‘Ping’. Een appje. Ik wist dat ie er aan zat te komen maar probeer het geluid nog even te negeren. Ex heeft mijn telefoonnummer aan z’n nieuwe vriendin gegeven om zo tot een afspraak te kunnen komen. Want zij vindt het hoog tijd worden dat we elkaar ontmoeten. Dat het enthousiasme van mijn kant wat minder is, deert niet. Ook ex stuurt aan op een ontmoeting.
Nou zou je denken dat ik graag wil weten wie er met mijn dochter omgaat. Enerzijds wel. Maar aan de andere kant; zolang ik haar niet ontmoet heb, bestaat ze wat mij betreft simpelweg niet. De gedachte dat een wildvreemde straks 50% van de tijd met mijn dochter doorbrengt, snijdt me door mijn ziel. Struisvogelpolitiek? Ja, klopt. Maar de struisvogel als soort loopt al aardig wat jaren op onze aardbol rond, dus zo slecht is die tactiek blijkbaar niet om te overleven. Ook heb ik de ontmoeting uit willen stellen omdat ex en ik de afgelopen maanden door een door ex veroorzaakt dal in onze verstandhouding zijn gegaan. Als ik zijn vriendin zou ontmoeten, zou ik mijn woede en verdriet per direct op haar projecteren. En omdat dat niet eerlijk is, leek uitstel me het beste.
Helaas betekent uitstel in dit geval geen afstel. De ontmoeting moet echt plaatsvinden. Ik druk ex op zijn hart dat hij aan z’n nieuwe vriendin toelicht waarom ik de ontmoeting uitstelde. Dat het niet is omdat ik een rancuneuze ex ben die haar man terug wil. Dat nooit meer, al zou hij de laatste op deze aarde zijn! Of dat ik hem zijn nieuwe geluk niet gun. Maar dat het is omdat ik haar een eerlijke kans wil geven. Ex belooft het.
‘Ping’. De reminder van het binnengekomen appje. Ik lees de tekst. Hallo Astrid. M. hier. Wat mij betreft is het hoog tijd dat we elkaar ontmoeten en ik heb daarvoor 6 januari in gedachten. Jeuk. Instant jeuk. Ik word gesommeerd de nieuwe vriendin van ex te ontmoeten omdat zij het hoog tijd vindt. En mevrouw vertelt me ook nog even de datum erbij. Ik wil dit niet! Maar we maken toch een afspraak. Ik probeer er zo neutraal mogelijk in te staan. Mijn goede voornemen strandt -net als de meeste goede voornemens in het nieuwe jaar- al vrij snel.
“Weet je hoe lastig het voor mij is dat ik opeens rekening moet houden met een kind?” En of ik me wel realiseerde hoezeer ze zich buitengesloten voelde dat ze niet bij de Sinterklaasviering -met mijn familie!- was. Maar die ex en ik in het belang van onze dochter wel gezamenlijk wilden doorbrengen. Dat ex en z’n nieuwe vriendin elkaar net 4 maanden kennen en ze wat mij betreft dus nog helemaal nergens recht op heeft, deert haar niet. Zij wil per direct een rol in het leven van mijn dochter vervullen, zoveel is duidelijk. Na een uur is de koek aan beide kanten op. Het is een ontmoeting met een nare bijsmaak geworden. Met een knoop in mijn maag loop ik naar huis. Ex en z’n nieuwe vriendin verdienen elkaar. Zoveel is duidelijk. En ik? Ik steek voorlopig m’n kop weer in het zand. Want zolang ik haar niet zie, bestaat ze niet.
Mijn naam is Astrid, ik ben 44 jaar en supertrotse moeder van een dochter van 6. Sinds mei 2015 gescheiden met co-ouderschap. Hoewel de scheiding soepel ging, ex en ik prima met elkaar over weg kunnen en ook de jongedame haar draai lijkt te hebben gevonden, is het voor alle drie toch ‘zoeken’ naar het hoe nu verder. Als individu maar ook samen.
Amsterdammer in Brabant - 20 mrt 2017
Astrid , Wat een PRACHTIGE BLOG !!!!!! Ik kan me jouw emotie perfect voorstellen, en je verhaal bevestigt mijn eigen gevoel over de "verplichte ontmoeting met de nieuwe vriend / vriendin" Je hebt het heel mooi verwoord welke emoties er spelen rondom een nieuwe partner ..... en dat wij zelf wel bepalen of we iemand willen ontmoeten .... Eigenlijk kan ik mij in alles vinden wat jij beschrijft !
Eline - 20 mrt 2017
Pfff, nare situatie. Het vreemde vind ik dat die M. jou zonder je ex wil ontmoeten. Hij had mooi als bliksemafleider kunnen fungeren, toch? Nu is er een prikkelige basis gelegd. Jammer. Probeer te voorkomen dat je je frustraties tegen je dochter uit, daar is niemand bij gebaat. En koop een boksbal.
Astrid - 20 mrt 2017
Hi Eline, Ik wilde ex er zelf (ook) niet bij hebben hoor. Hoewel ik me nu afvraag waarom. En ja, er is een prikkelige basis gelegd. Met iemand die geen enkel idee heeft hoe het is om geen gezin meer te zijn (omdat ze zelf geen kinderen heeft en wil) maar wel haar bedenkingen heeft bij het vormen van een gezin,. Ik wens haar veel sterkte (en m'n dochter overigens ook. Tegen wie ik acteer als de beste.....)
Thera - 20 mrt 2017
Goede blog. Herkenbaar ook. Jammer van haar toon, waardoor je direct in een hoekje gedrukt wordt. Je hoeft er verder niets mee te doen. Sommige dingen moeten groeien. Verder eens met Eline: geef je dochter de kans om een eigen oordeel te vellen.
Eline - 20 mrt 2017
Ze hoeft ook geen ervaring te hebben met het hebben van een gezin, maar als ze al begint met 'weet je wel hoe moeilijk het is blablabla' dan zou ze mij ook direct tegen de haren instrijken. Volledig voorbijgaan aan JOUW moeder-zijn van het kind in kwestie. Hoe moeilijk zij het wel heeft? Puh-lease. (zit me hier plaatsvervangend op te winden, heb je die boksbal al besteld? Kom ik binnenkort even uittesten). Dikke vette pluim voor jou dat je je dochter hierbuiten houdt. Ik hoop van harte dat ze het een beetje kunnen gaan vinden. Maar ik hoop nog meer van harte dat je ex hierin de bindende factor gaat zijn, tussen haar en jullie dochter. En daarvoor is toch echt wel een iets bestendigere relatie nodig dan vier (4!) maanden. Maar ja. En zo.