Eerder heb ik al geschreven over de lastige momenten van het zijn van een ‘gebroken’ gezin. De zondagen en de vakanties zijn van die momenten waar je met je neus op de feiten wordt gedrukt. Ik draag mijn eigen koffer.
Wij zijn mijn meiden en ik; mijn gezinnetje op reis in de zomer. Wij zijn een gezin zonder man, zonder vader. Wij zijn met z’n drieën. Om je heen zie je op die momenten alleen maar happy gezinnen met man, vrouw en een paar mooie kinderen. Ik niet meer. Ik ben die vrouw zonder dat paar handige extra handen, zonder die chauffeur, zonder dat waterspeelkameraadje, zonder die man die mij toelacht als de meiden zo fijn met elkaar spelen. Ik ben het nu alleen. Ik draag de koffers, ik rijd in de huurauto en ik speel in de golven mee. Ik moet het doen met een glimlach van de jongen van de strandbedjes. Mega lekker hapje overigens die mij spontaan een flesje water aanreikt.
Samen met mijn meiden zitten we in een strandtent, einde van een mooie dag. Heerlijk weer en we besluiten nog een hapje te eten voordat we weer naar ons hotel rijden. Het is een leuk tentje, zo aan het strand met uitzicht op de ondergaande zon.
We hebben net eten besteld en we spelen een spelletje als een werkelijk super happy Nederlands gezin binnenloopt. De man, een lekker ding met een mooi gebruinde huid, zij prachtig met een strak figuurtje en drie bloedjes van kinderen. Ze gaan naast ons zitten. Er treedt direct een stilte in, er wordt niks gezegd aan die tafel. De kinderen pakken hun een Ipad of kleurboek. De man bekijkt de menu kaart en wijst haar iets aan en zij reageert nauwelijks op zijn suggestie een gerecht te delen. Hij slaat na een tijd een arm om haar heen en zij slaat deze arm van zich af. Oeps….pijnlijk.
Zelfs mijn meiden ontgaat deze oergezelligheid aan de andere tafel niet. “Ze zeggen niks tegen elkaar” merkt de jongste op en mijn oudste roept net iets te hard dat het aan onze tafel wel gezellig is.
Na het eten rekenen we tegelijkertijd af en we staan samen binnen bij de eigenaar. De happy family praat honderduit met de eigenaar hoe leuk het is, hoe heerlijk de vakantie is en dat de kinderen dit het fijnste strand vinden. Uit welk script wordt hier voorgelezen? vraag ik mij af.
Het happy gezinnetje loopt voor ons uit naar de auto. Je ziet ze kibbelen en hij roept haar toe dat hij blij is dat de vakantie bijna voorbij is.
Happy family op reis. Aan de buitenkant lijkt alles gelukkig en liefdevol. Niemand weet wat er achter de voordeur allemaal gebeurt. Mijn beeld van een gelukkig gezinnetje heb ik al langer bijgesteld. Het gaat om liefde en geluk van alle leden van de familie. Het ideale plaatje bestaat niet. Die gedachte vervaagt langzaam uit mijn hoofd. Wij zijn ook happy met z’n drietjes en wij dragen met trots onze eigen koffer.
Ik ben Martine (45 jaar) en ik woon in Amsterdam met mijn twee puberende meiden. Ik ben vijf jaar geleden gescheiden en het voelt als een bevrijding. Het was een verdrietige periode maar het heeft mij uiteindelijk veel gebracht. Het is helaas nog steeds niet makkelijk omdat het contact met de vader van mijn meiden heel moeizaam is.
Amsterdam-Brabant - 13 mrt 2017
Mooie blog Martine .... Wat ik me wel afvraag : hebben jullie dochters er zelf voor gekozen om 100% bij jou te zijn en geen of moeilijk contact te hebben met hun vader ? Of is het juist de vader , jouw ex , die weinig moeite neemt om jullie dochters vaak te zien ? En heb jij in de 5 gescheiden jaren nooit meer een andere vriend / man ontmoet ?
martine - 14 mrt 2017
Mijn meiden zien inmiddels hun vader weer, om het weekend. Het was een tijdelijke situatie omdat hij geen geschikte woonruimte had. In mijn volgende blog zal ik wat meer vertellen over andere mannen in mijn leven!
Amsterdam-Brabant - 14 mrt 2017
Je dochters zien om het weekend hun vader ? Dus 2 van de 14 dagen zijn ze bij hun vader maar ? Is dat ook een bewuste keuze van je ex man en het feit dat hij geen geschikte woonruimte had ? Het klinkt klinisch , maar daar zit natuurlijk een enorme hoeveelheid verdriet en trauma achter .... Was het jouw ex die de scheiding in gang zette of jijzelf ? Jullie dochters zijn aan het puberen volgens je blogs , dan is het juist belangrijk dat ze ook en vader figuur in hun leven hebben die er voor ze kan zijn , ik hoop voor jullie kinderen dat hij die rol wel met beide handen aanpakt . Scheiding .... het lijkt helaas zo gewoon tegenwoordig , maar het zorgt voor zoveel traumatische ervaringen bij zowel de kinderen als de ouders zelf . En ik krijg steeds meer signalen van gescheiden vrienden en vriendinnen dat vrijwel niemand echt gelukkiger wordt na een scheiding , en zeker kinderen dragen nog vele jaren de gevolgen van de scheiding van hun ouders . Ik blijf er dan ook bij , dat behoudens mishandeling en misbruik , er veel en veel te snel gescheiden wordt , ipv alle energie erop richten om te proberen nader tot elkaar te komen ....
Pardon - 14 mrt 2017
Amsterdam-Brabant. Amen! Ben het helemaal met je eens. Zeker dat scheiden tegenwoordig erg makkelijk gaat. Zonder er ook maar enige moeite voor te doen. Men word verliefd of is niet eerlijk en houd dit achterwege en dan kan de ander het veld ruimen. Man of vrouw ze gaan. Zonder enige wroeging. Want de kinderen hebben er geen last van. Mits de verlatende partij maar "gewoon" even meewerkt. Het heeft ten alle tijde impact op de kinderen!! Wel of niet goed uit elkaar.
Amsterdam-Brabant - 14 mrt 2017
Pardon , Ik moet je helaas gelijk geven , er wordt zo ongelooflijk snel gescheiden , wel of geen kinderen , en helaas vaak zonder enige wroeging ... Hoe vaak ik niet heb gehoord van degene die weg gaat : de kinderen wennen er wel aan. Tuurlijk , makkelijk gezegd dat de kinderen wel wennen . Ik heb nieuws voor degenen die dat zo hard roepen : mijn 3 dochters hebben wel elke dag nog last van de scheiding en de snelle nieuwe vriend van hun moeder . Ook ken ik een aantal kinderen die in de jeugdzorg terecht zijn gekomen na een scheiding . Allerlei progranma's worden in het leven geroepen zoals KIES op scholen , we hebben een villa pinedo voor kinderen van gescheiden ouders , we hebben talloze gevallen van kinder verwaarlozing , gescheiden ouders die op straat komen te staan , baan kwijtraken , kinderen onder de armoede grens komen ... en zo kan ik wel door gaan . Maar och wat voelt voor veel mensen de scheiding toch als een bevrijding . Ik heb nieuws voor jullie , de meeste kinderen voelen het NIET als bevrijding , verre van zelfs . Maar menig ouder blijft maar roepen : wat ben ik opgelucht en de kinderen wennen wel . KEEP DREAMING . Kinderen lijden er de rest van hun leven onder een scheiding .
Pardon - 15 mrt 2017
Amsterdam-Brabant. Ik las laatst nog een reactie ergens betreft co ouderschap: en nu? 5 oktober 2014 Co-ouderschap my ass. Kinderen horen door hun ouders gevrijwaard te worden van beschadigingen. Tenzij een van de twee de veiligheid van de gezinsleden binnen het gezin op het spel zet, hebben beide ouders de verplichting de relatie te laten slagen. Scheiden beschadigd de kinderen voor het leven en de veroorzaker is een van de ouders. Onderzoek wijst uit dat een matige relatie altijd nog beter is voor een kind, dan een scheiding. Scheiden beschadigd het kind en is dus ook gewoon kindermishandeling. Kun je de dynamiek van een relatie niet aan (lees: de ander leren accepteren, respecteren, trouw te blijven aan de ander, saaie fases in het leven zien te dealen etc. etc.)? Was dan niet aan kinderen begonnen. Een kind verwekken kan helaas iedereen in een opwelling, maar de verantwoordelijkheid dragen om je eigen kind niet te beschadigen, daar zijn helaas steeds minder mensen toe in staat. Triest maar waar. Meestal heeft 1 van de twee het vertrouwen en daarmee de relatie om zeep geholpen. Vervolgens moet je met diegene ook nog eens ouderschapsplan gaan lopen opstellen. Degene die het kind beschadigd, wordt ook nog eens beloond en degene die bereid was zich ondergeschikt te maken in het belang van het kind, wordt gestraft. Het is een regeling om van te kotsen. Gewoon weer 1x in de 14 dagen bij papa of mama, afhankelijk van wie de scheiding aanvraagt of de ander het slechtste behandeld heeft. Eens zien hoe snel het aantal aanvragen voor relatietherapie stijgt en het aantal aanvragen voor echtscheiding daalt. We faciliteren in deze maatschappij de echtscheidingscultuur. Het verplicht opstellen van het ouderschapsplan is daarvoor exemplarisch. Wie komt er nog echt op voor de belang van het kind?
Amsterdam-Brabant - 16 mrt 2017
Pardon , Ik heb niets toe te voegen aan je betoog omdat ik het hartgrondig met je eens bent . Ouders kiezen ervoor om kinderen op de wereld te zetten , en als het dan niet gaat zoals ze verwachten, of 1 van de 2 ouders wordt verliefd op een ander ... hoppa scheiden maar en van de ene in de andere relatie springen . De huidige maatschappij is helaas veel en veel te egocentrisch geworden , vechten voor een relatie ? Hoe vaak zie je dat nog gebeuren ? En dan die constante opmerkingen van gescheiden ouders die roepen WAT EEN OPLUCHTING , IK HEB WEER VRIJHEID ... Sorry maar dat vind ik schandalig om te roepen als er kinderen in het spel zijn die voor de rest van hun leven getekend zijn en er zelf vaak ook heel snel de brui aan geven in hun eigen relaties . En zo is de cirkel rond . Onze kinderen nemen helaas maar al te vaak het gedrag van hun ouders over ..... En eerlijk gezegd denk ik dat we eens een soort verplichte cooling down/ afkoelingsperiode instellen waarbij ouders eerst een aantal maanden verplicht worden om te vechten voor de relatie . Maar nee hoor , men wil vrijheid , boven het belang van de kinderen . En helaas is men niet meer in staat om te vechten voor een relatie , want hoezo zouden ze moeite nemen daarvoor als de kinderen zogenaamd toch wel wennen ?
Martine - 23 mrt 2017
De laatste reacties hebben weinig te doen met de inhoud van de blog. Jammer is dat!
M.E. - 10 apr 2017
Idd Martine. En erg betweterig en veroordelend. Als contact met ex moeizaam gaat dan levert de spanning wel ellende op. Maar blijven en altijd die spanning is ook niet goed. Idd heb je je wat op de hals gehaald door te beginnen aan kinderen. Maar dat dat betekent dat je coute que coute moet samenblijven is natuurlijk onzin. In mijn optiek betekent dat dat je tijd en aandacht hebt voor je kinderen, of je nou samen bent of niet. Mijn relatie met mn ex is er nog steeds, voor zover dat te maken heeft met kinderen. Dus eten we nog steeds samen met verjaardagen, gaan we samen naar school dingen etc. En ja er zijn ook nieuwe liefdes, en die gaan ook n rol spelen in hun leven. En dat alles is m.i. Veel beter dan samen blijven wonen zonder liefde, waar alles irritatie wordt en de sfeer te snijden, zoals dat mooie gezinnetje dat je beschrijft. Ik hoop voor hun dat zij gewoon ongesteld was en nog niet helemaal relaxed was vanwege werk oid en dat het een tijdelijke glitch was....