Ze doen een beetje raar tegenwoordig , de seizoenen. Met Kerst was het warmer dan met Pasen. En als je net denkt dat je de winterjassen nodig hebt, is het ineens weer heel warm. Toch blijft de kringloop bestaan. Afbraak en nieuw begin. De herfst en winter die de natuur weer klaar maken voor de uitbarsting in de lente en zomer. Vaak gebruiken we de seizoenen ook als metafoor voor het leven. Beginnend met nieuw leven in de lente, dan in de zomer onze volle bloei waarna de herfst volgt, het zwakker worden van lijf en leden, om gevolgd te worden door de winter, het laatste deel van ons leven voor de dood.
Seizoenen in je emotionele leven
Ik werkte met een klant die hard aan het proberen was om alles wat niet leuk was in zijn leven uit te bannen. Geen verdriet over ouders die er niet voor hem hadden kunnen zijn, geen verdriet over de pijnlijke scheiding van zijn vrouw, die hem financieel uitgekleed had. Hij liet mij steeds trots weten wat hij nu weer voor nieuwe leuke dingen aan het leren en doen was. Op mijn vraag over of verdriet en pijn er niet gewoon bijhoren, gaf hij aan dat hij inderdaad het liefste alleen maar de lente en de zomer had. Hij was daarom ook voor een groot deel van de tijd in landen gaan wonen waar het altijd warm was. Toch moest hij erkennen dat de sombere onderstroom er gewoon bleef.
Afbraak en nieuw begin, herfst en lente, verdriet en vreugde, pijn en geluk. Of met andere woorden, zonder afbraak geen nieuw begin, zonder herfst geen lente, zonder verdriet geen vreugde en zonder pijn geen geluk. Hoe kan het dan dat we denken dat pijn en verdriet er niet zouden moeten zijn? En dat we er alles aan doen om dat verdriet niet te hoeven voelen? Dat we die sombere onderstroom naar de onderwereld verwijzen?
Waarom we liever geen herfst en winter willen
Het antwoord is simpel: Omdat die onderstroom al zo oud is. Toen die onderstroom ontstond, kon je niet het risico nemen om te voelen hoe pijnlijk het was. Het was toen onverdraaglijk om door te laten dringen: Dat je moeder geen tijd voor je had; dat ze niet wist hoe zich liefdevol te gedragen omdat ze zelf zo hardvochtig opgegroeid was; dat je ouders geen oog hadden voor jouw behoeftes omdat ze een ander idee over je hadden of ze jou gebruikten voor hun eigen behoeftes. En ga zo maar door.
Nieuw begin
Als je nu die onderstroom nog kunt voelen, of je word je er steeds meer van bewust, ga ernaar toe. Wees er nieuwsgierig naar. Onderzoek het gevoel, wees er niet bang voor! En als je toch bang bent, weet dat er nu niets meer is om bang voor te zijn. Van voelen ga je niet dood. Van voelen ga je leven! Echt leven in plaats van je tijd op aarde uitzitten.
En misschien kom je dan van alles tegen: bijvoorbeeld, dat je al zo lang je verlangens weggestopt hebt; dat je geleefd hebt voor anderen, maar met het verlangen om gezien te worden; dat je dacht dat je liefde zou krijgen als je maar hard genoeg je best deed; dat je zo moe bent en op iemand wil leunen en zo verdrietig dat je dat nog nooit hebt kunnen doen.
Al die gevoelens en verlangens kunnen een nieuw begin zijn van van alles wat je nog niet kende. De afbraak, het afscheid, het verdriet, de pijn is niet het einde, daarna komt er weer een nieuw begin. Laat je maar mee bewegen met de seizoenen.
Wilma Ferwerda
REAGEER OP DEZE BLOG