Zoals de wereld hoort te zijn, gedicht van verstoten vader I-Pat

Ik wil geen soldaat zijn, dat ben ik wel geweest.
Ik wil niet langer meer schieten op mijn vijand.
Ik wil geen bommen meer plaatsen.
Ik wil niemand pijn doen, niet meer vechten.

Geen gevechten meer.
Ik wil niet langer meer een rekening vereffenen.
Ik begrijp niet waarom deze oorlog gevoerd is.
Het is niet mijn oorlog, ik ben ‘m niet begonnen, maar ik ben er wel in beland.

Het is nu eenmaal waarop de wereld leeft.
Ik kan het niet uitleggen, het is hoe men leeft op dit moment.
Oorlog voeren, schoppen, spugen tegen alles wat de mensheid niet aanstaat.

Wij verbranden de ozonlaag en lopen op een dunne lijn tussen leven en dood.
We wakkeren orkanen aan en spelen met vuur.
We zorgen voor vervuilde lucht en vuil water.
Ik heb ook nog lijken in de kast, maar niemand durft te kijken, uit angst.

Ik wil nog maar één ding.
In vrede leven met mijn kinderen in mijn buurt.
Ik moet nog een klein meisje en een kleine jongen in veiligheid grootbrengen, zoals het hoort te zijn.
Dat is zoals de wereld hoort te zijn. 
Dat is de manier waarop de wereld hoort te leven.

I-Pat: Vader van twee kinderen, regio Rotterdam, analoge man in een digitale wereld, beland in vechtscheiding, blogt recht uit het Rotterdamse hart.

Lees ook de andere blogs van I-Pat.