Eenzaamheid en pijn, blog van Christine

GOD STA ME BIJ

Vier maanden waren er verstreken nadat ik te horen had gekregen dat mijn ex gevoelens had voor een andere vrouw, toen ik het nieuws kreeg dat mijn moeder kanker had en dood zou gaan. Mijn hele leven stond op z’n kop van het vreemdgaan van mijn ex en nu ging ook nog mijn moeder dood. Ik had geen flauw idee wat mij nog te wachten stond.

Mijn moeder heeft het allemaal nog meegekregen, ik heb met mijn  moeder er nog over kunnen praten. Ik was helemaal in de war en de weg totaal kwijt en onzeker.

Ik wilde rouwen om het verlies van mijn huwelijk, maar dat moest ik parkeren, want nu moest ik ook het verlies van mijn moeder gaan verwerken. Mijn moeder werd zieker en zieker.

Ik zat iedere dag bij mijn moeder. Het was fijn om bij haar te zijn, dan hoefde ik nog niet te werken aan het verlies van mijn huwelijk. Dat kon ik nog uitstellen, maar wel met in mijn achterhoofd dat mijn moeder nog maar kort te leven had en dan zou ik twee verliezen te verwerken hebben. Hoe ging ik dat doen?

GOD STA ME BIJ.

Mijn moeder is voor mij een groot verlies, want alleen zij wist als geen ander hoe ik me voelde. Mijn moeder is namelijk ook gescheiden na 20 jaar huwelijk, nadat mijn vader er ook een ander op na hield.

Dus alle gevoelens die ik had omtrent mijn ex heb ik op de achtergrond gezet. Om er helemaal te kunnen zijn voor mijn moeder en mezelf.

Maar ook daar was eenzaamheid, angst en pijn, vooral eenzaamheid en pijn.

Mijn zussen waren ook iedere dag bij mijn moeder, met hun partner,  mijn partner niet, wat een verlatenheid, wat een leegte.

Mijn moeder heeft nog met mijn ex gepraat, ik voelde me daarin gesteund en gezien. Die herinnering zal ik blijven koesteren en ook de knuffel. Mijn moeder was namelijk niet van de knuffels maar op dat moment wel .

Op het moment dat mijn moeder overleed was ik alleen. Er was niemand die mijn hand vasthield, er was niemand die een arm om me heen legde. Mijn ex was er niet meer. Er was alleen ik met een grote lege ruimte in mijn ziel. Nu ben ik alles kwijt, mijn huwelijk en mijn moeder.

Er was geen boosheid, geen woede, op dat moment. In die periode was er alleen maar pijn, leegte en heel veel verdriet.  Mijn ex heeft de hele kerkdienst meegemaakt. Hij staat zelfs benoemd op de rouwkaart. Hiermee werden mijn emoties geparkeerd en hoefde ik de pijnlijke emoties van verlatenheid van mijn ex nog niet aan te gaan. Dat was wel heel prettig op dat moment. Toen ik mijn moeder had begraven en het leven voor vele mensen doorging stond mijn leven stil en zou mijn leven 180 graden gaan veranderen. Het verwerken van het verlies van mijn moeder en mijn huwelijk was begonnen.

GOD STA ME BIJ.

Christine is moeder van 3 kinderen van 22 jaar, 20 jaar en 18 jaar waarvan één uit huis woont. Ze is 53 jaar en nu twee jaar alleen. Ze is nog steeds met het helingsproces bezig, samen met een paranormale therapeut, het gaat goed. Je hoeft het niet alleen te doen, maar je moet het wel zelf doen.