Dat er frustratie is, ja. Dat er leermomenten zijn, zeker ook voor mij, ja. Dat er soms ook wrijving is tussen mijn partner en mij over de kinderen, ja. Dat het loopt zoals het loopt, ja. En mijn eigen aandeel is hier zeker ook belangrijk in.
Situaties verschillen. De een is gevoeliger dan de ander, bij de een zijn de wonden dieper dan bij de ander, de een is al verder in het rouwproces dan de ander en mogelijk maakt het ook uit of je stiefvader of stiefmoeder bent, dat weet ik allemaal niet. En….. we laten de discussie over het woord stief/bonus/nieuwe partner van…… nu even voor wat het is.
Tijd heelt wonden
Tijd heelt wonden. Tijd zorgt ervoor dat leerprocessen soms meerdere keren voorbij komen voordat er van geleerd wordt. Verdriet slijt. Tijd zorg ervoor dat we wennen aan nieuwe situaties. Dat we ons bij sommige zaken kunnen neerleggen en dat we andere zaken blijven proberen te veranderen. Tijd zorgt ervoor dat we door blijven gaan.
Blogs zijn een beschrijving van frustratiemomenten, een uitlaatklep en de mooie momenten zijn soms zo vanzelfsprekend dat ze bijna onopgemerkt opgaan in de tijd. Maar, de mooie momenten zijn er zeker!
Mooie momenten
De verstandhouding met de kinderen gaat nu echt wel goed, uiteraard met ups en downs, en zo heb ik ook bij hun een plek gekregen die er is om niet meer weg te gaan. Ook al noemen ze me met regelmaat de boze stiefmoeder, vinden ze het gewoon op zo’n moment extreem leuk om mij hiermee te pesten en ze lachen en geven me dan een knuffel.
Andere (stief)ouders helpen
De blogs zijn er om andere stiefouders misschien te kunnen helpen in de moeilijke periodes, om periodes en gedachtes te beschrijven die er kunnen zijn. Om dit te beseffen en te zien en om hiermee te helpen om dit een plek te geven en niet op alle momenten aan jezelf te gaan twijfelen. Stiefouders zijn partners van gescheiden ouders en deze site wordt veel gelezen door gescheiden ouders. Gescheiden ouders kunnen zo ook zien waar hun nieuwe partners die stiefouder worden, mee kunnen gaan worstelen.
We leven in het nu
Afgelopen weekenden verliepen soepel. Kijken naar het verleden om te leren en kijken naar de toekomst, maar we leven in het nu.
Als zoals het laatste weekend mijn partner ziek is en de zorg van de kinderen op mij aankomt, dan wordt dat zonder problemen geaccepteerd door de kinderen.
Ik haal ze op, ik ga mee naar de sportvelden en ga zelfs mee naar de andere dingen die gedaan moeten worden.
En als we in het weekend bericht krijgen dat een huisdier is overleden, staan we aan het eind van het weekend met zijn allen(!) in hun huiskamer om de kinderen te troosten, zonder spanning tussen wie dan ook. Na afloop spreken de moeder en ik naar elkaar uit dat het goed ging en fijn was om het zo te doen.
Het is de laatste dag van het jaar, weer een jaar voorbij. Wonden helen, littekens blijven, we blijven leren en we gaan opgewekt richting het nieuwe jaar.
Ik ben Tessa, sinds bijna 10 jaar stiefmoeder van de kinderen van mijn partner die om het weekend ook bij ons wonen. Het zijn leuke jongens en het brengt veel gezelligheid, maar het is ook nog steeds wel een beetje een zoektocht naar mijn rol in het geheel.
Lees ook de andere blogs van Tessa.
REAGEER OP DEZE BLOG