Als ik zo terugkijk heeft de stukgelopen relatie veel voor mij veranderd. Zo dacht ik te weten welk type het beste bij mij paste, ik was ervan overtuigd dat liefde alles zou kunnen overwinnen, ik geloofde in de ‘ware’ en ik geloofde in ‘En ze leefden nog lang en gelukkig’. Net zoals het sprookje, maar leefde ik niet gewoon in een sprookje?
Onzeker door autisme
Maar bovenal heeft de relatie mij erg onzeker gemaakt. In die tijd is ontdekt dat ik autisme heb, waardoor ik dingen anders interpreteer, situaties of woorden anders begrijp of lichaamstaal verkeerd of helemaal niet op pik. Zo achteraf gezien blijken de meeste ruzies en conflicten die wij hadden te komen door mijn autisme. Een oplossing was de uiteindelijke diagnose niet, alleen maar bewijs voor mijn ex dat het wel degelijk aan mij lag en ik dus maar beter mijn best moest gaan doen.
Dan is het gemakkelijk om jezelf er van te overtuigen dat je maar beter alleen kan blijven, lekker veilig, bekend, een oplossing waarmee een heleboel problemen opgelost zijn en moeilijke vragen worden voorkomen.
Toch een profiel aangemaakt
Waarom ik dan toch kortgeleden een profiel aanmaakte op een datingsite was mij dan ook een raadsel. Het verbaasde mij nog meer dat ik er serieus werk van maakte en veel tijd stak in het maken van een profieltekst en uitdagende antwoorden op diverse vragen. En waar ik helemaal perplex van stond was dat ik uiteindelijk de stoute schoenen aan trok en zelf een aantal prikkelende openingszinnen de provincie in stuurde, naar blond en bruin.
Maar omdat ik onzeker was over mijn type bespaarde ik mezelf de moeite profielen te lezen en alleen maar plaatjes te kijken, ik zou wel zien… (al hoopte ik stiekem dat er een brunette zou reageren).
Totaal tegen verwachting in kreeg ik nog een paar reacties ook en kon het kennismaken beginnen. Leuk chatten, spanning voor het onbekende, maar gelukkig ben ik iemand van de woordjes, dus daar maakte ik mij niet te veel zorgen over.
Niet de waarheid die mensen willen horen
Ik was ook voorbereid en had overdacht wat ik over mijn werk zou zeggen. Want zeg nu zelf een zware depressie, meerdere opnames en vijf jaar volledig afgekeurd werkloos thuis zitten, het is de waarheid, maar niet de waarheid die mensen willen horen, zeker niet als je elkaar net hebt leren kennen.
Nee, ik vertelde ze over de hernia, over de vele complicaties tijdens de behandeling, het langzame herstel en als afsluiting van mijn ziek-zijn, het re-integratietraject waar ik nu in zit. Ook allemaal waar natuurlijk, en niet eens zo’n gek verhaal, maar tot mijn stomme verbazing was zelfs het re-integratietraject voor bijna allemaal reden om direct af te haken, hoe leuk en diepzinnig ons contact tot op dat moment ook geweest was. Met sommigen was er meteen een klik, maar ook een klak na het re-integratietraject.
Ik wil graag geloven dat er iemand is die én mij leuk vindt én langs al mijn eigenaardigheden heen kan kijken en mij gewoon ziet voor wie ik ben, en ik zou die persoon maar al te graag ontmoeten, maar ik weet niet of ik durf genoeg heb om de lange zoektocht en de vele afwijzingen die er aan vooraf gaan, aan te kunnen.
Johannes: Allereerst natuurlijk trotse papa van twee prachtige dochters van 4 en 7 jaar. Mijn partner heeft ruim twee jaar geleden besloten een punt te zetten achter de relatie. De reden van de relatiebreuk lag bij mijn psychische kwetsbaarheden, zoals dat netjes heet. Ik was daardoor op dat moment huisvader en de impact op mij was het grootst. Gelukkig heb ik een zeer goede relatie met mijn ex-partner waardoor we alles voor de kinderen goed kunnen regelen. In mijn blogs deel ik mijn ervaringen en schrijf ik over de impact van psychische problemen op een relatie, in de hoop dat mensen er iets aan hebben.
PJ - 15 sep 2022
Hi Johannes, Wat een hherkenbaar verhaal, jouw ervaringen met online daten. Iedereen haakt af bij het eerste teken dat je mogelijk niet de prins op het witte paard bent of dat er ergens een kreukje of vuiltje aan je kleeft. Vreemd, want iedereen die nu "beschikbaar" is, heeft met zekerheid een rugzak. Maar het hebben van een rugzakje betekent automatisch afhaken van de andere kant. Hoe realistisch is dan online daten? Ik heb niet anders ervaren dan: NIET. Ik vind de mogelijkheid (0,01 promille?) totaal niet opwegen tegen de negativiteit van de continue afwijzing, met andere woorden: ik geloof het wel en doe niet meer mee aan deze carrousel-van-plaatjes. Want meer is het niet. Iedereen kijkt plaatjes.