In de vorige blog vertelde ik hoe het kopen van een huis (als je formeel nog niet bent gescheiden) nog niet zo makkelijk is. Spreadsheet-Henkie en Morsige-Jopie hadden ons in hun anonieme kantoortuin met systeemplafond in de gordijnen gejaagd. We besloten eensgezind Henkie en Jopie te negeren en zelf op een geschikte notaris af te stappen.
Simpele vraag …
We waren best wat gespannen bij de notaris. We kenden de goede man niet, ondanks een aanbeveling uit onze kennissenkring. Hij kwam niet uit ons dorp, maar dat zie ik achteraf als een pré (spreadsheet-Henkie en morsige-Jopie van het systeemplafond kwamen wel uit ons dorp, vandaar).
Welnu, mijne dame en heer, wat kan ik voor jullie doen? (Even tussendoor: ondanks dat we van alles hadden gemaild vooraf, valt het me op dat dit soort lieden gewoon ter plekke, al pratend, door de stukken bladeren die ze nog helemaal niet hebben bekeken. Ik moet mezelf dan altijd toespreken niet cynisch te worden door te melden dat ik daar pas antwoord op geef nádat die eerst even zijn huiswerk heeft gedaan.)
Okay, beste notaris, volgens ons is de vraag simpel. We willen gaan scheiden, moeten nog van alles uitzoeken over hoe en wat, maar moeten nu een huis kopen, en dat mag niet op ons beider naam komen te staan. Dat moet helemaal apart en duidelijk worden beschreven zodat we daar later niet opnieuw over in discussie hoeven. We hebben ons laten vertellen (door spreadsheet-Henkie en morsige-Jopie) dat dat niet zomaar kan, dat ons oude contract bindend is?
… met een simpel (maar kostbaar) antwoord
Welnu, mijn dame en heer, volgens mijn inschatting zijn jullie bij je volle verstand en handelingsbekwaam. Dan is het zo dat alles wat jullie nu willen door mij in een contract kan worden gezet. We pakken het oude contract er ook bij en gaan dat helemaal aanpassen aan wat de situatie NU is. Als jullie allebei akkoord zijn met die tekst, dan zie ik geen enkel probleem.
Wat een opluchting en verademing. Er bestaan dus gewoon meedenkende notarissen. Ook hier kan ik weer meerdere blogs over schrijven, wat ik wederom niet ga doen.
We zijn meerdere keren terug geweest, via de mail zijn meerdere concepten de revue gepasseerd, en uiteindelijk hebben we meerdere contracten tegelijkertijd op laten stellen. Update trouwakte, koopcontract #1 (nieuwe woning), koopcontract #2 (overdracht oude woning inclusief waardebepaling oude woning) en nog wat zaken die voor hier niet zo relevant zijn.
Nu pas waren we zover dat mijn vrouw een handtekening kon zetten onder de koopakte van de nieuwe woning. We hebben dit allemaal in een relatief korte tijd voor elkaar gekregen. Bestaande partijen (adviseurs etc) vonden het allemaal maar raar en wisten er geen raad mee, ook de notaris had dit nog niet eerder op deze manier meegemaakt maar wist er wel raad mee.
Het boek ‘Scheiden zonder lijden’
Het is ons gelukt (denk ik) omdat we zelf goed wisten hoe we het wilden hebben. Ik ben mijn vrouw heel dankbaar dat we hier heel goed en open over hebben gepraat zonder dat het zware onderhandelingen zijn geweest.
Ik heb vooraf een boek gekocht over ‘scheiden zonder lijden’ (exacte titel zou ik moeten opzoeken) en dat heb ik ook aan mijn vrouw als cadeau gegeven, met een mooie (hoop ik) handgeschreven opdracht voorin waarin ik uitspreek dat we er hopelijk in goed overleg uit gaan komen.
Dat boek heeft ons geholpen, we hebben vooral gekeken naar de langere termijn (voor de kinderen, een blijvend goede relatie op basis van een gedeeld verleden met mooie momenten) en hebben ons ruimhartig naar elkaar opgesteld vanuit de geest van onze normen en waarden.
In goede harmonie, het zijn maar spullen
We hebben geen discussie gehad over onze materiële spullen (afgezien van de woning(en)). Ik heb gezegd: neem alles mee uit het oude huis wat je wilt, ik ben nergens specifiek aan gehecht, ik vertrouw er op dat je dat in redelijkheid doet en dat ik niet in een leeg huis zal achterblijven.
Mocht je in het nieuwe huis nog onverwacht veel geld kwijt zijn aan nieuwe broodnodige spullen dan ben ik bereid daarvan de helft mee te betalen (en hopelijk geldt dat ook andersom). En zo is het ook gegaan, het vertrouwen is niet beschaamd.
Mario (58) was ruim 30 jaar samen met Angela (55). Nu zo’n anderhalf jaar geleden is zijn huwelijk gestrand. Na een korte maar diepe crisis heeft Mario de weg omhoog toch weer gevonden. De rode draad van deze blogs is dat Mario besloten heeft samen met zijn (inmiddels ex-) partner constructief de gemeenschappelijke zaken te ontvlechten. Op Nieuwe Stap vertelt Mario over een aantal van deze praktische stappen die hij heeft doorlopen.
Lees ook de andere blogs van Mario.
REAGEER OP DEZE BLOG