Assepoester met een wijntje
Grrr. Verdorie!
Nu heb je wéér ‘ja’ gezegd op de vraag van je ex of jullie kinderen in zíjn weekend ‘even’ bij jou kunnen zijn. Zodat hij kan sporten. Of een avondje uit kan. Het lijkt wel alsof álles voorrang krijgt, behalve de kinderen. En jij mag het elke keer oplossen.
Aan één kant doe je dat met liefde. Je kinderen zijn ALTIJD welkom bij je. Maar aan de andere kant… Het stoort je dat hij denkt dat jij toch wel tijd hebt. Hallo! Alsof jij geen leven hebt!
Jij past je altijd aan
Maar, als je eerlijk bent… Stiekem heeft hij ergens nog een punt ook, want jij past je altijd wel aan. Je lijkt Assepoester wel. Laatst nog, toen je eigenlijk met een vriendin een wijntje zou drinken in de stad. Heb je toen maar afgezegd. Ergens ben je boos op jezelf dat je altijd maar toegeeft en je eigen plannen steeds opzij zet.
In jullie relatie heb je met veel liefde voor de kids gezorgd.
Met jullie scheiding had je de hoop dat jullie de taken eerlijker zouden verdelen. Maar al snel werd duidelijk dat jij in de praktijk nog stééds degene bent die voor de zorg opdraait. Al zeg je nog zo vaak tegen je ex: ‘Denk je aan…’: het gebeurt gewoon niet. Of véél te laat. Of verkeerd.
Je zou willen dat je gewoon eerlijk tegen je ex durfde te zijn. Dat je eens ‘nee’ zou zeggen. Zodat je niet steeds je agenda om hoeft te gooien zodra je ex weer een appje stuurt. Dat je er vertrouwen in hebt dat hij gewoon goed voor de kinderen zorgt. En dat je niet meer alles in je eentje hoeft te doen.
Niet dat je als een prinses behandelt hoeft te worden hoor. Maar Assepoester wil soms wel even lekker achterover kunnen leunen met een wijntje.
Ik ben benieuwd, wat los jíj allemaal op voor je ex?
Heb je er genoeg van en wil je leren hoe je dit patroon kunt doorbreken? Dat kan.
Zo zeg je ‘nee’ tegen je ex:
- Als je bijna automatisch ‘ja’ zegt, vervang dat dan eerst door: ‘ik kom erop terug.’ Zo geef je jezelf ruimte om bewust te kiezen: wel of niet?
- Is het antwoord nee? Bereid je dan voor op wat je gaat zeggen. Als je duidelijk bent ontstaat er veel minder discussie. Zeg gewoon: ‘Sorry, helaas, het gaat me niet lukken, ik kan dan niet.’ Ga niet in discussie over waarom je niet kunt.
- Sta achter je beslissing. Richt je niet op schuldgevoel of spijt, maar op wat je hebt bereikt: bijvoorbeeld dat je voor jezelf bent opgekomen en nu een avondje heerlijk voor jezelf hebt.
Hoe vaker je dit doet, hoe makkelijker het gaat!
Ik ben Leontien, coach, mediator én ervaringsdeskundige. Ik help vrouwen om hun scheiding te verwerken en los te komen van hun ex. Het resultaat is dat ze ontspannen contact hebben met hun ex, weer lekker in hun vel zitten én zin hebben in de toekomst.
Ben jij er ook klaar voor om weer gelukkig te worden? Mail me dan voor een vrijblijvende kennismaking. Kijk op Gelukkig gescheiden – Helder Mediation
Lees ook de andere blogs van Leontien.
nikkie - 8 feb 2022
Als ik deze blog lees denk ik: eh waar zijn de kinderen in dit verhaal? Ik vind het een hele verkeerde insteek als ik lees dat moeder de zorg in het huwelijk ook al het meeste had en nu na de scheiding zij opeens de hoop had dat de zorg eerlijker verdeeld zou zijn. Met deze blog ga je ervan uit dat vader wel gaat veranderen als moeder maar nee gaat zeggen en dit zou wel eens hele nare situaties voor de kinderen kunnen gaan opleveren en meer frustratie bij moeder. Niet elke vader neemt zijn vaderrol op zoals moeder dat voor ogen heeft. Wat als moeder nee gaat zeggen maar vader zegt gewoon, "ik ben er niet zaterdagavond dus ik haal de kinderen niet op"? en moeder blijft zeggen ik kan niet zaterdag dus je komt ze maar gewoon ophalen. Dit levert onzekerheid voor de kinderen op want wat word het nu zaterdag voor hen? Kortom meer strijd en gedoe voor de kinderen. Ik zou juist inzetten op de valse hoop die moeder had over eerlijkere verdeling zorg. Als vader de omgangsregeling niet structureel kan/wil nakomen word het tijd de omgangsregeling te veranderen naar meer zekerheid voor de kinderen. Vraag vader welke dagen hij op zeker de kinderen wel kan hebben of maak afspraken over een veel lossere omgangsregeling. Moeder accepteert dat vader de zorg niet gelijk wil/kan verdelen en gaat zelf op zoek naar opvang op de momenten dat moeder met vriendinnen uit wil. Alles met als achtergrond dat je de ander niet kan veranderen maar wel hoe je er zelf mee om gaat. Moeder kan de regie nemen zonder verwachtingen van vader over verdeling zorg.
Leontien - 5 apr 2022
Hi Nikkie, Dank voor je reactie. Mijn blog gaat erover daar waar de andere ouder structureel onder zijn eigen zorgtaak 'uit wil komen', dus onder afspraken die de ouders samen hebben gemaakt na de scheiding. Natuurlijk staan wat mij betreft de kinderen altijd bovenaan. Het gaat erom dat alles als vanzelfsprekend voor je ex op willen lossen, hoe goed bedoelt ook, op de lange termijn ook niet gezond is. Uiteindelijk heb je alleen zelf in de hand hoe je ermee om gaat, precies zoals jij ook zegt.
nikkie - 5 apr 2022
Jammer deze reactie van je Leontien, alsof ik niet zou snappen waar je blog over gaat.
Selma - 10 feb 2022
Hey ik herken mijn situatie heel erg in het laatste verhaal. De tips om niet meteen ja te zeggen in het artikel zijn super dat allereerst. En dan niet direct reageren vanuit zorg als de ander iets wil. Maar als de ander niet beweegt en het wordt een strijd passeer dat stadium dan en regel het om hem heen. En dan bedoel ik de zorg die door mij bij mijn ex worden neergelegd maar waarbij de ander niet of nauwelijks reageert /mee beweegt. Om daarin te blijven hangen leverde mij zoveel frustraties , boosheid en verdriet op. Nu ik dit beter los kan laten zoek ik bepaalde dingen bewust niet meer zelf op. Het is de ander zijn tijd met de kinderen die hij mist. En die tijd krijg je nooit meer terug. Kinderen horen bij mijn leven en ze gaan niet boven alles maar wel boven mijn gelijk willen halen. Dat heb ik los gelaten. Is het een nee? Zoek ik verder naar oplossingen ….
Leontien - 5 apr 2022
Hi Selma, Goed te horen dat je iets hebt aan de blog en de tips. Voor velen (m/v) herkenbaar denk ik in hun situatie wat jij schrijft. Mooi te lezen dat je zo geniet van je kinderen als ze bij je zijn!
Grote boze vader - 11 feb 2022
Wel weer bijzonder dat er hier weer eens automatisch vanuit wordt gegaan dat de man degene is die niet voor de kinderen zorgt en de vrouw zou benadelen. Jullie adviseren vrouwen (want die worden altijd benadeeld) dus om in de weerstand te gaan tegen ex-partners? 1) Kom uit die slachtofferrol, als de vraag gesteld wordt of de kinderen bij je kunnen zijn zijn er 2 antwoorden nodig Ja of Nee.... Hou je gezeur en oordeel over de andere ouder lekker bij je. Het is alleen maar invullen wat je doet. Je bent zelf verantwoordelijk, niet je ex partner. 2) De waarom vraag juist wel beantwoorden of stellen gaat juist zoveel meer begrip opleveren. Het helpt je om de keuze te maken of je juist wel of niet de kinderen op wil vangen, en je kunt er patronen door zien. Waardoor de keuze om iets wel of niet te doen makkelijker wordt. Voorbeeld, ik krijg van ex de vraag of kind, in een weekend dat ze bij mij zijn, mee naar een concert mag. Ik kan dan zeggen "Nee." Of ik kan zeggen Nee, ik ga dan met vrienden en kinderen een weekend weg. Wat denken jullie dat meer weerstand oproept? Zeker omdat door de vriendin van Ex op de mededeling dat ze dat moet overleggen de opmerking krijgt: "Daar gaat hij niet moeilijk over doen toch?". Stap uit die slachtofferrol en kijk naar waar jij jezelf fijn bij voelt. Of je nou man of vrouw bent, leg de schuld van de dingen die gebeuren in je leven niet bij een ander.
Leontien - 5 apr 2022
Beste Groze boze vader, ik snap je reactie. Mijn blog is gericht aan vrouwen, omdat ik in mijn bedrijf vrouwen coach. Het had natuurlijk net zo goed andersom kunnen zijn. Als ik je verhaal zo lees, lijkt het dat het wel herkenbaar voor je is dat de communicatie met je ex niet altijd soepel verloopt. Daar wens ik je sterkte mee!
Leontien - 5 apr 2022
Hi Selma, Fijn te horen dat je iets hebt aan de blog en de tips. Voor velen (m/v) herkenbaar denk ik wat jij schrijft en goed om te lezen dat je bovenal zo van je kinderen geniet als ze bij je zijn!