Ik herinner me een opmerking van mijn oudste zoon van enkele jaren geleden. Zijn moeder en ik zijn gescheiden zijn in 1994. Volgens de omgangsregeling was mijn zoon was elke twee weken een weekend bij mij.
Op één van de zaterdagen waren we aan het winkelen. Dat was een traditie geworden. Ik haalde hem op, we besloten wat we die avond gingen eten zodat we een lekkere maaltijd hadden en deden nog wat andere boodschappen. In een van die winkels zei de verkoopster tegen mijn zoon: “Zo knul leuk met je vader aan het boodschappen doen?” “Ja” zei hij, “Ik ben vandaag op visite bij mijn vader. Normaal woon ik bij mijn moeder.” De verkoopster wist even niet hoe ze hierop moest reageren en keek mij vragend aan. “Zijn moeder en ik zijn gescheiden”, zei ik “en dit weekend is hij bij me”.
Inwendig zei ik heel andere dingen: “auw, Kl.ten, f@ck”, en andere krachtterm kwamen voorbij.
“Mijn zoon van 8 jaar oud komt op visite bij mij, ik dacht het niet”. Nee, hij komt thuis bij mij en woont dit weekend bij mij (punt). Hoezo komt hij op visite? Ik merkte dat de opmerking mij diep raakte en veel emoties gingen door mij heen.
In zijn beleving was het wel zo, 12 dagen woonde hij bij zijn moeder. Volgens de bezoekregeling was hij twee dagen bij mij. Zoals het woord bezoekregeling al aangaf, hij kwam op bezoek. Hij vertelde dit in zijn eigen woorden, dus hij kwam op visite.
Ik merk in de diverse gesprekken met vaders dat zij dit allemaal in een bepaalde vorm meemaken. De vaders snappen de opmerkingen van hun kind wel en kunnen het rationeel wel een plekje geven. Maar gevoelsmatig klopt het toch niet. Het doet zeer om te realiseren dat je jouw kind geen thuis kunt geven. De kans is dan aanwezig dat je je gaat afschermen, contact gaat vermijden, of een andere reactie om dit soort blauwe plekken niet meer te krijgen. Helaas is er geen ontkomen aan.
Ondanks het verlangen naar een andere situatie, de pijn van een kapotte droom, is het mogelijk om vader te zijn voor je kind. Zelfs al mag je maar 4 uur per week contact hebben met je kind. Je kunt hier ook echt quality time van maken. Dat houdt niet in naar pretparken of andere kostbare dingen doen, of vanuit competitie beter willen zijn dan de andere ouder. Nee dat houdt in echt contact maken. Er zonder dubbele agenda zijn voor je kind. Met lego huizen bouwen, samen een spel of met poppen spelen, gamen, of welke andere activiteit die jullie samen kunnen doen. Je kind komt op visite maar voelt zich gewenst, veilig en thuis.
Ik wil alle vaders oproepen om te kijken naar wat er wel/goed is en om niet te kijken naar wat er niet is. En loop je vast of wil je advies, zoek dan professionele hulp. Zorg ervoor dat je niet in negatieve gedachtes blijft hangen. Daar ben jij niet mee gebaat, maar ook je kind is daar niet bij gebaat.
Koos van der Zwet
REAGEER OP DEZE BLOG