Ik zag het helemaal voor me. Ons gezin, in een nieuw huis, klaar om daar ons leven te leiden en oud te worden. Twee jaar later word ik nog elke dag wakker met een stemmetje in mijn hoofd wat zegt: wat was er ook alweer? O ja, we zijn uit elkaar.
De liefde vergeten
Wat begon als een prachtige, jonge liefde, eindigde in alles wat we elkaar beloofden niet te zijn: een gebroken gezin. Zelf kinderen van gescheiden ouders, dat zou ons en onze mooie mannetjes van 3 en 5, niet overkomen. Met de verhuizing naar ons nieuwe huis, vergaten we onze liefde in te pakken. En kwamen alle kwetsbaarheden en zwaktes in onze liefde bloot te liggen. Maakte ik op mijn manier en hij op die van hem, verkeerde keuzes.
Het verdriet, het elkaar kwijtraken en elkaar definitief niet meer kunnen vinden, het loslaten van elkaar en onze dromen, het kostte ons 2 jaar. En nu zijn we definitief gescheiden. Allebei begin 30, nog een heel leven voor ons maar voor altijd verbonden door onze kinderen die uit liefde geboren zijn.
Beste exen
Iedereen had er een mening over, of we niet nog harder voor elkaar konden werken, dat we de beslissing nu maar eens moesten nemen, dat onze kinderen hier ook niet bij gebaat zouden zijn. Ik ben blij dat hij en ik de tijd genomen hebben voor dit intens pijnlijke besluit. Het bracht ons tot een nieuwe droom: de beste exen van de wereld zijn. Bij wie onze jongens altijd voelen dat ze uit een mooie liefde geboren zijn. Dat die liefde voor een deel altijd zal bestaan maar helaas geen stand kon houden. Maar dat zij, voor ons allebei, de grootste drijfveer zijn er met en naast elkaar het allerbeste van te maken.
Ik ben 32 jaar, werk 36 uur op een school als leidinggevende. Ik heb samen met mijn ex-grote liefde, 2 dappere zoontjes van 3 en 5. Na een tweejarig twijfelproces zijn wij echt uit elkaar.
REAGEER OP DEZE BLOG