Er is een tijdje geweest waarin ik heilig geloofde dat na mijn scheiding alle ellende over zou zijn. De scheiding verliep in goede harmonie en we gunden elkaar over en weer een nieuwe, liefdevolle relatie. Een deel van voorgaande zin is uitgekomen, we hebben beide een nieuwe (en voor zover ik dat voor ex in kan schatten) liefdevolle relatie. Alleen heeft in de loop der jaren de harmonie plaatsgemaakt voor niks anders dan haat en nijd. Met als voorlopig dieptepunt zijn volstrekt onaangekondigde verhuizing naar een woonplaats 60 kilometer verderop die de prille zekerheden van onze dochter weer volledig onderuit haalden.
Mijn nieuwe relatie kampt eveneens met de gevolgen van een niet al te harmonieuze afwikkeling van het een en ander. Waar er twee vechten, hebben er twee schuld maar in zowel mijn geval als dat van mijn nieuwe liefde, kijk ik met verbazing naar het gedrag van beide exen. In feite zou het me niks uit moeten maken, hun gedrag, hun verantwoordelijkheid. Maar hun gedrag heeft effect op mijn relatie. En daar baal ik van…..
Die invloed betreft onder andere het feit dat we heel veel praten over alles wat er gebeurt. Niet per definitie de leukste gesprekken. Over het verdriet en de worsteling met de nieuwe realiteit van zijn zoon. Over het pubergedrag van zijn dochter die haar vader niet wil zien. Over mijn dochter die niet aan haar nieuwe 50% woonplaats kan wennen en er geen vriendinnetjes wil maken omdat het er stom is. Over het feit dat ex van nieuwe liefde haar kinderen vraagt of het niet beter is als ik na Sinterklaas gewoon thuis slaap in plaats van bij hun en papa. En of ze niet liever kerst alleen met papa doorbrengen.
Nu hoor ik iedereen denken dat ze dat in het belang van haar kinderen vraagt. Maar na ruim 2 jaar relatie moeten de kinderen ook leren dat ik een vaste waarde ben in hun vaders leven. En dat als ik er fysiek niet ben, dat niet betekent dat ik daarmee ook niet besta en te ontkennen val. Haar actie valt wat mij betreft in de categorie ondermijnend. Het verhuisgedrag van mijn ex valt in de categorie egoïstisch. Ondermijnende en egoïstische acties die zorgen voor verdriet, onbegrip en uiteindelijk miscommunicatie tussen mij en nieuwe liefde.
Ik kan er niks aan veranderen op dit moment. We hebben het beide pittig met alle zaken die spelen in ons leven. Zaken die wat mij betreft te veel gerelateerd zijn aan onze exen. Ik hoop dat hun invloed ooit afneemt. Tot die tijd proberen we ons hoofd boven water te houden.
Mijn naam is Astrid, ik ben 47 jaar en supertrotse moeder van een dochter van bijna 9. Sinds mei 2015 gescheiden met 50/50 co-ouderschap. De scheiding en de eerste 1.5 jaar daarna verliepen in meer dan goede harmonie. Maar sinds ruim twee jaar zijn we alsnog in een vechtscheiding beland. Hoewel ik niet begrijp waarom we het als volwassen mensen zover hebben laten komen, denk ik te weten waar het aan ligt. Sinds een tijdje ben ik super gelukkig met een nieuwe partner. Ook hij is (vanaf het begin af aan) verwikkeld in een vechtscheiding. Voldoende inspiratiebron voor blogs dus, hoewel ik vurig hoop dat die ooit opdroogt.
Papa - 23 mrt 2019
Kinderen hoeven stiefouders niet te accepteren . Kinderen kiezen niet voor nieuwe partners , dat doen hun ouders Dus accepteer het maar gewoon
Lotte - 15 apr 2019
Last van wrok Pappi? Als je niets zinnigs weet te zeggen zeg dan niets. Het getuigd van woede verdriet en onderontwikkeldheid.
Papa - 16 apr 2019
Lotte , misschien heb jij vrede met je nieuwe situatie , dat zou mooi zijn. Ik blijf gewoon mijn mening delen met lotgenoten . Een blik naar mijn dochters doet me beseffen hoe belangrijk ze voor me zijn , en hoe hun levens voor altijd veranderd zijn door een moeder die aan haar 3e relatie begonnen is. Het missen van je kinderen om de week maakt me verdrietig , heel verdrietig. Ben blij dat ik niet als een loopse kangoeroe van relatie naar relatie hop , zonder stil te willen staan bij de gevolgen voor onze kinderen .
nikkie - 16 apr 2019
Ik snap dit soort reacties nooit zo goed. Je beticht Papa ervan dat hij volgens jou niks zinnigs zegt en dat hij dan maar beter niks kan zeggen maar deze reactie van jouw vind je dan wel zinnig? Het is een persoonlijke aanval richting papa maar inhoudelijk draag je niks bij over het onderwerp van deze blog. Had jij dan niet beter op je handen kunnen gaan zitten en jouw reactie achterwege laten OF inhoudelijk tenminste reageren op de blog?
Eline Stap - 23 mrt 2019
Wat een inlevende reactie weer van die papa uit Amsterdam of Brabant. Echt iets waar Astrid wat aan heeft. Ik begrijp je gevoel goed, Astrid. Maar net zoals jouw ex het in zijn eentje mag beslissen dat hij verhuist, mag de ex van je vriend dergelijke dingen verzoeken. Het is aan jouw vriend hoe hij daarmee omgaat. Net zoals het aan jou is hoe jij met jouw ex omgaat. Die banden lopen buiten je nieuwe relatie om. Natuurlijk merk je de gevolgen ervan in je relatie, maar ik zou ervoor waken om je met elkaars situatie te bemoeien. Advies vragen mag, maar volg je eigen pad wat voor jou en jouw kinderen goed voelt. En probeer je in de communicatie zo volwassen en zakelijk mogelijk op te stellen, dus zonder emoties erbij te betrekken. Veel sterkte.
Papa - 23 mrt 2019
Scheiden is een keuze Verhuizen is een keuze Als ouders uit elkaar gaan en de een beslist ver weg te gaan wonen kan dat heel pijnlijk zijn , maar blijft een beslissing waar je als ex niets meer te maken hebt . Empathie en inlevingsvermogen zijn uiteraard belangrijk . Ga eens aan je kinderen vragen wat zij graag willen . En anders simpelweg niet zeuren .
nikkie - 23 mrt 2019
Ik denk dat je nog steeds te veel vasthoud aan je ideaal plaatje dat alle ellende na de scheiding voor bij zou zijn. Je lijkt moeilijk mee te kunnen bewegen in veranderingen die door een ander in gang gezet zijn en ipv meebewegen je de schuld bij de exen neerlegt. Daarmee maak je het jezelf moeilijker dan nodig want wat jij ellende noemt zijn alleen maar situaties waar jij ongewild mee te dealen hebt alleen wil je dat eigenlijk niet. Laat dat plaatje van een "gelukkig nieuw leven met je vriend en alle kinderen blij" varen en leef in het moment. Jij bent de vaste waarde in het leven van jouw vriend, de kinderen van jouw vriend hoeven jou niet verplicht als vaste waarde in HUN leven te zien. Hun vaste waarde zijn hun vader en moeder. Of ze jou ooit als vaste waarde zullen gaan zien zal uit de kinderen zelf vandaan komen en daar kan jij of je vriend geen tijdslimiet aan vast plakken ( of als jullie dat wel doen grote weerstand van de kinderen en kans op slechter of helemaal geen contact tussen de vader (jou vriend) en zijn kinderen. Je kunt wel de vinger wijzen naar hun moeder maar zowel zij als de vader van jouw dochter zijn niet verantwoordelijk om jouw ideaal plaatje in stand te houden. De vader van jouw dochter heeft de keuze gemaakt te gaan verhuizen waar jou dochter het nu moeilijk mee heeft. Wees er voor je dochter en kijk wat jij gezien de huidige omstandigheden voor haar kan doen om haar te helpen. Vingerwijzen naar je ex omdat hij keuzes maakt die jij niet wil helpt niemand. Vergeet niet dat zowel jij als je vriend ook een ex van iemand zijn en ook jouw en zijn keuzes beinvloeden het leven van jullie eigen ex partner, dat blijft inherent aan een scheiding waarbij nog minderjarige kinderen zijn.
Papa - 24 mrt 2019
Mooie reactie Nikkie
Simone - 24 mrt 2019
Mooi en helder verwoord Nikkie. Ik betrap mezelf ook op het “ideaal plaatje” (o.a. Ook een goed en fijn contact met stiefkinderen) maar die vanzelfsprekendheid bestaat niet. Blijven meebewegen, met exen van beide kanten, en zorgen dat je het voor jezelf helder blijft houden. En bovenal blijven communiceren met je huidige partner om te voorkomen dat bepaalde verwachtingen uit het verleden (van je leven met ex) hun eigen toekomst gaan leiden.... Zorg voor je kinderen dat jij inderdaad hun vaste waarde bent en blijft.
Svenja - 24 mrt 2019
Nikkie ??
Ingrid Verhaar - 29 mrt 2019
Hallo Astrid, op een aantal punten zeer herkenbaar verhaal, mijn ex en ik zijn na een relatie van 34 jaar en 1 zoon verder, zeer goed uit elkaar gegaan, niks aan de hand tot zover, al is een scheiding nooit leuk natuurlijk, totdat mijn ex een nieuwe relatie kreeg. Vanaf dat moment ook in een onbegrijpelijke vechtscheiding beland met als gevolg (details laat ik maar achterwegen) dat mijn zoon zijn vader al bijna niet gezien heeft, geen enkel contact. Dus herken je verhaal deels wel. Sterkte met alles. Groetjes Ingrid
Maris19 - 12 jul 2019
Toen ik mijn partner leerde kennen, werd ik al gewaarschuwd voor zijn ex, moeder van zijn 2 kinderen. Nu een paar jaar verder, soms denk ik, waar ben ik aan begonnen. Ze is zo verbitterd dat alles wat mijn partner zegt of doet verkeerd is. Haar wil is wet, wat zij zegt, zo is het. Geen discussie mogelijk. De stress en frustraties die er daardoor zijn, is zo lastig voor mijn partner en mij. Maar voor de 2 kinderen vind ik het verschrikkelijk. Die spanning en ruzies tussen hun ouders. Dat wil je toch niet voor je kinderen. Zij heeft al veel langer een nieuwe partner. Verwerk het verleden, hoe lastig ook en zet je kinderen op plek 1 denk ik dan. Maar ach ik ben maar dat rotwijf waar haar kinderen veel te gek op zijn. Soms zou ik hard weg willen rennen, maar ik hou van mijn partner en zijn kinderen en probeer mijn weg maar te vinden in deze situatie....
Kim - 4 mrt 2020
Het is altijd lastig als er exen keuzes maken die geen positieve invloed hebben op de kinderen of de relatie met je nieuwe partner. Mijn vriend heeft in het ouderschapsplan afspraken rondom verhuizen opgenomen (niet meer dan 15 km van het ouderlijk huis). Zolang er duidelijke afspraken rondom praktische zaken zijn, heb je daar al een hoop mee ondervangen. Over wat de ex van jouw nieuwe partner tegen de kinderen zegt, heb je geen invloed. Ik denk dat je er het beste ook niet tegenin kunt gaan. Doe je dit wel, zullen de kinderen dat als aanval op moeder zien en maakt het de situatie nog moeilijker. Door je eigen visie op het verhaal te geven, val je moeder niet af, maar verdedig je wel je positie. Niet veroordelend of tegensprekend. Bijv. over het slapen na sinterklaas kun je simpel zeggen "Je vader en ik zijn al een tijdje samen en daarbij hoort ook dat ik hier blijf slapen". Hou het gewoon duidelijk en kort. Op deze manier weten de kinderen ook waar ze aan toe zijn bij jullie. Probeer de exen in jullie dagelijks leven er gewoon zo min mogelijk te laten zijn (heel lastig ik weet het), maar hoe meer ruimte je er zelf aan geeft, hoe meer het jullie in beslag neemt.
Mieke - 31 dec 2020
Ook ik zit in een vrij lastig pakket, sinds 8 jaar gescheiden, ex heeft een nieuwe vriendin ( bijna vrouw) en ik heb sinds 14 maanden ook een nieuwe relatie. Sinds dat ze weten dat ik een nieuwe relatie heb zijn ze continu aan het trekken. Ze wonen 80 km verder op. Aan de ene kant wel fijn, want dan staan ze niet continu op de stoep. Ze willen nu mijn dochter groot is haar daar hebben, mijn zoon mag hier blijven want hij is nog te afhankelijk. Ex vindt dat ik genoeg tijd met haar heb gehad en t nu zijn beurt is. Ik moet me altijd aan zijn wensen voldoen, vakanties zoals hij wil, weekendjes zoals hij wil, extra dagen zoals hij wil, maar als ik dan eens wat wil, dan kan t nooit. Hij gaat niet akkoord met nieuwe veranderingen, zoals alimentatie veranderingen en planningen. Ik vind dit erg jammer, want mijn vriend gaat hier nu aan onderdoor. Er is inmiddels een advocaat in geschakeld en we werken er aan, als het niet anders kan dan maar zo. Helaas! Er is waarschijnlijk geen alimentatie verandering mogelijk, omdat hij in april gaat trouwen en dan ook haar 3 kinderen moet onderhouden. We zullen wel zien waar het schip strand. Het geeft me in ieder geval. Veel moet dat er meerdere mensen zijn met zulke dingen.
Caro - 19 aug 2022
Hallo, Ik heb recent iemand leren kennen. Het klikt goed tussen ons maar ik heb een probleem met het feit dat zijn ex nog heel erg present is in zijn leven. Voor hem is er niets aan de hand, ze zijn nog goeie vrienden, vooral voor de zoon. De zoon wordt steeds als excuus gebruikt als ze hem belt om iets te komen drinken op de basket, als ze hem om de haverklap belt voor de zoon (16 jaar). Zijn adres staat nog bij haar maar hij woont ergens alleen op een flat, zijn Facebook account wordt door haar beheerd en ze werken in het weekend samen in de zaak. Hij zegt dat ik niet jaloers hoef te zijn, dat er niets anders is dan vriendschap. Is dat abnormaal dat ik dit niet pik en het daar moeilijk mee heb ?
Caro - 19 aug 2022
Ikzelf ken het probleem van exen niet, deze is 30 jaar geleden uit mijn leven en dat van de kinderen verdwenen. Hij heeft nooit van zijn bezoekrecht gebruik gemaakt, zelfs geen verjaardagskaartje voor zijn kinderen. Ik weet ook niet hoe ik mij moet gedragen, dit is vreemd. Ik voel me een indringer in dit "fijne exen gezinnetje".
Fox - 4 sep 2023
mijn ex is er een van het ziekelijke jaloerse type, ze saboteert mij en mn nieuwe relatie. ik hield nog van mijn ex tot recent en dat heeft geleid tot een een paar keer een rebound met haar...gewoon voor de sex. mijn nieuwe vriendin is daar niet blij mee natuurlijk maar vergeeft het me..ze liet me niet los in al mn losbandigheid en fuck it mindset. mijn scheiding 2 jaar geleden heeft me in een zware dip gestort en nog steeds bepaalt zij soms wat en hoe het gebeurt bewust of onbewust - zelfs verstoren van mijn familidag hoorde daarbij. moord en brand schreeuwen als ik haar maan om weg te gaan en stevig vastpak. rare wezens die exen - ikzelf ben niet heilig maar ik heb altijd gewild dat we niet in een vecht positie komen..dat is ook niet zo maar het lijkt alsof we elkaar nog niet los kunnen laten 2 jaar na dato.