Rudy: wat was de rol van de omgeving bij ouderverstoting?

Toen de ouderverstoting ontstond, nu ruim 3,5 jaar geleden, stond ik helemaal niet stil bij het aandeel van de omgeving van mijn ex vrouw en mijn kinderen. We hadden tijdens onze relatie een groot sociaal leven, waren actief in allerlei organisaties en in de politiek. We kenden dan ook veel mensen en zo kwamen er ook de nodige mensen bij ons over de vloer. 

Ik zag niemand terug

Maar op het moment dat ik mijn nieuwe woning betrad en in een depressie terecht kwam zag ik niemand van mijn oude bekenden terug. Ze leken zich niet om mij te bekommeren of überhaupt geïnteresseerd te zijn in mijn situatie. De mensen die ik voorheen regelmatig sprak en waarmee ik over het leven filosofeerde, leken opgelost te zijn in de lucht. Foetsie.

Echte vrienden

Natuurlijk bleven mijn familie en goede vrienden en waren ze er ook voor mij in deze zware periode. Vrienden zijn op zo’n punt in het leven goud waard, net zoals een broer die er dan voor je is. Er wordt wel gezegd dat je echte vrienden leert kennen in moeilijke tijden en dat klopt. Maar je leert dan ook mensen écht kennen en ziet dan hun ware gezicht. In deze fase heb ik ook de échte persoonlijkheid van mijn ex vrouw leren kennen.

Definitieve breuk

We woonden nog samen toen we uit elkaar gingen, het was in de vervloekte coronatijd. In die tijd werkte ik in de zorg en ben ik 2 maanden uit huis gegaan om geen gevaar te zijn voor mijn gezin, waarvan 2 mensen longproblemen hadden. Toen ik na 2 maanden weer thuiskwam was het zo klaar als een klontje, mijn partner en ik hadden het prettig gehad zonder elkaar en zo werd het een definitieve breuk. Maar omdat een nieuw huis vinden nog niet zo gemakkelijk was ik bleef nog in ons gezamenlijke huis wonen. Mijn ex partner kwam in die tijd door het coronavirus in de problemen en belandde in het ziekenhuis. Ik hield de boel draaiende en zorgde dat de kinderen haar konden bezoeken, dat was voor mij vanzelfsprekend. De maanden die volgende stonden in het teken van haar herstel en revalidatie. Ik bleef en heb nog maanden voor haar gezorgd.

De verhuizing

Uiteindelijk vond ik een huis in de buurt en na 2 maanden klussen kon ik het huis betrekken. De verhuizing verliep niet heel soepel, gelukkig ben ik niet zo gehecht aan spullen, want ik heb heel veel niet meegekregen. Zelfs persoonlijke spullen staan tot op de dag van vandaag bij mijn ex partner. Na de verhuizing kreeg ik griep en lag ik voor het eerste in mijn leven letterlijk 3 dagen plat in bed. Die griep vloeide over in een ernstige depressie (wat ik achteraf zie als een cadeautje, een gebeurtenis die mijn leven heeft doen veranderen).

De kinderen gaan jou nooit meer zien

In die periode kon ik even niet voor de kinderen zorgen en vroeg of mijn ex dit op zich wilde nemen. Na 5 dagen kreeg ik letterlijk te horen: “De kinderen gaan jou nooit meer zien en dat ga ik ze vertellen. Ik ga een afscheidsritueel met ze bedenken”. Ik was in shock. Wat had ik gedaan? Er is niets voorgevallen, buiten dat ik op dat moment even niet voor ze kon zorgen. Het was een hele zwarte periode. Maar daar bleef het niet bij. Ik kreeg tikkie’s toegestuurd om de extra kosten te betalen die zij maakte. Op dat moment zag ik dus een ander persoon, de meest vreselijke persoon die ik me kon bedenken en daar was ik mee samen geweest……

Haar omgeving bleef haar trouw

Hoe kan het dat de omgeving haar trouw bleef en zich niet meer aan mij liet zien? Wat voor een verhaal moet zij hebben opgehangen om hen om haar vinger te winden? Dat is voor mij nog steeds een groot raadsel en daar ben ik oprecht heel benieuwd naar. Dat haar moeder kant voor haar koos, snap ik gedeeltelijk wel. Dat heeft te maken met loyaliteit naar je dochter, maar ze wist ook hoe ze echt was. In de periode dat het beter ging met mij heb ik contact gezocht met haar (en mijn voormalige) omgeving en ze durfden/wilden/konden niet praten. Ze maakten beloftes om eens samen wat te gaan drinken, maar het kwam er nooit van, tot op de dag van vandaag niet.

Mooi uiterlijk vertoon

Wat moet een moeder vertellen om weldenkende mensen zo mee te nemen in haar verhaal? En hoe kan het dat de omgeving toestaat dat hun vader niet mogen zien? Als ik er over nadenk vind ik dat griezelig. Een manipulator kan ver gaan, zal alles inzetten om zichzelf in een positief daglicht te stellen en de ander zwart te maken. Want zeg nou zelf, iemand die opkomt voor vluchtelingen, mensen uit Oekraïne in huis neemt, die kan toch helemaal niet fout zitten? Een mooi uiterlijk vertoon, maar van binnen zit het echt mis.

Niet ingrijpen is ook een daad

De laatste tijd vraag ik me af of ik de mensen uit haar omgeving iets kwalijk neem. Het antwoord is heel duidelijk: ja, dat doe ik. Het zijn niet de domste mensen en ze hebben de kans gekregen om met mij te praten. Waarom kies je voor deze opstelling? Ben je bang, ben je goed gelovig of ben je gewoon laf? Ik heb me voorgenomen om deze mensen de waarheid te vertellen als ze nu naar mij toe komen. De harde waarheid. Zij zijn medeschuldig aan de situatie, niet ingrijpen is ook een daad. En dit daad weegt voor mij heel zwaar.

Mijn naam is Rudy en ben 43 jaar. Al vele jaren ben ik werkzaam in de ambulante GGZ, specifiek ouderen. In mijn werk kom ik voornamelijk bij mensen die lijden aan dementie en zorgmijden en in mijn vrije tijd wandel ik graag, het liefst maak ik langeafstandswandelingen (80+ km). Ik verbouw eigen groenten, vang ik kippen en egels op en beheer ik een plantenbieb. Daarnaast organiseer ik comedyshow, brouw ik bier, organiseer ik paddenstoelenwandelingen en ben ik klimaatactivist.  

In 2012 werd ik voor het eerst vader van een prachtige dochter, 2 jaar later werd een hele lieve zoon geboren. Sinds het voorjaar van 2022 heb ik mijn kinderen niet meer gezien of gesproken, waar ik nog elke dag mee worstel. Ik neem jullie via blogs over ouderverstoting graag mee in mijn leven, waarin de kinderen ontbreken. 

Lees hier de andere blogs van Rudy