Menu

Eline: waar is mijn ex man wanneer de kinderen hem nodig hebben?

2 reacties
ex man

Ik zwaai Jens uit, die samen met Erik de laatste spullen in diens auto heeft gepropt. Ik ben blij voor Jens, dat hij aan zijn eigen leven kan beginnen. In een nieuwe stad, met een nieuwe studie, nieuwe mensen om zich heen, waar hij niet meer dagelijks geconfronteerd wordt met een broer waar het nog lang niet goed mee gaat. Hij heeft er onnoemelijk veel zin in, ook al vindt hij het ook een beetje eng. Maar ik heb veel vertrouwen in hem, hij is zo gegroeid.

Ik heb Erik gevraagd of hij nog wel af wil spreken om bij te praten. In januari hadden we bij de mediator afgesproken om eens per maand te overleggen, omdat hij communiceren via app en mail lastig vindt. In de tussenliggende tijd hebben we drie keer bij elkaar gezeten… in bijna negen maanden tijd. Steeds als hij me een verzoekje stuurde om een datum te prikken, riep ik ‘prima!’ terug en deed een voorstel. En de meeste keren bleef het daarna stil. Wekenlang. Dus vraag ik hem wat hij nu eigenlijk wil, tenslotte was die afspraak zijn wens. Hij antwoordt dat hij nu voldoende contact heeft met de kinderen, en geen behoefte meer heeft aan mijn informatie.

Mijn ex man wil het duidelijk niet weten. Hij kan het niet weten, maar de wil is er ook niet. Begrijpen doe ik het niet, hoe kun je nu maandenlang niet willen weten hoe het met je kind is, waarvan je weet dat het al ruim drie jaar in de kreukels ligt?  ‘Hij zegt zelf dat het goed gaat, dat is voldoende’.

De weken voordat school begint is Bob onrustig. Paniekaanvallen met hyperventilatie, slapeloze nachten, geen eetlust. En totaal geen energie. Hoe moet dat straks? Ik lig er zelf ook wakker van. En moet ik Erik hier nu over inlichten of niet? Ik heb zin hem wakker te schudden, door elkaar te rammelen. ‘Kijk dan hoe het met je kind is. Kijk dan. Hij valt weer af, eet nauwelijks, slaapt nauwelijks. Heeft last van angstaanvallen, maakt zich grote zorgen of hij het wel gaat redden. Zie je dat dan niet?’ Ik mis Eriks steun hierin, vind het zwaar om het alleen te dragen. Maar Bob wil niet dat zijn vader ervan weet. Hij wil geen gezeur, geen gezeik, geen gebemoei.

Dus opluchting. En frustratie. En die moet weer even zakken. Tot de dag van de eerste schooldag bijna aanbreekt, en de bom thuis barst. We lopen al weken op onze tenen, en op een avond vliegt Bob in de hoogste boom als ik iets doodnormaals zeg. Hij dumpt woedend al zijn spanning op mij en loopt compleet overstuur het huis uit. Zonder jas, zonder sleutel.  ‘Ik kom nooit meer terug’.

De eerste vijf minuten weet ik niet wat ik moet doen. Verstijfd van alle emoties. Dan kom ik enigszins bij zinnen en bel Pia, mijn vriendin. Ik kan nauwelijks een woord uitbrengen van angst. Zo bang dat Bob meende wat hij zei. Ik durf het huis niet uit te gaan, wat als hij voor de deur staat en ik ben er niet? Maar ik wil ook niet thuisblijven, ik wil hem gaan zoeken. Pia zegt heerlijk nuchter: ‘Plak een briefje op de deur, en ga hem zoeken’.

Ik ben blij dat ik iets concreets kan doen. Ik sta met het briefje in mijn hand en open de voordeur. Bob zit op de deurmat. Hij kijkt me aan, en zegt: ‘Ik kom mijn spullen halen, ik ga weg’. Hij loopt naar binnen en begint hard te huilen. ‘Ik wil je niet meer tot last zijn’, zegt hij tussen zijn tranen door.

Uren later is de paniek weer gezakt. We zitten op het balkon, waar het nog warm genoeg is. Bob is opgelucht dat er weer een stukje spanning is verdwenen. Als we uiteindelijk naar bed gaan, is het weer diep in de nacht. De volgende ochtend zitten we met een houten kop in de auto, maar hij gaat wel naar school. De dag erna ook. Het zijn de eerste voorzichtige stappen naar een toekomst voor hemzelf.

Eline is in 2014 na een relatie van 25 jaar gescheiden. Ze heeft een eigen bedrijfje als tekstschrijver en redacteur. De twee jongste kinderen, Jens (17) en Bob (16), wonen na de scheiding bij haar. De oudste, Frank, (19) woont bij Erik, haar ex man.

REACTIES

B - 2 mrt 2018

Beste Eline, Wat is het toch zwaar en ik herken wederom zoveel. Mijn zoon heeft inmiddels ook de diagnose depressie en medicatie. Trauma door afwijzing BAM! Wilde dit ook niet delen met vader. Bij mij sloeg de paniek en frustratie toe. Ga ik dit nu ook weer alleen doen? NEE!!!! Maar alles wat uit mijn mond komt wuift ex weg en zoon durft het niet. Dus 3 weken geleden afspraak gemaakt en met z'n allen bij psycholoog van zoon gezeten en heeft de psycholoog het uitgelegd aan vader. Hij schrok. Soms snap ik ook wel dat ex er niets van wil weten want zoon laat heel ander gedrag bij vader zien dan zijn veilige thuis maar helaas heeft ex ook niet het vermogen om erover na te denken of er op terug te komen. Wat had ik na het gesprek graag een sorry gehoord. Sorry dat ik je al ruim 5 jaar niet geloof. Sorry dat je het al ruim 5 jaar alleen doet. Helaas.... Sterkte!

Profielfoto van Eline

Eline Stap - 2 mrt 2018

Hi B, dank voor je berichtje! En ja, die sorry ga ik ook niet krijgen... Stiekem wil ik dat wel nog graag, maar ik weet dat het niet gaat gebeuren. Het is een proces om dat te aanvaarden, om die erkenning niet te zoeken bij Bobs vader, maar om die te halen uit het feit dat het nu beter met Bob gaat. Ook nu het contact met Erik weer beter is (gelukkig) is er nog steeds geen woord van waardering geweest, geen dank je wel, geen 'sorry dat ik het verkeerd heb ingeschat'. En dat gaat ook niet meer komen. Ik ga er ook niet om vragen. Ik ben al blij dat het contact aan alle kanten beter verloopt nu. Wat gebeurd is, is gebeurd. De neuzen vooruit. Ook voor jou veel sterkte!

REAGEER OP DEZE BLOG

Laat ook van je horen!

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


− 4 = een




Veel gelezen blogs

Scheiden en nu? Je scheiding aanvragen, hoe doe je dat? Alles wat je wilt weten over alimentatie na je scheiding Partneralimentatie gaat van twaalf naar vijf jaar Alles over partneralimentatie Alles over kinderalimentatie Kinderalimentatie en de nieuwe partner; hier moet je op letten! Alimentatie berekenen 13 tips voor gescheiden ouders 5 super tips voor het opstellen van het ouderschapsplan Co ouderschap, wat houdt dat precies in? Rechten van vader bij de omgangsregeling Toestemmingsformulier om te reizen met kind na scheiding Echtscheiding en hechting bij baby’s en peuters Verwerking van je scheiding Zo heb ik de eenzaamheid na de scheiding overwonnen Wat is een vechtscheiding nou eigenlijk? Wanneer mag ik weer moeder zijn? Frances blogt over ouderverstoting Narcisme in je relatie: herken de 3 fases Gaslighting en narcisme. Hoe ga je daar het beste mee om? Wat doet een mediator nou eigenlijk? Rechten van het kind (12-18 jaar) bij de scheiding Wat is narcisme?

Vlog

Welke omgangsregeling past bij welke leeftijd? Het is een vraag die vaak opkomt wanneer we de complexe wereld van co-ouderschap en omgangsregelingen betreden. Elke situatie is uniek, en het vinden van de juiste omgangsregeling blijft maatwerk. Toch zijn er handvatten om tot weloverwogen beslissingen te komen, gebaseerd op de specifieke behoeften van verschillende leeftijdsgroepen. In Lees verder >
Hoi, ik ben Annelies Hulsker en ik nodig je uit om lid te worden van onze Community om in contact te komen met andere ervarensdeskundigen.
Hoi, ik ben Elske Damen, wij willen je helpen om de periode tijdens en na je scheiding net wat makkelijker te maken, ik wens je veel plezier op deze site.