Het heeft uiteindelijk 104 dagen geduurd, 104 dagen na de mededeling dat ze uit elkaar wilde, heeft ze vandaag voldoende moed bij elkaar kunnen sprokkelen om mij te vertellen dat ze een ander heeft ontmoet, dat zal vast niet gemakkelijk voor haar zijn geweest.
Maar hoe ik hier op moet reageren, dat weet ik eerlijk gezegd niet? Nee, ik denk dat als ze verteld had een ontstoken teen te hebben ik er een sterkere reactie op zou hebben gehad. Maar nee, nu niks, blanco, mijn hoofd is totaal leeg. Maar is dat nu omdat het mij totaal onverschillig laat, of wordt dit dan bedoeld met, met stomheid geslagen te zijn?
Ik was voorbereid door mijn autisme
Het heeft vast te maken met het feit dat ik altijd al zeker wist dat dit moment zou gaan komen, alleen niet wist wanneer. Hierdoor heb ik mij al lang kunnen voorbereiden op de problemen die ik hierbij door mijn autisme zou gaan ondervinden. Door uitgebreid stil te staan bij de impact die het zou gaan hebben, een precieze voorstelling te maken van alles wat er zal gaan veranderen. Niet alleen in haar leven, maar ook in het leven van de kinderen en zelfs in dat van mij, weet ik wat ik verwachten kan.
Dus nu het zover is, is de verandering nog even groot, maar de impact ervan is totaal afwezig. Natuurlijk heeft het mij niet altijd zo onverschillig gelaten. Maar de emotionele rollercoaster die dit veroorzaakt heb ik simpelweg al veel eerder kunnen afvinken, dat had ik op het moment dat ik die precieze voorstelling maakte en ik er vandaag dus niet warm of koud van kan worden.
Niet per definitie slecht nieuws
Ook moet ik bekennen dat het voor mij ook niet per definitie alleen maar slecht nieuws is, ik sta hierbij in spagaat. Aan de ene kant het feit dat ik alweer geconfronteerd wordt met alles wat er gebeurd is en alles wat er veranderd is. Maar dat is voor mij minder belangrijk dan het feit dat ik haar graag gelukkig wil zien, dat heeft voor mij altijd al voorop gestaan. Tijdens onze relatie heb ik daar iets aan proberen bij te dragen, maar dat is mij uiteindelijk niet gelukt. Dus dat ze wil gaan bekijken of ze dit in een andere relatie wel zou kunnen, zou dus eigenlijk iets moeten zijn wat ik alleen maar kan aanmoedigen.
Voor mijn dochters ben en blijf ik altijd hun enige échte papa hoe zij die andere kerel willen noemen is hun probleem. En afgezien van wat dagelijkse beslommeringen waaraan niet ontkomen zal kunnen worden, hebben mijn ex en ik afgesproken dat hij zich op geen enkele manier met de opvoeding bemoeit. Dus het draait puur om haar en daar heb ik natuurlijk niks over te zeggen.
Het leven is niet eerlijk
Zelfs al bekijk je het op abstract niveau door de verandering te leggen naast de meetlat van haar en mijn leven. Dan is het enige wat je zou kunnen concluderen dat het leven blijkbaar oneerlijk is, het zou eerlijker van het leven zijn geweest geweest als dit gelukje mij gegund zou zijn. Ik bedoel zij had het meeste wat het leven te vergeven al, het mooie huis, de meeste tijd met de kinderen, een goede baan en salaris en veel sociale franje. Het enige wat hier aan ontbrak was dus een nieuwe relatie, maar ook die kan nu dus afgestreept worden.
Maar de conclusie, dat het leven dus oneerlijk is en zich daar ook nog eens niks van aantrekt, ook dat is iets wat ik al jaren geleden ontdekt heb. Boring! Maar datzelfde zou ook gezegd kunnen worden over dat afgevinkte leven van haar. Want oneerlijkheid zorgt natuurlijk wel voor de voor mij zo benodigde spanning!
Eigenlijk moet ik hem succes wensen
Dus ja, vandaag is onverschilligheid troef. Misschien een flauwe glimlach omdat ik er stiekem wel om kan gniffelen. Dat er nu dus iemand anders is die mijn oude plekje heeft ingenomen en dat ik daar liever had gezeten, maar dat dit ook betekent dat er iemand anders is gekomen op wie ze zich constant kan afreageren, iemand anders die ze met haar continue veranderende mening en agenda tot waanzin kan blijven drijven, iemand anders die volledig naar haar pijpen zal moeten leren dansen omdat de relatie altijd om haar zal blijven draaien in plaats van om hen. Eigenlijk zou ik hem succes moeten wensen, want dat zal hij toch wel echt nodig gaan hebben, maar dat is wel heel sarcastisch.
Johannes: Allereerst natuurlijk trotse papa van twee prachtige dochters van 4 en 7 jaar. Mijn partner heeft ruim twee jaar geleden besloten een punt te zetten achter de relatie. De reden van de relatiebreuk lag bij mijn psychische kwetsbaarheden, zoals dat netjes heet. Ik was daardoor op dat moment huisvader en de impact op mij was het grootst. Gelukkig heb ik een zeer goede relatie met mijn ex-partner waardoor we alles voor de kinderen goed kunnen regelen. In mijn blogs deel ik mijn ervaringen en schrijf ik over de impact van psychische problemen op een relatie, in de hoop dat mensen er iets aan hebben.
Esther - 3 feb 2023
Je schrijft: " Ik wil haar gelukkig zien " Wat voor mij de betekenis heeft dat je haar belangrijk vind, om haar geeft en haar het geluk gunt. Wat echter in een ander daglicht voor mij komt staan als je later schrijft "op wie ze zich constant kan afreageren, iemand anders die ze met haar continue veranderende mening en agenda tot waanzin kan blijven drijven, iemand anders die volledig naar haar pijpen zal moeten leren dansen omdat de relatie altijd om haar zal blijven draaien in plaats van om hen". Hieruit maak ik op dat je een duidelijk negatief oordeel hebt over hoe zij is geweest naar jou, maar ook nog steeds zal zijn voor een nieuwe partner. Dat jij dit zo hebt ervaren, omdat haar gedrag door jou een andere vertaling kreeg dan een "neurotypische" vertaling lijkt niet meer dan logisch, gezien jouw brein anders werkt (Autisme). Maar het lijkt dat ondanks de diagnose en de kennis die hierover is verkregen, dat je hierin nog steeds lijkt te vinden dat zij onredelijk is of te moeilijk doet in relaties. En ik vraag mij dan af of je de oorzaak van jullie relatieproblemen eigenlijk bij haar vind liggen......