Iain: gelukkig gaat het goed met de kinderen na scheiding

Ik heb al een tijdje niks geschreven hier, dat klopt. Sinds mijn laatste blog is mijn situatie een klein beetje veranderd. En lees dat maar met een Brits gevoel voor understatement. Wat een gekkenhuis.. Zo heb je geen werk en zo ben je volop bezig. Van alle tijd voor jezelf naar 40 uur werk en bijna 20 uur reizen per week. Heftig, maar wel lekker, het is wel fijn voor je eigenwaarde als je lekker mag werken en je gewaardeerd wordt om je werk. Het vreet wel je tijd op, vandaar dat ik een tijdje stil ben geweest. Werken, huishouden, elk weekend de kinderen, daar ben je wel druk mee. Owja, daarnaast ook nog proberen een sociaal leven te hebben.. hoe bedoel je druk?

Maar ik ben er blij mee. Ten eerste: ik ben weer aan het werk. Ten tweede: ik heb heel veel plezier aan mijn werk. Ten derde: ik word niet gezien als uitzendkracht die de rommel komt opruimen en dan weer weg is, ik word gezien als voltallige collega..

Het enige minpunt: ik kan Sean niet meer ophalen op school op vrijdag. Het is niet anders. Maar nu komen Sean en Eowyn op vrijdag dan lekker bij mijn moeder en haal ik ze daar op. En elke keer lijkt het alsof het welkom van hun nog uitbundiger is dan de vorige keer. Heerlijk… Wat is er nou fijner dan twee kinderen die luidkeels papa roepend op je af komen rennen om je plat te knuffelen.. ik hou ervan…

Mijn kinderen na scheiding

Gelukkig heb ik nog altijd alle tijd voor mijn kids in het weekend. Helaas heb ik zelf geen vakantie kunnen opnemen in de zomer, mijn collega’s waren me al voor. Maar het maakt wel dat mijn tijd met Sean en Eowyn gewoon nog fijner is en eigenlijk veel te snel voorbij is. Ondertussen blijkt wel weer hoe zeer zij veranderd zijn in de laatste paar maanden. Sean geniet nog volop van school en leert er elke dag weer wat nieuws. Ook is gebleken dat hij al goed kan zwemmen, voor een jochie van 5. In de zomer heeft hij een stoomcursus gehad van een week en daarbij meteen kikker 1 gehaald. Na kikker 7 mag hij afzwemmen voor zijn A diploma. Na zijn stoomcursus gaat hij 1 keer in de week nog een uurtje zwemmen, waar hij naar uit kijkt elke week.

En in de zomer heeft kleine Sean nog een grote stap gedaan. Fietsen zonder zijwieltjes, en dat heeft hij wel mooi van papa geleerd. Heerlijk om dat jochie zo te zien glunderen toen hij het zelf kon. En om te zien hoe hij figuurlijk groeide toen ik hem zei heel trots op hem te zijn. Het was ook super om te zien hoe hij weg reed en genoot van het rondrijden. Eowyn was er ook bij, op haar driewielertje en je zag haar denken: nog even en ik kan dat lekker ook.. Mag ik het nu al proberen? Wacht nog maar eventjes meisje, tot je 3 bent. Dat gaat al snel genoeg.

Net voor de zomervakantie mocht Sean alweer 5 kaarsjes uitblazen op zijn taart. Kleine jongens worden groot.. Er zijn helaas weinig mensen zijn verjaardag komen vieren bij mij, maar de mensen die kwamen, maakten het wel heel gezellig. Hij werd wel lekker verwend met Lego en boekjes. Twee dingen waar hij gek op is. Dus voor hem was het geslaagd.. Helaas kwamen er toch veel minder mensen dan hadden beloofd. Heel jammer vind ik dat, een scheiding laat je wel zien wie er echt voor je is en wie alleen het zegt. Pijnlijk, maar ook verhelderend.

In de zomer is mijn kleine meid onder het mes gegaan. Ze was vaak snotterig en verkouden en ze leek moeite te hebben goed te horen, daarbij is ze, zo jong als ze is, al haar neusamandelen kwijt en kreeg ze buisjes. Arm meisje. Gelukkig konden we al heel snel zien dat het het waard was. Sindsdien is ze nauwelijks nog snotterig of verkouden en ineens begint ze te praten.. Wat bleek: ze kon heel slecht de klanken horen, dus kon ze die niet nadoen. Sinds de buisjes doet ze bijna niet anders dan praten. Heerlijk, zo’n kwebbelkous, ze kan zich nu ook beter uitdrukken, ook al loopt ze wel achter in taalontwikkeling, maar dat loopt ze wel weer in. Heerlijk om ook vanuit haar mond papa te horen.

Contact is redelijk

Met hun moeder is het contact ondertussen wel redelijk. Het is voor mij nog lastig om te verwerken hoe ze de scheiding doorzette en alles daarna aanpakte. Gelukkig kan ik dat zeggen zonder dat ze boos word. Vlak voordat de scheiding officieel werd, kwam ze ervoor uit dat ze een nieuwe relatie had. En nu, 2 jaar later, zijn ze verloofd en gaan ze trouwen op korte termijn. Dat is wel even slikken, om te merken dat je ex al zover voor loopt in het hele proces. Zeker als je zelf nog twijfelt of je al weer toe bent aan een nieuwe relatie. Het is niet dat ik haar het niet gun, het voelt gewoon raar aan. Ik hoop alleen dat de thuissituatie bij hun dan niet veranderd, Sean en Eowyn hebben gewoon die zekerheid nodig.

Nieuwe liefde?

Op zich zou voor mij een nieuwe relatie zeker welkom zijn, maar toch blijf ik bang. Bang om opnieuw gekwetst te worden.. Bang om mijzelf weer open te stellen en weer afgewezen te worden. Natuurlijk, ik weet dat ik ooit weer de sprong ga nemen, wanneer ik de juiste heb gevonden. Maar dat dubbele gevoel blijft er. Wachtend op de juiste persoon..

Iain, 35 jarige alleenstaande, gescheiden vader. Na de scheiding co-ouder van een zoontje en dochter. ‘Ik schrijf nu om mijn ervaringen te verwerken en om mijn (positieve) ervaringen te delen met anderen, over hoe ik de scheiding ervaar en mijn vaderschap tijdens en na de echtscheiding’.