‘Het gevoel is weg’ , blog van Loes

Ken je die mop van het stel dat in relatie therapie ging? Ze gingen niet! Ex gaf aan niet gelukkig te zijn; “het gevoel is weg”. Ik dacht nog: “Mooi, dan zitten we nu eindelijk op hetzelfde niveau en kunnen we werken aan een betere toekomst. We zoeken het gevoel gewoon weer op.”  Hij stelde relatietherapie voor. We maakten een afspraak met een wachtlijst van 8 weken. Drie weken voor de 1e afspraak zei hij te willen scheiden. Wat was ik boos! Hij gooide 22 jaar weg en wilde de relatietherapie, die hij nota bene zelf had voorgesteld, niet eens meer proberen?

Maar ik had het al voorvoeld. De weken ervoor gaf hij aan nader tot elkaar te willen komen. Maar hij ging middagen lang alleen fietsen. En toen ik zei “zullen we iets met z’n tweeën gaan doen?” zei hij letterlijk (!) dat hij “daar geen behoefte aan had”. In die weken zette ik alles op alles om m’n huwelijk te redden. Maar als ik zijn hand pakte voelde ik dat hij hem weer wilde loslaten. Hoezo wilde hij nader tot elkaar komen? Dat wilde hij helemaal niet! Ik was op van de zenuwen door te voelen dat hij niet voor ons huwelijk vocht. Ik confronteerde hem met de woorden: “Als jij niet voor mij vecht dan zoek ik iemand die wél voor mij wil vechten! Dan ga ik bij je weg.” Ik wilde een reactie los krijgen, maar meende ieder woord wat ik zei.

Nog geen 2 uur na zijn mededeling te willen scheiden vertrok hij midden in de nacht en liet  me alleen achter met de kinderen. De volgende ochtend was hij terug om de kinderen te informeren. Het gezin werd gebroken en de kinderen gingen kapot van verdriet. Game over!

Hij wilde als vrienden uit elkaar, maar daar is niets van terecht gekomen. Ex dacht wel “even” online te kunnen scheiden en partneralimentatie was volgens hem “lood om oud ijzer”. Dat was het moment waarop ik wist dat ik zelf de zaken moest gaan regelen. Ik belde een scheidingsmakelaar en de scheiding werd in gang gezet.

Intussen was de sfeer tussen ex en mij om te snijden, aangezien ik van meerdere kanten hoorde dat hij met een blonde was gespot. Ik stuurde hem minstens 20 emotionele appjes vol verdriet en ongeloof, maar een inhoudelijke reactie kwam er niet.

De mediationgesprekken die volgenden waren erg zwaar en emotioneel. Ex liep enkele keren boos weg uit de gesprekken en soms had hij een rare blik in zijn ogen die ik niet vertrouwde. Tijdens één van de mediationgesprekken werd ik zo emotioneel dat ik mijn tranen niet meer kon bedwingen. Ex keek me aan en deed mijn gehuil na…. mét geluid….

Vervolgens kwamen er talloze discussies over geld. Ik kreeg de meest belachelijke claims die juridisch kant noch wal raakten en uiteindelijk maakte hij zo ongeveer ruzie om een doosje schoensmeer. Ik bleef al die tijd sterk in m’n strak gepoetste schoenen staan, maar vraag niet hoe.

Na een paar maanden had ik een koophuis gevonden. Ik moest vijf weken overbruggen om van de oude koopwoning over te gaan naar de nieuwe koopwoning. Ex wilde dat niet afwachten zodat ik binnen 5 weken 2 x moest verhuizen. We hebben 21 jaar samen gewoond. Toen ik hem vroeg waarom hij dat persé zo wilde kwamen uit zijn eigen mond de woorden dat dit een stukje was waarover hij controle had en blijkbaar oefende hij die controle maar al te graag uit.

Tot op de dag van vandaag begrijp ik niet  waarom hij zo boos op mij is. Hij wilde toch scheiden? Nou, dat is inmiddels gelukt. “Wat is dan nu nog je probleem”, vraag ik me wel eens af.

Ik ben er van overtuigd dat dit niet “zomaar” gebeurt en dat ieder voor zich achteraf misschien “blij” is dat het zo gelopen is. Het was niet mijn beslissing, maar ik doe er alles aan dat dit mij niet kapot maakt. Daar is het leven veel te kort en te mooi  voor. Dus ik kies voor geluk. Heel bewust! En misschien kunnen ex en ik over een tijd weer een beetje spanningsloos door het leven. Alles voor de kids.

Soms komen de mooiste cadeaus in de lelijkste verpakkingen.

Ik ben Loes, bijna 43. Status: Na 22 jaar relatie, waarvan ruim 16 jaar getrouwd, in september 2016 gescheiden. En inmiddels zelfs weer verliefd. Kinderen: Ik heb twee zonen van 8 en 12 en co-ouderschap, ook met mijn twee honden. Dus soms heel stil in huis en dan weer een levendige boel. Werk: Ik werk 32 uur per week in 5 dagen. Heb een oud huis gekocht waarin geklust moet worden en ik loop dus standaard achter de feiten aan in mijn huishouden. #opgevenisgeenoptie Kernwoorden: accepteren wat is, loslaten (daar is ie weer), humor, liefde, respect.