Ik wil dit niet, ik wil dit niet, ik kan dit niet, huilde ik in mijn moeders armen toen mijn ex niet meer verder wilde.
Ik voelde me weer een klein kind. M’n moeder zei, ‘meis, je hebt niets te willen, je moet’. Hoe hard dit ook klonk, het was nu eenmaal de waarheid.
Een gebroken hart
Dit is ook altijd in mijn hoofd blijven hangen en heeft mij ook een soort van drang gegeven om juist door te gaan. Want wat ik nooit wilde was dat ik en mijn kids de dupe zouden zijn van deze klote scheiding. Zoveel verdriet en pijn.
In een paar weken 15 kilo afgevallen en wallen onder mijn ogen ik vond mezelf alles behalve aantrekkelijk. Mensen die het niet wisten dachten dat ik ziek was of anorexia had. Nee hoor, alleen maar een gebroken hart.
Maar de drang om door te gaan had ik. In het begin vooral overleven en alles voor de kids en de harmonie met m’n ex.
Fuck it, ik ga niet zo leven. Dat hij me vanaf dag 1 volledig liet vallen als een baksteen was onbegrijpelijk en respectloos. Stiekem al spullen mee uit huis nemen, want dat zouden zijn spullen zijn. Mij niet helpen met verhuizen. Ik was aan het klussen en de kids moesten toch een uur eerder naar huis want hij en z’n vlam hadden een borrel. Ik dealde ermee en ging door.
Lief zijn voor jezelf!
Afgelopen kerst voor de 2e keer zonder hem en voor de helft zonder mijn kinderen. Dit keer niet gruwelijk jankend in de auto naar huis nadat ik de kids 2e kerstdag bij hun vader en nieuwe vrouw had gebracht.
Helaas de kids wel vol tranen. Geen kerst met vrienden zoals vorig maar bewust lekker alleen. Gewoon omdat ik daar zin in had.
Lief zijn voor jezelf en genieten van je me-time. Dat is iets wat ik zeker geleerd heb. Ik moet zeggen het gaat steeds beter en ik voel me steeds krachtiger. Maar daar heb ik ook hard aan gewerkt en ook hulp bij gehad.
Inmiddels zie ik zelf ook in dat ik een vechter ben en dat de wereld voor me open ligt. Kansen moet pakken. Dus die reis die ik wilde maken? Die heb ik dus gewoon lekker geboekt!
Ik ben Merel 38 jaar en mama van 2 kindjes. Een zoontje van 5 jaar en een dochtertje van 2,5 jaar. Inmiddels bijna 2 jaar gescheiden. De keus van hun papa, er bleek na 2 maanden toch een andere vrouw te zijn. Inmiddels is papa al opnieuw getrouwd en is deze vrouw dus ook bij mijn kinderen. Na een lange periode van rouwen, ongelukkig zijn en het gebrek aan zelfvertrouwen grijp ik deze gebeurtenis aan als een nieuwe kans voor mezelf. De wereld ligt weer open voor mij. Ondanks het gemis van mijn kinderen als ze er niet zijn…
Lees alle blogs van Merel.
REAGEER OP DEZE BLOG