Dat je denkt dat het eigenlijk best lekker gaat. Feestdagen overleefd, zelf weer een beetje verliefd, heerlijke vakantie gehad en dan op de valreep nog een gesprek met Ex Grote Liefde. Een scheiding is eigenlijk ook een vervelend apparaat. Gooit je eerst in het diepe, laat je er dan met moedige tred weer uit klimmen en dan denk je dat je bijna boven bent en hoppa, daar ga je weer naar beneden.
Want alhoewel het contact tussen Ex Grote Liefde en mijzelf best goed gaat, zijn er ook momenten dat het niet gaat. Zo ook ons laatste gesprek. Wat ik goed had voorbereid. Met een lijstje, koffie, een rustige stem en zo. Voor de eerste vijf minuten dus, want daarna ging het mis. De kilte was bijna voelbaar in mijn woonkamer. Waar het mis ging? Had het me een dag na het gesprek gevraagd en dan had ik tal van redenen kunnen opvoeren waarom het door hem mis ging. Maar mijn aandeel was minstens even groot. Verbaal sterker dan dat hij is, heb ik me bemoeid met zijn nieuwe relatie. Heb ik met een vriendelijke stem valse dingen gezegd. Heb ik me in zaken proberen te mengen, die mijn zaken helemaal niet meer zijn. Terwijl ik eigenlijk had moeten zeggen: ik vind deze situatie eng, ik ben bang dat mijn kinderen jouw vriendin liever vinden dan dat ze mij vinden en ik vind haar eigenlijk te mooi. Niet dat dat nou allemaal even reëel is maar het was op z’n minst eerlijk geweest.
Gek toch dat je denkt dat je grip hebt op dingen waar je tijdens je relatie al geen grip op had. Hij blaft me toe dat hij en zijn vriendin in 2017 maar 1 voornemen hebben en dat is geen rekening houden met mij en mijn gevoel. Ik raak er van in paniek, mezelf met hen op het schoolplein te zien staan, drie ongemakkelijke volwassenen bij elkaar. Ik sis naar hem dat ik haar niet meer onaangekondigd in mijn huis wil hebben. Het woord mijn schreeuw ik bijna. Er ontstaat van beide kanten een krampachtige drang om ons eigen gebied, gevoelens en relatie te beschermen. Onze relatie is niet alleen veranderd, de omgeving verandert mee. En we vergeten dat dat niet gebeurd in hetzelfde tempo. En we vergeten dat we linksom of rechtsom wel altijd met elkaar en elkaars gevoel te dealen hebben. Na een uur strijd lijken we elkaar weer een beetje te vinden, maken we goede afspraken over de zomervakantie, de lieve mannetjes en andere saaie dingen.
De volgende ochtend word ik wakker en besluit met hem geen strijd meer te voeren over zijn nieuwe relatie. Ik app hem dat ik er alle belang bij heb met hem een redelijke verhouding te hebben. Maar ik vind het moeilijk. Moeilijk om te vervreemden van iemand waar ik zoveel van gehouden heb dat ik er een gezin mee ben begonnen. Niet eens echt moeilijk dat hij met iemand anders is maar wel dat iemand anders over de haren van mijn kinderen aait. Mijn verstand zegt: wees blij dat de lieve mannetjes haar aardig vinden, je hebt als moeder geen concurrentie. Mijn hart zegt: straks houden ze meer van haar dan van mij.
En zo klim ik weer een beetje omhoog, val ik weer eens een stukje naar beneden, vind ik mezelf op sommige momenten ontzettend volwassen en moet ik met terugwerkende kracht bedenken dat ik zo nu en dan wel een kind lijk. Maar dan wel een kind met een heel volwassen, complex leven.
Nanouk is 32 jaar, werk 36 uur op een school als leidinggevende. Ik heb samen met mijn ex-grote liefde, 2 dappere zoontjes van 3 en 5. Na een tweejarig twijfelproces zijn wij echt gescheiden.
Eline - 23 jan 2017
Het is ontzettend menselijk om die aai over de bolletjes aan niemand anders te gunnen. Het is volwassen om dat te beseffen en te handelen in het belang van de kinderen. Take the high road, zoals mijn zoon laatst zei over de vriendin van zijn vader toen zij mij helemaal affakkelde (ik sta erboven, want zo heb ik dat van jou geleerd, mam). Zie het als een zakelijk contact, jullie hebben dingen te bespreken over de kinderen, meer niet. Moeilijk, ik weet het. Want jij wilt de enige moeder in hun leven zijn. Maar weet je, ook al vinden ze haar super lief (en zij hen), dan nog blijf jij altijd hun moeder. Ook al is zij een heel goede tweede. Ze hebben meer baat bij een liefdevolle vriendin van hun vader dan bij een kwaad sissend exemplaar. Lead by example. Maar dan op z'n Hollands ;) Sterkte!
Kim - 26 jan 2017
Hallo Nanouk, Wat ontzettend knap dat je je 'zwakte' erkent door toe te geven dat je het heel moeilijk vind die andere vrouw in het leven van jouw boys. Ik ben zo'n 'bonusmoeder' en na drie jaar en een heel sterke band met de jongste telg van mijn vriend verder is die erkenning er bij zijn ex maar even geweest. Aan zo ongeveer het enige telefoongesprek wat we gevoerd hebben, want later (in de rollercoaster van de vechtscheiding) keek ze me nooit meer aan. Nou kan ik daar zelf heel goed mee leven, alleen merk ik aan de kleine meid dat het voor haar ontzettend moeilijk is. Ze begrijpt niet dat de twee vrouwen (waarvan moeder altijd de belangrijkste blijft!) waar zij zelf zo gek op is, niet even met elkaar koffie drinken bijvoorbeeld. En ze komt er vaak door in een loyaliteitsconflict. Dus hoe moeilijk het ook zeker voor je zal zijn, weet dat jij altijd nummer 1 blijft en dan het voor je kinderen fijner is als er in ieder geval normaal gedaan wordt. Heel veel sterkte in het proces!
Elise - 1 feb 2017
Zo herkenbaar. Ik kan het (nog) niet. Accepteren dat onze 'vriendin' 2 maanden nadat ik de deur van onze gezinswoning achter me dicht trok met mijn ex ging, dat ik daar op een vreselijke manier achter moest komen en dat ze nu (binnen 9 maanden) samenwonen in het huis wat ik heb ingericht. Iedereen is op zoek naar liefde, maar dit is zo kwetsend en pijnlijk. Mijn grootste angst is dat puber het daar leuker heeft dan bij mij, haar leuker vindt dan mij. Volstrekt irreëel, maar wel voldoende om mij meer mijn best te laten doen en daar ben ik vervolgens dan weer zo kwaad om. Haar accepteren als nieuwe liefde van mijn ex, in mijn huis, badkamer, tuin terwijl ik nu 3 keer zo klein woon. Accepteren dat ik puber steeds een week moet missen is al zwaar en nu hoort daar ook bij dat zij, die ik veracht, voor haar kookt en zorgt. Nu al het woord stiefmoeder gebruiken. Stiefmoeder, bonusmoeder, ik haat die woorden, vriendin van mijn ex is ze, er is maar 1 moeder en dat ben ik! De eieren waar ik op loop omdat ik me besef dat alle negatieve uitingen verboden zijn omdat ik mijn dochter daarmee in een loyaliteitsconflict breng. Het is zó moeilijk. Ik wil het gewoon niet. Het zou enorm bevrijdend zijn als ik de situatie, haar en domweg wat er is en wat ik niet kan veranderen kan accepteren. Ik weet alleen nog niet hoe.
Jaap - 6 mrt 2017
Elise, ik herken je emotie en onmacht volledig ! Ook bij mij was er binnen 5 maanden na de scheiding alweer een andere man in het leven van mijn ex vrouw en onze 3 dochters. Verschrikkelijk vond ik dat ! Binnen 5 maanden na bijna 14 jaar samengeleefd te hebben met de liefde van mijn leven .... Dan kan iedereen wel roepen : breng de kinderen niet in een loyaliteits conflict etc , maar dan vergeten ze WIE die conflicten tot stand brengt , en dat is NIET degene die alleen thuis achterblijft en in zijn/haar eentje voor 3 kinderen om de week zorgt. En als de kinderen dan aangeven dat ze de nieuwe vriend van mijn ex niet elke dag willen zien worden ze als lastpakken neergezet en er wordt geroepen dat ik de kinderen opstook. Verschrikkelijk gevoel..
Willeke - 13 feb 2017
Beste Elise, ik ben zo'n "bonusmoeder", alleen kregen wij helaas te maken met angst van de moeder. Anders kan ik het niet benoemen. Ik begrijp heel goed hoe moeilijk het voor je is, maar denk aan je kinderen! Jij zal altijd de moeder blijven en probeer te kijken naar de positieve kant, jouw puber heeft nu nog een volwassene die er onvoorwaardelijk voor hem zal zijn! Maar ontneem alle betrokkenen en jezelf niet deze kans door uit angst en misschien ook wel uit jaloezie, afgunst en woede te reageren. Dat jij nu in een kleiner huis woont? Is de grootte van een huis van belang voor de liefde die jij kan geven? Praat met je vriendinnen over je emoties, maar NOOIT met je kind. Helaas weet ik uit ervaring hoeveel schade dat kan aanrichten en ja vooral bij de betrokken kinderen, maar ook bij andere betrokkenen. Ik wens je sterkte en wijsheid!