Nieuwe blogster Lisa is moeder, bonusmoeder én werkt in de jeugdzorg

Ik zal me voorstellen. Ik ben Lisa 37 jaar. Ik ben sinds een kleine 7 jaar samen met mijn man.  

Hij heeft 2 kinderen uit een eerdere relatie 13 en 10. Een lieve, pittige meid met humor en een schat van een jongen. Mijn man en zijn ex hebben co ouderschap. Dit betekent in de praktijk dat alles precies verdeeld is en ik dus ook de kinderen evenveel als de ouders zie.   

Samen hebben wij nog 1 kind gekregen, die is nu 1,5. 

Ik probeer me in te leven

Het zijn van een samengesteld gezin betekent natuurlijk wel iets, zowel positief als negatief. Ik kan dit alleen vanuit mijn perspectief bekijken als moeder/bonusmoeder en vrouw van. Ik probeer mij zoveel mogelijk in te leven in de kinderen en ex vriendin van mijn man. Dat is uit ervaring vanuit beide kanten niet altijd even makkelijk. 

Ik werk zelf 4 dagen als jeugdbeschermer voor bureau jeugdzorg. Mijn man werkt ook voltijd maar heeft dit jaar gelukkig ouderschaps verlof, 1 dag per week.   

We zijn in al die jaren wel wat hobbels tegen gekomen. Van het ongemakkelijke begin tot een soort van normaal wat tussen beide gezinnen uitkristalliseert.  

Verliefdheid

In het begin is er een staat van verliefdheid en naieviteit 😊  We waren (en zijn gelukkig) blij met elkaar en kunnen op het saaie af heerlijk ons zelf zijn bij elkaar en gelukkig ook met de kinderen.  

Naief natuurlijk omdat ik verliefd was en dacht, oh die lieve kinderen. Dat komt goed. Ook met de ex. Ik ben de moeilijkste niet (klopt ook serieus),  kan me goed inleven, weet vanuit werk welke valkuilen ik moet ontwijken. Dus kom maar op met het contact. 

De kinderen voelen zich vrij

De kinderen waren 6  en net 4 dus dat ging ook heel goed. Hoe vaker ik kwam, hoe meer ik deed. Dus ik kon ’s avonds voorlezen. Uitleven met lekker koken, af en toe helpen met huiswerk maken. En de kinderen voelden zich ook vrij.  

Ik had bijvoorbeeld in het begin altijd nog een pyjama aan en ochtend jas. Maar de kinderen kwamen altijd net een praatje maken als ik op de WC zat of er moest echt iets verteld worden als ik onder de douche stond. Dat kon dan echt niet wachten. Blijkbaar voelden ze zich gelukkig vrij genoeg om dat te doen. 

Dat ging dus erg goed al blijft natuurlijk niet alles altijd alleen maar perfect gaan. 

Contact met de ex van mijn man

In het contact met de ex van mijn man dacht ik er goed aan te doen om haar te laten weten dat ik graag wat met haar wilde drinken om kennis te maken. Als ik veel met haar kinderen te maken zou krijgen kon ik me indenken (toen nog niet als moeder) dat zij als moeder graag zou willen weten wie er met de kinderen om zou gaan.

Het duurde 1,5 jaar voordat wij echt een gesprek hebben gevoerd 1 op 1, wat meer dan hoi en doei aan de deur was. Ik dacht dat je als volwassene dit toch wel goed moest kunnen doen maar ging blijkbaar voorbij aan hoe lastig dit was voor moeder. Na 1,5 jaar hebben wij gelukkig wel ons eerste echte gesprek gehad.  

En het blijft lastig om te bedenken wat ik moet doen soms. Je positie als bonus moeder is niet duidelijk. Het is wat je er zelf van maakt. Hopelijk werkt voor mij het beschrijven van situaties verhelderend en zijn voor jullie de tips en lessen die bij ons wel of juist niet werkten waardevol.  

Liefs Lisa

Hoi ik ben Lisa, 37 jaar. Ik heb samen met mijn man een heerlijk jongetje van 1,5 en ben bonus moeder van 2 heerlijke kinderen van 10 en 13. Ik hou van heerlijk eten, samen genieten, reizen, een goed boek en heerlijk buiten zijn. Ik werk 4 dagen als gezinsvoogd bij bureau jeugdzorg. Graag vertel ik jullie over het leven als moeder en bonus moeder en alles wat daar bij komt kijken.