“Al die jaren ging het om jou. Nú gaat het om mij!” Aldus mijn ex, vlak na de opmerking die alles stuk maakte, dat hij ermee wilde stoppen. En ere komt hem toe, hij houdt zich aan zijn woord. Dit keer wel…
Nog steeds kan ik mij wel eens verwonderen over hoe mijn ex van een lieve, zachte en zorgzame man kon veranderen in de versie waar ik tegenwoordig mee van doen heb. Een man die niet wil voelen, niet naar zichzelf wil (of durft te) kijken en alle mogelijke oorzaken buiten zichzelf weet te plaatsen, een narcistische ex. Lees in dit laatste: alle oorzaken van wat er ook maar enigszins ‘mis’ ging in, destijds, ons gezamenlijke leven en nu ‘mis’ gaat als het om de kinderen gaat, liggen volgens hem bij mij.
Enkele opmerkingen ter verduidelijking:
“Dat komt zeker door de stress thuis”.
“Heeft mama dat overlegd, of opgelegd?”
“Is dat jouw keuze of heeft mama jou gedwongen?”
“Laat maar meisje, ik weet wel hoe het daar gaat”.
“Dat zei ik jaren geleden al, maar mama wist het altijd beter”.
“Dan moet je bij mama zijn, zij krijgt alimentatie en heeft geld genoeg”.
Pijnlijk en schrijnend vind ik het. Schadelijk voor de meiden en trappen na voor mij en zo niet verdiend. Sinds de scheiding leeft hij zijn eigen leven. Is enkel vader in de weekenden dat ze bij hem zijn en laat verder nooit iets van zich horen.Vraagt nergens naar, gaat niet mee naar school, leest mijn berichten niet en kan enkel negatief over mij spreken, als er al over mij gesproken wordt. Sinds de scheiding doe ik alles alleen en draag ik alle verantwoordelijkheid. Maar ook dat trek ik volgens hem naar mij toe. Ik ben degene die hem van niets op de hoogte houdt. En dat klopt, inmiddels, ik ben er mee gestopt.
Maar weet je? Dat hij zielsveel van de meiden houdt staat buiten kijf. En diep van binnen geloof ik ook echt dat hij het tussen ons anders zou willen. Maar hij kan het niet. Het lukt hem niet. Twee werelden naast elkaar laten bestaan is hem teveel. Het mooie niet realistische beeld dat hij ervan had is niet uitgekomen. Iemand zei me een keer: ”Om zijn wereld wit te houden, moet jij zwart zijn’. Jammer dat hij geen grijstonen ziet.
Ik ben Mirre (43) en sinds 2015, na een voor mij onverwachte scheiding, alleenstaand moeder van twee puberdochters. Mijn ex werd al snel een volledig vreemde voor me en gescheiden (ouders) zijn kreeg een extra dimensie toen mijn ex narcistische trekken bleek te vertonen. Ex is inmiddels hertrouwd.
Vind je deze blog waardevol? Doe ons een plezier en deel hem op social media!
B - 18 feb 2019
Wat een herkenning....en een mooie quote in de slotzin.
Liriana - 18 feb 2019
Totale herkenningen jouw verhaal ?
Anoniemke - 18 feb 2019
Ik herken je verhaal compleet. Hier ook zo het geval. Maar volgens hem ben ik de schuldige van alles. Zelf kan hij niets verkeersdoden want het is altijd een ander zijn schuld voor alles wat er overal verkeerd gaat.
Silvia - 18 feb 2019
Zo herkenbaar. Na 24 jaar huwelijk out of the blue: ik heb een ander want ik voelde niets meer voor jou. Nooit iets gezegd over zijn gevoelens. Later werd het dat hij allang niks meer voelde. Niemand in onze omgeving herkende dit bijzondere gedrag. Maar mij werd veel duidelijk toen ik op de site van get-real terecht kwam. Een midlifecrisis maar eigenlijk een identiteitscrisis. Niet kunnen praten maar wel altijd in een slachtofferrol zitten. Iedereen heeft schuld behalve hij, tja....
Lk - 15 mrt 2019
Sylvia, dat had ik geschreven kunnen hebben!
Lk - 23 mrt 2019
@Silvia: die site van getreal.nl. Wat een eye opener! Alsof het mijn ex beschrijft. Letterlijk! Zijn gedrag thuis. De andere vrouw, zijn soulmate. Hoe snel ze allebei uit hun bestaande relatie weg wouden om samen verder te gaan. Ik, die helemaal niets meer goed kon doen in zijn ogen. Een dikke vette midlife crisis!
Gabrielle - 15 aug 2022
Jeetje, dit had mijn verhaal kunnen zijn. De overlappingen zijn gewoon griezelig. Eng hoe iemand ineens om kan slaan. Inderdaad nergens over praten en ineens is die andere vrouw er die hem zo goed begrijpt.