Het is een rare bizarre tijd waarin we leven, dat zal niemand ontgaan zijn.
Rick en Lente, de tweeling, hoeven ineens geen examen te doen en zijn dan ineens al geslaagd. Op zich heel fijn, scheelt een hoop stress en ze stonden er toch al goed voor. Welverdiend en ik ben super trots op ze.
Cadeautje?
Alleen…. wat had ik ze graag persoonlijk gefeliciteerd. Ik doe een poging en vraag aan exlief of ik ze een cadeautje mag overhandigen. Ik krijg een kille reactie terug per mail. Alleen per mail kan ik hem bereiken, ik ben geblokt, verwijderd, uitgegumd.
Afijn, de reactie per mail: “na ampel beraad staan ze het toe dat je een cadeau geeft”. Serieus he? Zijn OOK mijn kids! Bij voorkeur een kledingcheque van de H&M. Ik reageer waar en wanneer ik het ze persoonlijk kan overhandigen om ze dan meteen te feliciteren met hun diploma. Volgende flut reactie “je verandert de spelregels tijdens de wedstrijd”.
Pardon, wedstrijd? Hallo paps, OOK mijn kids!
Door de brievenbus
De rest hoef ik verder niet uit te leggen denk ik. Of ik de cheques dan maar door de brievenbus wil gooien. Nou, dat ga ik dus niet doen. Mijn hart is er goed voor echt, maar op deze respectloze manier wil ik dit niet. Familie en vrienden verklaren me voor gek als ik toch nog even twijfel om dat wél te doen. Ik besluit om kaartjes te versturen en zet daar in dat ik ongelofelijk trots op ze ben en ze graag persoonlijk had gefeliciteerd. Poging nummer tig en dit al vier jaar lang.
Eenzijdig contact
Ik blijf in contact, ook is het eenzijdig. Ze zullen ooit weten dat ik ze nooit vergeten ben in die tijd. De verloren tijd halen we niet in. En ik hoop dat ze gezond en gelukkig opgroeien. Ook mentaal gezond. Wat doet dit met puberbreintjes? Ik wil er niet aan denken.
Het leven is te kort en te waardevol, dat hebben we wel weer gemerkt de afgelopen tijd. Je hoopt dan dat bepaalde mensen veranderen, milder worden….
Ik ben in elk geval supertrots op ONZE zoon en dochter!
Op 2 april 2016 werd haar leven als donderslag bij heldere hemel bruusk omgegooid. Haar kinderen werden ontvoerd door hun vader, die zich met kinderen verschanste op diverse plekken om er zeker van te zijn dat hij zijn psychologische oorlogvoering kon voortzetten. De mindgames gingen door, maar zonder kinderen. Hij bespeelde diverse instanties, later jeugdzorg, en komt er tot op de dag van vandaag mee weg. Frances blogt om awareness te creeëren voor de Complexe Scheiding (vechtscheiding) met ouderverstoting/ouderonthechting. Zo’n ernstige vorm van ouderverstoting (ouderonthechting) dat de kinderen niet meer weten wie hun echte mama is. In het Amerikaans is dit bekend onder PAS (Parental Alienation Syndrome) Kinderen zitten in een spagaat, een loyaliteitsconflict. Dit kan elke ouder overkomen. Binnen 1 dag. Net als Frances….van 5 naar 1…in 1 dag.
Lees ook andere blogs van Frances
Pien - 10 jun 2020
Wat onwijs verdrietig. Hier hoorde we niet eens dat lara was geslaagd. Wat doen ouders hun kinderen toch aan!!
Lieke - 10 jun 2020
Tja, en wat als je (volwassen) kinderen zelf geen contact meer willen met hun vader, ondanks dat contact wel altijd is aangemoedigd. Het is tenslotte wel hun vader.
Pien - 11 jun 2020
Hoi lieke. En wat als de moeder de kinderen al vijf jaar gehersenspoeld heeft. Dan gaan de jonge kinderen de moeder geloven en dan is het contact zo verstoord dat het onherstelbaar is. Dan kiezen de kinderen ervoor het contact te verbreken.
Eline Stap - 10 jun 2020
Hi Lieke, volwassen kinderen mogen hierin zelf hun keuze maken. Ik herken het, mijn kinderen zijn ook groot en kiezen er zelf voor om hun vader niet of nauwelijks te zien. Het is wat het is. Als moeder gun je hen een leuk contact met een leuke, belangstellende vader, maar soms zit dat er gewoon niet in. En ze hebben nu de leeftijd dat ze daarin geen sturing meer willen of hoeven. Sterkte.