Ik wil het misschien niet horen." Inderdaad, je doet alles volgens het boekje van de fatsoenlijkheid maar kan niet onderdrukken dat je niet wilt horen da de bepalende rol die van de moeder van je man's kinderen is.
Papa - 20 jun 2019
Sarah en Nikkie en LK verwoorden ook mijn gevoel , terwijl ik maar een vader ben en geen kinderen 9 maanden in mijn lichaam heb kunnen voelen groeien. Deze stiefmoeder is ook in mijn ogen best arrogant bezig qua toontje . Dit toontje van de stiefmoeder kan overigens ook gelden voor een stiefvader . En natuurlijk zal het leven van een stiefouder zeker niet over rozen gaan , maar de vergelijking met de biologische vader of moeder gaat echt totaal mank. Maar dan ook TOTAAL MANK. Ik zie trouwens weinig reacties van anderen op mijn Posts hier, misschien ben ik wel te bot of te “rigoureus” in mijn mening . Ik denk ook dat zowel vaders als moeders enorm veel verdriet hebben van een scheiding en beide sexen even hard kunnen zijn of te snel qua nieuwe relaties . Ikzelf ben nu 4 jaar geleden verlaten door mijn ex vrouw, we zijn 3,5 jaar officieel gescheiden , maar ik mis de liefde van mijn ex vrouw echt elke dag . Ik droom nog vaak over haar , zie haar bij de ouder besprekingen op school , dan vraagt ze aan me hoe het met mijn nieuwe baan gaat en er wordt alleen over koetjes en kalfjes gesproken , geen enkele emotie of connectie meer van haar kant , en dat doet zelfs 4 jaar na dato enorm pijnlijk aan , ik trek het me echt heel erg aan . We hebben samen 3 prachtige dochters , en we hebben 13 jaar lang met veel liefde en toewijding samen geleefd, maar na de scheiding besta ik vrijwel niet meer voor haar ( gevoelsmatig dan he ) de nieuwe vriend van mijn ex is nu 3 jaar om de week in het leven van mijn kinderen , en er is nog steeds geen band ontstaan , de verwijdering tussen de stiefouder en onze dochters wordt alleen maar groter en groter , zelfs zo erg dat de kinderen hardop zeggen tegen hun moeder dat hij maar op moet hoepelen . Eerlijk is eerlijk , ik wil ook NIETS weten van deze man . Met vaderdag had ik de hele dag mijn 3 mooie meiden bij me thuis , savonds moesten de 2 jongste meiden nog ff bij hun moeder langs omdat ze wat kleren vergeten waren , ik heb ze gebracht en parkeerde de auto een straat verderop om die vriend niet te zien . Komen mijn meiden terug met hun moeder en de nieuwe partner en zijn kleine kindjes , allemaal bij mijn auto. Ik voelde me ZOOOOOOOO opgelaten , mijn ex weet heeeeeeel goed hoeveel verdriet ik nog steeds heb over de scheiding , en toch dramt ze haar zin door om zelfs met vaderdag haar vriend en kindjes mij op te dringen . Ik heb die nacht geen oog dicht uitgedaan ... zo erg greep het me aan ..... en 4 dagen later zien we elkaar met de voorlichtingsdag van de middelbare school van onze middelste dochter , en mijn ex deed alsof er NIETS aan de hand was en begon dus over mijn nieuwe baan te kletsen . Mijn vraag aan alle moeders hier : is dat normaal gedrag van een moeder die weet hoeveel verdriet de vader heeft over een scheiding om zich zo te gedragen en keer op keer haar nieuwe vriend op te dringen aan zowel onze dochters als mijzelf ? Ik heb er in ieder geval heel veel verdriet van , zelfs 4 jaar na dato
nikkie - 21 jun 2019
Papa dat was wel een heel confronterend moment voor je, kan me voorstellen dat je daar van slag van was maar weet je het doet er eigenlijk niet toe of het normaal gedrag is van je ex want zij doet het zo en daar heb jij dan mee te dealen. Het lullige is wel dat jij eigenlijk alleen jezelf zo in de weg blijft zitten door zo vast te blijven houden aan je verdriet. ( dit even los van de weerstand van jullie dochters tegen deze vriend). Zij is allang vele stappen verder en leeft haar leven. Je kan hoogstens een grens aan geven aan haar dat je dit soort confrontaties niet meer wil maar of zij dat gaat respecteren is dan weer aan haar en heb je geen invloed op. Hoe vonden jouw meiden deze situatie bij jou auto eigenlijk?
Ikke - 22 jun 2019
@papa: ik ken geen mannen die zoveel verdriet Vd scheiding hebben. Enkel situaties andersom maar dat maaktniet uit denk ik. ik kan mij niet voorstellen dat ze dit doet om je extra verdriet te doen. Ik denk dat ze je wil laten accepteren dat het nu zo is. Ik begrijp je pijn helemaal maar door hem te negeren denk ik dat je het jezelf nog moeilijker maakt dan het al is voor je. Wat betreft je dochters die de nieuwe vriend niet leuk vinden. Het zou eventueel kunnen zijn dat ze zo loyaal zijn naar jou dat ze hem daardoor niet willen accepteren. Ik heb ook heel veel moeite met de vriendin vanmijn ex, maar meer omdat zij opvoedadvies geeft aan mijn ex en mede-beslist terwijl ze mijn kinderen nauwelijks kent. Zij gaat dus op mijn stoel zitten. Het is ook gekmakend om een ander iemand met mijn kinderen op vakantie te zien gaan. Ik had dat moeten zijn! Als mijn ex op vakantie met ze Gata vind ik t prima (hij is hun vader), enkel lastig omdat ik ze dan mis. Als hij met haar en de kinderen en haar kinderen gaat vind ik dat verschrikkelijk (nu 1x gebeurt terwijl de kinderen elkaar niet kenden). Ik vind het heel moeilijk dat mijn ex zo snel al een vriendin heeft en ik heb er net als jij nog steeds heel veel verdriet van maar ik moet het accepteren. Als ik het niet accepteer ga ik er zelf onderdoor en dat is niet goed voor mij maar ook niet goed voor de kinderen en zij zijn het belangrijkste voor mij. Dus ik ben positief over t liefje van ex zodat ze niet met een loyaliteits probleem komen te zitten. Als ik mijn verdriet laat zien is het aan mijn broer en schoonzus. Sterkte!
Papa - 22 jun 2019
@ikke en nikkie , er zijn genoeg vaders die ook heel veel verdriet hebben na een scheiding , ik ken er inmiddels velen . Net als verdrietige gescheiden moeders . Ik zit nu met mijn voeten in een groot zwembadje in de tuin, aan de vooravond van een komende hittegolf, Mijn jongste dochter van 10 heb ik vanmiddag naar een voetbalkamp gebracht , mijn middelste dochter van 12 ligt op apengapen in de blokhut na een slaapfeest met haar schoolklas , en mijn oudste dochter van 14 is hard aan het studeren ( ze zit op 2 gymnasium ) . Laat ik even reageren op jullie beider reacties : misschien is de keuze van mijn ex vrouw om haar vriend en zijn 2 kleine kindjes mij en onze 2 jongste meiden uit te zwaaien geen bewuste keuze om me pijn te doen , maar denken jullie serieus dat ik de situatie eerder ga accepteren als ze haar 3e nieuwe gezinnetje met andermans kinderen mij door mijn strot duwt ? Dat werkt echt volledig averechts . Komt nog eens bij dat mijn 2 jongste dochters expliciet haar moeder hadden gezegd dat alleen ZIJ ons mocht komen uitzwaaien en niet haar vriend en zijn kindjes. Als een moeder ( of vader ) dan toch haar ( zijn ) zin doordramt en niet wil luisteren naar een wens van de kinderen , dan is dat in mijn ogen toch wel degelijk pest gedrag, in ieder geval niet echt een empathie rijke actie. De loyaliteit van onze dochters naar mij als vader zal zeker een rol spelen dat ze de nieuwe vriend van hun moeder niet willen accepteren , maar so be it , het was niet mijn keuze om na 4 zwangerschappen en 13 jaar huwelijk er ineens alleen voor te komen staan . Het was ook niet de keuze van de kinderen om binnen 5 maanden na de scheiding een andere man in het bed van hun moeder te zien liggen , met toentertijd 2 kindjes van 2 en 3 jaar oud. Ik ben een man van 55 jaar oud , soms loop ik op de toppen van mijn tenen, zowel financieel als emotioneel . Op alles moet ik al 4 jaar lang bezuinigen door de scheiding k alle reserves moest ik opmaken om ons huis te behouden , boodschappen bij de aller goedkoopste supermarkten, al 4 jaar lang niet op vakantie kunnen gaan met de kinderen ( niet alleen op financiën gebaseerd hoor, ook een praktische kwestie van het niet aandurven om met 3 puberende meiden op vakantie te gaan zonder hun moeder erbij ). Ik heb een ontslag van mijn werkgever na 21 jaar dienst moeten verwerken . Ik train de laatste 2 jaar van mijn leven minimaal 4 keer in de sportschool om mijn conditie op peil te houden , ik werk 38 uur in de week bij mijn nieuwe werkgever , krijg geen kinder of partner alimentatie , heb bewust geen nieuwe partner gezocht de laatste 4 jaar omdat ik er helemaal wil zijn voor mijn 3 dochters . Het moeten leren leven met het vreselijke pijnlijke feit dat mijn 3 meiden om de week bij een andere man in huis moeten wonen , de pijn dat ze op vakantie gaan met die man en mijn ex , terwijl ik zoooooo fijn altijd met ons gezin op vakantie ging toen we nog getrouwd waren. Ik zal jullie eerlijk zeggen, het is heel pittig om voor 3 puber meisjes te moeten zorgen als MAN ALLEEN zonder de steun van hun moeder . En ja, ik besef dat veel gescheiden moeders met hetzelfde probleem en dezelfde pijn te kampen hebben . Die 4 jaar dat ik op oudere leeftijd voor mijn 3 meiden zorg heeft soms ook impact op mijn gezondheid , ookal voel ik me nog redelijk fit , af en toe protesteert mijn lichaam wel .... Toen mijn ex ineens wilde scheiden in 2015 was haar oudste dochter 18 jaar oud , en onze 3 meiden waren toentertijd 10,8 en 7 jaar oud. En binnen 5 maanden krijgt ze ene vriend met kindjes van 2 en 3 jaar oud ? Misschien ben ik wel bevooroordeeld maar ik vind dat GEEN goede zaak voor onze meiden . Ik krijg verhalen van mijn dochters te horen dat ze allemaal spelletjes voor kleine kindjes moeten meedoen als de kleintjes van de vriend van hun moeder er zijn ( daar is ook co ouderschap ) . Mijn oudste dochter zit dus op 2 gymnasium, is al ongesteld geworden en begint interesse in jongens te krijgen , maar ze moet om de week verplicht meedoen met spelletjes als “pannenkoeken speurtocht” met moeder, vriend en de kindjes van hem die nu 5 en 6 jaar oud zijn, ik krijg ook van mijn dochters te horen dat de ex van de vriend cab hun moeder volledige voogdij probeert te krijgen over hun 2 kindjes . Mijn ex schijnt constant huilbuien te hebben volgens mijn kinderen , ik krijg appjes van mijn ex dat de kids maar een tijdje bij mij moeten gaan wonen omdat ze “toch niets goeds kan doen “ . Snappen jullie nu iets beter waarom ik die nieuwe situatie bij mijn ex , de moeder van onze mooie kinderen , HELEMAAL niet wil accepteren ? Mijn leven gaat door , ondanks alle pijn en eenzaamheid en verdriet . Het leven van mijn dochters en het leven van mijn ex gaan ook gewoon door . Met of zonder nieuwe partners. Ikzelf ben door het vele sporten ( vooral in de weken dat de kids bij mijn ex zijn ) nogal gespierd geworden , was altijd al slank en lang , en nu met die spieren erbij val ik best wel op durf ik te zeggen , ondanks mijn 55 jaar óud zijn. Tinder en andere dating apps heb ik dan ook niet nodig, op de feestjes waar ik naartoe ga benader ik zelf nooit vrouwen omdat ze altijd naar mij komen met hele directe vragen, heel af en toe ga ik er op in of heb ik een onenightstand, maar in de 4 jaar die ik nu gescheiden ben ben ik GEEN ENKELE keer een vrouw tegen gekomen waar ik echte liefde voor voelde. Het bleef altijd bij fysieke aantrekkingskracht of bij leuke aandacht , maar meer dan dat wil ik gewoon nog niet . Ben nu aan het einde van mijn lange blog , wil er vooral mee aangeven dat ik de keuzes van mijn ex NIET geaccepteerd heb, en wellicht nooit zal accepteren . Maar voor mijn dochters blijf ik zorgen , ookal mag ik ze nog maar 26 weken in het jaar zien en bij me thuis hebben. Ex schoonfamilie wil me al 4 jaar niet meer zien of spreken, Mijn ex heeft 4 kinderen van 2 vaders en inmiddels dus bezig met de 3e lange relatie met een andere man . Niemand, maar dan ook niemand zal mij ooit kunnen overtuigen dat mijn ex de juiste keuzes voor haarzelf of onze kinderen heeft genomen want de schade die toe gebracht is bij onze meisjes en mijzelf is voor altijd,die zal nooit meer weg gaan :(
Ikke - 23 jun 2019
zo snel een nieuw samengesteld gezin is idd geen goed plan en niet goed voor de kinderen. Ongelooflijk dat sommige mensen dat wel zo doen. Respect voor hoe je het allemaal doet! Ik snap je standpunt volledig. Ik denk overigens dat jouw meiden het heel erg leuk zouden vinden om met jou op vakantie te gaan. En idd lijkt me dat ook spannend en eng. Ik ga nl ook alleen met mijn meiden(1 puber en een bijna tiener). Wordt vast leuk!
Papa - 23 jun 2019
Ikke, veel plezier op vakantie :). Super voor je kinderen dat je dat gaat doen , echt :). Ik durf dat nog steeds niet, ookal zouden mijn dochters dat idd super vinden, ben nu wel aan het sparen samen met de meisjes om met de kerst een weekje weg te gaan, vinden ze super leuk . En dank je voor je lieve reactie trouwens, doet me goed ( ondanks mijn enorm aanwezige pijn en verdriet ) .
Lientje - 23 jun 2019
@papa.... je verwoord precies mijn gevoel. Ben na ruim 30 jaar verlaten en ex is voordat de scheiding rond was meteen binnen 3 maanden gaan samenwonen met vriendin en haar 2 pubers. Zij wil zooo graag zsm geaccepteerd worden, dat ze dit afdwingt. Zonder rekening te houden met gevoelens van mij en onze volwassen kinderen. Zelfs niet met de gevoelens van haar eigen kinderen. Ze was zelf nog geen 2 jaar gescheiden en haar kinderen hebben het daar nog erg moeilijk mee, en hoppa...nieuwe man in huis, die volwassen kinderen en kleinkinderen heeft. Deal with it...pikken en slikken.. Ze gaat zelfs zo ver dat ze een sterfgeval in mijn (ex)schoonfamilie gebruikt om haar plaats naast hem op te eisen.... Dit werkt idd averechts, niet alleen voor ons, maar ook voor familie en vrienden. En idd, net als bij jou snap ik ook niet hoe iemand zo snel van een langdurige (gelukkige) relatie (meerdere keren door hem naderhand bevestigd) in de volgende kan stappen, (die begon als ordinaire flirt) en dat kan, zo schijnbaar zonder emotie of rouwverwerking naar mij toe... Zijn vriendin kan wel zo zeker van haar zaak zijn, maar dat ze anderen niet de tijd en ruimte geven om op eigen tempo aan dit alles te wennen en zich constant overal tussen wil dringen en dat ook zelfs bij haar kinderen afdwingt, dat vind ik erg kwalijk. Mij ex begint mede hierdoor inmiddels steeds meer twijfels te krijgen over zijn keuze, het is toch niet wat hij ervan verwacht had.... maar hij heeft niet het lef er met haar over te beginnen, want hij voelt zich ook schuldig om WEER zoveel levens overhoop te moeten gooien. Denk ook niet dat zij hem laat gaan... zij is als een pitbull en hij heeft geen ballen! Ondanks dat hij nog steeds de liefde van mijn leven is en ik hem mis, wil ik hem niet meer terug. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar in tegenstelling tot hem kies ik nu WEL voor mezelf. Alleen word ik wel steeds verdrietig als ik zie hoe de kinderen, familie en kleinkinderen strubelen met die opgedrongen relatie van hem. Het maakt familiegelegenheden er niet leuker op.
Papa - 23 jun 2019
Die haast van jouw ex om zelfs nog voor de scheiding rond is te gaan samenwonen met een nieuwe vriendin , het totaal negeren van de rouwverwerking die de kinderen en jij nog moeten doorlopen , de rol van de nieuwe stiefmoeder , het afdwingen en het rücksichtlose doordrammen.... zooooo herkenbaar en zoooooo pijnlijk voor de achtergebleven partner en kinderen . Ook de kinderen van de nieuwe vriendin hebben er bij jouw situatie dus nog enorm veel last van . Ik zie helaas een trend bij veel scheidingen dat de vertrekkende partner niet kan wachten om een nieuw gezin te starten . Het lijkt wel alsof we in een maatschappij leven waarbij vrijwel iedereen doet wat hij / zij zelf wil , en de onwil om de pijn van anderen te willen begrijpen . Ik snap je gevoel helaas maar al te goed lientje . En dan snappen die nieuwe samengestelde gezinnen vaak maar niet waarom 7 van de 10 samengestelde gezinnen stranden binnen 5 jaar . Als je dan de blogs leest van de stiefmoeder tessa , dan snap je meteen hoe die erin staan. En let wel : ik ben ZELF ook 13 jaar stiefvader geweest van de eerste dochter van mijn ex vrouw, ik ben dus zowel VADER als STIEFVADER , en geloof mij , het gevoel is TOTAAL anders , onvergelijkbaar zelfs . Niemand maakt me dan ook wijs dat de stiefvader of stiefmoeder zich niet bemoeit met de opvoeding van de kinderen van hun nieuwe partner , want dat doe je als stiefouder ALTIJD . Slik de pijn maar want het is je eigen keuze om stiefouder te willen spelen.
nikkie - 20 jun 2019
Ben het eens met Sarah. En elke keer als ik blogs van jouw lees Tessa vraag ik me af wat je nu werkelijk wilt. Want al die blogs gaan over jouw wensen en behoeften en hebben niks met die moeder of haar kinderen te maken. Je verpakt het steeds alsof het over het welzijn van de kinderen gaat maar dat is schijn. Wat heb jij zo hard nodig van deze kinderen en hun moeder dat jij daar schijnbaar jouw hele bestaansrecht aan ophangt?
Floppie - 20 jun 2019
De nieuwe vrouw van mijn ex had ik dolgraag willen kennen en met hem en haar af en toe het heden en toekomst vd kinderen besproken. Helaas ‘moet’ zij me niet en heeft zij elke vorm van oudercontact dat verder ging dan zakelijk langzamerhand verboden (7 jaar lang samen op feestjes, groepsapp om zaken te bespreken, af en toe samen met kinderen eten, langs kunnen komem bij vergeten kleding, koffietje doen, kortom voor kinderen fijn, is allemaal onder invloed van deze nieuwe partner verboden). Bij ons komt het waarschijnlijk niet snel goed, maar ik wil alle stellen, gescheiden mensen, nieuwe partners meegeven dat dit voor de kinderen vreselijk schadelijk is. De ex is geen bedreiging, de ex wil vaak samenwerken met de nieuwe partner. Probeer vriendjes te worden! Vakantie samen hoeft niet meteen, maar waarom zou je eigenlijk al geen Sinterklaas samen vieren? (Dat heb ik nooit voorgesteld hoor). Ik en vele gescheiden mensen die dat wel doen. Wat een geweldige boodschap voor de kinderen.
Nieuwe Stap - 20 jun 2019
Tessa schrijft over haar persoonlijke ervaringen als stiefmoeder. We waarderen het dat zij haar persoonlijke verhaal wil delen, ondanks dat er op eerdere blogs van haar al veel commentaar is gekomen en zij persoonlijk wordt aangevallen. Het doel is dat biologische moeders en stiefmoeders over en weer meer begrip krijgen voor elkaar…
nikkie - 21 jun 2019
De manier hoe Tessa vooral haar laatste blogs schrijft en haar houding hierin nodigen niet uit tot begrip tussen biologische moeders en stiefmoeders. Op deze manier gaat het doel van begrip over en weer niet gehaald worden.
Inge - 20 jun 2019
Ik begrijp je compleet Tessa. Wat we ook doen als stiefmoeders, het is toch nooit goed. Dus trek ik me al die vooroordelen niet meer aan. Iedereen weet het toch altijd beter. En by the way, ik ben moeder, stiefloeder, en mijn kinderen hebben een stiefmoeder (en een verdomd goeie al hadden we ook onze meningsverschillen).
Lk - 20 jun 2019
Geef de moeder nou ook eens de ruimte. Een scheiding verwerken is niet niks. Vooral niet als er voor de scheiding al een andere vrouw in het spel was. Rouw, verdriet, boosheid. Je snapt een ding niet en dat is het oergevoel van een moeder. Het zijn mijn kinderen. Ze komen uit mijn lijf en zolang als ik leef, ben en blijf ik hun moeder en kunnen ze altijd voor alles bij mij terecht. Ze hebben niet ook nog een surrogaatmoeder nodig.
William - 21 jun 2019
Het is de biologische ouder die de regie in handen heeft van hoe het aan zijn/haar kant met zijn/haar nieuwe partner en het samengestelde gezin verloopt, ervan uitgaande dat elke ouder tenslotte het beste wil voor zijn/haar kinderen. Een kennismaking tussen biologische moeder/ stiefmoeder of biologische vader/stiefvader is dus eigenlijk nergens voor nodig. Maar als de ex van mijn vriendin mij graag eens zou ontmoeten voor een kennismaking/gesprek, dan ga ik daar graag op in, het zijn tenslotte zijn kinderen, en ondanks alle goede intenties besef ik maar al te goed dat zijn kinderen niet om mij hebben gevraagd. Wel zou ik mijn vriendin (zijn ex dus) er dan bij willen hebben; openheid is belangrijk.
Ikke - 22 jun 2019
@willem: wil jij niet weten wat voor persoon veel omgaat met je kinderen? Misschien is hij/zij wel heel anders of heeft hele ander normen en waarden. Mijn ex zegt dat als ik een vriend krijg dat hij het dan prima vindt dat ik evenga boodschappen doen en dat hij dan op Mn dochters past. Ik geloof er niets van! Dat zegt hij alleen opdat ik wat relaxter wordt richting zijn vriendinnetje. Ik weet zeker dat hij wel wil weten wat voor vent in de buurt zou zijn van zn dochters!
Ikke - 21 jun 2019
Het is idd heel wat om opeens stiefkinderen te hebben. Jij bent getrouwd. Het lijkt me wel dat de kinderen een band met je zullen opbouwen omdat je er altijd bent. Je schrijft dat het je niet uitmaakt bij de kennismaking of je kort of lang in het leven Vd kinderen blijft. Dat zou mij als moeder wel heel veel uitmaken. De kinderen hebben (net) een scheiding meegemaakt, nog een afscheid van iemand die ze leuk vinden (een scharrel/vriendinnetje) omdat je breekt met vader is zwaar voor ze. Ik omarm de scharrels dus niet en vind ook niet dat die een grote rol moet spelen in het leven Vd kinderen. Een vrouw/samenwonende vriendin echter wordt wel een ander verhaal. Dan is het extra fijn voor de kinderen als ze een goede band met die persoon hebben. Die wil ik dan ook wel leren kennen. Iemand die mijn kinderen niet regelmatig ziet neem ik dus ook niet serieus als ze opmerkingen heeft over opvoeding en zo. Ik hoop dat je een betere verstandhouding met moeder zal krijgen want dit lijkt me heel lastig. Overigens is het voor een moeder heel lastig om iemand anders die je niet uitgekozen hebt te omarmen en te accepteren als mede-opvoeder van je kind. Ik praat niet slecht over t liefje van ex maar als een serieuze vriendin zie ik haar nog niet en al helemaal niet als mede-opvoeder. Daar is alles te pril voor en wellicht gebeurt het ook niet.
Tessa - 21 jun 2019
@ikke. Dank voor je positieve reactie. Helemaal met je eens dat het wel uitmaakt... in zoverre ik hoop dat dat een afspraak kan zijn tussen vader en moeder dat je de kinderen niet te snel in contact brengt met een vlam of scharrel. Maar ... als de kinderen de nieuwe partner ontmoeten, dan zou ik vinden dat de moeder of vader dan ook een handje geeft en kennismaakt en richting de kinderen zoveel mogelijk zonder oordeel is. Dat het pijn doet etc deel dat met vrienden en familie. In mijn geval was ik al tijden in beeld zonder dat de kinderen dat wisten en de ex dus ook niet. Toen de vader het tijd vond en de relatie zekerder en zekerder werd, werd ik pas voorgesteld.... ik hoopte wel dat ik een blijvertje zou zijn, maar zeker weten deed ik het niet. .. maar de ex bleef me benaderen als een scharrel en inmiddels ben ik nu al bijna 10 jaar in beeld en dat is niet veranderd helaas....
Nieuwe partner van - 23 jun 2019
@pappa, ik wil nu toch een keer reageren op jouw reacties op mijn blogs en die je op meer plekken hier op de site neerzet. Je vergelijkt jouw situatie met mijn blogs en zet dan een harde veroordelende toon maar vanuit jouw blik. Mijn blogs zijn een verkorte kijk op situaties en ik vergroot situaties uit. Ja. Maar mijn situatie is niet de jouwe. Toen ik mijn man leerde kennen, waren ze al jaren gescheiden, toen ik de kinderen leerde kennen had ik al een jaar een relatie en ik bleef heel lang in de weekenden dat de kinderen er waren niet slapen. Pas toen dat punt kwam, heeft mijn man de kinderen alleen geroepen en aan ze gevraagd of dit okay was. Vervolgens belde de kinderen me vaak zelf om te vragen of ik wilde langskomen, vroegen ze me mee met het wegbrengen en wilde 1 van de kinderen dat ik ook mee naar binnen ging. De ex vond dat moeilijk maar ik ben van mening dat er ergens toch een toenadering naar mij had mogen komen. We zijn inmiddels al bijna 10 jaar verder.
Nieuwe partner van - 23 jun 2019
Tessa dus
Papa - 23 jun 2019
heb Je zelf kinderen NIEUWEPARTNERVAN ?
Tessa - 23 jun 2019
Nee, ik ben de nieuwe partner van de ex. Net als jij ook een schuilnaam hebt opgegeven toen je je inschreef. Ik heb zelf geen kinderen. Maar ik heb wel het verdriet van Mn moeder meegemaakt toen haar stiefmoeder en mijn oma niet door 1 deur konden gaan en mijn opa daar geen goed voorbeeld in gaf....
Papa - 23 jun 2019
Heb geen schuilnaam nodig , als je echt tessa bent dan zou je misschien iets meer jezelf kunnen verplaatsen in de gedachte en gevoels wereld van de echte moeder van de kinderen van je nieuwe vriend . En of je daartoe in staat bent ? Geen idee , denk eerlijk gezegd dat geen enkele stiefvader of stiefmoeder zich echt in het gevoel van de echte ouder kan verplaatsen. Waarom zouden een stiefouder en een echte ouder door 1 deur moeten kunnen gaan ? Wie bepaalt dat ? Ikzelf ga de nieuwe partner van de moeder van mijn kinderen NOOIT accepteren en NOOIT leren kennen, ze zoeken het maar lekker zelf uit met hun nieuwe samengestelde gezinnetje .
Nieuwe Stap - 23 jun 2019
Hoi Papa, hou het aub respectvol!
Papa - 23 jun 2019
Nieuwestap , jij vindt de blogs van Stella respectvol geschreven richting de echte moeder van haar stiefkinderen ? Vinden jullie dat serieus respectvol ? Ben vrijwel de enige man die hier op de site durft stelling te nemen en durft zich te uiten, maar als ik aangeef dat Stella wel heel makkelijk en nonchalant spreekt over de echte moeder dan moet ik ineens respectvol zijn ? Bizar hoe vrijwel elke mannelijke uiting hier neergeslagen wordt. Stiefouders hebben zich maar te schikken naar de echte ouders. Punt .
Eline Stap - 24 jun 2019
Papa, ik vind Tessa heel dapper dat ze haar verhaal hier blijft delen, ondanks harde, veroordelende reacties. Het is te prijzen dat iemand zich hier zo kwetsbaar opstelt, de botte bijl ertegenin gooien getuigt van weinig respect. Jouw reacties op deze site zijn zelden invoelend, gaan alleen uit van jouw eigen verdriet en verleden. Heb je er al eens aan gedacht om er met iemand over te gaan praten? Een psycholoog of zo? Je zit zo vol woede, dat je anderen ermee kwetst, maar ik denk dat jij zelf er nog het meeste last van hebt. Omdat je op deze manier de wereld door een filter ziet, een filter vol boosheid. Het zou jou en de mensen om je heen veel goeds kunnen doen als je die boosheid eens zou kunnen overwinnen.
Papa - 24 jun 2019
Eline, waarom kom je elke keer weer met hetzelfde verhaal opzetten dat ik met iemand moet praten ? Ik heb 13 jaar lang in een samengesteld gezin geleefd , ik weet hoe zwaar het is als stiefouder niet serieus genomen te worden door de echte ouder en door het kind zelf . Ik heb 3 kinderen samen met mijn ex , en ze had ook nog een andere dochter van haar eerste relatie, dus woonden we in een heel groot gezin met 6 mensen , is uiteindelijk fout gelopen omdat mijn ex niet gelukkig genoeg meer was en binnen 5 maanden dus een nieuwe partner had . Ja, ook dit is hetzelfde verhaal weer wat ik opdreun . Maar ik vermoed dat er niet zo heel veel mensen op de site zitten die zowel ouder als stiefouder zijn , en degenen die het wel zijn weten heel goed hoe lastig die combi is. Tuurlijk zal tessa het moeilijk hebben, ik heb nooit anders beweerd , maar stiefouder worden daar kies je bewust voor , dus hoe lullig het ook klinkt, elke stiefouder zal moeten accepteren dat hij of zij op het 2e plan komt, zowel bij de kinderen als bij de biologische ouders. Een ondankbaar lot, en ik weet als geen ander hoe dat voelt. Het ging er mij vooral om dat de blogs van tessa niet echt overlopen van daadwerkelijk begrip voor de moeder van haar partners kinderen , en ik ben niet de enige die zo denkt op dit forum, misschien verwoord ik het wat te fel of nemen mensen snel aanstoot aan wat ik zeg , maar zo ben ik nu eenmaal, take it or leave it , mijn dochters zijn blij met me en laten dit ook constant merken , zal ik misschien toch iets goed doen ? :)
Tessa - 24 jun 2019
@papa, beste papa hoeveel begrip heb jij voor de nieuwe stiefvader in het gezin van je ex?
Papa - 24 jun 2019
Tessa ? Geen enkel respect . Deze man heeft mijn middelste dochter hardhandig aan haar oren getrokken , 3 maanden nadat hij bij mijn ex was komen wonen . Mijn dochter was toentertijd 8 jaar oud . Oa door deze actie heeft deze man totaal afgedaan bij mij . Punt . Einde discussie
Tessa - 25 jun 2019
@papa, mijn situatie is jouw situatie niet. In mijn situatie doen we met vallen en opstaan allemaal ons best om er iets moois van te maken. Ik schrijf over de hobbels, maar geloof me dat er na zoveel jaren ook veel moois is gebeurd. De moeder en ik zijn geen vrienden, hoeft ook niet, maar we respecteren elkaar we. Onze situatie is niet jouw situatie.
Papa - 25 jun 2019
Klopt tessa , onze situaties zijn en blijven anders . Hoe vaak zijn trouwens de kinderen van je partner bij jullie thuis ? Co ouderschap dus de helft van de tijd , of een andere regeling ?
nikkie - 25 jun 2019
Tessa ik kan uit jouw blogs geen respect naar de bio moeder lezen. Je schrijft heel veel "ik ben van mening dat, ik vind dit, ik vind dat, ik vind het onnodig......enz" en dat allemaal over de keuzes die bio moeder maakt. Je veroordeelt ELKE keuze die zij maakt. Respect voor bio moeder zou pas zijn als jij zou zeggen " ik begrijp niets van al de keuzes die bio moeder maakt en ik zou ze zelf zelfs anders doen maar bio moeder maakt haar keuzes om wat voor redenen dan ook en daar zal ik het mee moeten doen, ik respecteer ze door ze niet meer te veroordelen maar de situatie te nemen zoals ie is". Je focust teveel op " als bio moeder het nu maar anders zou gaan doen dan......."
Papa - 25 jun 2019
Nikkie heeft gewoon gelijk , tessa zal de situatie gewoon moeten nemen zoals die is .
William - 26 jun 2019
Tessa, het is natuurlijk jammer dat je zelf geen bio ouder bent, dan had je echt wel bepaalde zaken beter begrepen, wat je nu duidelijk niet kan. Zelf ben ik bio ouder en plusouder van 2 pubers, en ken beide kanten van de medaille; het is gewoon niet gemakkelijk, dat is een feit.
Papa - 26 jun 2019
William , je kent ,net als ik ,beide kanten van de medaille omdat je zowel biologisch vader bent van1 of meerdere kinderen bent , en ook een stiefvader bent . Wat vindt jijzelf het grootste verschil tussen beide situaties , zowel praktisch als gevoelsmatig ? Hoe gaan de pubers om met jou als stiefvader ? En zijn de kinderen van je nieuwe vrouw net zoveel bij hun biologische vader als moeder ? Bij mij is alles andersom gegaan trouwens , ik werd eerst stiefvader van een meisje van 4 jaar oud , maar werd daarna 3voudig ( eigenlijk 4voudig vanwege een doodgeboorte ) vader van prachtige dochters . Wat ik al veel vaker heb aangegeven hier : het gevoel voor je eigen kinderen qua verantwoording dragen en überhaupt de liefde die je voor je eigen kinderen voelt is echt een wereld van verschil . Een verschil dat een Tessa en andere stiefouders die nooit zelf kinderen hebben gekregen niet kunnen voelen . Ik loop rond op deze wereld met het gevoel dat er 3 mooie meiden zijn omdat hun moeder en ik veel van elkaar gehouden hebben en de liefde hebben bedreven . De geboortes van onze dochters heeft me vanaf dag 1 een ander mens gemaakt . Al die slapeloze nachten met huilende baby’s , luiers , tandjes etc etc etc , de eerste keer dat je kind PAPA of MAMA noemt . De eerste keer dat je met je kind naar groep 1 van school gaat . Je dochters die huilen als je ze naar de BSO moet brengen voor je werken gaat . Al die momenten blijven je als vader en moeder altijd bij . Door mijn ex vrouw en mijzelf kunnen er vele nieuwe generaties bijkomen .... de verantwoording maar vooral liefde die je voelt als biologische ouder is toch echt niet te evenaren door welke stiefouder dan ook . Tessa kan er niets aan doen dat ze geen eigen kinderen heeft , dus zijn haar blogs en gedachtes vanuit haar standpunt wel begrijpelijk eigenlijk ....
Rudy - 26 jun 2019
Papa, ingaan op jouw vragen zou mij hier veel te ver leiden, maar als je wil, en Forum Admin kan jouw email adres doorgeven, dan wil ik je wel wat vertellen.
Papa2 - 27 jun 2019
Mijn laatste reactie is verwijderd zie ik , ben er een beetje klaar mee met die constante censuur op deze site . Laat ons toch gewoon onze mening delen , net als een tessa van alles mag bloggen over de biologische moeder van de kinderen van haar vriend , mogen wij als achtergelaten ouders dan geen uitgesproken mening hebben over de gevolgen van een scheiding op ons en onze kinderen ?
Nieuwe Stap - 27 jun 2019
Hoi Papa2, We hebben je hierover een mail gestuurd. We verwijderen alleen posts waarin respectloos gesproken wordt of waarin waarin de privacy van anderen geschonden wordt. We willen dat iedereen zich vrij voelt om zijn verhaal te doen op nieuwestap.nl Gelukkig is het aantal posts dat we verwijderd hebben in de afgelopen 7 jaar op 1 hand te tellen.
Carla Ketelaar - 28 jun 2019
Ik ben ook zo'n laverende stiefmoeder en vindt dat Tessa op een mooie manier laat zien hoe verwarrend het is en hoe het gewoon op eieren lopen is. En wat ik vooral in de reacties lees is en wat ik zeker zelf ook in het verleden gedaan heb, tot ik me er bewust van werd is: eigen scheidingspijn onbewust projecteren in de kinderen. Zelf de 'niet akkoord houding' naar de nieuwe partner via alle poriën uitzenden en er zeker niets over zeggen.maar de kinderen daar wel het signaal mee geven: Nieuwe partner is niet oke Als we als ouders onze eigen pijn echt durven te verwerken, stoppen met ex te beschuldigen van wat dan ook en zelf uit de slachtofferrol durven te stappen, helpen we onze kinderen pas echt en onszelf ook. Kinderen worstelen zo met hun loyaliteit naar alle betrokkenen. Dat mag onze volle aandacht hebben
Papa - 29 jun 2019
Voor iedereen die meer wil weten wie de persoon achter PAPA is ? Ik ben vanmiddag en vanavond op het strand in Bloemendaal bij het Luminosity festival . 1.93 meter lang , kaal en sterk . Zo ziet deze alleenstaande papa eruit . Veel plezier allemaal dit weekend , en sterkte voor alle biologische ouders die hun kinderen moeten missen
Kim - 1 jul 2019
Hi Tessa, Ik vind dat je het beeld mooi neerzet. Een buurvrouw, tante, vriendin of een zelfs een behulpzame voorbijganger, compleet vreemde wordt wel met respect behandelt. Maar omdat je de 'vriendin van' bent is alles wat je normaal zou doen in een vergelijkbare rol, zelfs als 'gewone vriendin van' nu ineens een dreiging. En wordt er (soms buitensporig) anders gereageerd. Die 'dreiging' is er niet zozeer voor de kinderen maar meer voor de ex-partner. En dat zijn ook de emoties die je los maakt als ik dit zo lees. Wanneer je afstand neemt tot opvoedingszaken, je rol slechts als 'vriendin van' hebt en ook uitvoert ben je een mooie nieuwe relatie in het leven van de kinderen. (Los van ieders persoonlijke situaties waarin dit misschien niet goed is gegaan). In de praktijk zijn er wel vaak deze emoties bij de expartner te vinden die de relatie bemoeilijkt maar ik ken gelukkig ook veel stiefmoeders en moeders die heel goed met elkaar door 1 deur kunnen. Dus het kán wel ;-) al heeft het soms wat meer tijd nodig... en in andere situaties zitten mensen misschien zo erg vast, dat ze altijd zullen vasthouden aan hun eigen waarheid en daarin niet de voordelen van een goede onderlinge relatie kunnen inzien. En dan met name de voordelen voor de kids. Want dat is uiteindelijk de enige die er nog toe doet. Ouders zijn niet voor niks gescheiden, dat was blijkbaar op.
Papa - 2 jul 2019
Kim, waarom zeg je : ouders zijn niet voor niets gescheiden, de koek was op ? Vergeet je voor het gemak dat de overgrote meerderheid van scheidingen voor 1 partner totaal onverwacht komt en helemaal niet de koek op was zoals jij het zegt ?
Eline Stap - 2 jul 2019
Ook als een scheiding vanuit één partij komt in plaats van uit beide partijen, kun je zeggen dat de koek op was. Voor één van hen was dat beslist de waarheid. Voor de ander wellicht niet, maar er was blijkbaar een reden waarom de relatie niet meer zou werken. Dus ja, de koek was op.
Eline Stap - 2 jul 2019
En het gaat bij deze blogs niet om het hoe en waarom van de scheiding. Het gaat erom dat Tessa op een heel openhartige manier laat zien hoe moeilijk het is om stiefmoeder te zijn. Een scheiding gebeurt niet zonder pijn. Het is belangrijk, maar ook het moeilijkste om je eigen pijn niet voorop te zetten, maar het welzijn van de kinderen bovenaan te stellen. Want voor hen is een scheiding nog het meest heftig, hun spagaat tussen beide ouders en nieuwe relaties is heel ingewikkeld. Ze hebben baat bij ouders en nieuwe partners die dat inzien.
Bella - 26 jul 2020
Door wat voor omstandigheden dan ook raakt de relatie, huwelijk stuk meestal met kinderen in het spel,maar het raarste is dat men het verdere leven Mekaar niet gunt en stuitert als er een nieuwe vrouw/man in het leven stapt bij deze kinderen kom op wordt volwassen zorg dat kinderen zelf hierin kunnen bepalen en kunnen leren maar spel geen vies spelletje want je maakt meer stuk dan je lief is