Love the (im)perfect one
De verbinding en de liefde tussen mij en mijn vriend Eve is zó sterk. Iets wat ik nog nooit gevoeld heb. Niets is nodig, alleen bij elkaar zijn, samen praten, samen lachen, samen huilen, samen vrijen, samen zíjn. Ik voel me thuis en ik voel me compleet als we bij elkaar zijn.
Altijd gedroomd van “net als in de film” en nu heb ik het, nu is het er. En ja, het kan mis gaan, en ja, we weten niet of dit is “tot de dood ons scheidt”… You never know… En nee, dit is niet een roze wolk, er zijn ook dingen die ik niet zo leuk aan hem vind, zelfs kleine irritaties. Maar ik zie hem als mens, hij hoeft geen perfect wezen te zijn, hij is wie hij is, vanuit al zijn kracht en al zijn pijn.
Een groot leerpunt uit mijn huwelijk is praten. Ik ben een prater maar mijn ex-man was dat absoluut niet en ik op een gegeven moment ook niet meer. Ik was verstild. En eerlijk is eerlijk, om echt je diepste pijnen en angsten te tonen is veiligheid en lef nodig. Dat heb ik ook niet gedaan, dat weet ik nu. Maar daar was het huwelijk ook niet naar. De demonen van ontbrekende verbondenheid, liefde, geborgenheid en respect slopen ons huwelijk binnen en zorgden voor geslotenheid en irritatie rondom de imperfectie van de ander. Ik heb me daarom voorgenomen om in een nieuwe relatie te spreken, me te uiten, mezelf te tonen, mijn kwetsbaarheid en mijn lelijkheid. Maar ook omgaan met de imperfecties van de ander. Ze nemen zoals ze zijn of erover praten. Om te voorkomen dat muggen olifanten worden.
De kracht van onze liefde zorgt ervoor dat ik mezelf mag zijn en daardoor ook durf te zijn. Dat helpt me om me open te stellen voor hem, om mezelf te laten zien maar ook met hem praten over kleine ergernissen. En ik merk nu al dat het werkt. Dat kleine ergernissen kleine ergernissen mogen blijven. Dat de ander niet volmaakt is. De ander zien met zijn imperfecties en zelfs het besef dat sommige kleine ergernissen zullen blijven, omdat dat nu net een deel van zijn imperfectie is. Dat ík degene ben die een weg moet vinden om er mee om te kunnen gaan. En als je het zo kunt bekijken kun je ook die weg vinden. En kunnen muggen muggen blijven of misschien zelfs volledig verdwijnen.
Ik ben Marieke, 40 jaar, moeder van Mees van 8 en Ties van 5,5 jaar oud. Ik ben gescheiden sinds begin 2015. De scheiding was een van de beste keuzes van mijn leven. Ik sta sinds die tijd weer in mijn kracht, voel me sterker en vrouwelijker dan ooit. Met mijn ex en zijn nieuwe vriendin heb ik gelukkig goed contact. Sinds een aantal maanden is er een geweldig leuke en lieve man in mijn leven, Eve. Samen met mijn jongens, Eve en zijn dochter Soleil ervaar ik nieuwe dingen, nieuwe liefde en twee gezinnetjes die beetje bij beetje meer bij elkaar gaan horen…
Amsterdam - Brabant - 22 mei 2017
Mooie hoopvolle blog