Marieke: waar houdt “gescheiden zijn” op?

Inmiddels schrijf ik 2 jaar blogs voor deze site… en ben ik bijna 3 jaar gescheiden.

De laatste maanden ben ik inspiratieloos geworden. Geen nieuwe ideeën voor een blog…. terwijl life goes on… het leven na de scheiding. Een leven met mijn kinderen alleen, met een ex-man en zijn nieuwe vriendin, met co-ouderschap en met sinds 9 maanden een lieve nieuwe vriend met een lief klein dochtertje waarmee de levens van mijn zonen en mij meer en meer verweven raken.

Gescheiden, zo vele ervaringen van alle dag die met die stempel bedrukt zijn.

Maar toch?? Waar houdt “gescheiden zijn” op??

Waar hebben mijn blogs nog de link met die stempel en waar zijn het gewoon verhalen over een nieuw leven?

Ik merk dat ik langzaamaan op dat punt begin aan te komen…

En meteen dan ook voor jou die vraag….

Misschien zit je nog midden in het proces, misschien ben je al jarenlang gescheiden. Waar je ook staat, voel jij je (nog steeds) een gescheiden man of vrouw? Wat brengt dat label je? En waar weerhoudt het je van?

Het klinkt misschien gek, maar dat label bracht mij “trots”….

Trots op mezelf dat ik de keuze voor mezelf heb durven maken.

Trots op mijn jongens die dit ondanks  verandering, verwarring en verdriet zo krachtig doorstaan (hebben)!!!

Trots dat ik het doe zoals ik het doe! Dat mijn ex en ik het doen zoals we het doen. Gedeeld ouderschap met zo veel ruimte en respect voor de ander omwille van onze zonen, van onszelf en van de nieuwe mensen in onze levens.

Trots dat ik niet financieel afhankelijk ben.

Trots dat ik in mijn nieuwe relatie mijn best doe om niet weer dezelfde fout te maken; openheid, praten, zelfreflectie, fouten durven toegeven, voor mezelf durven opkomen en mijn eigen wensen en grenzen durven aangeven.

Trots, trots, trots!!

Met trots kijk ik terug op twee jaar blogs….

En of ik ga stoppen met schrijven, ik weet het nog niet…

We’ll see….!!