Vorige keer kwamen mijn ouders nog een paar dagen langs, niet omdat het nodig was, maar omdat het gezellig was. Maar deze keer wil ik het helemaal alleen doen.
En ik wil naar het buitenland, even helemaal weg van thuis.
Een camping met stacaravan wordt het want een kampeermiddel hebben we sinds de scheiding niet meer, maar de sfeer van de camping spreekt ons alle drie het meeste aan. Eigenlijk hoef ik niet eens lang te surfen. Al snel vind ik een goed betaalbare camping in de Vogezen met goede beoordelingen. Eufoor ben ik!
Een krachtig gevoel
En dan is het zo ver, weersvoorspellingen voor de Vogezen zijn heel goed, het eerste goede begin is er. Spullen gepakt, de auto is klaar, de reis kan beginnen…
Ik heb altijd gezegd: “Als je me nu zegt dat ik met de kinderen in de auto moet stappen en naar Barcelona moet rijden, dan doe ik dat”. Dit als symbool voor dat ik niet schuw ben om te rijden, om te reizen ook in vreemd gebied.
Een krachtig gevoel geeft me dat. Zelfstandigheid. Toch merk ik dat de reis van 6 uurtjes naar de Vogezen me zwaar valt. Ik heb lieve rustige zonen die genieten van hun dvd achter in de auto en de boel niet op stelten zetten, dus dat is het niet.
Het is de focus, op de weg, wat me vermoeid. Dus rustig, op het gemak, rijden we. Tussendoor voetballen op de parkeerplaats langs de snelweg, even de benen strekken, een stop voor een ijsje met dit heerlijke warme weer.
De camping is géwéldig, een supermooie nieuwe stacaravan, beekje vlak ervoor, lekker zwembad, heerlijk weer. De jongens maken snel vriendjes, net als ik vroeger deed.
Zonovergoten ochtenden op ons terras, croissants en Franse kaas, spelletjes doen, voor de eerste keer zelf een houtskool barbecue aansteken, watervallen bezoeken, zwemmen in een meer tussen de bergen, samen dammen bouwen in het beekje, bergtoppen beklimmen, stuntelen met de Franse taal, parapenters spotten, prachtige uitzichten en dat alles met de allerliefste jongetjes van de hele wereld.
Ik ben trots op mezelf!
Zo veel mensen zeggen tegen mij, wat knap dat je dit doet, ouder alleen, met twee kleine jongens helemaal naar Frankrijk. En ook al voelt het zo vanzelfsprekend voor mij, voelt het niet als iets wat me moeite kost, ik neem het compliment, ik ben trots op mezelf!! Ik geniet, geniet van de kracht die dit me geeft, moeder alleen, geen man nodig, heeeeerlijk!!
Alleenstaande ouder, ga het aan, je kunt het, heb vertrouwen in jezelf en geniet, geniet van de kracht in jezelf!
Ik ben Marieke, ik ben 38 jaar, moeder van twee zoontjes van 4 en 6 jaar en gescheiden sinds begin 2015. Sinds de scheiding sta ik weer in mijn kracht, het is zó fijn om me na jaren weer zo te voelen!
Lees ook de andere blogs van Marieke.
Liesbeth - 9 sep 2021
Hoi Marieke, Super goed en mooi hoe je het hebt gedaan. Ik ben een jaar alleen en ook ik ben alleen met drie pubers gaan kamperen. Twee kinderen van mijzelf en het vriendje van mijn dochter. De eerste nacht ging het van windkracht vier naar zeven en de luifel kregen we niet in. De volgende ochtend was die luifel kapot en de tent van mijn dochter lekte de hele nacht door de regen. Toch scheen de weer, letterlijk en figuurlijk. Later in de week krakte het bed door en kregen we slecht nieuws over onze hond dat ik wel met de kinderen moest delen. Dat soort momenten miste in een volwassen maatje om te sparren, emoties te uiten en te relativeren. Nu was ik het zelf die de keuzes maakte hoe er mee om te gaan. De luifel is niet meer gebruikt, een zeil is over de tent gegaan, een paar latjes zijn onder het bed geschroefd en we hebben veel gepraat over het slechte nieuws van de hond. Nee, de vakantie was geen drama. Het was een super gezellige vakantie, met ook veel lol, leuke spontane activiteiten, spelletjes en vooral heel ongedwongenheid met zijn viertjes. Ik ben trots op mijzelf dat ik met drie pubers op vakantie ben gegaan, dat ik dit de kinderen en mijzelf dit kon bieden na een heftig jaar. Ik heb nog een weg te gaan, maar deze vakantie heb in mijn tuk en ik geniet nog elke dag van al die leuke en mooie herinneringen❤️