Ex en nieuwe vriendin
“Dag lieve schatten, heel veel plezier in Frankrijk!” Ik kus de liefste mannetjes gedag op school, Ex Grote Liefde en nieuwe vriendin halen ze om 12:30 op om naar Frankrijk te vertrekken voor een week. Met tranen over mijn wangen de school uit, snel mijn zonnebril op. Hallo mokerslag, wat fijn dat jij er bent. Ze gaan nu in, 7 lange dagen en nachten zonder alles wat me lief is. Een week waarin inhalende passagiers zullen denken terwijl ze in zijn auto kijken, ‘wat een leuk gezin zeg.’
De kinderen bellen
Ik verzamel moed en ga dingen doen waarvan ik bijna vergeten was dat ik ze in een vorig leven deed. Schilder een muur in de kamer van het oudste jongetje in drakengroen, strijk al mijn was weg, loop hard, wandel, drink wijn en ga naar yoga. Ik kan dat dus gewoon allemaal nog en merk dat ik ontspan. De liefste mannetjes bellen me maar ik kan ze eigenlijk niet verstaan, ze zijn te druk met spelen. Dat doet pijn merk ik maar ik constateer ook dat dat mijn pijn is. Mijn kinderen hoeven me niet te bellen om mij een goed gevoel te geven.
En dan is het eindelijk weer vrijdag, ze komen terug! Ze komen boven met wederom in hun kielzog Ex grote Liefde en de vriendin. Hij geeft mij laconiek een koffer met vuile was. Ik geef hem de koffer rustig terug met de mededeling dat ik zijn was niet ga doen. En dan gaat het mis. De vriendin begint zich ermee te bemoeien en ik word daar boos van. Vertel haar dat ik het prettig zou vinden als zij zich er even niet mee bemoeit. Maar de toon is gezet, de sfeer is ijskoud. Dit heb ik lekker voor elkaar zeg. De twee gaan, zeggen de jongens gedag. Twee weken lang communiceren Ex Grote Liefde en ik nauwelijks. In dezelfde tijd benoemt mijn oudste mannetjes meerdere keren dat als papa en nieuwe vriendin gaan trouwen, zij allemaal dezelfde achternaam hebben en een nieuwe familie zullen zijn.
Ik heb mezelf toegesproken
Na twee weken praten Ex Grote Liefde en ik weer. Ik heb mezelf toegesproken. Alles in het belang van de mannetjes. Ik vraag hem zorgvuldig om te gaan met onze kinderen. En stel dapper voor dat ik graag met een mediator met zijn vriendin in gesprek zou willen om ervoor te zorgen dat wij als twee volwassenen met elkaar kunnen praten. Hij vindt het een goed voorstel en zal het met haar bespreken. Ik moet nu, na 2 weken, nog horen of ze het voorstel accepteert.
Ik wil mijn best doen alles zo prettig mogelijk te maken voor de kinderen maar vind het momenteel hard werken. Uit elkaar zijn vond ik makkelijker zonder een nieuwe partner bij Ex Grote Liefde. Te meer omdat deze partner nog zo jong is dat ik ergens wel begrijp dat ze het allemaal nog niet aanvoelt. Maar ik ben dit harde werken soms zo zat. Ik wens zo dat na een gesprek met een mediator het nieuwe ‘normaal’kan gaan beginnen.
Nanouk is 32 jaar, werk 36 uur op een school als leidinggevende. Ik heb samen met mijn ex-grote liefde, 2 dappere zoontjes van 3 en 5. Na een tweejarig twijfelproces zijn wij echt gescheiden.
Amsterdam - Brabant - 30 mei 2017
Nanouk, is dit recent gebeurd qua vakantie van jullie 2 kinderen met ex en zijn nieuwe vriendin ? Of is het in 2016 zomervakantie geweest ? Lijkt me heel heftig als die nieuwe vriendin zich ermee bemoeit...... jullie gingen in mediation , hoe is dat afgelopen ? Ja. Ben het met je eens dat gescheiden zijn minder heftig is / kan zijn als er een nieuwe liefde bij de ex is , met alle gevolgen vandien. Maar hoe gaat het dus NU tussen jou, je ex en de nieuwe vriendin ?
Eline - 31 mei 2017
Wat pijnlijk herkenbaar dit, zeg. Nieuwe partners die zich even gaan bemoeien met hoe ex-partners met elkaar omgaan. Ik heb daar ook enorme moeite mee, het heeft voor ons uiteindelijk voor een sfeer gezorgd die ver onder het vriespunt ligt. Ik hoop van harte dat het gesprek met de mediator iets oplevert. Ik heb van alles geprobeerd, mediator, begripvol, boos, zakelijk zijn. Maar een normaal, volwassen contact moet van twee kanten komen. Er zijn helaas heel veel ex- en nieuwe partners die dat niet op kunnen brengen. Ik raad je aan om je grenzen goed te bewaken, en je verwachtingen laag te houden. En dan nog zal de raakbaarheid er zijn en mogen zijn, en zal lang niet alles verlopen zoals je hoopt en graag wilt. Iedereen doet dingen vanuit zijn eigen perspectief, en dat is zelden tot nooit gelijk aan het jouwe. Zoals een vriendin laatst tegen me zei: zorg dat je de ene bril niet te roze, en de andere niet te zwart maakt. En al je goede bedoelingen en goedbedoelde pogingen ten spijt kun je niet verwachten dat één gesprek (of meerdere) met een mediator een oplossing gaat bieden. Hooguit een ingang. En dan nog kan de deur dichtslaan. Dat keiharde werken, het is doodvermoeiend. Pas goed op jezelf, koop een boksbal en bewaak je grenzen.
Eline - 31 mei 2017
En trouwens knettergoed dat je die vuile was weer terug hebt gegeven. Je mag je grenzen aangeven, op dat moment vond je dat te ver gaan en heb je dat rustig te kennen gegeven. Vaak escaleert het op dit soort onbenullige dingen, de kunst is daar afstand van te nemen en zakelijk te blijven. Verrekte lastig hoor, ik kan het ook lang niet altijd. Nou ja, hopelijk kun je wat met een ervaringsverhaal, ik wens je veel sterkte!
Angelique - 31 mei 2017
ik ben dus zo'n "nieuwe liefde" geweest. Waarin ik met de kinderen van mijn man op vakantie ging. Was dat even wennen zeg! De kinderen belde steeds naar huis, waar moeder ze versterkte in het 'rot gevoel over mij/ons'. Zonder enige communicatie tussen vader en moeder verslechterde de stemming op mijn vakantie. Het was op eieren lopen, want ik was 'nieuw' en kende mijn rol nog niet in het gezin. Met alle macht probeerde ik het gezellig te maken. Moeder dreigde een van de laatste dagen de kinderen op te halen. Pas toen werd voor ons de dynamiek duidelijk en konden we met de kinderen praten. De laatste dagen hebben we gelukkig gezellig afgesloten. Wat jammer is geweest, is dat bij het afzetten van de kinderen, is dat er nooit eens werd gevraagd " is het leuk geweest? Wat hebben jullie allemaal beleefd? Voor ons altijd een cold turkey geweest als we zonder kinderen, alleen in de auto, terugreden naar huis. We miste ze al bij de eerste bocht de straat uit. Dit is vele jaren geleden. De kinderen zijn nu volwassen en mijn relatie met moeder is prima (ook omdat ze hertrouwd is en nu zelf stiefmoeder is). De kinderen zijn ook anders naar hun moeder gaan kijken, die vaak negatief over ons sprak, terwijl wij dit nooit gedaan hebben over moeder. ze komen zelf achter hun eigen waarheid. Mijn advies: blijf positief, en oprecht geïnteresseerd in hoe de kinderen het gehad hebben, Ze hebben het goed bij de vader en bij de moeder. Jaloezie brengt niets anders dan schade in het vertrouwen dat de kinderen hebben in de ouders (en de keuze die ze maken in bv een partner) '' een trotse stiefmoeder"
Eline - 31 mei 2017
Angelique, zo blijkt maar weer: iedereen heeft zijn/haar eigen verwachtingen. Het blijven heel lastige dingen, stiefouderschap, loslaten als ouders, helder communiceren tussen ex-partners. Ik denk dat je in bijna elk geval met nieuwe partners drie verschillende verhalen krijgt als je aan alle betrokken partijen hetzelfde vraagt: hoe loopt de communicatie volgens jou? In jouw geval lees ik niet dat jij je bemoeid hebt met de communicatie tussen je vriend en zijn ex, en dat is wat hier (en in mijn reactie) aan de hand is. En ook uit jouw verhaal blijkt weer hoe belangrijk het is om je frustraties niet tegen je kinderen te uiten. Ze zullen inderdaad zelf hun waarheid moeten vinden, maar ook de kans moeten krijgen om zelf hun verbindingen te leggen. Ook met een stiefvader of -moeder. Hoe moeilijk dat ook is. In mijn geval heb ik totaal geen problemen met hoe de vriendin van mijn ex-partner met mijn kinderen omgaat, dat doet ze gewoon goed. Het gaat puur om de communicatie van haar naar mij toe, die is ronduit hatelijk. Maar goed, daar is dit niet de juiste plek voor. Wel erg prettig om een reactie van een stiefmoeder te lezen.
Alice - 3 jun 2017
Leuk om eens te lezen inderdaad. Ook ik ben "de nieuwe vriendin". Wat een rotklus is dat. Wat steek je er veel energie in, terwijl je enkel negatief benaderd wordt. Mijn vriend en zijn ex hebben twee zoontjes, hartstikke lief. Maar naar mij toe is het erg vijandelijk, ingegeven door zijn ex. Ze doet erg negatief over mij, wat de kinderen in een lastig parket brengt. Ik weiger om zo terug te doen. In sommige blogs herken ik een vijandige opstelling naar de nieuwe vriendin. Niet nodig. Wees niet bang, wij proberen niet jullie plek in te nemen. (volgens mij is dat de angst). Het belang van de kinderen staat altijd voorop, lees ik overal. Mijn doel is dat de kinderen het fijn hebben die paar dagen dat ze bij hun vader zijn. Niet meer en niet minder. Wat zou het mooi zijn als de moeder haar angst/jaloezie opzij kan zetten en datzelfde doel dient. Voor iedereen een stuk makkelijker....
Polleke - 6 jun 2017
Ik ben ook zo'n nieuwe vriendin en ik haal vooral bitterheid uit het verhaal. Wat maakt een koffertje vuile was nou uit? Als dat het ergste is dan mag je nog in je handjes klappen. Wees blij dat die nieuwe vriendin open staat voor een gezellige vakantie, dat je kinderen ondertussen nog naar jou kunnen bellen als ze dat willen etc. Hoe vaak ik wel niet in mijn omgeving zie dat wanneer er een nieuwe vrouw in het spel is de kinderen aan de kant geschoven worden en ze zonder kinderen de bloemetjes in het buitenland buiten zetten... Als je je positief openstelt, krijg je ook positiviteit terug. Ik heb daardoor een prima verstandhouding met de ex van mijn partner. Het heeft tijd nodig gehad dat zeker, maar bv zeuren over een koffertje was? Ik vind het zinloos gezeur!
Suzanne - 7 jun 2017
one big happy family... au... ik heb ook 2 zonen en oh wat zal ik het vreselijk vinden als ze een stiefmoeder zouden krijgen. maar hoe ongenadig ook... het zal wel weer wennen. want wat zijn je andere opties.... niks toch? je hebt niks te willen. je zult het maar moeten pikken en slikken. weinig gevoel van respect naar jou toe om je met een koffer vuile was op te zadelen. maar dat zijn mannen (die hebben wat dat betreft echt een plaat voor hun kop) en die nieuwe is inderdaad te jeugdig om het aan te voelen. het gaat niet om de was; het gaat om het respect naar jou toe en het gebrek eraan. maar je doet het top. het is zwaar maar zolang je je kinderen op 1 zet en je je beseft dat de rest bijzaak is, wordt het een stuk makkelijker.
Esther - 28 jun 2017
Heb al een paar weken zo ontzettend veel verdriet... M'n gezin gaat met hun Vader en nieuwe vriendin op vakantie.... Heb t gevoel alsof iemand anders mijn gezin inpikt. Hoop dat ze t allemaal leuk hebben maar t voelt zo afschuwelijk en ik durf het tegen niemand te zeggen dat ik me zo voel.
Anne - 25 jan 2020
Ik begrijp je volledig. Mijn ex heeft een nieuwe vriendin en als zij er is als mijn dochter bij hem is ben ik extreem woedend en verdrietig. Ik vind het ook moeilijk te snappen waarom dit zo'n heftige gevoelens oproept
Noa - 5 jul 2017
Hi Esther, ik begrijp je gevoel want ik maak op dit moment hetzelfde mee. Mijn ex en ik zijn nog geen jaar geleden gescheiden en heeft inmiddels zijn 2e nieuwe vriendin. Dat hij iemand heeft leren kennen vind ik niet erg, maar wel dat hij samen met haar en onze dochters van 2 en 5 jaar op vakantie gaat, terwijl hij haar nig maar net kent. Ik ken haar niet eens maar hoor dit via mijn oudste. Ik ben heel verdrietig maar weet niet waarom. Ben ik bang dat ze mijn plek inneemt? Dat ze samen een leuke(re) vakantie hebben als " gezin"? Ben ik jaloers? Belangrijkste is dat de meisjes een fijne vakantie hebben, maar pijn doet het wel.
petra - 23 sep 2017
Mijn ex heeft mij na een relatie van bijna 30 jaar verlaten voor een vrouw van 15 jaar jonger. Ik woon niet in Nederland maar op Curacao. Er is hier een plek waar veel zuidamerikaanse vrouwen komen die op zoek zijn naar een man met geld. Op die plek heeft hij haar dus gevonden. Ik kan dus ook niet geloven dat het echte liefde is omdat die dames alleen maar uit zijn op een huwelijk en een verblijfsvergunning. Maar mijn ex blijft volhouden dat het echte liefde is en dat ze alles voor hem doet. Ik zeg hem dan ook dat ik dat begrijp ze zou de vloer nog voor hem likken als hij dat zou vragen als ze maar krijgt wat ze wil. Ze spreekt alleen maar Spaans en mijn ex doet alles via de vertaal computer omdat hij geen Spaans spreekt. Ze woont in Venezuela en mag hier maximaal 3 maanden per jaar verblijven maar niet langer dan 1 maand aaneengesloten. Ik vind het zo ontzettend moeilijk om het te accepteren en kan alleen maar haat voor haar voelen. Ik probeer het te accepteren maar dat lukt eigenlijk niet. We hebben samen een zoon van 18 en een bedrijf dus ik blijf altijd met hem verbonden. Dat gaat de ene keer beter dan de andere keer. Mijn psycholoog vertelde me dat het 1/3 van je relatie duurt voor je er over heen bent......pfff dan heb ik nog een lange weg te gaan
Eline - 23 sep 2017
Hi Petra, heftig verhaal. Psychologie van de koude grond hier, maar dit schreeuwt midlife crisis. Verliefde hormonen die je man irrationeel maken. Daar heb jij verder weinig aan, want jouw verdriet wordt er niet minder om. Ik weet niet of het verwerken van een relatie 1/3 van de duur van je relatie in beslag neemt hoor, dat is zo'n uit de lucht gegrepen getal. Dat werkt echt voor iedereen anders. Ik was niet van plan om 8,5 jaar te blijven hangen in verdriet of frustratie. Mijn advies: probeer je man niet te overtuigen van zijn roze bril, want dat gaat je toch niet lukken. Hij mag fijn in zijn eigen valkuilen vallen, het is aan jou om te zijner tijd te beslissen of je hem dan op wilt vangen, maar daar hoef je nu nog helemaal niet over na te denken. Richt je op jezelf, zoek afleiding, praat met vriendinnen en familie, maar probeer vooral je eigen leven op orde te krijgen. Financieel en praktisch. Veel sterkte.
Jolanda Liersen - 24 mrt 2024
Mijn ex heeft ook een nieuwe vriendin. Die ook al meteen bij hem woont. Dit heb ik viavia begrepen van mijn kinderen en ze hadden hier niets over in te brengen. Ze zijn gedwongen aardig te doen en beleefd. Ik begrijp dat ze wel heel aardig is. Maar mijn kids zitten ook in een soort loyaliteitsconflict, ze willen er niet over praten. En noemen haar naam nooit naar mij toe. Dat is heel raar. Dus ik vraag er ook niet naar want ik wil het niet moeilijker voor ze maken. Ik ben alleen maar positief over mijn ex, en haar, omdat ze afkatten niet fair is naar mijn kids toe. Maar het is zo moeilijk en pijnlijk want andersom worden de kids richting mij heel subtiel gemanipuleerd. Ik heb mijn ex gevraagd wat de stand van zaken was en toen vertelde hij dat afspraaaket ongerust. Vervolgens gaat ze alleen, zonder mijn ex, met de kids dagjes uit naar pretparken, of past zij op als mijn ex er niet is. Terwijl voorheen de kids altijd bij mij kwamen als hij op zakenreis was, dat was ook de afspraak. Ze komen ook met overdreven veel nieuwe dure merk kleren en sieraden bij mij aan. Allemaal van haar gekregen. Dat doet me ook pijn. Ik ging altijd kleren met ze kopen, maar nu willen ze alleen nog met haar. Verder gaan ze nu opeens elke schoolvakantie naar verre oorden als het perfecte gezinnetje op vakantie, heeft zijn vriendin de hele regie overgenomen en overlaadt hij de kids en haar met kado's. Ze heeft zelf ook een zoon van 17, net zo oud als mijn oudste, maar haar zoon wil niet wonen bij mijn ex omdat dat de man is die zijn moeder bij zijn vader heeft weggehaald. Kortom, lekkere situatie allemaal. Het enige wat ik kan doen is de veilige stabiele factor zijn waar ze zichzelf kunnen zijn. Hoe saai dat ook allemaal is, vergeleken bij hun nieuwe jetset leven.