Ik vind dit kindermishandeling, blog van Vera

Ik maak me zorgen om mijn stiefzoon. Zijn moeder en haar vriend zijn van plan om naar Spanje te verhuizen en ze willen hem meenemen. Er wordt heftig op hem ingepraat en hij krijgt Spaanse les. 

Dat ze hem mee willen nemen is niet het enige dat me zorgen baart. Uiteraard is het onwenselijk dat een kind door de ene ouder meegenomen wordt om zo ver bij de andere ouder vandaan te wonen, maar de manier waarop ze dit aanpakken is vooral heel zorgelijk. Hij mag er niks over tegen papa zeggen. Naar haar zoon toe dreigt ze dat ze nooit meer met hem zal praten als hij het aan papa vertelt. Tenminste dat is wat wij van hem horen. Gelukkig durft hij er wel over te vertellen, maar op deze manier is het wel heel moeilijk om haar er mee te confronteren.

Mijn stiefzoon wordt bang gemaakt

Ik vind het zorgelijk hoe hij bang gemaakt wordt en dat dit onderdeel is van “het plan” om hem over te halen om mee te verhuizen. Hier in Nederland zou het niet veilig zijn omdat dit het middelpunt zou worden van een oorlog die binnenkort uit zal breken. Hoe verzin je zoiets? En wat doet het met een kind als hij zijn vader moet achterlaten in een land waar het in zijn ogen gevaarlijk is? Denken ze überhaupt na over wat voor een angsten je een kind op deze manier aanpraat? 

Laatst vloog hij onder de tafel terwijl hij zei dat de derde wereld oorlog was uitgebroken. Doodeng vind ik dit. Dit voelt niet als de normale fantasiewereld van een kind. Het voelt alsof hij gemanipuleerd wordt. 

Het misverstand dat hij mag kiezen waar hij wil wonen

En dan heb ik het nog niet eens over het misverstand dat hij zelf mag kiezen bij wie hij wil wonen als hij 12 is, want dat is waar ze op aansturen. Het gaat nog jaren duren voor hij 12 is, hij moet nog 10 worden. De druk die ze daarmee op haar kind zet is hartstikke slecht en dit gaat waarschijnlijk nog jaren door. Er wordt ook aangedrongen om niemand anders te vertrouwen, waarom? Wil je een kind goed bang hebben zodat hij alleen nog maar jou vertrouwt zodat je er alles mee kan doen wat je wil?

Het is hartstikke moeilijk om hier hulp voor in te schakelen. Ik vind dat eigenlijk best bijzonder want het is nogal duidelijk dat zoiets heel ongezond is voor een kind. Het is niet voor niets dat een kind niet zelf mag kiezen bij wie het wil wonen. Kiezen voor de ene ouder ten koste van de andere ouder is hartstikke onnatuurlijk en het zet een kind in een moeilijke positie, zeker als hij daar door ouders in gestuurd wordt. En al helemaal als dat zulke extreme vormen aanneemt. Ik vind het kindermishandeling.

Ik vind de manier waarop ze hem beïnvloedt tot bepaalde keuzes sowieso ziek overkomen, niet alleen in de situatie van de verhuizing. Zo vertelde hij ook dat hij niet naar de Mc Donalds wil omdat mama heeft gezegd dat ze daar de kippen levend in een blender stoppen om nuggets te maken. Waarom zulke leugens vertellen? Is dat makkelijker dan een normaal gesprek aangaan waarbij een kind misschien zelf een andere mening heeft en je daarin dus als ouder moet zeggen dat jij het niet wil? Is dit vanuit de angst dat een kind je niet aardig meer vindt als je zegt dat hij iets niet mag wat hij graag wil? Heb je liever dat hij intrinsieke motivatie haalt uit leugens en angsten?

De vriend van mama

Die vriend van mama klinkt ook niet helemaal gezond. Hij klinkt als zo’n prepper die zich voorbereidt op het einde van de wereld. Laatst liepen we door de stad en zag mijn stiefzoon eenden in een vijver zwemmen. Als ik een geweer had zou ik ze afschieten en roosteren boven een vuurtje. Het klikt zo niet als hem. Pasgeleden heeft hij nog een begrafenis gehouden voor een dode kever. 

Die invloed is beangstigend. Het werkt namelijk ook weer door op mijn kinderen. Zeker als we straks gaan samenwonen. Ik kan alleen maar hopen dat zij op tijd ziet wat voor een engerd haar nieuwe vriend is en dat ze dan weer bijdraait. Ze is niet altijd zo geweest, ze is veranderd door haar nieuwe vriend. 

Wie kan ons helpen?

Hoe beoordeel je of een situatie nog wel gezond is voor een kind? Hoe onderscheid je wilde verhalen en werkelijkheid? Wanneer is het schadelijker voor een kind om wel contact te hebben met een ouder dan om geen contact te hebben met die ouder? Want dat mag duidelijk zijn dat het voor een kind heel moeilijk is om een van de ouders niet te zien en dat je dat niet moet willen. Is het mogelijk om een kind te beschermen tegen deze situatie zonder zulke extreme oplossingen? Kun je een moeder overhalen om haar relatie onder de loep te nemen in het belang van haar kind? Wie kan ons hierin helpen? Hoe kun je een kind beschermen zonder het op een andere manier kwaad te doen?

Voor nu worden we verwezen naar schoolmaatschappelijk werk. Geen idee of we daar iets aan gaan hebben, maar het is in ieder geval iets.

Ik ben Vera. Inmiddels is het ruim 8 jaar geleden dat ik gescheiden ben, maar dingen lopen nog steeds niet lekker met de vader van mijn jongens. Ik neem jullie graag mee door het verloop van mijn scheiding en de stappen die ik zette in mijn nieuwe leven na de scheiding. 

Lees ook de andere blogs van Vera.