Op een pad ergens in de Achterhoek lopen we naar elkaar toe…. mijn besluit is een uurtje geleden gevallen….. en even alleen zijn om die eerste klap te verwerken was nodig. In de verte zie ik hem naar mij toe lopen, en ik loop naar hem….. een schim in de mist. Is dat wat we van elkaar geworden zijn?? We omhelzen elkaar, voelen elkaars pijn, het verlies maar ook de liefde.
Laatste poging
Wat een weekend van verbinding, een laatste poging, had moeten worden is geresulteerd in een moeilijk besluit…. ik kán niet meer….. écht niet meer! Ik ben al jaren niet mezelf, zó ongelukkig, altijd maar boos. Boos op alles en iedereen maar mijn kinderen zijn vaak de dupe, de slachtoffers van mijn frustratie en dat wil ik niet meer!
Hoe vertel je het aan de kinderen?
We hebben besloten om het onze zoontjes, Mees en Ties, van op dat moment respectievelijk 5 en 3 jaar pas aan het einde van de week te vertellen. Dan zijn we allebei thuis en ook het resterende weekend kunnen we er volledig voor ze zijn.
De dagen die eraan vooraf gaan zijn voor mij een van de heftigste weken van het hele scheidingsproces. Omdat ík degene ben die het besluit heeft genomen voel ik me verantwoordelijk voor dé boodschap. Ík moet het zeggen…. Maar ik krijg de woorden niet uit mijn mond. Laf val ik terug op mijn aanstaande ex: “Papa en mama moeten jullie wat vertellen”.
Ik klamp mijn jongens vast, wil ze overspoelen met alle liefde die ik te geven heb om de klap van de woorden die gaan volgen enigszins op te kunnen vangen. “Papa en mama houden niet meer van elkaar en daarom gaan we uit elkaar”. Onze oudste raakt helemaal overstuur en blijkt gedacht te hebben dat we bij hém weg gaan. Zo mogelijk nog traumatischer dan dat papa en mama uit elkaar gaan…… Al snel kunnen we die gedachte wegnemen, althans dat hoop ik, en leggen we uit dat papa en mama niet meer samen willen zijn en dat papa en mama daarom uit elkaar gaan, dat we altijd van hen zullen houden en niet bij hen weg gaan.
Wat gaat er in dat koppie om?
We leggen uit wat scheiding betekent en wat er allemaal gaat gebeuren, voor zover we dat zelf weten. Onze oudste, Mees, is een poosje heel verdrietig en huilt in onze armen, dan komen de vele vragen die we zo goed en eerlijk mogelijk beantwoorden. Hij lijkt vrij snel weer rustig te worden. Onze jongste, Ties, lijkt het totaal niet op te pikken. “Wat gaat er in dat koppie om, heeft hij enig idee wat hem te wachten staat?”
We hebben een prentenboek over scheiding besteld en samen kijken we erin. Het kindje in het boek maakt voor zijn mama een tekening, voor als ze hem mist. Mees vliegt op en wil tekenen. Hij tekent een olifant met allemaal hartjes eromheen; “voor jou mama, voor in je nieuwe huis”.
Ik ben Marieke, ik ben 38 jaar, moeder van twee zoontjes van 4 en 6 jaar en gescheiden sinds een jaar. Sinds de scheiding sta ik weer in mijn kracht, het is zó fijn om me na jaren weer zo te voelen!
Lees ook de andere blogs van Marieke.
Deze blog van Marieke werd eerder geplaatst.
Anne Buiskool - 13 jul 2015
Zo Marieke, die komt binnen. Over dit thema ben ik aan het schrijven en je verhaal maakt indruk. Het zo goed mogelijk willen doen voor de kinderen vind ik belangrijk. Dat dat niet altijd lukt door spanning en emoties is ook een feit. Gelukkig mag je als ouders ook achteraf, zelfs na jaren nog terugkomen op dat moment. Kinderen vinden het fijn als ze gehoord worden. Soms kun je het verhaal bijstellen en sorry zeggen of vragen stellen om te polsen wat ze opgepikt hebben. Er is Één zinnetje waar ik van schrok en waarvan ik ook niet aanraad om dat te gebruiken. "Papa en mama houden niet meer van elkaar". Dit heeft zo'n grote betekenis en is zoals ik er naar kijk ook niet waar. Voor een kind is het belangrijk om te weten dat papa en mama wel van elkaar houden, maar niet meer samen willen wonen. Als mens ben je eenmaal dat hart van de ander ingefietst en vise versa. Daar ga je nooit meer uit, alleen al omdat je samen kinderen hebt en houdt van de papa of mama van je kinderen. De vorm veranderd en moet ook veranderen, of dat nu binnen of buiten die relatie is. Kinderen hebben er volgens mij veel aan om te horen wat voor gevolgen het uit elkaar gaan voor hen heeft, maar zeggen dat je niet meer van elkaar houdt....zou ik niet doen. Dank je wel voor je openhartige verhaal. Anne
Zoekende - 28 jan 2022
Hoi Marieke, ik zou het waarschijnlijk ook anders verwoorden...als ik het over kon doen. Bij ons is het echter finaal misgegaan met de boodschap...gelukkig kunnen we als ouders nog erop terug komen. Blijven communiceren met elkaar. Het blijft een traumatische ervaring voor de kinderen, denk ik, terugkijkend naar mijn eigen ervaring vroeger toen ik 11 was.. Ik vond het juist mooi, dat je ' papa' betrok in de mededeling. Hoewel mijn ex de bom heeft laten vallen 3 jaar geleden, zie ik nu in, dat je met 2 personen een huwelijk niet hebt kunnen laten slagen. Intens verdrietig..dank je wel voor het delen, heel moedig..
Phil - 2 feb 2022
Hoi Marieke, knap van je dat je een beslissing hebt genomen voordat je dingen hebt gedaan waar je later spijt van zou krijgen. Natuurlijk is het een pijnlijke beslissing die je hebt moeten nemen maar op de manier waarop je het hebt aangepakt is het voor je kinderen, je ex en jou mogelijk om nog een fatsoenlijke verstandhouding/relatie te onderhouden en daar mag je trots op zijn. Het verwoorden naar de kinderen toe... tja, dat is zo enorm lastig. Je zit zo in je emotie en zegt soms dingen waarvan je achteraf denkt dat je het beter anders had kunnen zeggen. Het is wat het is. Wij hebben het enorm verprutst, onder andere daardoor is het contact/de relatie tussen mijn ex en de kinderen helemaal stukgegaan. Gelukkig lijkt het bij één van de kinderen wat te herstellen maar het zal veel tijd nodig hebben om weer te repareren. Dus ik kan niet genoeg benadrukken hoe voorzichtig je moet zijn met hoe en wat je je kinderen verteld. Phil