Vakantieplanning van een samengesteld gezin, blog Astrid

Mijn dochter is inmiddels 8 jaar en daarmee al weer een aantal jaren leerplichtig. Daar waar ex en ik vroeger op de meest depressieve momenten van het jaar standaard een verre zonnige reis maakten, ben ik de komende jaren gebonden aan kamperen in Frankrijk. Nou is dat laatste op zich geen straf, maar dochter B. mag volgens de afspraken in het ouderschapsplan tot haar 12^e Europa niet uit. En ook al zou ik dat willen (ja!!!) dan nog is dat in de schoolvakanties niet te betalen. Maar los van het feit dat de bestemming voorlopig Europa is, kan ik na alle leerplichtige jaren nog steeds niet wennen aan het feit dat je in januari iets moet boeken om straks in de zomervakantie een plekje te hebben op die leuke camping.

Als samengesteld gezin op vakantie

Nieuwe liefde M. en ik gaan dit jaar als samengesteld gezin op vakantie. Vorig jaar sloot zijn vakantie met de kinderen naadloos aan op mijn vakantie met dochter B. met als gevolg dat we elkaar 4 weken niet konden zien. Dat niet meer, dus dat we (een deel van) de vakantie gezamenlijk door gaan brengen, staat als een paal boven water. En nou net die paar woorden tussen haakjes geven meteen de discussie weer. Want ik weet niet of ik wel twee weken als samengesteld gezin op vakantie wil.

Qualitytime

Of eigenlijk weet ik het wel. Ik wil het niet. Ik ben vorig jaar twee keer met dochter B. op vakantie gegaan. Op wintersport lees de eerdere blog  en kamperen in Frankrijk. Wat voelde ik me stoer door zelf in de auto te stappen en het hele eind te rijden. Zelf de tent op te zetten. En met name twee hele leuke vakanties te hebben. Qualitytime met een hoofdletter Q. Qualitytime die ik nog een keer wil ervaren. Maar waarvan ik zeker weet dat dat anders gaat zijn als we met z’n vijven op vakantie gaan.

Vroeg boeken…

Voorzichtig opper ik dat we de vakantie daarom misschien maar beter in tweeën kunnen splitsen. Ik eerst een week alleen met B., een week met z’n allen en M. sluit af met een week met zijn kinderen. Best of both worlds, niet in de laatste plaats omdat er geen haar op m’n hoofd aan denkt met z’n vijven in één auto af te zakken naar het zonnige zuiden. Een autoritje van 3 kwartier waarbij broer en zus elkaar op de achterbank afmaken, bezorgt me al de nodige irritaties. En dat 1000 km. lang? No way. Maar dan moet je nu wel een camping gaan regelen, zodat we straks ook 3 weken dat ene idyllische plekje hebben. Hoezeer vroeg boeken nog steeds niet in m’n systeem zit, als we dit willen, moeten we wel.

Versus bonnefooi

Maar M. ziet dat allemaal niet zitten. Hij rijdt altijd op de bonnefooi naar een camping en ziet wel waar het schip strandt. Dat ik dat risico niet wil nemen nadat ik 1000 km in m’n eentje gereden heb, is voor hem niet relevant. Probleem toch opgelost als we twee weken samen gaan? Dan is hij er als stoere man om mij te redden en als een waar alpha mannetje een campingplaats te bevechten. Zucht. Dit wordt nog een lange discussie. Voor heel even ben ik blij dat het nog lang geen zomer is.

Mijn naam is Astrid, ik ben 46 jaar en supertrotse moeder van een dochter van bijna 8. Sinds mei 2015 gescheiden met 50/50 co-ouderschap. De scheiding en de eerste 1.5 jaar daarna verliepen in goede harmonie. Maar sinds ruim een jaar zijn we alsnog in een vechtscheiding beland en ik begrijp werkelijk niet waarom. Sinds kort ben ik wel weer gelukkig met een nieuwe partner, die helaas eveneens verwikkeld was in een vechtscheiding. Voldoende inspiratiebron voor blogs, waarvan ik hoop dat die ooit opdroogt.