Juridische vragen over echtscheiding

Stel gratis je juridische vraag over echtscheiding!

Als je gaat scheiden komt er heel veel op je af. Er spelen zoveel onderwerpen die vragen oproepen. Gelukkig heeft Nieuwe Stap een partner waaraan je al jouw juridische vragen over je echtscheiding kan voorleggen: De Boorder Advocaten! De beantwoording van je vraag is gratis! Tenzij er echt een dossier moet worden bestudeerd, maar dan geven wij dat aan.

Mail je vraag naar info@nieuwestap.nl en ontvang meteen wekelijks onze Gouden Tips.

Reeds ingezonden en beantwoorde vragen:

Vraag: Wie is eigenaar van de XBox

Mijn zoon is om het weekend bij mij, nu heeft hij besloten om niet meer bij mij te slapen. Hij wil zijn spullen (xbox en dergelijke) die hij van zijn geld (wat hij hier heeft gekregen, dus niet van mijn ex) mee naar mijn ex nemen. Dit wil ik dus absoluut niet. Wat zijn zijn rechten?

Over het algemeen kan worden gezegd dat spullen van de kinderen eigendom van de kinderen zijn, ongeacht de vraag hoe deze spullen zijn bekostigd. Het is dan in principe ook aan het kind om te bepalen waar hij of zij deze spullen wil hebben. Ons advies is daarom om de wensen van het kind hierin te respecteren.

Boeve Familierecht & Mediation

 

Vraag: Opgebouwd pensioen weigeren

Ben jaren geleden gescheiden, nu blijkt dat ik geld krijg van mijn ex over haar opgebouwde pensioen. Mag ik dat weigeren en het geld naar opgebouwde pensioen laten overboeken. Maar ook dat zij dat werkelijk krijgt niet dat deze dan vervalt.

In beginsel is het zo dat u na scheiding recht heeft op een deel van het pensioen dat door uw ex-partner tijdens het huwelijk is opgebouwd. Tijdens de echtscheidingsprocedure kunnen daar ook afwijkende afspraken over worden gemaakt. Voorts is het de bedoeling dat de pensioenuitvoerder(s) na de scheiding op de hoogte worden gesteld van de scheiding en de gemaakte afspraken over het pensioen. Uit uw bericht maak ik op dat de pensioenuitvoerder wel op de hoogte is van de echtscheiding, maar dat er dus waarschijnlijk geen afwijkende afspraken zijn gemaakt over de verdeling van het pensioen en de uitvoerder nu automatisch het deel van het pensioen waar u recht op heeft aan u uitkeert. Mijn advies is om met de betreffende pensioenuitvoerder contact op te nemen en te vragen of het alsnog mogelijk is om afstand te doen van het pensioen van uw ex-partner. Wanneer zij daarmee akkoord gaan, zal dat deel van het pensioen weer uitgekeerd worden aan uw ex-partner. Het is echter aan de pensioenuitvoerder om hier een beslissing over te nemen.

Boeve Familierecht & Mediation

 

Vraag: Kan een scheiding worden aangevraagd als de echtgenoot onvindbaar is

In principe is het zo dat ook een echtscheiding gerealiseerd kan worden als de echtgenoot onvindbaar is. De echtscheiding moet worden aangevraagd bij de rechtbank en daarvoor dient een advocaat te worden ingeschakeld. Het exacte traject hangt af van de vraag waar partijen zijn gehuwd, welke nationaliteit zij op dit moment hebben etc. Ik raad u aan om contact op te nemen met een advocaat in de regio van mevrouw. Die kan vervolgens aan de hand van de concrete gegevens nagaan wat er in dit geval nodig is om tot een echtscheiding te komen.

Boeve Familierecht & Mediation

 

Vraag: Wordt Nederlands pensioen van Belgische uitkering afgetrokken

 

Vraag: Verdeling spaargelden/lening bij scheiding

 

Vraag: Kan ik het huis verhuren aan mijn ex

Al een tijdje ben ik bezig met het rondbreien van een scheiding. We hebben een gezamenlijke woning waar ik niet wil wonen, maar hij wel. Hij kan het echter niet betalen en ik wel. Kan ik het huis alleen op mijn naam krijgen en het dan aan hem verhuren?

In algemene zin is het zo dat bij de echtscheiding de woning van u beiden verdeeld zal moeten worden. Er kan namelijk niet van u gevergd worden dat u na de echtscheiding nog langer in een onverdeeldheid met uw ex-partner blijft zitten (behoudens uitzonderingsgevallen). Echtgenoten kunnen er dan voor kiezen om de woning aan een van de twee echtgenoten toe te delen of aan een derde te verkopen. Nadat de woning aan u zou zijn toegedeeld en geleverd, bent u enig eigenaar van de woning. Het staat u daarna vrij om de woning te verhuren aan wie u wilt, dus ook aan uw ex-partner. De door u beoogde constructie lijkt dus tot de mogelijkheden te behoren. Het is echter raadzaam om dergelijke afspraken goed vast te leggen en u van deskundig advies te laten voorzien.

Boeve Familierecht & Mediation

 

Vraag: Ouders komen overeen dat kind bij vader gaat wonen, moet daar rechter aan te pas komen

Bij scheiding is dochter aan de moeder toegewezen. Vanaf het begin wilde zij bij vader wonen.
Moeder heeft hierin een aantal malen in toegestemd maar ook telkenmale dit verhinderd. 
Dochter is nu 12 en heeft wederom kenbaar gemaakt terug te willen keren bij vader (waar ze voor de scheiding ook woonde). Moeder stemt wederom in. Nu in het bijzijn van onafhankelijke getuigen. Kans is dus dat het dit keer eindelijk wel echt gaat gebeuren. 

Echter, moet er eerst een rechter aan te pas komen, of kunnen de ouders dit in samenspraak met dochter realiseren? Waarbij natuurlijk ’tijd’ een cruciale factor is. Een rechtsgang kan met gemak een jaar duren, maar school kan geen jaar wachten, en de leeftijd maakt duidelijk dat het dit keer de overgang van basisschool naar middelbare school betreft.

Het is niet nodig om voor een wisseling van de hoofdverblijfplaats (en eventueel inschrijving op een nieuwe school) een procedure bij de rechtbank op te starten. Als alle betrokken het erover eens zijn, kan dit ook in onderling overleg worden geregeld. In feite kunt u uw dochter dan bij de gemeente op het nieuwe adres inschrijven en kunt u haar ook op de nieuwe school inschrijven. Het is wel raadzaam om de nieuwe afspraken op papier vast te leggen en door beide ouders te laten ondertekenen. Denk daarbij ook aan nieuwe afspraken over de zorgregeling en eventueel de kinderalimentatie.

Mocht de moeder uiteindelijk toch niet vrijwillig meewerken aan een wijziging van de situatie, dan zal er wel een procedure bij de rechtbank opgestart moeten worden en zal de rechter een beslissing nemen in het belang van het kind. Het is daarbij goed om op te merken dat – ondanks dat uw dochter inmiddels 12 jaar is – zij niet zelf mag kiezen. Wel wordt zij door de rechtbank uitgenodigd om haar mening kenbaar te maken. Dit kan zij dan in een gesprek met de rechter laten weten of door middel van een brief. Zoals u zelf al schrijft kan een rechterlijke procedure de nodige tijd in beslag nemen. Mocht het daar op uit lijken te draaien, dan is het dus raadzaam om dit traject zo spoedig mogelijk op te starten.

Boeve Familierecht & Mediation

 

 

Vraag: Uitzonderingsregels nieuwe wet partneralimentatie

Mijn vraag is als volgt: valt iemand die een huwelijk langer dan 15 jaar had, kinderen heeft ouder dan 12, niet binnen tien jaar AOW zal krijgen, niet geboren is voor 1-1-1970, maar ten tijde van de scheiding wèl ouder dan 50 is binnen de uitzonderingsregels? Met andere woorden: is de datum 1-1-1970 de absolute datum voor leeftijdsbepaling, of is daarvoor een overgangsregeling?

Ik ga er vanuit dat het verzoekschrift waarin om vaststelling partneralimentatie wordt verzocht, ingediend is na 1 januari 2020 en derhalve onder de huidige (nieuwe) wetgeving valt.

Indien de alimentatiegerechtigde nog niet de AOW gerechtigde leeftijd heeft bereikt, dit ook binnen tien jaar nog niet aan de orde is, het huwelijk langer dan 15 jaar heeft geduurd en de alimentatiegerechtigde is geboren voor 1 januari 1970 en eveneens geen sprake is van kinderen jonger dan 12 jaar, dan eindigt de alimentatieverplichting na vijf jaar, te rekenen vanaf de datum waarop de echtscheiding is ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand.

Kortom: voor de situatie die u schetst, is er geen uitzondering- dan wel overgangsregeling die bepaalt dat er voor een langere periode van vijf jaar partneralimentatie betaald dient te worden. Wel bevat de wet een hardheidsclausule, waarin de mogelijkheid wordt geboden om – in schrijnende situaties – verlenging van de alimentatietermijn te verzoeken. Dit verzoek dient uiterlijk drie maanden na afloop van de vijfjaarstermijn ingediend worden bij de rechtbank. Op voorhand is het niet te zeggen wanneer van een dergelijke situatie sprake zal zijn en dit zal op dat moment door de rechtbank beoordeeld moeten worden.

Boeve Familierecht & Mediation

 

Vraag: Verjaring alimentatie

Mijn vraag die al zeer oud is. In 1992 ben ik gescheiden en is er een alimentatie vastgesteld. Op dat moment was mijn dochter ernstig ziek. Hij heeft nooit 1 cent betaald. Kort daarop is mijn dochter overleden. Hij probeerde nog de levensverzekering te innen, maar dat is hem niet gelukt. Ik heb vanwege de situatie niets gedaan. Mijn oudste dochter heb ik grootgebracht. Mijn ex heeft nu veel geërfd. Mijn vraag is nu of ik het achterstallige, wat ik toen niet heb geëist door de ziekte van mijn kind, nog kan vorderen.

Wat een verdrietige situatie waarin u heeft gezeten. Goed dat u uw vraag nu alsnog stelt.

In beginsel verjaart een vordering voor (maandelijks of jaarlijks te betalen) alimentatie na een periode van vijf jaar. Dit kan eventueel worden verlengd, als er een zogenaamde  stuitingshandeling wordt verricht. Stuiting is een handeling die tot doel heeft om de verjaring te verlengen. Dit houdt in dat u binnen de verjaringstermijn van vijf jaar u een handeling heeft verricht, waar uitdrukkelijk uit blijkt dat u nakoming van de betalingsverplichting vordert. Als u dit heeft gedaan, vangt er opnieuw een verjaringstermijn aan vanaf het moment van de stuiting.

Uit uw bericht maak ik op dat u sinds 1992/1993 geen mededeling heeft gedaan aan uw ex-echtgenoot en dus geen sprake is van een stuitingshandeling. Dit betekent dat de vordering in beginsel is verjaard en u niet alsnog aanspraak kunt maken op de alimentatie.

Juridisch gezien is er nog de mogelijkheid om bij de rechter alsnog aanspraak te maken op de niet-betaalde en inmiddels verjaarde kinderalimentatie. Hiervan kan sprake zijn als sprake is van zeer uitzonderlijke omstandigheden, waardoor een beroep op verjaring naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar kan zijn. In uw situatie zou hiervan sprake kunnen zijn, omdat u destijds in een uitzonderlijk verdrietige situatie zat. Echter, ben ik bang dat deze situatie dermate lang geleden is en sindsdien geen aanspraak is gemaakt op de alimentatie, een beroep hierop niet kansrijk is.

Al met al dient u er dan ook rekening mee te houden dat u niet alsnog aanspraak kunt maken op de alimentatie, nu dit is verjaard. Ik ga er overigens vanuit dat de alimentatieverplichting inmiddels is gestopt en er in de afgelopen vijf jaar ook geen sprake was van een betalingsverplichting. Voor niet betaalde termijnen, die zijn ontstaan in de afgelopen vijf jaar, geldt namelijk wel dat deze nog niet zijn verjaard en dus wel opeisbaar zijn.

Boeve Familierecht & Mediation

 

Vraag: Kan een schenking die is geïnvesteerd in woning bij verdeling teruggehaald

Een stel is niet getrouwd. Ook geen samenlevingscontract. De vrouw heeft van haar ouders een aanzienlijke som geld gekregen als schenking om het huis te kunnen kopen. Deze staan zwart op wit met handtekeningen. Ze gaan scheiden. Het huis staat op beider naam. De vrouw wil in het huis blijven wonen. Vraag: Kan de man aanspraak maken op de helft van de volledige waarde van het huis? 

In de regel geldt dat als er met privévermogen is geïnvesteerd in een gezamenlijk eigendom (de woning), degene die met privévermogen heeft geïnvesteerd bij de verdeling van de woning eerst aanspraak kan maken op vergoeding van de gelden die uit het privévermogen zijn geïnvesteerd. De schenking die uw dochter heeft ontvangen zijn aan te merken als privévermogen. Concreet betekent dit dus dat bij verkoop van de woning, uw dochter eerst het bedrag aan schenking dat zij in de woning heeft geïnvesteerd uit de opbrengst van de woning dient te ontvangen. Pas als er daarna van de verkoopopbrengst (na aftrek van de hypotheekschuld indien aanwezig) nog enige overwaarde resteert, dient deze overwaarde tussen beide partijen in beginsel bij helfte te worden gedeeld. Dit is de hoofdregel. Er zijn omstandigheden denkbaar die maken dat het in de situatie van uw dochter anders kan liggen.

Boeve Familierecht & Mediation

Vraag: Aanvragen voorlopige voorziening

Mijn vraag gaat over het aanvragen van een voorlopige voorziening. Al ons spaargeld en een erfenis die ik verleden jaar heb ontvangen, staan op de spaarrekening van mijn vrouw. Ik kan daar niet bij. Kan ik in een voorlopige voorziening aan de rechter vragen of hij/zij kan bewerkstelligen dat het spaargeld/erfenis al verdeeld wordt nog voordat de scheidingsprocedure is gestart? De verdeling is 50%-50%. Is dit te regelen in een voorlopige voorziening? Wat zijn de kosten daarvan? Ben ik verplicht om binnen 4 weken na het indienen van de voorlopige voorziening, de echtscheidingsprocedure te starten?

De wet biedt een beperkt aantal verzoeken die bij wijze van voorlopige voorziening in (aanloop naar) een echtscheidingsprocedure kunnen worden gevraagd. Hierbij zit niet de mogelijkheid voor de verdeling van gemeenschappelijk vermogen, zoals banksaldi. Dit zal dus in beginsel in de echtscheidingsprocedure pas aan de orde komen. De echtscheidingsprocedure hoeft nog niet te zijn gestart op het moment dat er voorlopige voorzieningen worden gevraagd. De wet stelt wel als voorwaarde voor de geldigheid van beslissingen in voorlopige voorzieningen, dat uiterlijk binnen vier weken na afgifte van de beschikking (schriftelijke uitspraak) voorlopige voorzieningen, het verzoekschrift tot echtscheiding moet zijn ingediend.

Indien u aantoonbaar gegronde vreest dat uw echtgenote de gelden (al dan niet met het oog op de echtscheiding) wegmaakt, dan heeft u wel de mogelijkheid om via een kort gedingprocedure verdeling van de gelden te vorderen. Hierbij dient wel spoedeisendheid te worden aangetoond, met andere woorden: u dient onderbouwd te stellen dat de echtscheidingsprocedure niet kan worden afgewacht (bijvoorbeeld omdat dit het enige liquide vermogen is en uw echtgenote, ondanks uw verzoeken hiertoe, geen inzage en toegang tot het banksaldo verschaft).

Kortom, ter beantwoording op uw vragen:

Nee, bij voorlopige voorziening kunt u niet om de verdeling van het banksaldo vragen. Mogelijk wel in kort geding;

De kosten zijn afhankelijk van de omvang van het geding (is er meer in kort geding te vorderen? Heeft uw echtgenote ook eigen vorderingen in kort geding?). Ga er vanuit dat de kosten van een kort gedingprocedure rond de € 2.500 bedragen;

Nee, u bent niet verplicht om binnen vier weken na het indienen van een verzoekschrift voorlopige voorzieningen een echtscheidingsprocedure te starten. Uit de wet volgt dat de voorlopige voorzieningen geldig blijven, wanneer binnen vier weken na afgifte van de beschikking voorlopige voorzieningen een verzoekschrift tot echtscheiding is ingediend. Overigens geldt deze termijn niet voor kort geding.

Boeve Familierecht & Mediation

 

Vraag: Verdeling zorgtaken tijdens coronacrisis

Momenteel kunnen onze kinderen door het corona virus niet naar school. Wij hebben een kind met autisme en adhd en een kind met adhd, beide op de basisschool. Ik zorg 75% van de tijd voor de kinderen. Mijn ex doet de overige 25%. Ik kom momenteel echt niet aan werken toe maar moet toch echt ergens 24 uur per week vandaan zien te halen. Hoe kan ik een beroep doen op mijn ex om tijdelijk meer voor de kinderen te zorgen Tijdens deze uitzonderlijke tijd? Gewoon vragen heeft tot nu toe niet gewerkt.

Wat vervelend dat u er met uw ex-partner niet uit lijkt te komen. Indien overleg geen zin meer heeft, dan heeft u de mogelijkheid om een kort geding aan te spannen. Daarin kan gevraagd worden om een tijdelijke wijziging van de zorgregeling, zo lang deze situatie voortduurt. Overigens zal een advocaat uw ex-partner daar eerst ook altijd over aanschrijven. In sommige gevallen heeft een dergelijke brief al genoeg impact om de ex-partner wel te laten bewegen. Mocht dat echter tot niets leiden, dan zal het kort geding daadwerkelijk bij de rechtbank worden aangevraagd. Op dit moment vinden er geen fysieke zittingen bij de rechtbank plaats. Een eventuele zitting zal dan middels een telefonische (video)verbinding plaatsvinden. De bedoeling is dat er daarna zo spoedig mogelijk een uitspraak volgt.

Boeve Familierecht & Mediation

Vraag: Tot wanneer blijft een voorlopige voorziening van kracht

De rechtbank een echtscheidingsbeschikking gegeven. Daarin is bepaald dat ik geen alimentatie meer hoef te betalen. Betekent dit dat ik de voorlopige voorziening die is vastgesteld, vanaf 1 maart niet meer hoef te betalen? Of moet ik de voorlopige voorziening blijven betalen totdat de echtscheiding is ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand na ondertekening van de akte van berusting door ons beiden? Indien een van beide partners in hoger beroep gaat, moet ik de voorlopige voorziening dan doorbetalen totdat de zaak is afgehandeld bij het Gerechtshof?

In uw geval is er in voorlopige voorzieningen wel een alimentatieverplichting opgelegd, maar is in de bodemprocedure het verzoek van uw ex-echtgenoot om alimentatie afgewezen. De wet bepaalt in zo’n geval dat de voorlopige voorziening van kracht blijft tot dat de beslissing waarin het verzoek om alimentatie is afgewezen, in ‘kracht van gewijsde’ is gegaan. In kracht van gewijsde betekent dat er geen rechtsmiddel meer openstaat tegen de beschikking. Concreet betekent dit dat de termijn voor hoger beroep (drie maanden) afgewacht moet worden voordat de beschikking in kracht van gewijsde is gegaan. Pas na die drie maanden bent u niet meer verplicht om de voorlopige alimentatie te voldoen.

Mocht door een van de partijen binnen die drie maanden hoger beroep ingesteld worden tegen de beslissing omtrent de alimentatie, dan gaat de beschikking van de rechtbank op dit punt dus niet in kracht van gewijsde. De voorlopige voorziening blijft dan ook van kracht gedurende de procedure in hoger beroep, tot dat de beschikking van het gerechtshof uiteindelijk in kracht van gewijsde is gegaan. De beschikking van het gerechtshof gaat in kracht van gewijsde nadat er drie maanden zijn verstreken na het wijzen van die beschikking en er binnen deze drie maanden geen cassatie bij de Hoge Raad is ingesteld.

Boeve Familierecht & Mediation

 

Vraag: Partneralimentatie wordt teruggestort, wat nu

Ik heb een vraag omtrent partneralimentatie. Gerelateerd aan een rechterlijke uitspraak moet ik partneralimentatie betalen (12 jaar). Geheel onverwacht, stortte mijn ex de partneralimentatie van februari 2020 terug met de mededeling: “niet meer nodig”. Ik heb haar gemaild met de vraag of ze kan zorgen voor opheldering en of dit betekent dat zij hiermee afstand doet van partneralimentatie. Ik heb tot op heden nog niets van haar vernomen. Hoe moet ik hiermee omgaan? Als uiteindelijk blijkt dat zij aangeeft dat zij geen alimentatie meer wil ontvangen, moet dit schriftelijk worden vastgelegd? Moet dit officieel? Bijv. bij een advocaat? Zijn hier richtlijnen voor?

Een eenmaal door de rechtbank vastgestelde alimentatieverplichting blijft van kracht tot dat deze later door een overeenkomst of een nieuwe rechterlijke uitspraak wordt gewijzigd. Strikt genomen zou uw ex-partner dus, ondanks dat zij nu aangeeft de alimentatie niet meer nodig te hebben, de alimentatie nog wel bij u kunnen innen als u nu stopt met betalen en zij zich later bedenkt. Zij kan met de oude uitspraak een deurwaarder of het LBIO inschakelen.
U doet er dus verstandig aan om samen met uw ex-partner de gewijzigde omstandigheden in een schriftelijke overeenkomst vast te leggen, welke door beide partijen wordt ondertekend. Daarmee voorkomt u dat uw ex-partner de oorspronkelijke alimentatie later nog bij u kan innen. Het is voldoende als de overeenkomst op schrift wordt gesteld en door u beiden wordt ondertekend, hiervoor is geen advocaat nodig.Wenst uw ex-partner daar niet aan mee te werken, dan zult u de rechtbank moeten verzoeken om de alimentatie te wijzigen waarbij u dan aan kunt voeren dat uw ex-partner zelf aangeeft geen behoefte meer te hebben aan alimentatie. Voor een procedure bij de rechtbank heeft u wel een advocaat nodig.

Boeve Familierecht & Mediation

Vraag: Hoe kan ik toch ouderlijk gezag krijgen als mijn vriendin niet mee wil werken

Ik heb een vraag, mijn vriendin en ik liggen in scheiding. Zijn niet getrouwd hebben alleen een samenlevingscontract. Hebben een dochter, die ik wel heb erkend maar ik heb nooit ouderlijk gezag aangevraagd. Nu wil ik dit ouderlijk gezag regelen alleen wil mijn vriendin hier niet aan meewerken, ik wil dit graag regelen omdat het in mijn ogen enorm belangrijk is! Hoe kan ik dit toch voor elkaar krijgen?

Je kan aan de rechter vervangende toestemming vragen voor ouderlijk gezag. De rechter neemt dan een beslissing waarbij hij rekening houdt met het belang van het kind. Voor de procedure bij de rechter heb je wel een advocaat nodig. Je leest er hier meer over.

Vraag: Wat zijn de voorwaarden voor netto afkoop van partneralimentatie

Mijn ex-partner wil de partneralimentatie afkopen. Hij heeft de wens uitgesproken om de afkoopsom netto uit te betalen. Nu heb ik begrepen dat dit kan, maar hier wel voorwaarden aan verbonden zijn. Wat zijn de voorwaarden om de partneralimentatie netto uit te betalen?

Uw vraag, betreft eigenlijk een fiscale vraag. Om te zorgen dat een afkoop alimentatie netto “gemaakt” kan worden, is het noodzakelijk dat u nog fiscaal partner bent met uw (ex)-echtgenoot. Het fiscaal partnerschap eindigt, zodra er een verzoekschrift tot echtscheiding is ingediend èn u niet meer op een gemeenschappelijk adres ingeschreven staat in de gemeentelijke basisadministratie.

Immers, indien u nog fiscaal partner bent, kunt u schuiven met aftrekposten. Dit betekent dat de uw ex-echtgenoot zijn recht op aftrek van de alimentatie aan u kan doen toekomen, zodat u dat als het ware weg kunt strepen tegen het bedrag aan Inkomstenbelasting dat u zou moeten afdragen. Overigens is een afdracht ZVW wel in alle gevallen verschuldigd.

Verder is het moment van betaling van de afkoopsom nog van groot belang, deze betaling mag pas plaats vinden nadat de echtscheiding een feit is, hetgeen betekent, nadat de echtscheidingsbeschikking is ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand. Anders kunt u van de aftrekmogelijk geen gebruik maken.

Indien u samen werkelijk tot afkoop van de partneralimentatie over wenst te gaan, is het zeer aan te bevelen een deskundige fiscaal adviseur in de arm te nemen, zodat u niet voor fiscale verrassingen komt te staan.

Boeve Familierecht & Mediation

 

Vraag: Mag ouder vragen gemachtigd te worden voor rekening kind van 18 waar kinderalimentatie op wordt gestort

Ik heb een vraag. Mijn ex-partner betaald kinderalimentatie voor mijn zoon, ik ontvang dat bedrag. Het wordt gestort op een aparte rekening. Ik heb alleen toegang tot deze rekening. Alles wat er van dit bedrag overblijft stort ik op een spaarrekening. 
Volgende maand wordt mijn zoon 18 jaar. Mijn ex-partner wil dat mijn zoon een studentenrekening opent en dat hij zijn vader machtigt voor deze rekening zodat hij kan zien wat hij met het geld doet. Ik heb met mijn zoon gesproken en hebben het er samen ook over gehad en hij wil het geld ook op een aparte rekening laten storten en dit geld voor zijn studie gebruiken. En niet voor andere doeleinden.
We hebben hele vervelende discussies maar mijn ex wil er niet vanaf. Hij wil perse dat hij gemachtigd wordt. Ik snap dat hij niet wil dat het geld voor andere doeleinden wordt dan studie en andere belangrijke zaken. Ik wil dat ook niet en dat is ook niet de bedoeling van mijn zoon. Mag mijn ex dit eisen?

Inderdaad hoeft uw zoon zijn vader niet te machtigen om inzage in zijn bankrekening te geven. De kinderalimentatie die vader thans nog aan u betaalt, gaat bij het bereiken van de 18-jarige leeftijd van uw zoon, van rechtswege naar hem over in een zogenaamde bijdrage jongmeerderjarigen. Tenzij in het ouderschapsplan of convenant afgesproken, loopt deze verplichting door totdat uw zoon 21 jaar is.

Uw zoon mag dit geld zelf beheren en daarover beschikken. Hij is immers volwassen.

Indien uw zoon aanzienlijke bijverdiensten heeft, niet gaat studeren maar gaat werken, zou namens vader kunnen worden bepleit dat uw zoon gedeeltelijk in zijn eigen behoefte kan voorzien, waarmee dan een verplichting tot het betalen van een bijdrage door vader (gedeeltelijk) kan komen te vervallen. Let wel, van uw zoon kan niet worden verwacht dat hij (aanzienlijk) gaat bijverdienen. Deze keuze kan hij zelf maken.

Om te bepalen aan welk bedrag uw zoon behoefte heeft wordt aansluiting gezocht bij de WSF-norm. U kunt op de site van de DUO de normbedragen zien, wat een schoolgaand of studerend kind per maand nodig heeft.

Boeve Familierecht & Mediation

 

Vraag: Ik wil zonder de kinderen emigreren, wat zijn de regels

Ik ben inmiddels een aantal jaar gescheiden en we hebben 2 kinderen van 8 en 11. Inmiddels ben ik hertrouwd met een buitenlandse vrouw. Ik ben vanwege mijn werk veel van huis en het hoofdverblijf van de kinderen is bij de moeder. De kinderen zijn bijna elk weekend bij ons als ik in Nederland ben. Verder betaal ik partner en kinderalimentatie. Momenteel wonen wij nog in Nederland, maar zijn van plan om in enkele jaren te verhuizen/emigreren naar het buitenland. Dit met name omdat mijn vrouw haar eigen land mist en wij ons daar graag willen vestigen. Kunt u mij vertellen wat de regels omtrent emigreren zijn?

Uit uw bericht maak ik op dat u samen met de moeder van uw kinderen belast bent met het ouderlijk gezag. Dit brengt met zich mee dat u beiden op grond van de wet niet alleen het recht, maar ook de plicht heeft uw kinderen te verzorgen en op te voeden. U kunt derhalve niet zomaar eenzijdig beslissen de gemaakte afspraken in het ouderschapsplan niet na te komen en dient de gemaakte afspraken na te leven. Echter, nu de kinderen het hoofdverblijf bij de moeder hebben en u het voornemen heeft zonder de kinderen te verhuizen, heeft u geen toestemming voor de voorgenomen verhuizing nodig.

Het heeft natuurlijk de voorkeur dat u samen probeert tot een oplossing te komen. Mocht dit niet lukken, bijvoorbeeld omdat het contact tussen u beiden stroef verloopt, dan is er de optie om een mediator te benaderen. Hier moet u wel beiden toe bereid zijn. Mocht u er samen echt niet uitkomen en wilt uw ex-partner niet dat u verhuist, dan bestaat er altijd de kans dat uw ex-partner naar de rechter gaat voor een kort geding. In deze spoedprocedure kan zij nakoming van de gemaakte afspraken in het ouderschapsplan vorderen, eventueel op straffe van een dwangsom voor elke dag dat de uitspraak van de rechter niet wordt nagekomen. U kunt hier uiteraard verweer tegen voeren.

Alicia de Zinger

De Boorder Advocaten

 

Vraag: Kan ex een opleiding gaan volgen en stoppen met kinderalimentatie

Ex-partner kondigt mondeling aan dat hij een voltijd opleiding wilt gaan starten. Hij geeft daarbij aan dat er geen financiële ruimte meer is om aan de kinderalimentatie plicht te voldoen. De, jonge,  kinderen wonen bij moeder. Bij de rechter is een omgangsregeling vastgesteld en de hoogte van de kinderalimentatie. De omgangsregeling is 90-10%.Kan men vrijgesteld worden van de kinderalimentatie plicht als men zelf kiest voor minder inkomsten door het volgen van een opleiding?

Op grond van de wet heeft u als ouders een onderhoudsplicht jegens uw kinderen. Dit houdt in dat ook de ouder met minder omgang wettelijk verplicht is financieel voor de kinderen te zorgen. De hoogte van het door de rechter vastgestelde bedrag aan kinderalimentatie kan dan ook niet éénzijdig door uw ex-partner worden gewijzigd. Bij wijziging in de omstandigheden van één of beide ouders is het mogelijk de hoogte van de kinderalimentatie te herzien. Uw ex-partner kan dit in onderling overleg met u doen of via een gerechtelijke procedure. In het laatste geval zal uw ex-partner moeten aantonen dat zijn inkomenssituatie is gewijzigd en dat deze inkomensachteruitgang niet aan hem te wijten is.

Weigert uw ex-partner echter vanaf 1 september a.s. – om wat voor reden dan ook – kinderalimentatie te betalen, dan kunt u kosteloos het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen (LBIO) inschakelen. Het LBIO zal dan voor u het door de rechter vastgestelde bedrag aan kinderalimentatie bij uw ex-partner innen.

Alicia de Zinger

De Boorder Advocaten

 

Vraag: Internationaal huwelijk en angst voor meenemen kind naar buitenland/kinderontvoering

Ik maak me zorgen over de volgende situatie.

In Indonesië heb ik mijn ex-vriendin ontmoet en zijn we verliefd geworden. Zij is daar zwanger geworden van onze dochter. We zijn nu in Nederland. De verblijfsaanvraag voor mijn ex-vriendin is in behandeling. Onze dochter is door mij erkend en we voeren het gezamenlijk gezag, aangevraagd en goedgekeurd in Nederland. Ik maak me grote zorgen over verantwoord moederschap.
De relatie was moeilijk en heb ik onlangs verbroken. Mijn ex-vriendin is daarop op eigen initiatief, zonder kind, naar een vriendin gegaan. Ik wil er in overleg met haar uitkomen maar heb grote zorgen.

Wat zijn mijn dochter en mijn rechten en plichten als mijn ex-vriendin van de IND niet in Nederland mag blijven?

Wat als mijn ex-vriendin zelf besluit naar Indonesië te willen gaan met onze dochter?

Wat voor stappen kan ik ondernemen om te voorkomen dat mijn ex-vriendin onze dochter krijgt toegewezen, omdat dit, naar mijn mening, een onverantwoorde situatie zou zijn. 

Welke instanties kan ik het beste vast inlichten over de huidige situatie?

Helaas kan ik u niet helpen met de vragen ten aanzien van de verblijfsvergunning c.q. verblijfsstatus van uw vriendin. Daarvoor kan beter een advocaat/adviseur op het gebied van immigratie recht worden ingeschakeld. Wat ik u wel kan vertellen is dat vanwege de erkenning uw dochter de Nederlandse nationaliteit heeft verkregen en derhalve legaal in Nederland mag verblijven. Mocht mevrouw niet in Nederland willen of kunnen blijven, dan mag zij niet zonder meer uw dochter meenemen naar het buitenland. U heft gezamenlijk het gezag over haar, zodat beslissingen die van bijzonder belang zijn (zoals verhuizingen, medische beslissingen, schoolkeuze etc) altijd gezamenlijk moeten worden genomen. Mocht mevrouw desondanks uw dochter meenemen naar het buitenland, dan is dat de kwalificeren als internationale kinderontvoering. Afhankelijk van het land waar zij naar toe gaat, en of dat land is aangesloten bij het Haags Kinderontvoeringsverdrag, kan u een procedure starten om uw dochter terug te krijgen naar Nederland. Het voert te ver om daar nu op in te gaan.

Stappen die u bijvoorbeeld kan ondernemen om te voorkomen dat mevrouw vertrekt met uw dochter, zijn bijvoorbeeld het bewaren van het paspoort van uw dochter, maar in ieder geval geen toestemming geven voor het afgeven van een paspoort. U kan ook een procedure starten bij de rechtbank, om te vragen om bepaling van het hoofdverblijf van uw dochter bij u. Daarmee voorkomt u niet zozeer een vertrek, maar u verstevigt daarmee wel uw juridische positie. Als u zich echt zorgen maakt over de opvoedkundige kwaliteiten van mevrouw, dan kan u ook advies inwinnen bij het wijkteam of de opvoedpoli. Zij kunnen in overleg met u en mevrouw trachten de situatie en het vertrouwen te verbeteren.

Ik hoop dat mevrouw en u er samen uit kunnen komen en dat er geen sprake zal zijn van kinderontvoering.

Magali van Maanen

De Boorder Advocaten

 

Vraag: mijn ex is verdwenen en betaalt geen kinderalimentatie, wat nu

Mijn ex-partner en biologische vader van mijn kinderen is sinds de scheiding verdwenen en staat niet in de basisregistratiepersonen (als: onbekend/buitenland)… kortom ik ontvang geen kinderalimentatie terwijl ik het zeer hard nodig heb de zaak loopt al  bij LBIO. Kan ik ergens anders dat geld toch krijgen? Ik vind dit zó bizar!
Ik kan nauwelijks het hoofd boven water houden.

Erg vervelend dat u momenteel geen kinderalimentatie ontvangt, terwijl u daarop natuurlijk wel recht heeft. Indien uw ex-partner de alimentatie niet vrijwillig betaalt, dan kan het LBIO proberen de alimentatie voor u bij uw ex-partner te innen. Het LBIO kan beslag op het salaris of de uitkering van uw ex-partner leggen of een deurwaarder inschakelen. De deurwaarder kan beslag leggen op bijvoorbeeld een bankrekening of goederen van uw ex-partner. Het leggen van beslag is echter alleen mogelijk als het LBIO of de deurwaarder weet waarop er beslag gelegd kan worden, bijvoorbeeld bij welke werkgever of bankrekening. Een deurwaarder kan daartoe een zogenaamd verhaalsonderzoek doen. Wellicht beschikt u zelf nog over gegevens over het werk, goederen of bankrekeningen van uw ex-partner. Als het echter niet lukt om gegevens van inkomsten of vermogen van uw ex-partner te achterhalen, dan kan het LBIO of de deurwaarder geen beslag leggen en dus uw vordering niet innen.

Als uw ex-partner zich op enig moment weer in de GBA zou registreren of u zou erachter komen waar hij woont of werkt, dan kunt u alsnog de alimentatie die hij over de afgelopen periode verschuldigd is op hem verhalen, voor zover hij op dat moment wel over inkomsten of vermogen beschikt. Uw vordering vervalt pas na verloop van 5 jaar, tenzij u uw vordering tijdig voor de afloop van die periode van 5 jaar stuit. U dient uw ex-partner dan door middel van een brief of email opnieuw aan te manen de achterstallige alimentatie alsnog te betalen. Door deze stuiting begint er opnieuw een termijn van 5 jaar te lopen en behoudt u dus uw aanspraak op de kinderalimentatie.

Irene Lansen

ScheerSanders Advocaten

Vraag: Mag advocaat ex informatie vragen aan werkgever

De advocaat van de ex-partner van mijn man geeft aan contact te willen opnemen met de werkgever van mijn man. Reden hiervoor is onenigheid omtrent de opvang van hun kinderen. De advocaat wil met de werkgever een gesprek om ervoor te zorgen dat mijn man zijn verplichtingen nakomt (wat hij overigens gewoon doet).
Is dit toegestaan zonder toestemming van mijn man?

Op grond van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) mogen instanties waar persoonsgegevens worden verwerkt, zoals de werkgever in kwestie, deze persoonsgegevens niet verstrekken aan derden, behoudens toestemming. De werkgever mag dus in beginsel geen gegevens/informatie vrijgeven aan de advocaat van de ex-echtgenote over – kort gezegd – het dienstverband van uw echtgenoot en specifieke gegevens in dat kader. Als de werkgever alsnog deze (persoons)gegevens zou vrijgeven, zou een klacht kunnen worden ingediend bij de autoriteit persoonsgegevens.

Francesco van der Linden

ScheerSanders Advocaten

 

Vraag: Moet moeder vader informeren tegen de wens van dochter van 16 in

Mijn dochter van 16 heeft minimaal contact met haar vader. De verhouding is slecht en vader toont nauwelijks interesse. Dochter is van school gewisseld en ik ging er vanuit dat zij dit zelf aan vader zou vertellen. Dit heeft ze niet gedaan en toen zij hem belde om dat uit te leggen is dat geëscaleerd. Nu appt hij mij dat hij het over de alimentatie wil hebben omdat hij geen informatie krijgt. Hij wil dat ik hem informeer.

Ik vind het een lastige situatie; ik snap mijn dochter in haar wens, maar ik en ex hebben ook gezamenlijk gezag… dus moet ik hem dan toch van alles op de hoogte houden tegen de wil van mijn dochter in? Of mag ik meegaan in de wens van een 16 jarige en bepaalde informatie achterwege laten?

Alle ouders, of er nu gezamenlijk gezag is of niet, hebben een aantal rechten en verplichtingen ten aanzien van hun minderjarige kinderen. Een daarvan is het recht op informatie en consultatie. Ouders moeten elkaar op de hoogte houden van gewichtige aangelegenheden betreffende het kind. Oftewel: de ouders moeten elkaar regelmatig spreken (of mailen) over het wel en wee van hun kind.

Als dit niet gebeurt, dan kan een informatie en consultatieregeling worden afgedwongen via de rechtbank. Kinderen van 12 jaar en ouder worden in dat geval door de rechtbank uitgenodigd om hun mening te geven. Dat wil echter niet zeggen, dat de rechter de wil van het kind volgt. Steeds weer volgt er een belangenafweging en beslist de rechter wat in het belang is van het kind. Met andere woorden: ondanks dat een kind niet wil dat een van beide ouders op de hoogte is, kan er toch een informatie verplichting worden opgelegd.

Van belang is voorts dat de ouders de verplichting hebben ten opzichte van elkaar. Het kind moet niet zelf als boodschapper optreden. U geeft aan dat u ervan uit gaat dat uw dochter haar vader alles vertelt wat belangrijk is. Dit is echter niet haar taak. Er ligt ook een verantwoordelijkheid bij de vader om zelf actie te ondernemen om informatie in te winnen, bijvoorbeeld op school. Maar volgens de wet bent u als hoofdverzorgende ouder verplicht om vader op de hoogte te stellen van belangrijke zaken zoals een wisseling van school.

U schrijft in uw email dat vader over de alimentatie wil praten omdat er geen overleg of informatie is. “Geld” en “contact” zijn echter twee hele verschillende onderwerpen. Het is niet zo, dat vader kan stoppen met betalen omdat hij geen informatie krijgt of geen contact heeft. Hij heeft een onderhoudsverplichting voor zijn dochter, ongeacht of er contact is of niet. Totdat uw dochter 18 jaar wordt is hij verplicht om alimentatie te betalen voor haar aan u. Daarna loopt die verplichting door, totdat uw dochter 21 wordt, maar mag hij rechtstreeks aan haar betalen in plaats van aan u.

Het is heel spijtig om te horen dat het contact zo stroef verloopt en dat er daardoor negatieve escalatie is. Ik hoop dat u alsnog tot een voor allen bevredigende oplossing kan komen.

De Boorder Schoots Advocaten

 

Vraag: Verdeling na schenking

Mijn partner en ik hebben besloten uit elkaar te gaan. Nu heb ik in de laatste jaren schenkingen gekregen van mijn ouders. Hoe zit dat nu precies?

Moet dit allemaal gelijk verdeeld worden of heb ik meer rechten?

Wat er dient te gebeuren met gedane schenkingen tijdens jullie samenleving hangt van meerdere factoren af. In de eerste plaats is de bedoeling van de schenker belangrijk. Voor wie is de schenking bedoeld?

Verder is de inhoud van jullie samenlevingsovereenkomst belangrijk. Staat daar iets in opgenomen wat er dient te gebeuren met gedane schenkingen als jullie uit elkaar gaan?

Verder kan het van belang zijn waar het geschonken bedrag aan is besteed. Vakanties? Een nieuwe keuken? Als het geldbedrag is uitgegeven (bijvoorbeeld aan vakanties), kan de “op=op leer” gelden.

Soms wordt geoordeeld dat het geschonken bedrag (ondanks dat het is uitgegeven) toch dient te worden teruggeven door de ander of deels. Als het geld nog aanwezig is (op een spaarrekening of bijvoorbeeld is geïnvesteerd in een nieuwe keuken) – en de samenlevingsovereenkomst zegt hier niets over – dan zul je moeten bewijzen dat het geld van jou is (aan jou geschonken is) wil je iets hiervan kunnen terugkrijgen.

De Boorder Schoots

Vraag: Contactverbod maar wel gezag, toestemming nodig

De rechter heeft beslist dat de vader geen omgang en geen contact meer heeft met het kind. Er is dus geen contact meer tussen zoon en vader en moeder en vader. Er is geen wijziging in gezag genoteerd.

Moeder wil graag begeleiding voor haar zoon. Voor begeleiding is echter officieel ook toestemming van de andere ouder nodig. Of is dat in dit geval niet meer van toepassing?

Aangezien beide ouders het ouderlijk gezag hebben, zullen beide ouders voor begeleiding van de minderjarige toestemming moeten geven. Dat er geen contact is, maakt dit niet anders.

De Boorder Schoots

 

Vraag: Besteding kinderalimentatie

Ik betaal kinderalimentatie voor mijn zoon. Wij hebben geen specifieke afspraken over de besteding daarvan. Daarnaast betaal ik zijn zakgeld. Ik merk dat de alimentatie niet aan mijn zoon wordt besteed (geen sport, nieuwe kleding etc). Ook het kindgebonden budget en kinderbijslag wordt niet of nauwelijks aan hem besteed. Ik heb ook de huiswerkklas, fiets en vaak een winterjas of reparaties betaald maar kan dat wegens financiële problemen niet meer doen.

Zijn er regels of verplichtingen aan de besteding van de kinderalimentatie?

In de praktijk horen wij geregeld dat de ouder die kinderalimentatie betaalt de indruk heeft dat de kinderalimentatie niet of niet volledig aan het kind wordt besteed. Als u meer inzicht wil hebben in de besteding kunt u met elkaar afspreken dat u gebruik gaat maken van een kinderrekening. U heeft beiden toegang tot die rekening. Van die rekening worden dan de verblijfsoverstijgende kosten betaald. Een kinderrekening kan echter alleen in overleg en is met name geschikt bij een vrijwel gelijke verdeling van de zorgtaken (co-ouderschap). U kunt het gebruik van een kinderrekening in beginsel niet afdwingen bij de rechter. Daar is wel een keer een uitzondering op gemaakt. Daar kon vader aannemelijk maken dat moeder de alimentatie waarschijnlijk aanwendde voor het aflossen van schulden. De rechter oordeelde vervolgens dat de kinderalimentatie van de vader op een kinderrekening gestort diende te worden waar beide ouders toegang tot hadden (Rechtbank Limburg 20 juli 2017, ECLI:NL:RBLIM:2017:7077). Dit is echter een uitzonderlijke uitspraak.

De Boorder Schoots

Vraag: Hoofdverblijf kind

Ik heb het gedeeld gezag over onze zoon. Hij heeft het hoofdverblijf bij moeder maar wil bij vader gaan wonen. Afgelopen 6 weken is hij bij mij verbleven en dat gaat heel goed. Er is hulpverlening omdat er zorgen waren rond hem en zij weigert mee te werken aan toestemming dat hij hier komt wonen. Nu heeft zij toestemming hulpverlening ingetrokken. Mijn zoon wil bij mij wonen en ik wil dat ook.

Hij wil wel gewoon omgang met moeder maar wil bij mij hoofdverblijf hebben. Hoe ziet het proces van het voor elkaar krijgen dat hij hier komt wonen er uit? Hoe veel tijd neemt dat gemiddeld in beslag en wat gebeurt er in de tussentijd? Ik heb gelezen dat hij een brief aan de kinderrechter kan sturen en wat gebeurt er daarnaast?

Indien u het niet eens wordt met moeder over de wijziging van de hoofdverblijfplaats kunt u ex artikel 1:253a BW daartoe via een advocaat een verzoek indienen bij de rechtbank. Indien u een verzoek indient, komt de zaak al binnen zes weken op zitting. Althans, dat blijkt uit het procesreglement. In de praktijk wordt die korte termijn niet altijd gehaald door de rechtbanken. Moeder kan dan tot op de zitting verweer voeren.

Afhankelijk van de leeftijd van het kind, wordt het kind gehoord door de rechter. Het kind kan ook zelf – via een brief – zijn wensen kenbaar maken aan de rechter. Vanaf 12 jaar heeft het kind een eigen rechtsingang. De rechter beslist dan waarbij hij het belang van het kind voorop stelt. Het kan zijn dat de Raad van de Kinderbescherming en/of andere betrokken instanties door de rechter in de procedure worden betrokken. In de procedure kan tevens worden verzocht de zorgregeling vast te stellen, dus wanneer het kind bij u en bij moeder is.

De Boorder Schoots

Vraag: Kan mijn ex zomaar met 2 jonge kinderen die niet kunnen zwemmen gaan zeezeilen?

Ik heb een vraag over vakantie. Ik ben de primaire zorgouder. Mijn (ex)man wil met de kinderen op vakantie. Hij wil met de kinderen gaan zeilen. Hij is vorig jaar voor het eerst gaan zeilen.

De kids zijn heel jong en kunnen beide nog niet zwemmen. Ze krijgen wel een vest om, maar zeezeilen alleen met 2 kleine kinderen vind ik zelf onverstandig (om het maar zacht uit te drukken).

Heb ik daar enige inspraak op? Is daar wetgeving over?

Wij zitten nog in voorlopige voorzieningen en hebben geen ouderschapsplan.

Indien meneer de kinderen wil meenemen op zeilreis en u daarmee niet kan instemmen, dan betreft dit een geschil over het gezamenlijk ouderlijk gezag. U kunt zo’n geschil voorleggen aan de rechter. Aangezien u nog in een voorlopige voorzieningenprocedure bent verwikkeld, kunt u dit onderwerp (als onderdeel van de voorlopige zorgregeling) ook meenemen. Als dat niet (meer) kan, is een losse kort gedingprocedure ook een mogelijkheid. U kunt dan vorderen dat meneer wordt verboden om de kinderen mee te nemen op zeereis op laste van een dwangsom als hij dat verbod overtreedt.

Indien u de paspoorten heeft van de kinderen en hij op een buitenlandse zeilreis zou willen gaan, kunt u dat praktisch beletten door de paspoorten niet af te geven. Meneer zal u dan (in kort geding) dagvaarden tot afgifte van de paspoorten. De rechter maakt dan een belangenafweging en zal uw zorgen dan ook inhoudelijk beoordelen.

Aangezien u zoals gezegd nog in een voorlopige voorzieningenprocedure zit, is het proceseconomisch het meest voor de hand liggend om het daarin in mee te nemen, indien dat in de stand waarin de procedure zich bevindt (nog) mogelijk is. Uw advocaat zal u daarin kunnen adviseren.

De Boorder Schoots

Vraag: Omgangsregeling stiefvader

Mijn man en zijn ex zijn al jaren uit elkaar en hebben een dochter. Beiden hebben na de scheiding een nieuwe relatie gekregen en na enige tijd besloot zijn ex dat ze zonder goede reden en zonder toestemming aan de andere kant van het land moest gaan wonen. Dit heeft de afgelopen jaren tot een hoop problemen geleid. De moeder heeft met haar nieuwe partner nu een kind. 

De moeder en haar nieuwe partner gaan nu uit elkaar. Wij verwachten dat er in hun ouderschapsplan ook afspraken opgenomen worden over de dochter van mijn man aangezien er sprake is van een duurzame relatie tussen de dochter en de nieuwe ex.

In hoeverre heeft mijn man recht op inzage of zelfs beslissingsrecht als het over deze afspraken gaat die zijn dochter betreffen?

Uw man en zijn ex zijn, naar ik begrijp, samen de ouders van hun dochter (hierna: ‘dochter’). De nieuwe partner van de ex van uw man is dus geen ouder. De nieuwe partner heeft – naar ik aanneem – ook geen ouderlijk gezag over haar.

Indien uw man en zijn ex dus samen het gezag hebben over dochter, dan behoeft over haar niets te worden geregeld in het ouderschapsplan tussen de ex partner van uw man en haar nieuwe partner. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat dit toch gebeurt. Die afspraak is echter niet afdwingbaar. Het bindt uw man dus zo gezegd niet.

Indien de nieuw partner een zorgregeling zou willen ‘afdwingen’ bij de rechter, dan dient hij aan te tonen dat hij een nauwe persoonlijke betrekking heeft met dochter. De rechtspraak is in dat verband streng. Een omgangsregeling afdwingen met een niet-ouder is dus niet zomaar gedaan. Mocht de nieuwe partner een gang naar de rechter maken om te verzoeken om omgang met dochter, dan ga ik ervan uit dat de rechtbank uw man zal oproepen als belanghebbende.

De Boorder Schoots

Vraag: Bevoegdheid Nederlandse rechter

Bij deze, mijn partner is gescheiden en heeft 1 zoon van 13 jaar uit dat huwelijk. Zijn ex is verhuisd naar buiten Europa en hij moet nu 850,- euro voor zijn zoon betalen.

Dit vinden wij wel erg veel geld voor 1 kind. Dat hij moet bijdragen in zijn kosten vinden wij niet meer dan normaal. Maar hij ziet hem 1x per jaar in de zomer dan komt hij meestal 3 weken hier heen. Voor deze reis moet hij ook de helft mee betalen. Mijn partner kan door ziekte een tijd niet werken. Wat kan hij regelen als zijn ex niet mee werkt?

In het geval dat u een wijziging zou willen verzoeken van de kinderalimentatie is het de vraag of de Nederlandse bevoegd is daarover een oordeel te geven. De vraag naar de bevoegdheid wordt in internationale alimentatiekwesties beantwoord door de Alimentatieverordening.

Aangezien het kind (de onderhoudsgerechtigde) niet in Nederland woont, is de Nederlandse rechter niet bevoegd. Indien u hier toch een procedure zou starten en moeder als de wettelijke vertegenwoordiger verschijnt, zonder dat zij de bevoegdheid van de Nederlandse rechter betwist, dan zal de Nederlandse rechter zich toch bevoegd achten.

Aangezien moeder verplicht is om met een advocaat te procederen, is voorzienbaar dat de bevoegdheid wel betwist wordt en de rechtbank zich dus niet bevoegd verklaart. U bent dan niet ontvankelijk in uw verzoek. De conclusie is dus dat u voor een wijziging een procedure zal moeten starten in het land waar het kind woont, indien het niet (alsnog) zou lukken om nieuwe afspraken te maken met moeder.

De Boorder Schoots

Vraag: Recht op bijstand na scheiding van tafel en bed

Als je zelf geen inkomen hebt maar je partner waarvan je wilt scheiden wel (hoofdkostwinner). Kan ik bij van tafel en bed scheiden dan ook in aanmerking komen voor een bijstandsuitkering? En kan ik deze dan voor de tafel en bed scheiding aanvragen? Of is het dan beter om wel gewoon te scheiden? Ook hebben we een gezamelijk doorlopend krediet dat afbetaald moet worden.

Hoe zit dat dan?

Indien u gaat scheiden van tafel en bed dan zijn juridisch gezien een heel aantal bepalingen die zien op een ‘gewone’ echtscheiding van toepassing, waaronder de verplichting tot het betalen van partneralimentatie. De bijstand is bedoeld voor mensen die niet zelf kunnen voorzien in hun levensonderhoud en geen recht hebben op een andere uitkering of regeling. Als u een bijstandsuitkering aanvraagt, moet u aantonen dat uw ex-partner geen of onvoldoende partner- of kinderalimentatie kan betalen.

Jaarlijks worden nieuwe grenzen voor het eigen vermogen vastgesteld; de grens waar u onder moet blijven om een bijstandsuitkering te ontvangen. Het gaat dan bijvoorbeeld om spaargeld. Heeft u spaargeld boven de toegestane grens, dan moet u dat eerst gebruiken voor uw levensonderhoud voordat u een bijstandsuitkering kan aanvragen. Een bijstandsuitkering kan worden aangevraagd vanaf het moment dat u niet meer samen met uw partner woont. In sommige gevallen kan de gemeente voorlopig eerst een lening aan u verstrekken. Bijvoorbeeld omdat nog niet duidelijk is wat u uit de scheiding ontvangt (zoals de opbrengst van de woning die nog niet is verkocht). Let op: het kan betekenen dat u uiteindelijk de ontvangen bedragen terug moet betalen.

Zodra u een bijstandsuitkering aanvraagt, kijkt de sociale dienst eerst of u misschien recht heeft op alimentatie van uw ex-partner. Er wordt een onderzoek ingesteld. Dit onderzoek heet Bijstandsverhaal. Als u al alimentatie met uw ex-partner heeft afgesproken, dan wordt nogmaals bekeken of de hoogte van de alimentatie correct is. De alimentatie die u ontvangt, wordt in mindering gebracht op uw bijstandsuitkering.

Ontvangt u geen of te weinig alimentatie dan spreekt de sociale dienst uw alimentatieplichtige ex-partner rechtstreeks aan voor het tekort. De sociale dienst zal uw ex ook benaderen als hij/zij geen alimentatie meer betaalt. Zelfs wanneer ex-partners onderling (schriftelijk) hebben afgesproken dat ze elkaar over en weer geen partneralimentatie hoeven te betalen (het zogenoemde nihilbeding), dan nog zal de sociale dienst eerst proberen ‘te verhalen’ bij de ex-partner. Dit staat boven de afspraken die ex-partners onderling maken.

Hoe het zit met schulden (doorlopend krediet) hangt onder meer af van de vraag of u in gemeenschap van goederen bent gehuwd of dat er sprake is van huwelijkse voorwaarden. Tevens kan van belang zijn waarvoor de schuld is aangegaan. Om u goed te kunnen adviseren, zullen wij meer inzicht moeten krijgen in de zaak. Wij kunnen daarvoor een afspraak maken bij ons op kantoor met één van de hier werkzame advocaten.

De Boorder Schoots

Vraag: Kinderen van 16 jaar mogen zelf kiezen waar zij wonen, toch?

Mijn zoon is 16 jaar, woont nu 2 weken bij mij in huis en ik merk dat hij voorlopig geen zin heeft terug bij zijn moeder te gaan wonen. Helaas is de relatie tussen zijn moeder en mij niet goed na de scheiding en dit is 1 van de zaken waar mijn zoon mee zit. 

Nu stuurt moeder mij een bericht, waarin zij eist dat ik onze zoon voor 1 maart ‘terug stuur’ naar haar. Wanneer ik dit niet zou doen dreigt ze met een rechtszaak. Beetje vreemd en agressief maar goed dat zijn we wel gewend, daar zij groot aantal symptomen van Borderline vertoont. 

Voor mij is het belangrijk dat mijn zoon zich goed voelt, of hij nu bij mij of bij moeders woont. Ook vwb de omgangsregeling ben ik zo ingesteld. Wanneer de kinderen aangeven een dinsdag of een weekend even niet te willen komen (om wat voor reden dan ook) dan respecteer ik dit en maak hier nooit een probleem van. 

Gezien kinderen vanaf 16 jaar mogen kiezen waar zij willen wonen en hij zelf aangeeft bij mij te willen wonen (voorlopig), denk ik dat ik de ‘dreiging’ van een rechtszaak naast mij neer kan leggen, maar ik denk ik stel toch even de vraag hier.

Als ouders hebt u de taak om de zorgregeling na te leven en de kinderen zo veel mogelijk te stimuleren daar naar te handelen. Evenwel gaat het hier om een kind van 16 jaar, met – naar u aangeeft – een eigen wil ten aanzien van waar hij verblijft.

Mocht het tot een procedure komen dan zal hij ook worden gevraagd om zijn mening. Het is dan overigens niet per definitie zo dat de rechter die mening zal volgen, maar onze ervaring is dat er wel zeer zorgvuldig naar wordt gekeken. Het is dus niet zo dat kinderen vanaf 16 jaar zelf mogen kiezen. Wel hebben zij een zwaarwegende stem in het geheel.

De Boorder Schoots

Vraag: Moet meerderjarig kind zelf procederen over studiekosten

Ik heb een vraag mijn dochter is 21 en is een particuliere opleiding gestart, in ons convenant staat dat mijn ex partner de schoolkosten mee moet betalen tot de leeftijd van 25 jaar is bereikt.

Nu hoor ik aan alle kanten dat ik dit niet kan aanvechten aangezien hij niet mee betaalt omdat mijn dochter meerderjarig is en zij dit dan moet aanvechten.

Dit wil ik echter niet aangezien ik de afspraken met mijn ex partner heb gemaakt en zij toen nog minderjarig was.

Nu is mijn vraag er moet toch ergens iets zijn dat ik mijn ex partner aan zijn plichten kan houden aangezien wij die afspraken hebben gemaakt, of is het echt zo dat mijn dochter deze procedure zelf op moet starten? Zo ja waarom is zo iets dan opgenomen in een convenant als ik er toch geen rechten aan kan verlenen?

Aangezien uw dochter meerderjarig is, zal zij zelf een procedure moeten instellen. U bent sinds haar meerderjarigheid namelijk niet langer haar wettelijk vertegenwoordiger.

De vraag of zij een eigen aanspraak kan ontlenen aan wat u met meneer in het convenant bent overeengekomen over de schoolkosten, is afhankelijk van de formulering. Daarbij geldt  dat volgens vaste rechtspraak de uitleg van een overeenkomst niet dient plaats te vinden op grond van uitsluitend de taalkundige betekenis van de bewoordingen waarin de overeenkomst is gesteld, maar komt het aan op de zin die partijen in de gegeven omstandigheden aan het convenant redelijkerwijs mochten toekennen en op hetgeen zij te dien aanzien over en weer redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten.

Om u goed te kunnen adviseren, zullen wij inzicht moeten krijgen in hoe e.e.a. is geformuleerd en wat de achtergrond was van de gemaakte afspraak tussen u meneer. Wij kunnen daarvoor een afspraak maken bij ons op kantoor met één van de hier werkzame advocaten.

De Boorder Schoots

Vraag: Verplicht om bij te dragen in studiekosten

Ik heb een vraag. Mijn partner is sinds 10 jaar gescheiden en heeft een dochter die in september 18 jaar is geworden en bij haar moeder woont. Hij betaalt vanaf het moment van de scheiding 600 euro kinderalimentatie aan zijn ex. Vanaf het moment dat zijn dochter 18 jaar is geworden betaalt hij dit bedrag direct aan zijn dochter. (zijn ex vindt dat niet fijn)

Zijn dochter is in september met een dure studie begonnen, de kosten hiervan bedragen 390 euro per maand.

De moeder wil hiervan niet de helft betalen, dus de alimentatie gaat hier bijna aan op en het kind heeft nauwelijks nog geld. De moeder wil ook kostgeld hebben. Is de moeder niet verplicht om ook de helft van de studiekosten te betalen? Zij heeft een goedbetaalde fulltime baan.

Zolang dochter jongmeerderjarig is (tot 21 jaar) zijn de ouders verplicht om bij te dragen in haar levensonderhoud. Uiteraard dienen de ouders daarbij ieder een bijdrage te leveren. Hoeveel ieder bij dient te dragen is afhankelijk van de  behoefte van dochter (dus wat zij nodig heeft voor haar levensonderhoud) en de draagkracht van de ouders (dus wat het aandeel van moeder en van vader is in die kosten). Ik merk in dit verband op dat de berekening van de bijdrage voor jongmeerderjarige kinderen anders gaat dan voor minderjarige kinderen. Ook speelt een rol waar dochter woont. Naar ik begrijp, woont dochter bij moeder.

Of moeder de helft van de studiekosten dient te betalen, is zo dus niet te beoordelen. Daarvoor is namelijk meer informatie nodig. Er kan dan berekend worden wat het aandeel van moeder en van vader in het levensonderhoud van dochter dient te zijn.

De Boorder Schoots

Vraag: Terug betalen alimentatie

Hallo, ik ben sinds 2011 gescheiden, mijn ex is in 2012 een geregistreerd partnerschap aangegaan, ook heeft hij in 2013 een kind gekregen. Mijn kinderen die nu 16 en 19 jaar zijn daar betaald hij kinderalimentatie voor. Nu wilt hij omdat mijn dochter van 19 al sinds 2011 geen contact meer met hem heeft (maar wel verschillende keren geprobeerd heeft) minder kinderalimentatie gaan betalen. De reden is volgens hem omdat zij vorig jaar een tussenjaar tussen haar studie heeft gehad en gewerkt heeft, en omdat hij geen omgang met haar heeft. Ook dreigt hij dat als er een nieuwe berekening komt en blijkt dat hij teveel alimentatie betaald heeft dat terug te eisen van haar. Kan dit zomaar?

Uw dochter van 19 jaar is jongmeerderjarig. De ouders hebben ook voor jongmeerderjarige kinderen een onderhoudsverplichting. Kinderen zijn jongmeerderjarig vanaf 18 tot 21 jaar.

Het gegeven dat uw ex-man een nieuw gezin heeft, kan wel van invloed zijn op wat hij kan betalen. Er is namelijk een kind bijgekomen waar hij ook onderhoudsplichtig voor is. Het feit dat hij geen omgang heeft met de jongmeerderjarige dochter, is echter niet van belang voor de vraag of hij verplicht is een bijdrage te betalen.

Een verzoek tot terugbetalen van reeds betaalde bijdragen, zeker voor kinderen, wordt niet zomaar toegewezen door de rechter. Die bijdrage zal immers in de regel zijn aangewend voor het levensonderhoud. Een terugbetalingsverplichting over de periode vóór de uitspraak van de rechtbank dient zeer goed onderbouwd te worden door de rechter. De rechter zal dan moeten beoordelen of, en in hoeverre, in redelijkheid van degene die de alimentatie heeft ontvangen terugbetaling kan worden verlangd.

De berekening van de bijdrage gaat voor jongmeerderjarige kinderen wel iets anders dan voor minderjarige kinderen. Of met eigen inkomsten van een kind rekening wordt gehouden, is o.m. afhankelijk van de vraag hoe hoog die inkomsten zijn en of het kind al dan niet een studie volgt.

De Boorder Schoots

Vraag: Ex wil co-ouderschap afdwingen

We hebben beperkte omgangsregeling via mediator vast laten leggen. Kind gaat om het weekend een zaterdag en zondag naar zijn vader zonder er te blijven slapen. Geen vakanties en geen feestdagen. Kind  wil absoluut niet slapen bij zijn vader. En ook de psycholoog van kind vindt uitbreiding omgang niet in belang van kind.  Kind is bijna 11 jaar.

Deze regeling loopt al 1 jaar. Nu wil hij co ouderschap afdwingen via rechter. Ik ben benieuwd hoe groot zijn kansen zijn.

Ik wil dit niet en vindt dit zeker niet in belang van kind.  Daarnaast is er 0 communicatie.  Ik heb gehamerd op communicatie therapie maar hij ziet er het nut niet van in. Enige communicatie die er is is via de mail en dan nog antwoord hij regelmatig niet.  

Ik ben benieuwd naar uw antwoord. 

De rechter is bij dit soort vraagstukken meestal van mening dat voor een co-ouderschapsregeling ouders in staat moeten zijn tot enige communicatie. Uiteraard hangt dit wel altijd af van de omstandigheden van het geval. Het is dus verstandig de wens om de communicatie te verbeteren bij vader neer te leggen.

De Boorder Schoots

Vraag: Vervangende toestemming

Mijn jongste is 9 jaar; groep 6 basisschool. School wil de jongste in het zorgteam van de school bespreken om te kijken welke hulp school kan bieden zodat het probleemgedrag van de jongste kan worden verbeterd.

Vader moet mede toestemming verlenen maar weigert en mailt “dat gaan ‘we’ niet doen…  alsof hij een vetorecht heeft en weigert zonder verdere toelichting of uitleg de zorg die school wil bieden.

Ik heb vader gemaild en verzocht een gemotiveerde toelichting te geven waarom hij dit niet wil. Dat is het minste waar ik recht op heb. We hebben beiden voogdij en hij heeft geen veto. 

Als ik daarop geen reactie krijg (en die kans acht ik groot), kan ik hem dan met juridische stappen dwingen een toelichting te geven?

Hij mag toch wel uitleggen waarom ons kind onttrekt aan de nodig zorg.

Het liefste zou ik alsnog de volledige voogdij krijgen. Want ik voorzie in de toekomst eerder meer problemen met vader dan minder.

Hoe moet ik dit aanpakken en hoe groot is de kans op succes dan?

Uiteraard verdient het de voorkeur er samen uit te komen. Als vader echter blijft weigeren om zijn toestemming te geven, kan vervangende toestemming worden gevraagd aan de rechter. Meneer zal dan moeten toelichten waarom hij zijn toestemming blijft weigeren. Meer in het algemeen geldt dat als er sprake is van een geschil in de uitoefening van het gezamenlijke gezag, de rechtbank gevraagd kan worden gevraagd om een oordeel. De rechtbank neemt dan een zodanige beslissing als haar in het belang van het kind wenselijk voorkomt.

Uitgangspunt van de wetgever is dat het gezamenlijk ouderlijk gezag zoveel mogelijk in stand blijft. Dat neemt echter niet weg dat zich situaties kunnen voordoen waarin het noodzakelijk is dat slechts een van de ouders na scheiding het ouderlijk gezag uitoefent. Aangezien voortzetting van het gezamenlijk gezag het uitgangspunt is, zal op de ouder die verzoekt alleen met het gezag te worden belast een motiveringsplicht rusten. Het enkele feit dat een ouder éénhoofdig gezag wenst, is onvoldoende.

De rechter kan oordelen dat slechts één ouder met het gezag wordt belast indien:

• er een onaanvaardbaar risico is dat het kind klem of verloren zou raken tussen de ouders en niet te verwachten is dat hierin binnen afzienbare tijd voldoende verbetering zou komen, of
• wijziging van het gezag anderszins in het belang van het kind noodzakelijk is.

De rechter toetst over het algemeen streng. Het is dus niet zo dat de rechter bij een communicatieproblemen tussen de ouders  direct aanleiding ziet tot het toewijzen van het eenhoofdig gezag aan één van de ouders. Om u goed te kunnen adviseren, hebben wij meer informatie over de achtergrond nodig. Wij kunnen daarvoor een afspraak maken bij De Boorder Schoots op kantoor met één van de hier werkzame advocaten.

Vraag: Co-ouderschap en verhuizen

Ik heb een vraag: 5 jaar geleden ben ik gescheiden. Mijn ex-man en ik hebben co-ouderschap over onze 2 kinderen. Sinds 1,5 jaar woont mijn ex-man in een andere plaats op 40 minuten rijafstand. Hij heeft tot nu toe bijna alle autoritten voor zijn rekening genomen. Hij heeft ook mondeling toegezegd toen hij ging verhuizen dat hij de ritten voor zijn rekening zou nemen. Nu wil hij het ouderschapsplan wijzigen en mij ook 50% van de ritten laten doen. Ik wil hier niet in meegaan. Hij heeft er voor gekozen om daar te gaan wonen en ik rijd zelf geen auto. Met het openbaar vervoer is het een veel langere reis. We hebben over verhuizen en vervoer niets opgenomen in het ouderschapsplan. Ik vraag mij af wat redelijk is of wat de uitspraak van een rechter zou zijn in dit geval. Ik wil het natuurlijk liever niet zo ver laten komen, maar dat zou kunnen.

Indien er gewijzigde omstandigheden zijn die van invloed zijn op het ouderschapsplan (zoals een verhuizing buiten de regio) raden wij altijd aan om nieuwe of gewijzigde afspraken schriftelijk vast te leggen en als addendum op te nemen in het ouderschapsplan.

In dit geval is het een initiatief van de vader geweest om buiten de regio te verhuizen en heeft hij zelfs een mondelinge toezegging gedaan en die ook uitgevoerd.

Belangrijk is wat de reden of de gewijzigde omstandigheden voor de vader zijn om deze wijzigingen in de afspraken te willen aanbrengen. Ons advies is om samen aan tafel te gaan zitten om naar elkaars afwegingen te luisteren om vervolgens samen tot een oplossing te komen.

Lukt dat (eventueel onder begeleiding van een register mediator) niet dan kunnen partijen het geschil via wederzijdse advocaten bij een rechter voorleggen. Die gaat de argumenten afwegen en een uitspraak doen of de zaak zelfs misschien teruggeven met het dwingende advies dit samen via een register mediator te regelen. Deze laatste twee aanvullingen zijn aannames wat een rechter wellicht zou besluiten in reactie op de vraagstelling.

Zorgeloosch Scheiden.

Vraag: Omgangsregeling en verhuizen

Ik heb een vraag wat betreft de verhuizing van mijn ex partner. Wij zijn 5 jaar geleden gescheiden en hebben een omgangsregeling welke inhoudt dat de kids om t weekend en elke zondagavond en maandag overdag bij hun vader zijn.

Nu heb ik via de kinderen en bekenden vernomen dat mijn ex zijn huis heeft verkocht en gaat verhuizen.  Tot heden wonen we allebei nog in t zelfde dorp. Van heb hem ik officieel nog niks gehoord.

Mijn vraag is of er ook “regels” zijn.wat betreft verhuizen van ex partners? Aangezien ik de kinderen wel naar hem toe moet brengen als het zijn weekend is.

De vraag is of jullie in jullie ouderschapsplan afspraken hebben gemaakt indien een van beiden zal gaan verhuizen (buiten de regio). Uit je vraag begrijp ik dat jullie dat niet hebben gedaan.

Indien woon- en leef omstandigheden wijzigen dan zullen jullie daar samen in goed overleg nieuwe afspraken over moeten maken. Alle consequenties goed in kaart brengen en samen nieuwe afspraken maken en vastleggen is ons advies.

Lukt dat samen niet overweeg dan hiervoor een onafhankelijke deskundige, bijvoorbeeld een MfN gecertificeerd familie mediator van Zorgeloosch in te schakelen.