Dagenlang kon ik niet eten, niet werken, niet voelen, de wereld staat op zijn kop. De dag erna had ik een belangrijke zakelijke lunch. Die is onaangeroerd gebleven. Gelukkig hadden mijn zakelijke partners door dat er iets niet klopte, dus we hebben het over onze relaties gehad en hoe moeilijk die soms kunnen zijn. Ook over dat je ergens voor moet vechten als je iets belangrijk vindt. Zulke gesprekken en vrienden helpen je gevoelens een plek te geven.
We besloten het nog een kans te geven, ervoor te vechten. We hebben nog een paar leuke weken gehad samen. Het was toen heet zomers weer. We hebben in de tuin geslapen, heel romantisch op een trampoline-toestel met een tent-achtige constructie erover heen geïmproviseerd. Maar al snel werd duidelijk dat er geen weg terug meer was.
Vechten tegen de bierkaai
Geen weg meer terug? Enerzijds had mijn vrouw geroken aan dat gevoel van gelukkig zijn. Het kon dus nog, je gelukkig voelen, perspectief krijgen, aandacht krijgen, je welkom voelen. In een periode dat je je niet gelukkig voelt, krijg je heel veel aandacht en ik heb wel eens gedacht: bijna iedereen die toen die aandacht had gegeven (ikzelf incluis) had de verliefdheid gekregen waar ze naar op zoek was. Maar zo’n droge constatering maak ik waarschijnlijk ook om mezelf te beschermen.
Ook hielp het niet dat de overspelpleger maar bleef appen. Hij voelde nattigheid, mogelijk ging dit voor hem niet de goede kant uit. Bedenk dat ‘ie door zijn eigen vrouw het huis uit was gezet, daar was de discussie gesloten.
Stoppen met appen? “Dat maak ik zelf wel uit”
Ik vroeg mijn vrouw ons herstel een kans te geven en de overspelpleger te vragen te stoppen contact te blijven zoeken. Dat ging haar te ver, ze wilde hooguit beloven niet meer te reageren.
Toen heb ik besloten zelf contact te zoeken met de overspelpleger. Via mail, dat leek me toch veiliger. Een hele bescheiden en voor mij logische vraag stelde ik hem: ‘kun je even het fatsoen opbrengen om 2 weken geen contact te zoeken, zodat wij het hier voor onszelf op een rijtje kunnen zetten?’. Niks teveel gevraagd toch?
Ik kreeg per omgaande de reactie terug: ‘dat maak ik zelf wel uit, ik denk er niet over te stoppen met appen, bellen en wat er nog meer binnen mijn mogelijkheden ligt. Je moet niet denken dat jouw vrouw zomaar iets is wat voorbij kwam, ik laat haar niet meer gaan’.
Dat laat aan duidelijkheid weinig te wensen over. Maar ik dacht ook: wat een eikel, je zal daar mee moeten leven? Door liefde gedreven of door angst? Maar goed, ik ben geen psycholoog en kan ook niet neutraal observeren als gekwetste partij. En tja, ook wel de woorden van iemand die wil vechten. Wat zou ik zelf in zo’n situatie hebben gedaan?
De knop omzetten dan maar
Ik heb zelf na 2 weken worstelen en pijn lijden, de handdoek in de ring gegooid. Dit gaat hem niet meer worden, dit is een kansloze missie. Voor mijn eigen lijfsbehoud heb ik behoefte aan duidelijkheid.
We waren er snel uit. We zouden uit elkaar gaan. In eerste instantie fysiek, dus niet meer bij elkaar in één huis blijven wonen. Het proces van ontvlechten kon beginnen. Vanaf dat moment had ik duidelijkheid en kon ik de weg omhoog voor mezelf weer een beetje vastpakken.
Ik heb ontdekt dat ik (bijna) letterlijk een knop in mijn hoofd kan omzetten. Kan bedenken dat blijven mijmeren over het verleden en hoe jammer het is me niet verder helpt.
In een volgend blog wil ik vertellen hoe ik mijn eigen pad heb vervolgd, hoe we verder uit elkaar zijn gegaan, hoe de kinderen op onze avonturen reageerden, hoe we nu met elkaar omgaan.
Mario (58) was ruim 30 jaar samen met Angela (55). Nu zo’n anderhalf jaar geleden is zijn huwelijk gestrand. Na een korte maar diepe crisis heeft Mario de weg omhoog toch weer gevonden. De rode draad van deze blogs is dat Mario besloten heeft samen met zijn (inmiddels ex-) partner constructief de gemeenschappelijke zaken te ontvlechten. Op Nieuwe Stap vertelt Mario over een aantal van deze praktische stappen die hij heeft doorlopen.
Lees ook de andere blogs van Mario.
Louise - 12 nov 2020
Dat herken ik de derde partij die je relatie (mede) om zeep helpt en dan niet eens het fatsoen heeft je het te laten uitzoeken door te blijven trekken. Benieuwd naar de weg omhoog, want ik beland nog geregeld in een kuil op de weg.
Bloem - 12 nov 2020
Zo herkenbaar, uiteindelijk zeer snel gehandeld en manlief verzocht om bij zijn lief in te trekken, maar lief was ook nog getrouwd, ... maar hij ging. Geen traan, geen emotie, geen kans gekregen om dominante vriendin uit mijn / ons leven te weren, ze wilde mijn man hebben, na 23 jaren is hij vertrokken ... te pijnlijk voor mij en onze dochter. Wat ik wel weet... hij is gegaan voor deze volhardende tante, maar was er een ander voorbij gekomen dat had hij hetzelfde gedaan. Het zit ook in hem!
Iris - 13 nov 2020
Het was wel netjes geweest als hij zelf gekozen had om die ruimte te gegeven. Op zich begrijp ik vanuit zijn positie wel dat hij aansloot bij de ruimte die je vrouw hem gaf, het is ook haar verantwoordelijkheid denk ik om hem te begrenzen. Als zij dat niet doet en hem die ruimte wel geeft... ik zou toch liever willen ook denk ik dat mijn partner die verantwoordelijkheid pakt in geval van vreemdgaan. Als mijn partner wel die ruimte biedt aan de derde is dat onderwerp van gesprek. Aandacht voor de verantwoordelijkheid van een derde neemt tijd en investering weg van de eigen relatie (of aandacht voor het afronden daarvan), ik weet niet of je dat moet willen. Misschien heb je dit ook zo gedaan hoor, dat staat helemaal niet in je blog :). Ik kreeg deze associatie tijdens het lezen. Ik vind je vlog heel fijn en verfrissend geschreven overigens! Ik ga vaker even kijken naar je inzichten.
Silvia - 13 nov 2020
Ex was al zoveel stappen verder toen hij zijn bedrog mee deelde. Ons huwelijk van 24 jaar was meteen klaar. In het begin vroeg ik nog naar het waarom maar daar ben ik snel mee gestopt. Hij had recht op geluk, was uit getuned en gaf ons geen enkele kans meer. En al wil ik hem nu absoluut niet meer terug, het blijft een pijnpunt dat je zo aan de kant wordt gezet zonder dat je samen kan kijken wat er echt mis is gegaan. Hij denkt overigens dat hij haar versierd heeft, ik weet dat zij deze man wel wilde en hem ook gekregen heeft. Wat een manier om een relatie te bouwen op de puinhopen van de vorige.
Manoniem - 14 nov 2020
Ik heb ooit eens een opmerking van iemand gehoord "hoe ze aan elkaar komen, zo komen ze ook weer van elkaar af" geen idee of hier iets van waarheid in zit. Mijn ex ging in 20 jaar voor de tweede keer vreemd wederom met een collega helaas. Die collega werd zelf eens bedrogen door zijn eerste vrouw en bedriegt zijn tweede vrouw in een tweede huwelijk met mijn ex. Verre van netjes, maar ze hebben beide de keuze gemaakt om elkaars partners met kids te verlaten voor iets nieuws en spannends. Zeer pijnlijke en verdrietige situatie helaas, maar mocht karma bestaan en ooit nog eens langs komen dan hoop ik dat hij nog eens aan mijn en mijn kinderen hun verdriet denkt.
Marcel - 26 dec 2020
Hallo Marco. Mag ik je vragen hoe jij nu tegen relaties aankijkt? Denk jij nog een keer vertrouwen te krijgen en echt iets te kunnen gaan voelen voor iemand anders? Anderen mogen ook reageren uiteraard.
Anoniem - 13 mrt 2021
Het is wel heel herkenbaar en zo heftig. Ik ben bedrogen door mijn vriend die al paar bijna 11 maanden heeft rondgelopen met dat leugen. Met dat heks. Zij had eerst gezegd dat ze ons relatie niet wilde kapotmaken en maar toch heeft zij wel gedaan. Zij verleidde hem en hij is erin behoorlijk ingetrapt. Zo wel jammer, van dat bedrog en leugen. Wij zijn samen 20 jaar, hebben twee jonge kinderen van 2 en 4 jaar oud. We zijn ermee bezig met elkaar te scheiden gaan via mediator en ook een huis verkocht moet worden. Volgende stap naar een nieuwe woning te zoeken, is het lastig tijdens het coronatijd! Voor het pijnpunt snap ik het heel goed, dat ik nog steeds woest ben en hij zocht een uitweg van zijn problemen. Vantevoren vond ie het van niet. Hij is zo eigenwijs en is nog voor hemzelf op zoek en een weg kwijt. Het is wel een grote stap voor mij en jonge kinderen die alleen moeten verder gaan, is het wel moeilijk. Maar ik moet toch positief denken en dat ik genoeg steun krijg van mijn familie / vrienden. Hij staat nu alleen voor, heeft geen vrienden meer door dit oorzaak. Het blijft een vicieuze cirkel bij hem. Zo wel pijnlijke en verdrietige situatie is op dit moment -_- Hopelijk dat u een komende maanden een leuke tijd hebben te krijgen en meer rust, vrijheid en wijsheid voor jezelf te ontdekken.