Iemand vertelde mij laatst hoe ze mij ervaren hebben toen ik ineens in de vechtstand kwam te staan.
Ik probeerde overal weg te blijven en iedereen te negeren.
Mijn weg naar huis heb ik terug willen vinden, maar gek genoeg nooit meer helemaal teruggevonden.
Er werd me verteld dat ik vluchtte voor gezelligheid.
En dat mensen bang van me werden, door mijn onbeheerste boosheid.
Ik heb mezelf laten hangen en het lachen was me vergaan.
Mijn beste vriend vertelde me dat hij mij niet kon helpen als ik weg bleef.
Ik moest de weg naar huis vinden, maar juist daar lag mijn grootste drempel.
Het is me allemaal gelukt en ik ben weer op het oude niveau.
Hier en daar een deuk en een kras.
Onherstelbare schade.
Maar na al die tijd heb ik het gered.
Mijn leven is weer subliem.
Sinds ik haar ken, kan ik in haar ogen zien dat het voor haar geen verassing is dat ik met wat butsen naast haar lig.
Zij kan zien dat ik heb volgehouden, zelfs toen ik werd leeg getrokken.
Mijn deukjes en krasjes heeft ze geaccepteerd.
De onherstelbare schade heeft zij verzacht.
Ik heb het gered!
I-Pat: Vader van twee kinderen, regio Rotterdam, analoge man in een digitale wereld, beland in vechtscheiding, blogt recht uit het Rotterdamse hart.
Lees ook de andere gedichten van I-Pat.
Brachimom - 23 feb 2023
Super om te zien dat het je voor de wind gaat. Ik gun het je. Echter vind ik je droevige teksten wel mooier, haha. Het is net als een lied! De ballads zijn altijd het mooist.