De afgelopen jaren heb ik me vaak verbaasd over Erik en hoe hij zijn vaderrol terzijde schuift. Het leek hem niet te boeien, het leek zelfs wel of hij het een soort van opgegeven had. Hij had een minimaal contact met Bob, een redelijk contact met Jens en hij liep vooral te mopperen op Frank.
Ex pakt vaderrol op
Maar nu… ineens lijkt hij het licht te hebben gezien. Vanaf het moment dat ik hem heb gezegd dat Bob voortaan een weekend in de maand bij hem is, neemt hij initiatieven. Hij spreekt af om een keer per week met Bob te gaan hardlopen, in een poging hem in beweging te krijgen. Heel mooi, maar dat is nog echt een stap te ver. Bob heeft er geen energie voor, en het draait uit op een wekelijks rondje met het hondje. Maar ik ben blij dat Erik er zelf mee komt.
Ook bij Frank merk ik dat Erik zich nu positief met hem bemoeit. Ze zitten wekelijks samen aan tafel om vacatures door te nemen, schrijven samen sollicitatiebrieven, oefenen een gesprek. Ik weet niet wat ik hoor. Als ik een paar weken later samen met Frank een banenbeurs bezoek, zie ik met hoeveel zelfvertrouwen hij de mensen benadert, hoe goed hij zijn gesprekken heeft voorbereid. Mijn hart gloeit van trots. En een paar maanden later resulteert het in een vaste baan voor Frank, wat de sfeer in huize Erik drastisch verbetert.
Einde van de tunnel lijkt in zicht
Bob doet weer zijn best op school, en haalt goede cijfers, ook al is hij de helft van de lessen niet aanwezig. Dan ligt hij uitgeput op bed, te moe om iets te ondernemen. Maar als hij weer een goede dag heeft, werkt hij thuis zijn huiswerk bij. Hij lijkt wel net zo hardnekkig als zijn moeder J Ik begin bijna te geloven dat het einde van de tunnel in zicht is. Hij is er nu zelf van overtuigd dat het hem gaat lukken, en zegt ook: “Het gaat goed met mij.” Er zijn nog regelmatig mindere dagen, maar het vertrouwen in de toekomst is er, en goed verankerd ook.
Jens is volledig bezig met zijn studie en het studentenleven. Af en toe komt hij aanwaaien met een tas vol was, slaapt een weekend bij, propt zich vol met gezond en minder gezond spul, knuffelt Doddie helemaal fijn, ligt in een deuk met zijn broer en vertrekt weer voor een week. Of twee. Heerlijk.
Balans tussen begeleiding en tijd voor mezelf
En ik… ook ik ga goed. Met de hulp van de psycholoog ben ik erin geslaagd om mijn rol als hulpverlener steeds meer om te zetten in mijn rol als moeder. Mijn eigen leven te leiden, en de controle langzaam los te laten wat Bob betreft. De balans vinden tussen begeleiding en tijd voor mezelf. Dat was heel moeilijk, maar ook erg nodig. Ik krijg steeds meer vertrouwen in zijn zelfredzaamheid, al moet hij daar nog regelmatig even toe aangezet worden. Maar ik zie hem groeien.
Een liefdevolle relatie
Die herwonnen vrijheid in me heeft – alweer met wat hulp – me gebracht waar ik al een poos naar verlangde: een fijne, liefdevolle relatie. De afgelopen jaren heb ik zoveel over mezelf geleerd, soms met harde lessen. Ik heb boosheid los kunnen laten, mijn eigen handelen onder de loep kunnen nemen, gedachtepatronen en mechanismen in me achter me kunnen laten of bij kunnen stellen. Ik ben nog lang niet klaar met leren, het blijft boeiend. Maar het zorgde ervoor dat ik me echt open kon stellen, het mezelf echt toe kon staan dat er iemand mijn hart kon raken. Een cadeautje, elke dag weer.
Dank je dat je mijn verhaal hebt gelezen, het was een lange reis waarvan het einde nog niet in zicht is. Maar voor mij is dit een mooi punt om alles rondom mijn scheiding achter me te laten, en het hier af te ronden. Want ik ben een gelukkig mens.
Eline is in 2014 na een relatie van 25 jaar gescheiden. Ze heeft een eigen bedrijfje als tekstschrijver en redacteur. De twee jongste kinderen, Jens (17) en Bob (16), wonen na de scheiding bij haar. De oudste, Frank, (19) woont bij Erik, haar ex man.
Eline heeft jarenlang haar, bij vlagen heel erg moeilijke, verhaal met ons gedeeld. Dit is de laatste blog die zij destijds schreef. Lees ook haar andere blogs waarin zij beschrijft hoe zij met haar scheiding en haar ernstig depressieve zoon dealt.
Klik hier om haar boek ‘Einde aan de Duisternis’ te bestellen.
Jan Willem (gastheer) - 6 apr 2018
Bedankt voor je blogs! Fijn om te lezen dat je het geluk gevonden hebt!
B - 6 apr 2018
Beste Eline. Wat fijn om te horen dat het beter gaat. Bedankt voor je blogs die voor mij zo herkenbaar waren. Ik wens je veel liefde rust en geluk voor de toekomst en ik hoop dat Bob zichzelf weer terug vindt. Lieve groet, B.
christien - 16 apr 2018
heerlijk voor je, de rust, en liefde, vaak heeft het ook natuurlijk tijd nodig. jammer dat je niets meer doet op deze site met jouw levenservaring. ik wens je het allerbeste. ik ben blij dat ik je heb leren kennen, en dat ik je heb mogen ontmoeten . veel liefs.
Eline Stap - 16 apr 2018
Dank jullie wel! Christien, ik ben nog af en toe actief op het forum op deze site. Liefs terug!
Anja Mulders - 29 mrt 2022
Beste Eline, jij bent in staat je problemen op te lossen.. en je hebt een druk leven; gezin, werk en je privéleven.. ik ben een vrouw van 57 jaar en zit vol problemen, ik woon in een woonvoorziening en dat gaat best prima.. wel slaap ik veel door depressie en ik stotter ook nog.. Ik heb 6 jaar alleen gewoond in Alphen maar dat ging bergafwaarts.. ik herken bij Bob, hij voelt zich moe en dat ben ik ook, ik voel me zo moe om tv te kijken, soms maar een uur tv per dag.. Ik schrijf Franse verhalen, daar ben ik zo 6 jaar mee begonnen..Verder is het moeilijk om aan een man te komen, door hazenlip.. heb wel 3 relaties gehad maar op het moment voel ik er niks meer voor.. door sexueel misbruik durf ik ook niet snel te vrijen..
Eline - 29 mrt 2022
Hallo Anja, wat naar dat je je zo moe en depressief voelt. Heb je al eens hulp gezocht om het misbruik in je verleden te verwerken?