Sorry dat jij je onschuld zo snel kwijt raakt,
terwijl ik, blijkbaar, ergens in mijn relatie iets heb verzaakt.
Sorry dat ik je niet kan beschermen tegen deze pijn,
ik kan hem niet wegnemen maar er wel voor je zijn…
Sorry dat jouw veilige huis nu instort,
en jij jezelf straks misschien voelt als een pion op papa’s en mama’s schaakbord.
Sorry dat jij ineens in twee huizen moet gaan leven,
omdat papa en mama niet genoeg meer om elkaar geven.
Sorry dat ik jou dit moet aandoen,
en het nooit meer wordt zoals toen….
Sorry dat ik jou door deze hel laat gaan,
terwijl ik zelf niet eens overeind blijf staan.
Sorry dat ik om de week jouw geluk en onschuld zie afzwakken,
als jij weer eens je lievelingsknuffel of speelgoed moet gaan inpakken.
Sorry dat mijn volle 100% liefde en inzet je nooit volledig gelukkig zullen maken,
en ons eigen geluk jullie alleen maar dieper in jullie harten zal raken.
Sorry dat mijn woorden en kusjes jouw pijn niet kunnen verzachten,
en ik nu ineens meer van jullie ga verwachten.
Sorry dat ik niet met woorden kan beschrijven hoeveel pijn dit alles doet bij jou,
weet wel dat jij nooit de schuldige bent en ik zo onwijs veel van je HOU.
Mijn naam is Lisa. Ik ben moeder (35 jaar) van 3 heerlijke en energieke jongens, 1, 5 en 8. Mijn (ex) man en ik waren 14 jaar samen waarvan 11,5 jaar getrouwd. Een jaar geleden zei hij ineens dat hij niets meer voor me voelde en 4 maanden later zei hij: “Ik wil scheiden”. Hierna volgde een hectische periode, we zijn nu de scheiding aan het afronden.
Benieuwd naar meer blogs van Lisa? Kijk dan in haar andere blogs hoe het haar vergaan is.
Els - 29 aug 2019
Dat dus ?
Anneloes van Deest - 29 aug 2019
Wat ontroerend mooi! En wat ontzettend knap dat je ondanks alle hectiek zoveel oog hebt voor jullie kinderen.
Mama van 2 - 29 aug 2019
Wat onwijs mooi. Precies hoe ik me voelde. En wat ik nu nog dagelijks zie in mijn kids
nikkie - 29 aug 2019
Wat mij het meeste raakt uit jouw blog Lisa is dit zinnetje "....... terwijl ik blijkbaar ergens in mijn relatie iets heb verzaakt". Heeft jouw ex jouw dit verteld of is dit iets wat je zelf denkt dat als jij ergens in je relatie iets niet verzaakt had, de kinderen geen scheiding hadden hoeven mee maken en jou ex nog van jou zou houden. Dit is te zwaar om op deze manier te dragen want er zit en denkfout in. Je neemt wel schuld op je maar je weet eigenlijk niet eens precies waarvoor. ( de woorden "blijkbaar, ergens en iets"). Probeer voor jezelf deze 3 woorden concreter te maken, terug kijken naar eigen aandeel kun van leren en kracht geven voor de toekomst. Wat ik nu in jouw zinnetje lees is misplaatst schuldgevoel en dat verlamt en houd je in het verleden en in de pijn.
William - 30 aug 2019
Misplaatst schuldgevoel ? Zo zie ik het niet. Een huwelijk ga je aan met twee en je hebt vrije partnerkeuze gehad. Een huwelijk dat strandt is zeer zelden slechts te wijten aan één enkele kant.
Nikkie - 30 aug 2019
William misschien heb ik het wat onduidelijk geschreven maar wat jij beschrijft bedoel ik ook.lisa neemt de schuld op haar schouders omdat ze denkt dat ze blijkbaar ergens in haar relatie iets verzaakt heeft en dat benoem ik als misplaatst schuldgevoel want idd een huwelijk wat strandt is zeer zelden te wijten aan 1 persoon.
Loes - 31 aug 2019
Goeie reactie! Inderdaad voel je niet schuldig.
Bianca - 29 aug 2019
Zo herkenbaar, precies hoe ik het voel. Ik had mijn kinderen ook een onbezorgde jeugd gegund, helaas heeft hun vader nog geen 3 maanden geleden aangegeven niets meer voor mij te voelen (achteraf bleek er een ander te zijn). Hij is nu weg en ik voel alsof ik gefaald heb tegenover mijn kindjes.
Naomi Schloss - 31 aug 2019
Ik voel je. Het is een vreselijke tijd, helaas zit ik 1,5 jaar in een situatie. Mijn moeder is in 2017 overleden, vlak daarna mijn schoonvader, en in begin van 2018 is de persoon waar ik meer dan 17 jaar samen ben geweest opgestapt , en meer dan 6 vrouwen verder. Ik ben er achter gekomen dat hij een narcist is en een midlife crisis heeft. Hij is het hele oostblok aan het afwerken, Litouwen is nu aan de beurt. De situatie is vreselijk, Ik ben zelf voor de rechter gedaagd, en allemaal onwaarheden verteld over mij. Gelukkig heeft de rechter mijn verzoek toegewezen. (tijdelijke voorziening) We moeten wel helaas ons huur huis delen (dmv birdnesting). Dat is geen fijne oplossing. Maar ik dacht dan hoeven de kids niet steeds bij oma te logeren. (dit omdat hij geen ander huis heeft, doet er ook geen moeite echt voor). Ik wordt gek van deze situatie, en probeer 1,5 jaar lang rust te krijgen, maar dat lukt nog steeds niet. Mijn advocaat gaat hopelijk ervoor zorgen dat wij op korte termijn rust krijgen. Liever gisteren dan vandaag. Ik ben op dit moment alle branden aan het blussen in mijn eentje. Ook hulp voor mijn kids regel ik ook zelf. De vader van mijn rijkdom heeft geen geweten, en totaal geen empathie. Is meedogenloos naar ons rijkdom. Dit is niet waar mijn kids om gevraagd hebben.Ik voel mij schuldig dat mijn kids hier tussen zitten, en mee moeten maken. Als je uit elkaar gaat dat kan, maar los alles netjes op. Maar helaas bij ons is het totaal anders gegaan, hij is opgestapt en niet meer achterom gekeken. Hij heeft zoveel schade gemaakt, wat ik hem nooit meer zal kunnen vergeven. Deze man is geen prater, en speelt mooi weer bij de hulpverlening, en is een manipulist.. Hij is niet eerlijk en keihard. Het is vreselijk. Mijn doel is uiteindelijk door 1 deur in het belang van de kids. Ik wil positief zijn, maar lukt mij niet elke dag om dat te zijn. Ik leef per dag, en geef mijn kids alle liefde die zij nodig hebben, maar die zij niet krijgen van hun pappa. (omdat hij echte liefde niet kan geven)
M - 3 sep 2019
Ook wij, mijn kinderen en ikzelf zitten in zo’n rot situatie , na 3 jaar vreemdgaan van mijn ex, gepaard met huiselijk geweld naar mij toe, is het einde nog niet in zicht! Jeugdzorg enz, man wat een gedoe, maar het ergste is het voor mijn kindjes van 7 en 9. Hebben teveel gehoord en gezien dat vooral mijn dochter van 9 niet naar haar vader wil, en wat moet je dan??? Ondertussen worstel ik me door elke dag, proberen het “ goed” te doen voor mijn kinderen! En zo had ik mij het gezinsleven niet voorgesteld ,
L - 19 sep 2019
Ik zit ook, jammer genoeg, met zo een situatie ( wel geen geweld, maar alcoholprobleem). Al 2 jaar gescheiden, mijn zoontje, nu bijna 6jaar, heeft een zeer moeilijke relatie met zijn papa. Hij moet 1 weekend op de 2 weken gaan.. niet veel dus, ik weet het! ( na veel geruzie deze regeling gekregen) Maar wanneer dit weekend nadert, ligt hij wakker, is hij boos op mij omdat hij naar zijn papa moet, school lijdt eronder, sociaal contact ook.. bang dat hij mij nooit meer zal zien.. wat doe je eraan? Geen idee! Maar wel heel hard om te zien, je moederhart breekt.. je wilt dit je kind niet aandoen, maar hij moet gaan.. met de nodige stress en traantjes erbij.. en als moeder sta je toe te kijken, hoe je kind verder wegkwijnt, en niets kan of mag je doen! Want voor alles is wederzijdse toestemming nodig, en dat krijg ik niet, dus mijn zoontje mag niet geholpen worden door zijn trots, omdat hij anders zal weten waarom zijn kind niet wil gaan.. Maar weet 1 ding, als mama doe je het goed! Maar zelf ben je soms even radeloos...
nikkie - 19 sep 2019
L. Hartverscheurend wat je schrijft maar je kan wel iets. ( ik ga er even vanuit dat de situatie wel veilig is bij zijn vader voor je zoontje, als de veiligheid van je zoontje in het geding is zul je wel hard aan de bel moeten trekken bij instanties) Je zal helaas moeten roeien met de riemen die je hebt als je geen toestemming krijgt voor hulp. Help je zoontje weerbaar te maken en zijn zelfvertrouwen te vergroten. Laat hem iets uitkiezen wat hij mee kan nemen wat hem een veilig gevoel geeft als hij bij papa is. Hier waren dat altijd verschillende dingen die mijn dochter meenam naar haar vader. Laat hem ook zelf bedenken wat hij bij papa zou kunnen doen wat hem een fijn gevoel geeft daar. Laat hem zelf denken. Zo vergroot je ook zijn zelfstandigheid. Belangrijkste is dat je zelf stevig in je schoenen blijft staan, zorg dat jij het allemaal aan blijft kunnen, jij zou wel hulp voor jezelf in kunnen schakelen waardoor je hem ook beter kan helpen hier doorheen te komen.
Moontje - 27 apr 2020
Het blijft pijnlijk, je blijft je schuldig voelen, ook al is je kind meerderjarig. Ex partner die vreemd ging, narcistisch ingesteld, dus leef je binnen je huwelijk ook voor je zelf, pompen of verzuipen. Je leert iemand nog maar kennen en hij wil je het huis uit daarom, terwijl je zelf jarenlang bent blijven wonen bij een bedrieger. Je stapt op, laat je financieel ook nog manipuleren en ziet je kind een stuk minder omdat je niet meer bij haar woont. En hij doet lekker verder met maar weer iemand waar hij je al jarenlang mee bedroog. Ik mis het samen zijn met mijn kind, ze komt wel vaak maar hetzelfde is het nooit meer. Ik weet dat narcisten nooit gelukkig zijn, dat alles onecht is. Ik blijf echter schuldgevoelens hebben omdat ik op gestapt ben, weg uit het gezinsleven met mijn kind, al ben ik er tot ze meerderjarig was voor haar gebleven. Ze neemt me niks meer kwalijk, maar ik zal dit altijd met me meedragen omdat ik moeder ben met heel mijn hart.