Dagenlang heb ik in mijn hoofd geoefend op die ene zin… Hoe kan ik goed, duidelijk en niet al te beladen aan mijn kinderen vertellen dat er een nieuwe liefde in mijn leven is? Moet er een soort van intro aan vooraf gaan? Of is het juist beter om straight to the point te komen? Ik had werkelijk geen flauw idee… Het ene moment dacht ik er goed aan te doen om het maar gewoon op tafel te gooien. Het andere moment wilde ik de nieuwe liefde van hun vader zelfs in mijn verhaal meenemen!! Hoe ga ik dit grote nieuws vertellen? Wanneer doe ik het (zo) goed (mogelijk) voor mijn kinderen? Allemaal prikkels om ’s nachts menig uurtje van wakker te liggen. Allemaal prikkels waar ik behoorlijk onzeker van werd!
Uiteraard hebben M. en ik de situatie vooraf uitvoerig besproken… Ook hij zou in hetzelfde weekend zijn kinderen inlichten. En ook bij hem kon ik wat twijfels en zenuwachtige trekjes ontdekken! Doen we er wel goed aan? Zadelen we onze kinderen niet op met nog meer vragen en onzekerheden? Zijn wij zelf wel volledig overtuigd van onze relatie? Jeetje, hoofdpijn kreeg ik ervan!
Tot het moment dat de zaterdagavond daadwerkelijk aanbrak. Er stond een rustig bankhang-avondje op de agenda. En dat leek me een uitstekend moment om de bom te laten vallen! Met Linda de Mol op de achtergrond heb ik heel voorzichtig (met ieder woord op een weegschaaltje afgewogen…) de kids verteld dat ik weer verliefd ben. En wat mijn intuïtie me eigenlijk al had ingegeven, gebeurde ook… De reacties waren precies zoals ik verwacht had! Tess keek me aan met een blik van; ‘gadverdamme mam, moet je dit echt met mij delen?’ en Jip zei dat hij heel blij voor me was, maar ondertussen zag ik ook een spoortje van verdriet.
Het is tenslotte niet niks als je ouders mededelen dat ze een nieuwe partner in hun leven hebben toegelaten… Een vriendinnetje van me vertelde gedurende haar scheidingsproces ooit; ‘ik zal nooit meer een partner krijgen die net zoveel van mijn kinderen houdt als hun vader’. En dat is natuurlijk precies zoals het is. Het klinkt hard, maar uiteindelijk zal M. ook nooit hetzelfde voor mijn kinderen voelen, als wat hij voor zijn eigen kinderen voelt!
Die avond is het onderwerp eigenlijk niet eens zo uitvoerig besproken… De volgende ochtend echter des te meer! We hadden er allemaal een nachtje over kunnen slapen en zowel Tess als Jip bestookten me tijdens het ontbijt met 101 vragen. Hoe ziet M. eruit? Komt hij nu ook hier wonen? Gaat hij mee op vakantie? Moeten wij zijn kinderen ontmoeten? Heeft M. een hond? Die laatste vraag zorgde uiteraard voor een glimlach op mijn gezicht. Tess heeft de hoop op het krijgen van een hond namelijk ondertussen wel opgegeven… Maar een nieuwe liefde, die zou daar natuurlijk zómaar verandering in kunnen brengen!
REAGEER OP DEZE BLOG