Ik moet van mezelf mijn derde blog aanleveren en ik merk dat ik minder gemotiveerd ben om eraan te beginnen. Schrijven werkt bij mij heel troostend, heb ik ondervonden, en blijkbaar ben ik niet zo verdrietig. Eén zwaluw maakt geen zomer en het ‘putje’ zoals onze mediator dat noemt, moet volgens hem nog komen, maar de laatste weken voel ik me goed.
Heel veel huilen
Ook als jullie niet willen weten waarom, ik ga het toch vertellen. Ten eerste: héél veel huilen, de shit gewoon laten komen, maakt niet uit dat je kinderen of de buren het zien, ik zou zeggen des te beter. Uiteraard er wel bij zeggen dat achter de wolken de zon schijnt, anders ga je uit je kracht, wat niet zo handig is, zeker niet bij kinderen. Dan, als het ergste voorbij is, iets doen met de energie die vrijkomt, bijvoorbeeld, in mijn geval: daten!
Nieuwe energie van daten
Het kostte me wat korte nachten want het werkt verslavend dat heen en weer appen, maar ja als je doorzet dan word je beloond. Goede foto’s heel belangrijk. Toen ik het met mijn dochter over leuke foto’s had en ik zei dat ik er de komende tijd wel een paar kon gebruiken, vroeg ze meteen of ik op Tinder zat. Mijn bevestigende antwoord onttoverde een grote lach bij haar. That’s my girl! Later die week kroelden we wat op de bank en toen ze de parfum rook die aan mij kleefde, prikte ze mijn leugen door, nee, ik was niet naar die vriend. Vervolgens dacht ze dat ik dus vele dates had gehad want ik ging toch erg vaak naar vrienden de laatste tijd…
Ik zit nu te denken zal ik uitgebreid gaan vertellen over hoe dat gaat, dat daten. Dat het niet zo makkelijk is om kennis te nemen van het andere geslacht (voor de hetero’s maar het achterliggende principe geld ook voor LHBT’s etc.) Of over de ongemakkelijke dates die je tegenkomt, de sex…
Het verwerken van de scheiding
Mijn boodschap voor zover ik die al heb is dat het verwerken van een scheiding dubbel is. Het gaat vanzelf, de tijd heelt de wonden, maar ook weer niet, je moet keuzes maken om in beweging komen. Het mooiste van mijn scheiding vind ik dat ik alles zo bewust beleef, na een aantal rustige hoofdstukken in mijn leven waarin het verhaal langzaam inzakte, zit ik nu in een roerig deel waarin veel gebeurt en soms wordt het te veel, maar saai is het in ieder geval niet.
Waar zal ik het de volgende keer over hebben? Dat we wel 5 keer in relatietherapie zijn geweest, of hoe ons huwelijk gaandeweg ‘open’ werd? De affaires (pijn!), tantra of hoe patronen in je jeugd van invloed zijn op de partnerrelatie? Zelf lijkt het me interessant om wat te filosoferen over het instituut huwelijk. Is dat een romantisch gedrocht, of een zakelijke aangelegenheid? Overigens niet te verwarren met de liefde, want dat is het mooiste dat er is en de bron van het universum. Kus en tot de volgende keer!
Pieter blogt over echt scheiden, midlife en jezelf terugvinden. Na 18 jaar samenwonen gaan Pieter en zijn vrouw uit elkaar. Het was een intense liefde maar ze zien geen andere mogelijkheid meer. Door de scheiding wordt hij gedwongen zijn leven kritisch tegen het licht te houden: wie is hij, wie was hij en wat moet er anders? Of zal blijken dat dit alles slechts een kwestie van liefdesverdriet is? Hij werkt in de zorg en deelt twee kinderen met zijn toekomstige ex.
Lees ook de andere blogs van Pieter.
REAGEER OP DEZE BLOG