Daniel stoeit met de alimentatie, iemand suggesties?

// ]]>Veel ouders klagen over de alimentatie. Met name de betalende ouders. Het systeem voelt oneerlijk aan. En tegelijk gaat de overheid uit van de behoefte van het kind. In termen een mooie gedachte. Maar hoe rechtvaardig is die gedachte? En voor de duidelijkheid heb ik het hier niet alleen over kinderalimentatie. De alimentatieplicht voor je ex-partner komt ondanks alle afspraken bij de scheiding soms toch om de hoek kijken.

Alimentatie en de behoefte van het kind

Maar om te beginnen gaat de berekening van de behoefte van het kind uit van het inkomen van beide ouders in het jaar van scheiden. De meest verdienende ouder betaalt dan het verschil aan de verzorgende ouder. Om het wat simpel te maken. Maar wat buiten beschouwing gelaten wordt is het feit dat het totale inkomen nu over twee huishoudens verdeeld wordt met dubbele vaste lasten. De betalende ouder blijft dus armer achter dan de ontvangende ouder.

Alimentatie is tevens bedoeld voor de overige kosten buiten het primaire levensonderhoud. Totdat de bijstand om de hoek komt kijken. Dan worden beide ouders er mee geconfronteerd dat de alimentatie nu opeens wel als inkomen wordt gezien. Met als gevolg dat de betalende ouder opeens het dubbele moet betalen om te kunnen voldoen aan de behoefte van het kind. Van mij als ‘rijkere ouder’ wordt gewoon aangenomen dat dit haalbaar is. Helaas is dat niet het geval. De kinderen kunnen niets meer gaan ondernemen. Immers wordt het budget wat nodig is voor de kosten van de kinderen afgepakt door de gemeente.

Draagkracht

Voor mij wordt het nog erger. Want p-te-p heeft helaas nog geen werk en krijgt geen bijstand omdat we samenwonen. Hier wordt geëist dat ik haar en haar kinderen voor zelfs 100% ondersteun. Ook krijgt ze geen toeslagen of andere fiscale tegemoetkomingen om dezelfde reden. Alleen de huisvrouwentoeslag gaat er ooit aan komen. Haar ex heeft blijkbaar geen draagkracht en zijn bijdrage is minimaal.

Bij de bepaling van mijn draagkracht gebeurt en vervolgens nog iets ergers. Bij de bepaling van mijn verplichtingen aan de gemeente, namens mijn ex, wordt p-te-p niet mee genomen. Er is geen wettelijke grond dat ik haar moet onderhouden. We zijn immers niet getrouwd. Maar als p-te-p zelf bijstand zou aanvragen, dan bestaat die verplichting ineens wel. Zij moet dan maar naar mij toe gaan voor haar maandelijkse geld. Ook is p-te-p automatisch mijn fiscale partner omdat er minderjarige kinderen in het spel zijn. En krijgt ze minder huisvrouwentoeslag. Hoe hetzelfde loket zo verschillend kan reageren is mij een raadsel.

En het wordt nog leuker. Omdat mijn ex en ik co-ouder zijn, betalen we beiden een deel van de kosten rondom de kinderen. Mijn bijdrage wordt dus in mindering gebracht op haar bijstand. Van haar bijdrage wordt gesteld dat die kan komen te vervallen. Mijn ex heeft immers geen draagkracht meer. En ook van kosten die we nog zouden delen wordt hetzelfde gezegd. Ook hier zegt hetzelfde loket iets anders. In beide gevallen wel in hun voordeel en mijn nadeel.

Oh ja, en dan deze nog. De spaarplannen van mij, die op naam staan van de kinderen worden ook toeberekend aan het vermogen van mijn ex. Dus dat ze later gaan studeren hoeft nu ook niet meer. Dat mijn ex hier in feite buiten staat, dat maakt niet uit. En wie mag dat straks dan weer gaan betalen? Ook een teruggaaf van teveel betaalde belasting is meteen tot vermogen bestempeld.

En aan mijn inkomenskant hoef ik niets extra’s te verwachten. Want daar wordt gekeken naar mijn inkomen zonder al deze lasten. En proberen aan te tonen wat al zo duidelijk is gaat me zo’n duizend euro kosten per procedure. Want de gemeente stelt vast en ik mag van mijn eigen kosten naar de rechter. Om twee zaken. Mijn draagkracht en het verhalen van de schulden die ik op me genomen heb. Zijnde de onderwaarde van het huis en de twee jaar halve hypotheek die ik al betaald heb.

De slotsom en de grote verliezers zijn de kinderen. Na het geweld van het graaien naar geld zullen ze alles wat ze leuk vinden straks niet meer gaan krijgen. En het gaat verder. Mijn ex zal haar huis uit moeten om geen grote schulden te gaan maken. Er is geen enkele mogelijkheid dat we zo veel kosten kunnen dragen. Een baan voor mijn ex zou de oplossing zijn, maar dat was al langer bekend. Maar een overheid die rekening houdt met de totale situatie zou het wel eerlijker kunnen maken. Nu moet ik in mijn eentje opdraaien voor alles lijkt het. Ik kan alleen hopen dat deze soep niet zo heet gegeten gaat worden als ze opgediend wordt.

Wie suggesties heeft? Ik hou me aanbevolen.

Daniel is vorig jaar gescheiden. Hij blogt twee wekelijks over zijn leven als gescheiden vader. Sinds kort heeft Daniel een vriendin en woont hij samen met haar en haar kinderen. Het boek over het eerste jaar is 10 april verschenen en verkrijgbaar bij de betere boekhandel.