Nu ik bijna richting de dertig ga, worstel ik eindelijk niet meer met het gevoel mijn jeugd te moeten inhalen.
Door alle verantwoordelijkheden die ik op jonge leeftijd heb gekregen, of in ieder geval voelde, vanwege het vertrek van mijn vader en het verdriet van mijn moeder, voelde het jarenlang alsof ik nog een jeugd moest inhalen.
Die jeugd die ik in moest halen ging gepaard met veel drinken om zoveel mogelijk de zorgen te vergeten en geen rekening te hoeven houden met anderen.
Mijn moeder leunde veel op mij, ze zag mij als een vriendin in plaats van als een dochter. Als jong meisje moest ik zaken aanhoren waar ik helemaal nog niet klaar voor was.
Nu zit het ook in mijn persoonlijkheid om veel te analyseren en veel te willen weten. Mijn grootste valkuil in dit geval dus.
Tijdens mijn studietijd was het prima om gekke sprongen te maken en veel te feesten.
Tot ik opeens echt in de “volwassen” wereld terecht kwam voor een eerste echte baan en toen bleek dat ik niet opgewassen was tegen de realiteit. Ik was niet mezelf en dat zat hem, voor een groot deel, door het interne gat tussen het kleine meisje en de volwassen vrouw.
Door veel therapie en, gedurende een periode, afstand van mijn moeder, heb ik dat gat eindelijk kunnen dichten. Ik mag volledig mezelf zijn en dat kleine meisje van toen, dat hoort er helemaal bij!
Blijf in de diepe dalen altijd geloven dat je er weer uit komt! En dat als je jaren later terugkijkt het allemaal niet voor niets is geweest!
Ik ben Alexandra, ik ben 28 jaar en ik woon in Amsterdam. Ik wil graag een positieve draai geven aan alles wat ik meegemaakt hebt. Mijn ouders hebben jarenlang een vechtscheiding gehad waar mijn zus, broer en ik in het midden van hebben gezeten. Ik heb hiervoor veel hulp gehad, therapie, coaching en lieve vrienden en een partner. Inmiddels kan ik ook echt zeggen dat ik er een goede weg in heb gevonden en dat ik ook eindelijk van veel zorgen af ben. Ik kan veel tips en ervaringen delen omdat ik in de afgelopen jaren veel heb meegemaakt zoals dus ruzies, maar ook een samengesteld gezin.
Lees ook de andere blogs van Alexandra.
Kim - 21 dec 2020
Hi Alexandra, Wat ontzettend goed en fijn om te lezen dat jij door de juiste hulp nu jezelf hebt terug kunnen vinden. Ik denk in jouw verhalen, ook het verhaal van mijn stiefdochter te lezen, die sinds de scheiding ook bij haar moeder is gebleven en door haar moeder bestempeld wordt als 'beste vriendin'. Er is voor haar geen enkele ruimte geboden om toenadering te zoeken bij haar vader, want daar wordt haar moeder verdrietig van. Ik put hoop uit jouw blogs en hoop dat mijn stiefdochter ook ooit de kans krijgt om zichzelf te leren kennen en te ontdekken wie zij is, zonder haar moeder 'in haar nek'.