In het kader van de Dag van het bewustzijn van oudervervreemding herplaatsen wij deze veel gelezen blog van ervaringsdeskundige Frances.
De spelletjes van Jeugdzorg krijg ik, zo langzamerhand, ook wel een beetje door.
Er zijn veel sites en Facebook groepen waar ik mijn informatie vandaan kan halen. Ook praat ik veel met gelijkgestemden en ervaringsdeskundigen. Veel verstoten ouders, grootouders.
Inhoud blog
Mijn verhaal is niet uniek
Het lijkt soms een virus wat zich razendsnel verspreidt. Of misschien is er toch wel een stiekem klasje voor ergens…”hoe neem ik wraak en verstoot ik de andere ouder “ zo’n intiem, stiekem genootschap als de zgn. “Illuminati” ook zo’n spannende club. Bestaat het wel, bestaat het niet?
De verstoters kijken het in elk geval wel allemaal van elkaar af. Allemaal hetzelfde patroon.
En wat ik dan zo knap vind he…. is dat instanties als de Raad voor de Kinderbescherming, Jeugdzorg, politie, andere hulpverleners dit dan niet inzien.
Mijn verhaal is niet uniek, mijn naam wel, maar ja in het land van hulpverlening ben je een nummer. Dus moeten ze toch in grote getale te kampen hebben met deze problematiek?
Wat is het toch? Het is commercie! Ja echt! 1 grote kinderfabriek.
Voor elke OTS (ondertoezichtstelling) ontvangt jeugdzorg zo’n slordige 9.000 euro per kind. En bij een UHP (uithuisplaatsing) 22.000 euro per kind.
Telt u even mee ? Ik heb 3 kids. Mijn gezin houdt 1 jeugdzorg medewerker aan het eten!
Tuurlijk willen ze deze repeterende problematiek niet inzien. De overheid betaalt wel. Maar mensen, dat moet de belastingbetaler ook. Allemaal… het is te zot en te triest voor woorden dat onze samenleving, de vechtscheidingen indirect bekostigd??
Als je eenmaal in het rad van jeugdzorg zit, probeer er dan maar uit te komen.
Met een beetje pech verlengen ze de OTS ook nog ! Zoals in ons geval.
De ondertoezichtstelling (OTS)
Nu had de GV (gezinsvoogd) een ludiek plannetje bedacht, samen met vader.
A) om die handtekening te krijgen voor de buitenlandse vakantie en B) om te doen alsof mijn jongste dochter, Joy, een afspraakje met me wilde.
Ik werd helemaal warm en week… goh… zou ze echt? Zie je er is toch nog 1 kind die wél wil…
Het addertje onder het gras?
De OTS moest dan wel verlengd worden met een half jaar, want er waren toch ineens (NA EEN JAAR NIETS DOEN!) mogelijkheden tot contactherstel met mijn jongste dochter.
Ik kon mijn geluk niet op, dat spreekt voor zich.
Het nieuwe verzoekschrift van de GV was klaar en naar de rechtbank gestuurd. Ik stemde ermee in, natuurlijk… mijn dochter wilde me tenslotte zien.
Koude Kermis
Helaas…helaas…. na de zomervakantie en na de aanvraag tot verlenging van de OTS, bleek toch dat Joy geen afspraakje met me wilde.
Ben ik er in geluisd? Vast wel. En dat over de rug van mijn dochter. Triest!
Daarom typ ik dit ook… omdat het praktijken zijn die veelvuldig voorkomen, opdat anderen zich in mijn verhaal herkennen en de spelletjes doorzien van deze geldverslindende organisaties.
Ondertussen bereikte mij het bericht dat Joy licht gedeprimeerd raakte en dat Rick, mijn zoon, migraine aanvallen had.
Flauw dat dit pas maanden later aan mij werd medegedeeld. Ik mocht het wekelijks via onze maandagmail, doen met non nieuws.
Rick heeft zo lekker buiten gespeeld met vriendjes en Joy heeft gelogeerd bij vriendinnetjes. Oh wat zijn we blij en is alles pais en vree.
Hij haat mij meer dan hij van zijn kinderen houdt
Zou mijn ex trots op zichzelf zijn als hij in de spiegel kijkt? Hoe hij me zo lekker ver weg van onze kinderen kan houden? Heeft hij wel gevoel vraag ik me soms af?
Hij haat mij meer dan hij van de kinderen houdt.
Zou ik soms in zijn dromen voorkomen, zou hij af en toe ook in tranen uitbarsten.
Heeft hij ooit echt van me gehouden ? Op dit moment voel ik me vooral een broedkip, een draagmoeder….. Huil.. huil.
Wanneer mag ik weer moeder zijn? Mag ik hun geklaag over het vele huiswerk aanhoren? Of het gejammer over school….. Hun eerste vriendje of vriendinnetje… maak ik dat ooit mee? Eerste liefdesverdriet. Kan ik ooit weer aan hun haren ruiken, hun hand vasthouden?
Ik mis zo.. zoveel. Het is bijna ondraaglijk. Maar ik ga door en blijf hoop houden.
Inmiddels is de datum voor een zitting van de OTS verlenging bekend. 26 oktober.
Via andere verstoten ouders kom ik in contact met een advocatenkantoor in Rotterdam.
Ik ga op gesprek en het klikt. Heerlijk die Rotterdamse no nonsens aanpak!
Zitting
Één uur voor de zitting spreken mijn advocaat en ik alles nog tot in detail door. Ons verweer zal mondeling zijn. Zij heeft een stuk geschreven en ik ook. We zijn een aardig team en vullen elkaar aan.
Ex komt aan en de tweeling ook. Lente en Rick zullen worden gehoord door de rechter. Joy heeft een brief naar de rechter gestuurd.
Ik loop naar ze toe en schudt ze een handje. Ik kijk ze aan en het is net alsof ik 2 robots de handen schudt. Wat een kilheid en wat zijn ze groot geworden.
Waar zijn hun vrolijke gezichtjes met fonkelende oogjes gebleven? Het doet me pijn ze al zo groot, zo volwassen te zien.
Nadat de kinderen zijn geweest mogen de gezinsvoogd, ex, mijn advocaat en ik naar binnen.
Het is alles of niets besef ik.
We komen aan het woord en mijn advocaat doet haar betoog, ik mag na haar.
Bijzonder kindercurator
Edelachtbare, we gaan akkoord met verlenging van de OTS voor een half jaar, MITS er nu een echte expert bij komt kijken. We zouden graag benoeming willen van een bijzonder (kinder) curator. Om te zien waar het pijnpunt bij de kinderen zit, waarom ze zo’n weerstand hebben. Hoe dit is ontstaan.
Via via hoor ik wel eens wat over de kinderen. We wonen in dezelfde wijk, 700 meter van elkaar vandaan. We “delen” hetzelfde winkelcentrum. Ik hoor dan van anderen dat de kinderen mij aanwijzen als “de schuldige”, de boeman. Het is mijn schuld dat hun ouders gingen scheiden en zij “in armoede” moeten leven.
In armoede, ik glimlach….
Ik neem het ze maar niet kwalijk, ze weten niet beter. Ze gaan altijd nog op vakantie, weekendjes weg, naar pretparken.
En ik… ik ga in armoede en in stilte naar de voedselbank. Dat vertel ik ze maar niet.
Een succesje…
Hoe triest ook eigenlijk, als de rechter ons verzoek toewijst en een bijzonder curator benoemt.
Terwijl ik dit schrijf is het december 2017. En ik blik terug op ruim anderhalf verdriet, getouwtrek, rechtszaken, blogs, verwijten, allerhande emoties, herinneringen.
Kerst staat voor de deur. Het is de tweede Kerst en Oud en Nieuw die ik niet met mijn kinderen mag vieren. Geen uurtje zelfs……. niets..
Even denk ik terug aan de datum dat het allemaal begon, 2 april 2016.
En weer….. is het zo stil in mij……..
Op 2 april 2016 werd haar leven als donderslag bij heldere hemel bruusk omgegooid. Haar kinderen werden ontvoerd door hun vader, die zich met kinderen verschanste op diverse plekken om er zeker van te zijn dat hij zijn psychologische oorlogvoering kon voortzetten. De mindgames gingen door, maar zonder kinderen. Hij bespeelde diverse instanties, later jeugdzorg, en komt er tot op de dag van vandaag mee weg. Frances blogt om awareness te creeëren voor de Complexe Scheiding (vechtscheiding) met ouderverstoting. Zo’n ernstige vorm van ouderverstoting dat de kinderen niet meer weten wie hun echte mama is. In het Amerikaans is dit bekend onder PAS (Parental Alienation Syndrome) Kinderen zitten in een spagaat, een loyaliteitsconflict. Dit kan elke ouder overkomen. Binnen 1 dag. Net als Frances….van 5 naar 1…in 1 dag.
Lees alle blogs van Frances.
Reinoud Jager - 16 aug 2018
Fijn dat je deze blog hebt geschreven. Ik ben een vader en herken deze situatie. Ik heb twee dochters, waarvan ik met één weer contact heb. De 'actief' verstotende dochter zit nog in een pleeggezin, waarvan de moeder de hartsvriendin was van mijn ex. Daarmee is geen enkel contact. Complicerend is dat nadat de kinderen door RvdK zijn weggehaald bij hun moeder, moeder ook geen contact meer wilde met de kinderen. En dat kan dan ook zo maar. Ik hoef je mijn verhaal niet te vertellen. Ik heb een boek geschreven, onder pseudoniem: Martin Boetselaar, met als titel Verstoten. Dit jaar verschenen (rondom de dag van deze blog). De reacties van de lezers zijn bemoedigend. Via een aantal mensen die meer bekend zijn met jeugdzorg kreeg ik de tip om het als een casus te gebruiken naar Jeugdzorg. Ik wil proberen hiermee mee aandacht krijgen voor de hartverscheurende situatie van de verstoten ouder. Misschien een casus waarover m.n. Jeugdzorg van kan leren. Ik ga proberen het ministerie te benaderen, ik zoek in een weg om deze idiote situatie te kunnen veranderen. En mijn dochter waarmee ik geen contact meer heb: eerlijk gezegd heb ik haar toch los gelaten. Na 4 jaar verdriet is het wel genoeg. Lieve groet, en sterkte met jouw situatie. Reinoud Jager
Ellen - 23 nov 2022
Beste 'lotgenoten ouders', Wat een aangrijpende verhalen. Ze troosten mij een beetje in mijn verdriet om het geen contact hebben met mijn 24-jarige dochter. Al bijna 2 jaar wil ze mij niet zien. Ze maakte mij daarbij de vreselijkste, onterechte verwijten. Hoe pijnlijk ook, ik wilde en kon haar egoïstische opmerkingen en manipulerende gedrag niet meer accepteren. Ik werd er namelijk stapeldol en ziek van. Helaas zie ik bij haar dezelfde karaktertrekken als bij haar narcistische vader. Ik hoor van mediums dat ze zich schaamt voor haar gedrag, dat ze de situatie niet echt begrijpt en dat we over 7 jaar weer contact zullen hebben. Ik heb dit jaar toch 3 contactpogingen gedaan, waar totaal niet op wordt gereageerd. Het doet pijn en maakt machteloos. Hoe laat je je kind liefdevol los? Het is een rouwproces met een levend verlies. Wie heeft tips?
Ans - 23 apr 2023
Dag Ellen, wat een verdriet is dit, niet in woorden uit te drukken, ik ben zelf 70 jaar en heb nu sinds 3 jaar geen contact met mijn beide kinderen, alles lijkt erop dat mijn dochter verborgen narcisme heeft, haar broer als flying monkey gebruikt, ik lees er heel veel over, dat troost me een heel klein beetje, want niemand snapt je, omdat dit zo onbekend is, narcisme, machteloos zijn we, misschien een praatgroep om je verdriet te delen en het er over te hebben samen
Yennester - 7 sep 2018
Met tranen in de ogen gelezen. Zowel in mijn ervaring als moeder, als oma heb ik hartverscheurende dingen meegemaakt. Het verdriet is intens, onbegrepen, onbespreekbaar. Het is een rouwproces wat niet kan aanvangen, dus ook geen einde kent. Je staat eeuwig in de wacht..... En....................inderdaad....et is zo stil in mij......steeds meer verstil ik.....omdat het niet meer te bevatten is, niet meer uit te leggen, er weinig mensen zijn die mijn volledig verhaal, leven kennen......en ik niet meer de energie heb steeds opnieuw te beginnen....
Monique - 14 apr 2023
Hai Ellen, Jou verhaal lijkt zo op mijn verhaal,mijn 22 jarige dochter heeft precies hetzelfde gedrag naar mij toe ze word volledig gemanipuleerd door haar narcistische vader die nog steeds na jaren uit elkaar te zijn wraak neemt dat ik de relatie heb verbroken.Nu bespeeld hij mijn dochters door ze te verwennen met dure spullen en geld en manipuleerd en hersenspoeld mijn dochters op zo een manier dat zij nu zo ver zijn dat ze het contact met mij verbreken ik sta machteloos en ben zo verdrietig en leeg van alle ellende die ik hierdoor al jarenlang moer meemaken Frances heeft het mooi verwoord zijn Haat voor mij is sterker dan zijn liefde voor de kinderen.Ik ben hierdoor al jaren aan het strijden met mijn ex en de kinderen ik krijg ook de ergste verwijten naar mijn hoofd oa dat ik in de slachtofferrol zit en nu weer het nieuwste dat ik een stoornis zou moeten hebben..Het doet mij zoveel pijn om dat te moeten horen van mijn kinderen en het ergste is dat zij dit ook geloven van mijn ex..Ze zijn compleet vergeten dat ik toen ze klein waren altijd alles alleen moest doen en eigenlijk hun vader nooit aanwezig was voor hen. Helaas ben ik nu ook een verstoten ouder,mijn jongste dochter woont nog bij mij ze is pas 18 geworden maar het is geen leven ze negeert mij compleet en we praten niet meer tegen elkaar er valt geen land meer mee te bezeilen zo erg word zij beïnvloed door haar vader en haar zus. Ik ben klaar met strijden ik ben nu 51 jaar en ben niet van plan om ziek te worden van de jarenlange stress ook al doet het ontzettend pijn ik ga door met mijn leven en probeer te genieten samen met mijn vriend.Ooit gaan ze wel tot inkeer komen daar houd ik mij dan maar aan vast.
Frances - 11 sep 2018
Yennester en Reinoud, bedankt voor jullie reacties. Wat vreselijk om te lezen dat jullie ook zulke nare ervaringen hebben. Hou vol ! Ik hoop dat onze kinderen, kleinkinderen ooit de waarheid zien. Sterkte !!
Noor - 13 sep 2018
Oh, wat vreselijk herkenbaar. Mijn zoons willen mij inmiddels niet meer zien, want ik schijn een leugenachtig, manipulatief wijf te zijn. Dat vader en zijn vriendin me publiekelijk en zonder enige reden zwart maken is normaal, dat heb ik verdiend, zeggen ze. Mijn dochter zit overal tussen en snapt er niets van, zij is juist dol op mama - zoals mijn jongens vorig jaar ook nog vonden. Maar nu ze hun handen vrij hebben beginnen ze met mijn meisje.Hulpverlening staat machteloos, je kunt ouders immers niet dwingen om informatie te delen, om de ander niet zwart te praten waar de kinderen bij zijn, om kinderen met hun ouder te laten communiceren als ze dat niet willen. Mijn kind fietst langs me, met een grote grijns, rembewegingen makend, maar uiteindelijk toch besluitend om door te rijden. En vader mailt vervolgens dat mijn zoon helemaal geen contact met me wil. Ik rouw, en hoop, en probeer toch iets te verbeteren, en maak me zorgen om mijn laatst overgebleven kindje. En ik breek mijn hoofd over waarom mijn ex toch zó reageert. Ik begrijp het niet. Ik begrijp niets meer, en wacht op mijn liefsten.
Frances - 18 sep 2018
@reinoud ...ik zou jouw boek wel willen lezen. Heb er al verschillende gelezen zowel van professionals als ervaringsdeskundigen. Ben zelf ook met een boek bezig. Met een groep andere ouders zijn we naar de tweede jamer geweest. Dit was vlak voor het reces. De moties hieromtrent zijn aangenomen. Bijv handhaving wet, straffen. Er wordt al heel veel gedaan en georganiseerd voor en door (groot) ouders. Ik heb je gegevens van de redactie ontvangen en zal een dezer dagen contact met je opnemen.
Sophia - 18 sep 2018
Lieve Francis, Wat een hartverscheurend verhaal en wat vind ik het erg voor je dat je dit moet meemaken! Ook voor je kinderen. En voor iedereen die dit of vergelijkende dingen meemaakt. Ach dat ze zo als robots aanvoelen, wat is dat erg! Ja, ze moeten hun gevoel op slot zetten, anders overleven ze niet. En ja ... ik ben er ook één voor wie ouderverstoting begonnen is. Mijn jongste zoon is met een enorme baal vol leugens over mij, waarop mijn ex en de directrice van mijn zoons basisschool zéker 17 jaar hebben zitten broeden, naar zijn narcistische vader gestuurd. Al vanaf januari dit jaar. Iedere keer zijn er smoezen waardoor ik mijn zoon niet te zien krijg, ik word straal genegeerd door zijn inmiddels middelbare school, krijg geen dossiers toegestuurd en 0,0 informatie over hem ... en jeugdzorg lacht in z'n vuistje. Daarom was ik zo blij dat jij dat (denk ik) gewéldige idee had om professioneel te laten uitzoeken waarom je kinderen zo'n weerstand tegen je hebben. Ze kunnen de spanning niet aan, want je ex trekt aan ze en jij niet. En dus gaan ze met hem mee, omdat ze dan enige rust hebben. Wellicht zijn ze ook bang om tegen hem in te gaan, wat ze bij jou niet zijn. Ik hoop dat dat er ook uitkomt bij jullie (de waarheid bedoel ik) en ik ga dit ook eisen! Heel, heel veel succes en sterkte en ik hoop dat je je kinderen heel snel weer in je armen mag sluiten!
Rebekka - 27 sep 2018
gelukkig is mijn dossier gesloten bij jeugdzorg gisteren. mijn kinderen wensen geen contact ook kan niets uitpraten en ik krijg binnenkort eren afsluit rapportage van jeugdzorg in de bus. ze kunnen de kinderen niet dwingen mee te doen aan therapie. hoe is het moeilijk dat er niet aan waarheidsbevibdingen wordt gedaan mijn kinderen vast zitten in emotionele chantage bij hun narcistische vader en ik als labiel wordt afgeschreven. tegenwoordig worden leugenaars op handen gedragen en de waarheid wordt als dwaas en zwak afgeschreven. Dit zijn de laatste dagen, ik heb alles in de handen van God gelegd want alleen kan ik dit niet dragen....wat een onrecht. en dat er geen dingen uitgepraat kunnen worden en de leugen wordt geloofd dat is een steek door mijn bloedende en verscheurde moederhart.... wie kan mij helpen en ondersteunen....een huilende moeder die zielsveel van haar kibderen houd en niet zonder hun wil. 0640232628
Nieuwe Stap - 27 sep 2018
Jeetje wat afschuwelijk Rebekka. Frances zal contact met je opnemen. Ontzettend veel sterkte!
Daniella - 16 okt 2021
Beste Rebekka, met tranen in mijn ogen en pijn in mijn hart heb ik jouw verhaal gelezen. Ik zit nog midden in het traject van hulpverlening en herken de onrechtvaardigheid van je constant moeten verdedigen tegen de leugen. Alleen dragen is onmogelijk, dankbaar dat God erbij is en toch zo hartverscheurend, dat dit naast elkaar bestaat vind ik soms heel moeilijk. Ik weet niet in welke fase jij je nu bevindt en of je nog behoefte hebt om contact te hebben met een lotgenoot. Ik zou graag met je in contact komen, als jij daar ruimte/behoefte voor/aan hebt. Vriendelijke groet en Gods zegen, Daniella
Dy - 15 feb 2023
Lieve Danielle, kan je mij iets meer vertellen ben O opzoek naar lotgenoten en hulp.
Yvette - 11 okt 2018
Beste Frances, Wat een herkenning! Ik ben de vrouw van een vader die verstoten wordt van zijn drie kinderen. Ik heb nu 6 jaar gezien hoe de moeder exact alles gedaan heeft wat de definitie van ouderverstoting is. Het is verschrikkelijk. Zou je mij kunnen zeggen welke moties aangenomen zijn in de tweede kamer? Ik kan het zelf niet vinden. Het is zo broodnodig dat dit strafbaar wordt gesteld en daarmee écht het belang van de kinderen voorop komt te staan.
Frances - 12 okt 2018
Hi yvette, via de site van de tweede kamers alsmede via diverse Facebook groepen kun je de moties terugvinden ...hierbij motie 27 https://www.tweedekamer.nl/downloads/document?id=24612e51-c157-4872-89dd-34bec9a34f77&title=Motie%20van%20het%20lid%20Van%20Nispen%20c.s..pdf
jm - 14 okt 2018
Ik wacht haast 2 jaar op mijn meiden van 15 en 17 jaar, ze appen, maar komen amper langs, ben gevlucht voor hun vader voor de jongste dochter die bang voor hem was nu woon ik alleen in een gat zonder baan geld auto hondjes ben alles kwijt behalve mijn hart dat klopt voor mijn kinderen de tijd stond stil toen ik de deur daar dichttrok. Ik hou me sterk maar soms stromen er tranen van verdriet, zeker als ik na maanden zie hoe ze gegroeid zijn zonder mij. Hulp is steeds bij mijn ex bezig ouderverstoting gaat door en ik doe alles alleen hier. Omdat ik seizoenswerk had en amper thuis was, krijg ik via jeugdbeschermingsplein twee telefoontjes waar ze wat inspreekt maar ik zie niemand, ik reageer op een concept maar krijg nul feedback, ze schuiven informatie onder de neus van een 17 jarige die zo zaken leest die haar niks aangaan enz enz, Een verdienmodel dat is wat het is ze dwingen mij in een hoek ots waar ik niet in wil maar dat is dan weer raar natuurlijk als ik dit zeg. Als ik teveel verwacht van hulpverleners is dit ook raar maar als ik er niks mee te maken wil hebben blijkbaar ook gevreten heb ik het in elk geval. zolang ouderverstoting bestaat krijgen zij geld , mooi toch!
Leontine - 19 okt 2018
12-03-2012, Mijn zoon Tom van 11, al die jaren opgroeiend in mijn liefdevolle gezin met 2 zussen en een broer. ( Uit een eerdere relatie.) Mama, ik wil je nooit meer zien. Je mishandelt mij en ik ga bij papa wonen. En daar ging hij. Jeugdzorg vond mij labiel en waar rook is, is vuur. Drie kinderen bleven verbijsterd achter, daar ging hun broertje, ons nakomertje en cadeautje. Al 6,5 jaar is hij uit ons leven. Niemand wil hij meer zien. Wat een verdriet, en nee... het slijt nooit. Ik ben er aan gewend geraakt om te leven met de pijn. Iedere dag opnieuw. 11 december wordt hij 18 jaar. Ik mis hem, wij missen hem. En ja, niet alleen vaders maken dit mee. Ook moeders en doordat we in de minderheid zijn, wordt dit vrijwel nooit benoemd. Voor alle vaders en moeders die dit meemaken kan ik geen bemoedigende woorden bedenken. Die zijn er niet. Heel veel sterkte en misschien ooit ....
Do - 4 nov 2018
Lieve medemoeders (en vaders), Wat een herkenbaarheid. Vandaag is mijn oudste zoon jarig, 16 jaar en al de tweede verjaardag die ik niet met hem kan vieren. Ik voel me vandaag echt intens verdrietig. Van de ene op de andere dag heeft hij ook besloten mij niet meer te willen zien. Hij trok altijd al meer naar zijn vader maar dat hij ineens zou besluiten mij niet meer te willen zien 1,5 jaar geleden doet nog elke dag pijn. Mijn hart huilt. Mijn jongste zoon voelt zich in het nieuwe gezin van zijn vader buitengesloten en heeft daar ook veel verdriet van. Dat is ook vreselijk moeilijk om te zien als moeder. Vandaag is voor mij het gemis enorm, want er is ook niemand die er aan denkt, of er iets over zegt. Inderdaad de rouw om iemand die niet overleden is. Sterkte allemaal...
Jan - 4 dec 2018
Vreslijk allemaal. Het lijkt ook wel of advocaten, jeugdzorg en anderen allemaal meehelpen aan ouderverstoting. Ik zie mn kindren al jaren niet meer en mijn ex heeft alles onder controle. Ze kan haar spel vrijuit spelen. Een vriend van mij gaat deze maand scheiden en ik hoor hoe de voorbereidingen al worden getroffen. Het is precies alsof ik mijn eigen verhaal weer beleef. Maar het bizarre is dat de advo ook precies dezelfde handelingen verricht door zijn ex in de kaart te spelen. Ik hoor weer dezelfde teksten opgehoest worden!!! Zooo bizar. Praten ze elkaar allemaal na ofzo? Hoe is dit mogelijk! Ik heb een nederlands boek over ouderverstoting online gekocht van Monique K . En inderdaad ook daar werd werd mijn idee bevestigt. Nog meer herkenning! Het is dus gewoon zo dat in dit land mensen dit gewoon kunnen flikken! Je bent dus gewoon vogelvrij en hetvenige wat wij als verstoten ouders kunnen doen is er met elkaar over praten en het bekend te maken! Ik ben boos op mijn ex maar net zo boos op de mensen erom heen die niks doen en haar helpen. Boos op advocaten en jeugdzorg die niet doorhebben dat ouders en kinderen kapot worden gemaakt! Hoelang kan dit nog doorgaan? Hoe lang wordt deze verborgen leed machine nog getolereerd en instand gehouden!?
Anoniem - 4 feb 2019
Bij ons is het een ware nachtmerrie geworden. Vader en stiefmoeder zijn over heel internet zogenaamd zelf het slachtoffer van ouderverstoting. Ze doen er helaas zelf alles aan de kinderen rare dingen te vertellen over mij. Terwijl ik ondanks alles mee werk aan ots. Het begon paar jaar geleden mijn zorgen over daar. Drugsgebruik ,dealen alcohol ga zo maar door. Mijn zorgen waren erg hoog. We hebben daarom ots opgelegd gekregen (gezinsvoogd) zij liep echt tegen dingen aan waar ze absoluut wat mee deed. De gezinsvoogd las alle mails aan mij die hij stuurde. In elke mail word ik compleet onderuit gehaald tevens vermeld wat de kinderen allemaal zouden doen (gebrek aan opvoeding) En hoe goed ze zelf zijn enz enz. Mails waarvan je denkt (hoe kun je nou zoiets over je kinderen zeggen) Psychologische spelletje zijn begonnen! Ze nemen de gezinsvoogd in cc mee. De eerste mail verdedig je je en dan stop je er maar mee. Verdedigen heeft geen zin. Gemene eraan is ze schrijven dingen over de kinderen en beschuldigen mij van dat ik de kinderen belast. Alles wat ik lees omtrent de kinderen kan ik niet eens bespreken. Omdat ik juist mijn kinderen niet wil belasten met de uitspraken van de vader. Gekke is dat de vader in verleden amper weinig naar de kinderen omkeek. We geen strijd hadden maar wel vervelend was dat hij kwam wanneer hij zin had. Als ik hem belde over dingen belangrijke dingen school was zijn interesse er niet! Hij wenkte alles af. 2011 uit elkaar tot 2014 een rommelige samenwerking (maar geen strijd!) En 2014 zijn vrouw komt in beeld en het is 1 grote strijd ! Alle mails bestaan ook uit haar gezamenlijke gezin haar goedheid enz. Het schrijven van de mail is zo mooi in elkaar gezet dat een buitenstaander het zo zou geloven! Psychische spelletjes soms wel 8 per dag! We krijgen helaas een andere gezinsvoogd en alles word blanco de papieren alles. Gekke is dat alle instanties die erop zaten de dingen zagen. En dat ze van stiefmoeder en vader ook allemaal klachten kregen. Behalve deze deze gezinsvoogd kan heel erg goed met vader en stiefmoeder. Zoals hij zelf ook schrijft (stiefmoeder vader en de voogd liggen op 1 lijn) En dat blijkt inderdaad uit alles. Ik krijg mails waarin ik uitgescholden word naar beneden gehaald. Kinderen worden neergezet als van alles en nog wat! Hij gebruikt de mails die die mij schrijft als zijne om naar haar toe te bewijzen dat ik slecht ben enz enz. Ik loop telkens op mijn tenen. Werk overal aan mee. Hij scheld maakt ruzie. En enigste wat de gezinsvoogd zegt is beiden hebben jullie strijd. Snap er helemaal niks van dat dit allemaal zo kan. Valse meldingen maken ze nota bene amk door moeder van vader zelf!) Nota bene (bij elkaar geraapte verhalen die goed passen bij vaders zogenaamde uitspraken) Kan allemaal en jeugdzorg laat dit allemaal gebeuren! Nu wil hij nota bene de kinderen bij me weghalen!! Ze schrijven nu dat het beter is dat ze weggaan bij mij. Eerlijk een vader die zon hekel aan de moeder heb die hekel inderdaad boven de liefde van zijn kinderen verkiest (geen goed woord voor over !) En ik maar op mijn tenen lopen vriendelijk doen over vader terwijl ik zulke mails krijg. Hoe kan het zo zijn dat de nieuwe gezinsvoogd er komt en vader erger word? Word het gevoerd? Waarom? Waarom wil je kinderen weghalen uit een vertrouwde omgeving? Waarom? Omdat je zo'n hekel heb aan de moeder ? De kinderen probeer ik in alles te ontlasten. Ondanks ze terug komen met wat papa over mij zegt. Dan zucht ik en zeg ik vaak jammer dat papa zo praat niks van aan trekken. En vervolgens een mail met de omgedraaide wereld. Kinderen zien hem en zijn vrouw drinken. Ik reageer er niet op. Maar krijg mails met dat ik zeg dat hij een alcoholist is (waarom?) Kinderen zien het zelf ik negeer het en ik krijg alvast de schuld met wat ze zelf zien? Die psychologische spelletje zo gemeen ! Binnenkort een rechtbank. Vader heeft een heel groot leugenachtig rapport over mij neergezet. En ik kan me weer gaan verdedigen (voor de kinderen en mij) Het breekt me soms wel op! Maar doe het voor de kinderen 4.5 jaar jezelf verdedigen en de kinderen proberen te ontlasten beschuldigd worden van de dingen die ze zelf doen vreet veel energie ! Moest het even van me afschrijven!
Céline - 19 mrt 2019
Ik zou toch graag ook de andere zijde van ouderverstoting belichten. Tenminste.... De omgekeerde ouderverstoting.... Mijn dochter van ziet nu al 2 jaar haar vader niet meer (niet op eigen initiatief in ieder geval) En omdat ik vrouw ben en mijn dochter haar vader niet meer wil zien, doe ik dus aan ouderverstoting. Mijn dochter is dus nu sinds 2 jaar altijd bij mij en toch herken ik bijna alles wat er over ouderverstoting te lezen is. Hoe kan dat nou 'hoor' ik iedereen al denken... Ik hoef mijn kinderen immers niet te missen... Nee dat klopt.... Maar mijn kind heeft een keuze gemaakt waarvan zij denk dat die goed voor haar is namelijk; vader en zijn vriendin maken zich al ruim 10 jaar schuldig aan ouderverstoting en zij heeft ervoor gekozen om dat niet meer aan te willen horen. Zij mag daar niet over mij praten, ze mag mij niet missen, ik ben een heks, hoer, zorg slecht voor de kinderen, mijn huis is vies en ga zo maar door. Zij kiest er dus voor om dat niet meer te hoeven ervaren, om daar niet meer onderworpen te worden aan een kruisverhoor (zoals mijn zoon van 14 het omschrijft) met suggestieve vragen. Omdat ik vrouw ben en hij zijn dochter niet meer ziet ben ik dus de boeman. Ik wil vechten voor de rechten van mijn kind maar dat kan ik niet. Want dan doe ik precies waar hij mij van beschuldigd; n.l. de omgang met zijn dochter tegenwerken. Ondertussen windt hij de instanties met hun vooroordelen ook om zijn vinger en adviseert Jeugdbescherming Brabant (de voogd) dat mijn zoon gewoon nog meer naar vader kan waardoor mijn kinderen nog minder samen zijn! Ik ben een radeloze, machteloze moeder die haar kinderen nog wel ziet maar geloof mij.... De spanningen, de stress, alle fouten die gemaakt worden, het onrecht, het mijzelf eindeloos moeten verdedigen..... eisen ook hier zijn tol.... En als ik eraan onderdoor ga heeft hij helemaal zijn zin want dan ben ik een ongeschikte moeder..... Zijn haat voor mij is groter dan de liefde voor zijn kinderen.... Hij wil nog liever dat ze uit huis geplaatst worden om zijn zin door te drijven dan dat ze bij mij blijven..... De moeder waarvan ze houden.... In een huis waar geen kinderen mishandeld worden, op geen enkele wijze.... Maar ik vecht door. Ik blijf staan, voor het recht van mijn dochter en het welzijn voor mijn beide kinderen! Sterkte aan allen die een oneerlijke "strijd" leveren! Je moeten verdedigen kost zoveel meer dan het uiten van een leugen....
Frances - 20 mrt 2019
Hallo Céline, wat een strijd toch hè die vader blijft voeren. Hij haat jou meer dan dat hij van de kinderen houdt, dat herken ik. Instanties hebben er geen kaas van gegeten. Je zou een klacht in kunnen dienen bij jbb ? Ik weet dat een journalist krijn heet hij, een zwartboek heeft gemaakt omdat er veel klachten zijn over jbb ( en nog veel meer jz instanties ) Heel veel sterkte !
Joke - 19 apr 2019
Dat is eigenlijk de reden van alle ouderverstoting.... Hij haat jou meer dan dat hij van de kinderen houdt, dat herken ik. En deze haat gaat door tot je dood bent. Na 27 jaar is die haat er nog steeds.....
Joke - 19 apr 2019
Hij haat jou meer dan dat hij van de kinderen houdt, dat herken ik. Deze haat tegen de andere ouder is waar alles om draait. Waarvoor kinderen opgeofferd worden, meegesleurd in deze vernietigende wereld. Deze haat stopt nooit, pas als je dood bent.
Carola Timmer - 16 aug 2019
Wat een immense verdrietige en schrijnende verhalen. Ik herken het helaas en heb binnenkort weer een zitting voor verlenging OTS en UHP. Ook mijn kinderen zitten klem tussen mijn ex man en mijzelf en hoewel ik het niet wil word ik er ongevraagd in mee gezogen. Ik heb nog wel contact met mijn kinderen (weliswaar beperkt maar toch) ik probeer iedere seconde die ik met ze heb te koesteren maar mijn moederhart huilt als mijn kinderen hun armen om mij heen slaan en hun beteuterde gezichten te moeten zien. Terwijl ik dit schrijf voel ik het verdriet, de woede en de onmacht weer oplaaien. Hoe leg je een 11 en 13 jarig kind uit dan hun vader hele smerige spelletjes samen met jeugdzorg speelt. Hoe leg je ze uit dat een gezinsvoogd op geld uit is en het haar geen reet interesseert of ze hun moeder nauwelijks of niet zien? Mij wordt verweten dat ik geen toestemming geef om de kinderen bij hun vader te laten wonen (ze zijn destijds uit huis geplaatst in een mindere periode van mijn leven) maar inmiddels gaat het weer super maar toch kinderen voorgoed kwijt bij de machts en gezag misbruikende ouder. Zoals velen van ons herkennen, de saboterende ouder de hand boven het hoofd houden en de welwillende ouder schofferen! Nare rancuneuze exen, Jeugdzorg en rechters gaan graag in dit gore spel mee. Ik schaam mij als Nederlander diep voor de rechtsstaat " De rechtspraak " zou " De valse rechtspraak " genoemd moeten worden als het om familie(on)recht gaat! Mensen die lotgenoten zoeken om ervaringen uit te wisselen en hun hart willen luchten mogen mij contacten, gegevens graag even via redactie vragen ivm privacy.
Sara - 15 okt 2019
Jammer dat niemand op de hoogte is van het Istanbul verdrag en Vn-vrouwenverdrag. Daarin wordt het bovenstaande als strafbaar gezien! Grevio noem het zelfs vrouwendiscriminatie. Succes met lezen!
Cliff - 9 dec 2019
Hallo lizz hier, wat ik allemaal hier lees komt mij zo bekend voor en bevestigt mijn wantrouwen tegen voogd enz
peter speer - 10 apr 2020
Een droevig feest van herkenning... Wie wil oplossingen met me delen? Is er iets dat wel werkt? Wat zijn goede acties geweest die het probleem een beetje kleiner hebben gemaakt? Peter, vader van drie lieve kinderen, die zich niet laat verstoten!
Leo - 30 mei 2020
Hey frances wat een erkenning, ik vader van zoontje 5j en zit nu midden in jou verhaal met ons leven. Me ex die had zo'n instantie jeugdzorg/bemiddelaar in ons leven geroepen. Of eigenlijk haar leven. En daar is het begonnen, wat een ellende. Mijn ex heb een verhaal vertelt met alleen de wind in haar rug. Om het maar even netjes te houden hier "ze wast graag der handen in onschuld". Ik wis nog van niks tot ik gebeld werd door die mevr. van die instantie met het nieuws dat ik me zoon voorlopig niet meer mocht zien en tientallen regels erbij. WTF. laaiend was ik, Ik zou ze bedreigd hebben gestalkt hebben me zoon liep gevaar ...enz. Hoe kom je hierbij vroeg ik ? Van je ex...zeg ze. Om het even kort te houden, op basis van de leugens van me ex, dus niet eerst even aan mij vragen wat mijn verhaal is. Is er een circus op touw gezet die een strijd zijn aangegaan tegen mij. Leugens, bedrog, samen spel van verschillende instanties waaronder Veilig Thuis, verdraaide verhalen in dossiers en verslagen door de professionals zoals ze zichzelf noemen. Informatie in deze dossiers klopt niet met hoe het echt is gegaan er ontbreekt tekst. Ik ben als een kaartenhuis ingestort, 10 kilo lichter in een paar weken. Ik begon op den duur zelft te geloven dat het allemaal waar was wat me ex zei...ik ging mee in afspraken om maar rust te krijgen en me zoon weer te kunnen gaan zien. Gestrest en depri was ik maar op goeie dagen ging ik toch nadenken en het internet op, op zoek naar informatie. Wat kan ik doen ? Wat moet ik doen? Die instanties maken er een zooitje van dat werd me wel duidelijk. Uiteindelijk ben ik bij het AKJ uitgekomen die me goed geholpen hebben en mij juiste informatie gaf van alle wetten en regels en protocollen van deze instanties waar ze zich helemaal niks van aantrekken, ze komen over alsof dat ze het niks kan schelen wat de regels zijn en vinden dat ze weer een goede daad verricht hebben op papier dan....wie er ook voor heb moeten boeten, liggen hun niet wakker van. Maar ook en kreeg hierdoor snel me zoon weer te zien. Ook ondersteunen ze mij met een klacht tegen deze instantie. Ik overleef het allemaal wel, maar me zoontje, over zijn rug.....hij is duidelijk veranderd in gedrag, gelukkig niet naar mij. En nu nog me ex blijft bezig ..advocaten, aangiftes, instanties, pff.. Maar ik zie door de bomen het bos niet meer en echte persoonlijke hulp is moeilijk. Ik dacht met een advocaat wel het één en ander op te kunnen gaan lossen. Ik heb informatie bestanden dossiers whatapp gesprekken screenshots opnames noem maar op om mezelf te verdedigen tegen haar beschuldigingen. Maar me advocaat krijg ik bijna nooit te pakken, ik heb weken updates gestuurt van de situatie, maar ze is zo laconiek en wil alleen maar meer geld. En doet niks uit dezelfde moet er steeds achteraan zitten. Weet niet of ze allemaal zo zijn of alleen deze .? Wat kan ik nog meer doen? Een praatgroep zou ik wel wat vinden dan kunnen we iedergeval elkaar helpen. Iemand tips?
Nieuwe Stap - 2 jun 2020
Beste Leo, ik heb je net gemaild.
Sharon Salm - 6 jan 2022
Wat een vreselijk verhaal! Ik voel ontzettend met jou mee. Het is zo triest als je als naaste familie ook mee maakt en dat wordt vaak over het hoofd gezien!. Mijn zus heeft een OTS en haar GI is zo partijdig als wat ,aan vaders kant. Na een klacht te hebben ingediend is deze GI ook niet meer behulpzaam aan mijn zuster haar kant maar werkt wel overal in tegen. Als tante van zijn neefje en nichtje maak ik mee wat een tol dit ook heeft op de kinderen, school prestaties zijn wat minder, ze vangen toch soms flarden van gesprekken op en worden daar onrustig van. Het hele OTS proces is m.i een groot touw getrek. Nadat er 1 jaar werkelijk niets aan reële hulp is geboden, is door de rechter besloten dat mijn zus nu aan tafel moet gaan zitten met haar ex, Haar ex die haar heeft opgegeven wegens fraude , kinderontvoering bij de marechaussee, veilig thuis heeft laten bellen en meer van die acties. Alles staat in het teken van hij is de ziele poot en zij een rot mens. Niemand vraagt of vader wel ooit eens 1 cent alimentatie heeft betaald. Hij is hertrouwd zonder de kids te hebben uitgenodigd. Tegen de kinderrechter hebben de kids duidelijk verteld hoe zij geen contact willen, hoe kan je als moeder ,2 tieners dwingen die duidelijke verhalen hebben over hun vader daar heen te moeten als ze niet willen? Mensen vergeten dat het ook een enorme impact heeft op de naaste familie. Ik mag niet weg met mijn neefje en nichtje wat altijd wel mocht en meer van die ongein. Daarnaast zie ik mijn zus zo verdrietig zijn in dit 2 jaar durend traject. Recht is niet altijd recht in Nederland en instanties zijn niet altijd een hulp. Een gezinsvoogd kan meer stuk maken dan er gelijmd kan worden en uiteindelijk ben je machteloos en moet je dansen naar de pijpen van de " hulpverleners". In ieder ander gezin dat geen OTS heeft zeggen mensen dit kan niet en dat mag hij niet doen, maar als je eenmaal onder OTS valt lijken je natuurlijke rechten ineen te vervallen in het systeem. Ik zou met liefde mijn zus haar gezinsvoogd willen aanspreken, iets wat je anders ook zou doen ware het geen GI, maar dat is onmogelijk omdat dat altijd negative weerklank vindt in haar hoek.Ook al heeft het klachtenbureau de GI van mijn zus afgehaald, toch is zij GI gebleven bij haar ex. En de situatie is duidelijk nu vecht zij tegen 2 mensen ipv enkel haar ex. Ik zou een ieder aanraden zich goed te informeren wat je rechten en plichten zijn eer je in ene ondergesneeuwd wordt. Veel mensen ( zoals ook bij ons het geval was) hebben gen idee dat je niet alles hoef t te slikken en wij als familie zijn erachter dat in ons geval de DJGB in Almaar, Noord Holland je niet graag melden wilt dat niet alles wat hun je vertellen een must is! Ik hoop dat het bij ieder die zijn of haar verhaal hier gedeeld heeft goed mag aflopen en ik hoop als dat het geval moge zijn dat ze dat hier ook laten weten. Ieder positief verhaal is wederom en sprankje hoop wat we allemaal goed kunnen gebruiken.
Mirjam - 30 okt 2022
Ons rechtssysteem ìs niet recht en doet geen recht. Toen de wet is veranderd van voogdij naar 1 ouder naar automatisch gedeelde voogdij hebben ze een ketel vol etter op het vuur gezet. Die verandering gaf ruimte om deze narigheden, verdriet en blijvende schade hart hoofd en hoop te laten ontstaan. Waarom niet de beslissing de ouder samen moeten kunnen laten zien dat ze in staat zijn een goede, gezonde en liefdevolle gedeelde voogdij over de kinderen te kunnen hebben? En het ze dan pas toe te kennen ipv direct toe te passen met alle gevolgen van dien(lees bovenstaande hartverscheurende verhalen) voor kinderen en ouder.(En menig grootouders) Ooit was ik het kind dat in een vechtscheiding als machtsmiddel werd gebruikt door mijn moeder, jeugdzorg geloofde klakkeloos elk woord dat ze sprak. Ze wilde mij helemaal niet maar ze wilde ook beslist niet dat mijn vader de voogdij over mij kreeg. En dus hing ze de meest vreselijke en schandalige verhalen over mij op tegen jeugdzorg en de kinderrechter om mijn in een tuchtschool te krijgen. Dat had als gevolg dat mijn vader niet de voogdij kreeg en ik 'kind van de Staat' werd. Omdat ik volgens de kinderrechter bij de zitting op hem niet echt overkwam als het meisje welke werd geschetst in moeders verhalen moest ik dan maar bewijzen dat ik niet een blowende, bushokjes-slopende stelende sletterige onhandelbare puber was en mijn eind-examen in 1x diende te behalen!!! Tot die tijd kon ik elke dag bij mijn vader weggehaald worden. Vaak kwam dan de politie dat doen omdat het zelden zonder verzet ging. Dus elke politiewagen die bij ons door de straat reed, kwam gevoelsmatig voor mij...om mij op te halen...want daar kwam zo'n auto aanrijden... En dan lag ik weer hyperventilerend verstopt ònder de bank. Elke keer opnieuw... En ze reden vaaaak door onze straat....helaas. Ik heb destijds een brief geschreven, geadresseerd aan 'Raad van de Kindervernieling'....hij is keurig aangekomen op het juiste adres. Enja, je wilt niet weten hoe ik mijn examenperiode ben ingegaan...mijn leven hing daarvan af. Toen de uitslagen binnenkwamen op mijn school heeft de directeur in bijzijn van mijn docenten als allereerste de uitslag van mij opgezocht omdat ze wisten wat er vanaf hing voor mij. En ze vonden het een groot onrecht wat zich zo afspeelde in het leven van deze leerlinge. Hun brieven naar de rechter konden niets veranderen aan hun eis naar mij. Godzijdank!....ik was geslaagd.... En een aantal jaren later trof ik mijn man (ex-man inmiddels) en het drama voltrok zich opnieuw....alleen was het deze keer de vader die het leven van zijn kinderen en ex-vrouw tot een hel maakt. Ik wil mijn leven nooit nooit overdoen
B - 9 feb 2023
Dank je,mijn 3 kinderen nu anderhalf jaar niet gezien. 1 kort gesproken via berichten messenger. Ze zei ik hou van je. Daarna opnieuw geblokkeerd. Zoveel pijn. De jongsten zijn bijna 18. Dus.... ik moet ermee leren leven grootste gemis ooit. .