Mijn veranderde blik op relaties, blog van Thera

Na de scheiding is mijn blik op relaties heel erg veranderd. Dat ging niet van de een op de andere dag. Okee, mijn relatie was plotsklaps verbroken, maar ik had echt geen ander beeld van relaties gekregen. Dat kwam naderhand. Door gesprekken met vrienden, door veel te lezen, door anderen te observeren, door wat ik bij mezelf merkte en voelde.

Nooit meer samenwonen

Ik wist al heel snel, echt binnen zes maanden al, dat ik nooit meer samen wilde wonen. Ik heb zelfs eens tegen iemand gezegd: “dat kan ik mijn kinderen niet aandoen”. Haar antwoord was: “vind je dat aandoen?”. Ja. Dat vond ik toen. En eigenlijk nog wel. Nu moet gezegd, het is makkelijk een principe aan te hangen als je niet voor de keuze staat. Als ik een partner heb, wordt het wellicht een ander verhaal. Maar voorlopig sta ik er nog zo in. Samenwonen, terwijl je geen kinderen hebt van die man (of vrouw) dat is iets waar je heel goed over na moet denken. Gaandeweg mijn alleenstaandschap ben ik over samenwonen niet anders gaan denken. Dat had zo zijn weerslag op mijn online-date-alles-wat-je-kunt-periode. Want ik bood mezelf aan als iemand die niet wilde samenwonen.

Open relaties

Dat daten is overigens van grote invloed geweest op mijn blik op relaties. Er is een mop dat Nederland 1 miljoen singles heeft en dat er op Relatieplanet 2 miljoen staan ingeschreven. En zo is het. Wil je een getrouwde man tegenkomen, dan moet je je inschrijven op zo’n datesite. Waar getrouwd staat, kun je overigens ook in een relatie lezen. Ik ben in mijn leven nog nooit zoveel mannen tegengekomen met een (zogenaamd) open relatie. Hele gesprekken heb ik met hen gevoerd. Chatgesprekken bedoel ik dan, want je kunt ze onmogelijk allemaal ontmoeten. Het waren mannen die al jaren alleen waren, mannen die net twee weken alleen waren en mannen die nog niet alleen waren, maar ook mannen die helemaal nooit alleen wilden zijn. Vaak met hetzelfde verhaal. Verhalen waarover films gemaakt worden en boeken worden geschreven. Ik denk wel dat je een beeld hebt.

Monogaam

Hoe dan ook, al die gesprekken, digitaal en in real life, veranderden wel mijn blik op relaties. Misschien wilden die mannen gewoon kijken of ‘het er nog in zat, misschien waren ze wel te bang om te gaan, misschien wilden ze alleen maar seks. Ik weet het niet. Het maakt ook niet uit. In die periode is bij mij het beeld gegroeid dat een monogame relatie wellicht helemaal niet zo natuurlijk is. Niet natuurlijk en onmogelijk zelfs. Ik kreeg het idee dat het ouderwetse houden van één persoon de rest van je leven erg ver van ieders bed is. Totaal niet haalbaar. Want vreemdgaan doen er velen. Inmiddels zijn daar zelfs speciale sites voor, waar breeduit reclame gemaakt wordt om een tweede liefde “aan te schaffen”. Misschien is het heel vreemd om te verwachten dat twee personen levenslang het alleenrecht op elkaar hebben. Ik pleit hier overigens niet voor het hebben van een side kick. Integendeel zelfs. Alleen lijkt het soms alsof elke relatie een geheim draagt. In ieder geval door één van de twee. En voor mezelf kan ik zeggen: ik zou zo graag weer onwetend willen zijn.

Thera is 45 jaar, heeft twee kinderen en is sinds 2007 gescheiden. Ze beschrijft hier wat de ervaring van andere scheidingskinderen gedaan heeft met haar en met haar scheiding.