Binnenkort is het weer zover, dan begint de vakantieperiode. Als je net een gescheiden moeder bent (lees: als dit je eerste vakantie is) dan wens ik je heel veel sterkte. Ik weet hoe het is, velen van ons weten hoe dat is. De grote vakantie blijft voor mij één van de moeilijkste periodes van het jaar.
Wij hebben die vakantie zo verdeeld dat de kinderen drie weken aaneengesloten bij hun vader zijn en daarna drie weken aaneengesloten bij mij. Het verdelen is eigenlijk nooit een thema geweest. Een van die praktische zaken die gewoon heel vlot en gemoedelijk wordt geregeld. Hij drie weken en ik drie weken. In dit geval heeft gescheiden zijn zelfs een voordeel want de hele vakantie is op deze manier geregeld met opvang voor de kinderen. Het lastige is wel dat wij beiden rekening moeten houden met ons werk. Daar zit natuurlijk iedere ouder mee. Maar mijn ex moet ook rekening houden met zijn nieuwe partner, en met de ex van die partner. En die ex heeft ook weer een partner. En allemaal hebben ze werk. Een heel gepuzzel. Nou ja, niet voor mij. Hoewel dit wel weer één van die zaken is waarbij ik niet weet hoever ik moet gaan. Ik kan toch niet met iedereen rekening houden? En ik begrijp heel goed dat mijn ex tegelijk met zijn vriendin vakantie wil hebben. Ik wil best schuiven, indien mogelijk, maar ik wil geen rekening houden met al die partners en al die exen met weer allemaal partners.
Na die verdeling, die voor mij dus vrij vlekkeloos verloopt, komt het moment dat ze daadwerkelijk op vakantie gaan. En dan komt het uiteindelijke afscheid. En weten we (ik en de kinderen) dat we elkaar pas drie weken later weer zien. De eerste jaren plande ik die weken vol met afspraken. En met veel extra werken. Als ik maar niet thuis was. Aan het begin van die weken, geef ik mijn huis nog een grote schoonmaak. Het fijne is dat het huis ook drie weken schoon blijft. Inmiddels werk ik niet meer extra in die vakantie (niet op vrijwillige basis althans) en ik kan zelfs dagen thuis zijn zonder me rot te voelen. Natuurlijk spreek ik wel af, het is niet zo dat ik me niet vermaak. Maar tjonge, wat mis ik de kinderen. De eerste week red ik het nog wel. Die tweede week is al bijna niet meer te hebben, maar die derde week is echt een verschrikking. Elke vezel in mijn moederlijf schreeuwt om een knuffel, om kinderstemmen en zelfs om hun rommel waar ik me aan kan ergeren. Dat laatste heb ik de kinderen wel eens verteld, en dat wordt nog tegen me gebruikt.
Maar als mijn vakantie begint, komen zij weer thuis. En gedurende deze drie weken voel ik me eindelijk een normale moeder. Er volgen drie weken van heerlijk uitslapen, uitstapjes maken, zwemmen, pretpark en barbecue. Maar vooral drie weken van geen huizenwissel, geen tassen inpakken, maar drie heerlijke weken aaneengesloten moederen.
Wat mij betreft de drie allerbeste weken van het jaar.
Thera is een gescheiden moeder en blogt over haar leven.
REAGEER OP DEZE BLOG