De eerste maanden kwamen we de corona crisis goed door. Toch hebben we als samengesteld gezin wel een hobbel beleefd. Ik vond het hierin lastig om te weten wat juist handelen is. Ik heb mijn gevoel maar gevolgd maar hoor graag jullie input als jullie behoefte hebben om te reageren.
Met de kinderen in quarantaine
Zelf heb ik helaas Corona gekregen. Erg vervelend maar gelukkig waren mijn klachten mild. Was er snel weer boven op en kon veel thuis werken.
Zal de hobbel beschrijven. De kinderen waren bij ons en gingen ook bij ons in quarantaine. Er is nog wel voorgesteld of de kinderen bij hun moeder in quarantaine zouden gaan. Dit was praktisch gewoon lastig om te realiseren. Ook omdat zij veel werkt en dit niet thuis had kunnen doen. Na de quarantaine zijn de kinderen nog extra naar hun moeder gegaan ipv de quarantaine bij haar te doen.
Ik zelf ging zoveel mogelijk als kan binnen een gezin in isolatie. Daarmee bedoel ik dat ik een eigen wc gebruikte, eigen wasbak. We sliepen apart. En ik droeg een mondkapje wanneer ik wel door het huis liep.
De quarantaine viel zelf gelukkig mee. Ook met zijn vijfen thuis. Natuurlijk wilden de kinderen liever naar school maar er waren weinig tot geen irritaties. Toch netjes 10 dagen lang 🙂
We hebben er maar het beste van gemaakt en zijn in het huis van familie gaan zitten. Zo hadden we ondanks de quarantaine in dat huis even een andere omgeving. Dat is wel fijn als je verder eigenlijk niks mag.
Reactie van moeder
Toen ik moeder liet weten dat ik Corona had kreeg ik appjes in de trant van. “Nou succes ermee”. In ieder geval geen teken van medeleven maar ik denk dat ik ook te veel verwacht. Het ideale van altijd goed met elkaar omgaan is misschien niet haalbaar. Toch blijf ik dat wel jammer vinden.
Er werd door moeder aangegeven dat mijn man enkele ouders moest bellen waar de kinderen nog contact mee hebben gehad. Maar toen mijn man hen belde om aan te geven dat ik Corona had, bleek dat zij al op de hoogte waren gesteld door moeder.
Ik vind dit persoonlijk heel lastig om mee om te gaan. De positie waarin er van mij wordt verwacht dat ik b.v. niet eens mensen zelf kan bellen die ik al geruime tijd ken, ook al is het maar van gezicht op het schoolplein. Ik hou daar rekening mee omdat ik weet dat moeder er moeite mee heeft. Maar voor mijn gevoel gaat dit heel ver. Zeker na 7 jaar. En het feit dat er ook wordt verteld dat ik Corona heb. Dat is dan toch aan mij als ik Corona heb?
Waar doe ik goed aan?
Weet niet goed hoe hierin te handelen. Heb moeder aangegeven dat ik het niet fijn en netjes vind hoe zaken zijn verlopen en het daarbij gelaten. Hierin moet ik voor mijn gevoel echt balanceren tussen wat ik wil zeggen en wat handig is omdat anders de kinderen veel te veel mee krijgen van die onenigheid.
Soms vind ik het jammer dat ik zo slecht ben in een scene schoppen, maar ik weet dat dit natuurlijk ook niks bijdraagt aan iets waardevols voor de kinderen, namelijk en goed contact tussen moeder en mij.
Maar ik hoor graag nog tips of laat het me weten als ik een blinde vlek blijk te hebben!
Gelukkig is de rust er nu weer na de quarantaine periode. Ik heb ondertussen geleerd dat de tijd ook vaak zaken in perspectief zet en in ieder geval de scherpe kantjes van het gevoel af haalt. Hopelijk voor beide kanten. Wat ook altijd een les is die waar is, en die ik nu nogmaals kreeg, is dat je mensen niet kan veranderen en daarin ook moet berusten. Hoe terecht of onterecht mensen je ook behandelen.
We gaan in ieder geval op alle vlakken rustig de kerst in. Dat is wel heel fijn. De gezellige surprises zijn geweest, de kerstboom staat en nu op naar heerlijk rustige en knusse kerstvakantie.
Liefs Lisa
Hoi ik ben Lisa, 37 jaar. Ik heb samen met mijn man een heerlijk jongetje van 1,5 en ben bonus moeder van 2 heerlijke kinderen van 10 en 13. Ik hou van heerlijk eten, samen genieten, reizen, een goed boek en heerlijk buiten zijn. Ik werk 4 dagen als gezinsvoogd bij bureau jeugdzorg. Graag vertel ik jullie over het leven als moeder en bonus moeder en alles wat daar bij komt kijken.
Lees ook de andere blogs van Lisa.
Eline Stap - 22 dec 2020
Hai Lisa, moeilijke situatie inderdaad. Ik denk dat het vooral een taak voor je man is om met zijn ex hierover te overleggen. En dan zou ik het met ik-boodschappen doen, zonder verwijten maar vanuit hemzelf, wat dit met jullie doet. Ik vind het ook te ver gaan dat iemand anders berichten over jouw gezondheid doorgeeft, dat is alleen aan jou zelf. Fijn dat het bij milde klachten bleef, en dat het goed is afgelopen.
Vader - 24 dec 2020
Hoi Lida, Volgens mij is het niet zo moeilijk. De kinderen van je man hebben 1 moeder en 1 vader. Als er communicatie plaats moet vinden aangaande de kinderen dan gebeurd dat tussen moeder en vader. En niet van nieuwe partner richting ex partner. De nieuwe partner heeft gewoon geen enkele betrokkenheid in het leven van de ex partner. Als er irritaties zijn dan zeg je dat tegen je man en kan hij handelen rochting de moeder van de kinderen. Als je die hoofdregel aanhoud dan is het volgens mij voor iedereen het duidelijkst.
Iris - 24 dec 2020
Ligt er ook aan wat de situatie bij Lida doorgaans is toch? Als zij weleens proberen contact te hebben kan dit ook juist gek zijn als dat alleen via vader gaat. Dit soort contacten zijn niet alleen maar strijd en kommer en kwel. Hoewel dat op deze site wel zo lijkt :). Mijn stiefmoeder en de stiefmoeder van haar dochter (dus mijn stiefzusje, ingewikkeld :)) hebben een heel lieve band bijvoorbeeld, niet super close, maar mijn stiefmoeder respecteert volgens mij heel sterk dat de 'extra volwassene' daar is voor steun aan haar kind oid. Bij hen onderling überhaupt voel ik meer dankbaarheid naar elkaar dan strijd. Dus mijn conclusie is dat het bestaat en het veelzijdiger is dan een standaard regel dat je niks met een ex te maken hebt :). Echter, als iemand er emotioneel niet helemaal aan toe is nog om zonder 'beladenheid' naar de ruimte van de ander te kijken geeft dat wel stress volgens mij. Maar het is wel een lastige balans vind ik. Ik zou zeggen, dwing niks af en probeer in de gaten te houden wat op de lange termijn zo min mogelijk stress geeft. Probeer, maak fouten, leer ervan,blijf integer. En houd de kids uit het gedoe wat de fouten oplevert :), maar dat doe je vast. En meer kun je niet doen volgens mij.
Iris - 24 dec 2020
Ho, Lisa. Sorry. Ik nam de Lida over.
Tessa - 24 dec 2020
Communicatie inderdaad het liefst via je eigen partner, maar ergens is een grens en het is niet zo dat je dus nooit iets rechtstreeks kan communiceren over die grens. Niet in boosheid, niet uitwijden, maar even kort aangeven dat dit de grens was en er een volgende keer niet meer overheen te gaan. Op het moment dat er geen betrokkenheid is vanuit de andere partner, dan is het prima, maar dat doet ze hier toch wel en het is niet enkel dat de ex van je partner wel zich met jou mag bemoeien en dit andersom altijd moet worden tegengehouden. Dit is mijn mening. Ik vind dat je het heel goed hebt gedaan.
Vader - 26 dec 2020
In mijn ogen heeft de ex partner eigenlijk helemaal niks met de nieuwe partner te maken. Overigens heb ik ook niks te maken met wat mijn ex met de kinderen doet bij haar. Uiteraard zolang dit niet schadelijk voor de kinderen is. En de nieuwe partner hoort wat dat betreft bij wat er bij haar gebeurd. Communiceren over en overdracht van de kinderen doe ik uitsluitend en alleen met de moeder van mijn kinderen. Voor mij heeft de nieuwe partner geen rol voor de kinderen. Hij moet alleen zorgen dat zij en ik geen last van hem hebben. Uiteraard geldt dat ook andersom voor mijn vriendin. Die hoort bij mijn leven. Er zijn 1 vader en moeder, geen stief- of bonusmoeder of vader....
nikkie - 26 dec 2020
Waar jij nu tegenaan loopt Lisa is waar veel nieuwe partners tegen aan lopen en dat is "welke plek is er nu voor mij in het geheel?" Ik heb dat hier op de site al vaker benoemd als territoriumdrift. In jullie geval geeft moeder een duidelijk signaal ( territorium) af dat school iets is voor alleen de ouders want zij geeft aan dat vader dan de betreffende ouders zou moeten inlichten. ( dat zij dat vervolgens zelf doet is een communicatie dingetje tussen hen dat zullen ze in de toekomst beter met elkaar moeten afstemmen). Jij zit er met jouw gevoel anders in want je vind eigenlijk dat je na 7 jaar wel rechten hebt opgebouwd om zelf jouw plekje op het schoolplein in te nemen en daar gaat het nu bij vele gescheiden mensen met nwe partners fout. Want wie bepaald nu eigenlijk wanneer nwe partner meer rechten zou krijgen om plekje op te eisen als het gaat om de kinderen van partner. Als je de regel aanhoud dat schoolzaken, schoolpleinouders ed bij de biologische ouders thuishoren hoef jij je niet af te vragen hoe je zou moeten handelen en hoef je de ex niet te appen dat jij zaken niet netjes vond gaan. Laat dat verder bij de vader en de moeder.
William - 26 dec 2020
Ik begrijp ook die drang niet van de nieuwe partner om te willen communiceren met de ex-partner van de partner; laat ELKE communicatie - en vooral wat de kinderen betreft - over aan de ex-partners, dat is dikwijls al moeilijk genoeg; schoolterritorium is één van de gevoeligste punten. En neen "Vader", stief- of bonusouders kan je niet weg wensen, ze zijn er nu éénmaal. Als bonusouder heb je een eigen rol, namelijk een luisterend oor en beschikbaarheid voor als de kinderen daar behoefte aan mochten hebben. En je eventuele mening of advies geef je enkel aan jouw partner (als de kinderen er niet bij zijn). Gesproken uit ervaring, ik zelf 2 stiefkinderen en 3 eigen kinderen.
Iris - 26 dec 2020
Volgens mij is dat echt geen generiek advies maar afhankelijk van de eigen context. Mijn eigen vuistregel is dat de afstand zo groot is als de afstand van degene die de grootste afstand wil (in contact tussen 2 mensen). Echter, voor kinderen is het wel moeilijk te volgen als bijv nieuwe partner de kinderen niet zou mogen ophalen van school wat hierboven genoemd wordt. Nieuwe partner staat wel naast partner in ogenschijnlijk zorgende rol voor kinderen (voornamelijk als ze jonger zijn), dat kan best verwarrend zijn. Daar zou ik vanuit kindperspectief als ouder wel over nadenken. Kinderen snappen die 'territorium drift' volgens mij niet zo goed die Nikkie omschrijft, is potentieel vooral stress voor kinderen.
nikkie - 27 dec 2020
Territorium drift is echt niet potentieel vooral stress voor de kinderen. Territorium drift is iets natuurlijks wat altijd al bestaan heeft. Het is na de scheiding en voor nwe partner juist de kunst om hier een balans in te vinden. Maar als er ontkend word dat er territium drift is zal er ook geen balans in gevonden kunnen worden en word het vingerwijzen naar de ander en dat dat kan dan wel degelijk stress voor de kinderen opleveren.
Iris - 27 dec 2020
Ik noemde de territorium drift, maar mijn reactie was eigenlijk het meest nog gericht aan de omschrijving over de rol van nieuwe partner voor kinderen in verschillende reacties. Als er terretorium drift is zou ik het ook zeker niet ontkennen, dat bedoel ik bijv. met de afstand zo groot houden als degene die de grootste afstand wil. Houd je er geen rekening mee dan levert dat nog meer complicaties in contact op. Hoe je er ook over denkt als nieuwe partner, de ouders zijn daarin wel verantwoordelijk denk ik. Ouders bepalen wie betrokken is bij school ed. Dit kun je jammer vinden, maar voor keuzes in daadwerkelijk handelen heeft dat niet de doorslaggevende invloed. Het signaal dat nieuwe partner niks met ex te maken heeft komt op mij te sterk over als het ook genoemd wordt in een context waarin het gaat om de plek van stiefouder in het leven van het kind - ipv dat het blijft bij wie communiceert wat met wie. Lisa schrijft over moeder inlichten over haar coronabesmetting en ouders op school informeren, en in de reacties komt het op mij over alsof ze verder dan dat 'haar plek' wordt gewezen. Daar is mijn reactie meer op gericht. School wordt hier bijv genoemd als ouderzaken, maar school is voor een kind ook vooral een groot onderdeel van diens beleveningswereld. Wat ik mee wil geven is het overdenken welke afstand ouders stimuleren tussen kind en nieuwe partner. Je kunt namelijk ook best snel afstand in de hand werken tussen kind en nieuwe partner. Moeder staat eigenlijk buiten de relatie tussen kind en stiefouder vanuit mijn optiek,moeder kan de relatie hooguit al dan niet ondersteunen. Misschien zou het kind uit zichzelf wel betrokkenheid zoeken met nieuwe partner bij zaken die ouders misschien ouderzaken vinden, maar kinderen hier helemaal niet zo bij stilstaan. Misschien wil het kind wel diens wereld delen op het schoolplein met nieuwe partner en sleept het kind de nieuwe partner mee om dingen of mensen te laten zien op het schoolplein of in de klas. Dan krijgt een nieuwe partner ook contacten op school met ouders bijv. en afhankelijk van hoe dat verloopt kan het best gek zijn als je dan geen contact met hen zou mogen opnemen. Misschien is de nieuwe partner wel betrokken niet omdat de nieuwe parner zich opdringt op moeders terrein, maar omdat het kind graag diens beleveingswereld wil delen. De nieuwe partner is zijlings onderdeel van het leven van in dit geval moeder. Voor de kinderen is nieuwe partner een extra volwassene die fysiek direct aanwezig is. Als kind spendeer je je 'thuis zijn' met nieuwe parner wanneer deze samenwoont met je ouder. Dit kan voor kinderen verwarrend zijn als daarin rekening gehouden moet worden met het aanhouden van de afstand die voor mama prettig is. Misschien houd de nieuwe partner heel netjes rekening met wensen van moeder en houdt de nieuwe partner zelf afstand wat voor kinderen die meer willen ook juist verdrietig kan zijn. Kinderen kunnen er anders inzitten he, ik geef alleen een optioneel extra perspectief vanuit mezelf. Ik had als kind zelf graag een band gewild met met mijn stiefouders die meer was dan 'huisgenoot'. Ik hoop gewoon dat ouders met gevoelens zoals territorium drift ook expliciet mee willen nemen in hun gevoel hoe dit voor hun kinderen is, en welke ruimte zij kinderen expliciet en impliciet geven om de stiefouder de plek te geven in het leven van de kinderen zoals dat ontstaat tussen kind en stiefouder. Kinderen leven met stiefouders samen, en hoe beter dat contact hoe prettiger dat is voor kinderen. Kortom: het generieke van de afstand tussen nieuwe partner, ex en kinderen stuit me wat tegen de borst. Zo simpel en generiek is het m.i. niet, er bestaan ook alternatieven.
Tessa - 27 dec 2020
@iris: mooie reactie, ik zou willen dat meer mensen er op deze manier naar zouden kunnen kijken.
Lisa - 27 dec 2020
Helemaal mee eens Iris. Ik probeer het ook vanuit het perspectief van de kinderen te bekijken. Moeder wil afstand met mij. Dat kan en mag. Maar zij zou net als ik wel rekening moeten houden met de realiteit van de kinderen. Die is dat de kinderen mij ook net zoveel zien als beide ouders al zolang zij zich herinneren. Die afstand die moeder met mij wil kan zij niet verwachten van de kinderen. Dat is het lastige. Verder heb ik altijd aangegeven dat ik niet de moeder ben. Ook bij haar. Die positie zal ik nooit innemen. Ook niet met school. Maar ik heb de kinderen ook jaren op het schoolplein opgehaald. Dat contact met mensen gaat niet zomaar weg. In ieder geval dank voor alle inzichten.
nikkie - 28 dec 2020
Jammer dat er toch weer een vingerwijzing van maakt richting de bio moeder in jouw reactie. Je zegt dat je niet de moeder bent maar onderhuids ben je wel bezig met hoe bio moeder als moeder zou moeten doen qua rekening houden met de realiteit van de kinderen met als vergelijking naar jou hoe jij het doet. Je bent niet de moeder van de kinderen en ook geen adviseur van moeder. Zij hoeft het niet hetzelfde te doen als jij, zij vult op haar manier haar ouderrol in, daar kan je van alles van vinden maar daar sta jij verder buiten, dit is iets tussen haar en haar kinderen. Ik denk dat de manier van de 5 G's veel helpender zou zijn voor jouw met als onderliggende gedachte dat je een ander niet kan veranderen alleen hoe je er zelf mee omgaat.
Iris - 29 dec 2020
Ik ken Lisa niet en de interactie die zij heeft met moeder. Een uiting in een reactie in een blog over wat zij graag wenst van moeder vind ikzelf niet zo erg. Maar misschien ook wel omdat ik het zelf erg herken :). Ik hoop ook dat ouders rekening houden met de realiteit van de kinderen, en die komt niet altijd perse overeen met de gevoelens van ouders. Het is dan soms zoals het is, en nieuwe partner is dan waarschijnlijk de laatste vanuit diens positie die in real life iets kan zeggen wat helpt, maar jammer is dat wel als dit bijvoorbeeld invloed heeft op je gevoel van beweegruimte of relatie met de kinderen bijvoorbeeld. De interactie tussen moeder en kind ligt dan misschien feitelijk wel tussen hen, maar de effecten ervan sijpelen wel door in het verdere systeem. Niet in de laatste plaats omdat moeder zo belangrijk is in het leven van de kinderen.