Ik kom thuis na een etentje met een collega. Stil in huis, donker, warm. Geen kinderen. Geen honden. Ik loop naar boven. Het zolderraam staat wijd open. Vergeten dicht te doen. Ondanks dat dit een teken is van mijn alleenstaande leven (niemand die het voor je dicht doet), was ik dankbaar dat het niet geregend had en de vloer droog gebleven was. “Het kan altijd erger”, dacht ik. M’n bed is onopgemaakt, was hangt te drogen over het traphekje, de kamers van de jongens zijn rommelig, het “rommelkamertje” doet zijn naam veel te veel eer aan en PMS viert hoogtij. Ik ga douchen en trek iets luchtigs aan. Vermoeid ga ik op de bank liggen. De tv doet het niet…. Weer de zoveelste storing. Ik reset het modem maar geef het dan op. Ik kijk naar foto’s op m’n telefoon. Oude foto’s. Mis m’n kinderen zo enorm … Soms lijkt het nog zo onwerkelijk. Mn nieuwe leven, een ander huis, een nieuwe date (zeg maar gerust relatie)… vakantie zonder kinderen… ze gewoon een week niet zien. En straks zelfs misschien wel 3 weken. Mn jongste is nog maar 8…. Ik voel me een belegen gatenkaas….
Klinkt grappiger dan het is. Belegen omdat ik 40+ ben, en gatenkaas omdat ik de knagende leegte voel van het missen van m’n kinderen. Ik maak meestal een grap om m’n eigen verdriet, maar of dat altijd zo slim is. Het is goed om jezelf niet in de slachtofferrol te duwen. “Het leven is een feestje, je moet alleen zelf de slingers ophangen.” “Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk.” Allemaal mooie en zeker ware woorden. Maar dat lege gevoel, daar ontsnap je soms gewoon niet aan. Zucht….. m’n zelfmedelijden gaat op marktplaats onder het kopje “gratis af te halen” en morgen gaan we weer leuk doen. Uiteindelijk heb ik genoeg om dankbaar voor te zijn. Een droge vloer bijvoorbeeld 🙂
Ik ben Loes, bijna 43. Status: Na 22 jaar relatie, waarvan ruim 16 jaar getrouwd, in september 2016 gescheiden. En inmiddels zelfs weer verliefd. Kinderen: Ik heb twee zonen van 8 en 12 en co-ouderschap, ook met mijn twee honden. Dus soms heel stil in huis en dan weer een levendige boel. Werk: Ik werk 32 uur per week in 5 dagen. Heb een oud huis gekocht waarin geklust moet worden en ik loop dus standaard achter de feiten aan in mijn huishouden. #opgevenisgeenoptie Kernwoorden: accepteren wat is, loslaten (daar is ie weer), humor, liefde, respect. Ze beschrijft hier de eenzaamheid na de scheiding.
Gerrie - 13 feb 2018
Herkenbaar..valt niet mee...sterkte en succes
Erica - 16 feb 2018
Hier hetzelfde geval, na 25 jaar, 15 jaar huwelijk. Co ouderschap... idd de week dat de kinderen er niet zijn valt me zwaar. Hij wilde de honden niet meer ( woont in de weilanden?) ik woon al paar maanden in een vakantiehuisje. Geen nieuwe partner (voorlopig even niet?). Eerst die scheiding er door